Devilish Charms เสน่ห์ที่ชั่วร้าย
เรื่องย่อ
เท่าที่ฉันจำได้ โรงเรียนบ้านเด็กกำพร้า
ฉันไม่มีความจำเกี่ยวกับเรื่องราวก่อนหน้าที่ฉันถูกนำตัวมายังบ้านเด็กกำพร้า
ตอนอายุ8ขวบ แต่ฉันได้สร้างชีวิตของตัวเองขึ้นมา
และพร้อมที่จะออกไปใช้ชีวิตอยู่ในโลกภายนอกได้ด้วยตัวเอง
ฉันออกจากบ้านเด็กกำพร้าและทิ้งเพื่อนรักของฉันไว้ข้างหลัง
เพื่อไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ในเมืองใหญ่ อย่างไรก็ตาม
ฉันก็ได้รู้สึกตื่นเต้นกับชีวิตที่เป็นของฉันเองในเพียงเวลาอันน้อยนิด
เมื่อฉันถูกชายสวมเสื้อสวมลักพาตัวในระหว่างเดินทางกลับบ้าน
ฉันตื่นขึ้นมาในห้องใต้ดิน เห็นชายที่ลักพาตัวฉันมาและพวกเขาก็ใช้ฉันให้เป็นตัวอันเชิญ"ปีศาจ!!"...ชายผู้หล่อเหลา
ฉันและชายผู้เป็น"ปีศาจ"ตนนั้นหนีออกจากห้องใต้ดิน
ไปโผล่ที่คฤหาสห์หรูที่ชายคนนี้ดรียกว่าเป็นบ้านของเขา
มีชายอีกคน2คนรอฉันอยู่ที่นั่น และทั้งหมดก็ได้เปิดเผยตนว่า "เป็นปีศาจ"
พวกเขาบอกว่าบนโลกภายนอกนั้นไม่ปลอดภัยสำหรับฉัน และต้องการให้ฉันอยู่ในคฤหาสน์นี้จนกว่าจะมีอะไรคืบหน้า
เรื่องทั้งหมดนี้ มันคืออะไร และฉันจะได้กลับบ้านหรือเปล่า
ปีศาจเหล่านี้เป็นกันแน่แหละพวกเขาต้องการอะไรจากฉัน
ด้วยการที่ฉันไม่สามารถกลับบ้านตัวเองได้ ฉันจะเรียนรู้การอยู่ร่วมกันกับ"ปีศาจ"ทั้งสามได้มั้ย
แนะนำ
เวย์
อายุ26
นิสัย น่ารัก สวย เท่ อ่อนโยน[บองครั้ง] เข้มแข็ง[บางครั้ง] อ่อนแอ[บางครั้ง]
เลวิ
อายุ26
นิสัย ดุ หยิ่ง น่ากลัว ขี้โมโห
พี่ชายของวินเซนต์
เลวิเป็นทายาทบัลลังแห่งยมโลกและเขาก็มีบุคลิกภาพที่เหมาะสมกับตำแหน่งนั้น เขามีความเป็นผู้นำในสายเลือด เขารู้ว่าตัวเองต้องการอะไรและไม่เคยปล่อยให้ใครมาขวางทางเขาได้ ความเป็นคนยั่วโมโหของเขาทำให้หลายคนกลัว แต่เธอจะสามารถค้นพบความจริงที่อยู่ภายใต้หน้ากากอันดุดันของเขาได้หรือไม่
เอ็ดเลอร์
อายุ25-26
นิสัย ลึกลับ ชาญฉลาด เย็นชา
ความลึกลับและชาญฉลาดทำให้เอ็ดเลอร์เป็นผู้ช่วยที่พระราชาแห่งยมโลภให้ความไว้วางใจ ดูเหมือนว่าเขาจะสนใจเธออยู่มาก แต่เขาก็รักษาระยะหว่างเธอกับเขาเอาไว้เสมอ มีบางสิ่วบางอย่างที่ทำให้เขาก็เธอรู้สึกคุ้นเคยเมื่อเขาพูดคุยกับเธอ แต่ไม่มีทางแน่ที่เธอจะเคยพบเขามาก่อน...ใช่มั้ย
วินเซนต์
อายุ26
นิสัย ใจดี อ่อนโยน[เวย์] อนทน ใส่ใจ อบอุ่น
น้องชายเลวิ
และเขาเป็นคนที่ใจดีที่สุดในบรรดาเหล่าปีศาจทั้งสามคนนี้ วินเซนต์เก็บซ่อนความไม่ชาบใจบางเรื่อวเกี่ยวกับพี่ชายของเขาเอาไว้
และเขามักจะเข้าข้างเธอเสมอไม่ว่าจะมีเรื่องใดๆเกิดขึ้น วินเซนต์มีความอนทน
ใส่ใจ เเละเขาจะอยู่กับเธอเสมอเมื่อเธอต้องการฟังดูเฟอร์เฟกต์เหลือเกิน เธออยากจะเชื่อใจเขา แต่เธอจะเชื่อได้หรือเปล่าว่ารอยยิ้มเหล่านั้นเป็นรอยยิ้มที่จริงใจ
[ตอนที่1]
ฉันนั่งอยู่บนเวทีรู้สึกตื่นเต้าและความรู้สึก
คนทั้งสถานเด็กกำพร้ามองมาที่ฉันอย่างนี้มันทำให้รู้สึก
ตอนนี้คุณวอร์ริงตันผู้อำนวยการโรงเรียนเด็กกำพร้ากำลังพูดอยู่บนเวที
คุณวอร์ริงตัน[เจ้าของสถาเด็กกำพร้า]
เวย์ ได้มาอยู่พวกเราสิบปีที่แล้วตอนนั้นเธอเป็นเด็กผู้หญิงตัวน้อยๆที่หวาดกลัวต่อสิ่งต่างๆ🎤
คุณวอร์ริงตัน[เจ้าของสถาเด็กกำพร้า]
เธอจำเรื่องราวอะไรที่เกิดขึ้นก่อนหน้านั้นไม่ได้เลย🎤
คุณวอร์ริงตัน[เจ้าของสถาเด็กกำพร้า]
เราได้รู้ชื่อของเธอจากข้อความที่ปักอยู่บนเสื้อยืดของเธอเท่านั้นเอง🎤
ฉันไม่รู้เสียด้วยซ้ำว่ามันเป็นไปได้อย่างไรกัน
เด็กหญิงอายุ8ขวบจะไม่รู้จักชื่อตัวเองและแม้แต่สถานที่ทึ่อาศัยอยู่ได้อย่างไร
คุณวอร์ริงตัน[เจ้าของสถาเด็กกำพร้า]
เธอได้โตขึ้นเป็นผู้หญิงสาวที่แข็งแกร่ง กล้าหาญและมีมีความรับผิดชอบและพวกเราทุกคนที่โรงเรียนเซนต์เบอร์เนเดนต์ล้วนแต่ภูมิใจในตัวเธอกันทุกคน🎤
คุณวอร์ริงตัน[เจ้าของสถาเด็กกำพร้า]
พวกเราขอให้เธอพบเจอแต่ความโชคดีเนื่องด้วยเธอกำลังจะออกไปใช้ชีวิตยังโลกภายนอกพวกเราจะคิดถึงเสมอ "เวย์" 🎤
และเชื่อเลยว่าฉันต้องหน้าแดงอยู่แน่ๆ
เวย์
[แต่อย่างน้อยมันก็สำเสร็จสิ้นแล้ว!!!]
ผู้คนต่างกรูเข้ามาหาฉันเพื่อแสดงความยินดีที่เรียนจบจากเซนต์เบอร์เนเดนต์
เวย์
[ฉันพยายไม่สนใจที่ไม่มีคนในครอบครัวมาร่วมแสดงความยินดี รวมถึงพ่อแม่ของฉันด้วย...]
เวย์
[ถ้าฉันมีใครก็คงดี...]
เวลดา,นอรีน สองสาวเพื่อนสนิทของฉันลากตัวฉันออกจากฝูงชนที่กรูกันอยู่ที่แผนกต้อนรับของโรงเรียน
เวลดา[เพื่อนเวย์]
เฮ้อ งานบนเวทีเสร็จสักที😁
เวลดา[เพื่อนเวย์]
กูเบื่อฟังบทพูดเรื่องเดิมๆเต็มที!😒
นอรีน[เพื่อนเวย์]
กูว่ามันก็น่ารักดีนะ
คุณวอร์ริงตันรักมึงจริงๆนะเวย์
เวลดา[เพื่อนเวย์]
อย่าโง่ไปหน่อยเลยน่า
นอรีน
เวลดา[เพื่อนเวย์]
ครูเขาก็พูดแบบนี้กับนักเรียนทุกคนที่เรียนจบนั่นแหละ
เวย์
แล้วพวกแกจะอยู่กันยังไงโดยไม่มีกู
เวย์
พวกแกสองคนต้องทะเลาะกันไม่หยุดแน่ๆทันทีที่ฉันออกจากประตูโรงเรียน
นอรีน[เพื่อนเวย์]
อย่าห่วงเลย เวย์ เวลดาน่ะคิดว่ากูสู้ไม่เป็นแต่เดี่ยวกูจะสู้ให้ดู
เวลดา[เพื่อนเวย์]
อ๋อเหรอ!😁
เวลดา[เพื่อนเวย์]
นักบุญนอรีนริอยากจะสู้เหรอกูไม่เชื่อหรอกน่า😁
เวย์
พอเถอะ พวกมึงสองคนกำลังทำให้ฉันปวดหัวนะ😩
เวลดา[เพื่อนเวย์]
ออกไปเผชิญเมืองใหญ่แห่งแลงตันในวันพรุ่งนี้แกตื่นเต้นแท้บบ้าไปเลยใช่รึเปล่า
เวลดา[เพื่อนเวย์]
เตรียมตัวเอาไว้ให้พร้อมนะเพราะในอีกสองเดือนกูจะไปอยู่กับมึง😁
เวลดา[เพื่อนเวย์]
ไม่อยากเชื่อเลยจริงๆ
เวลดา[เพื่อนเวย์]
ว่าสุดท้ายความฝัดของพวกเราก็เป็นจริงจนได้!!
เวย์
กูก็ไม่อยากเชื่อเหมือนกัน
นอรีน[เพื่อนเวย์]
กูน่ะอยากจะให้พวกแกรอบคอบกันให้มากๆกว่านี้จริงๆ
นอรีน[เพื่อนเวย์]
ไม่รู้เหรอว่าแลงตันน่ะเต็มไปด้วยอันตราย
เวลดา[เพื่อนเวย์]
แกกลายเป็นคนขี้กลัวแบบนี้ได้ยังไงกันห้ะนอรีน!
เวย์
เวลดา ทำไมมึงถึงยอมรับไม่ได้สักทีนะ
เวย์
ว่าพวกเราทุกคนล้วนแตกต่างกัน
เวย์
นอรีนก็คือนอรีน และมึงตัวก็คือตัวมึง
เวลดา[เพื่อนเวย์]
แน่นอนสิ!!😁
เวลดา[เพื่อนเวย์]
นอรีนน่ะน่าเบื่อ😒
เวลดา[เพื่อนเวย์]
ส่วนกูน่ะเหรอ สุดคูลน่ะสิ😁
เวย์
[เวลดาเปลี่ยนไม่ได้หรอก!!]
เพียงพูดจบฉันก็หันไปเห็นเอ็ดเวิร์ดยืนอยู่คนเดียวใต้ร่มต้นเอล์ม
เวย์
[โอ้ เขาดูเศร้ามาก...]
เวลดา[เพื่อนเวย์]
แล้วลูกชายคาร์ไลล์เซื่องซึมเรื่องอะไรนะ
เวลดา[เพื่อนเวย์]
มีเงินเยอะเกินไปเหรอ
เวลดา[เพื่อนเวย์]
ไม่รู้จะใช้เงินยังไงหมดหรือเปล่า
เวย์
ทำไมมึงถึงเกลียดเอ็ดเวิร์ดจังเลยห้ะ!!!
เวลดา[เพื่อนเวย์]
กูไม่ได้เกลียดเขา กูก็แค่ทำใจให้สนลูกคนรวยที่ถูกตามใจจนเคยตัวไม่ได้น่ะสิ
เวย์
เขาเป็นมากกว่าแค่ลูกคนรวยที่ถูกตามใจคนเยอะตัวนะ
เวย์
เขาน่ะดีกับกูมาตลอดเลยและเขาก็ไม่ดูถูกกูเลยแม้แต่ครั้งเดียว
เวลดา[เพื่อนเวย์]
บางทีมึงอาจจะไม่โดนแต่กูจะบอกให้น่ะมีแค่มึงคนเดียวนั้นแหละที่ไม่โดน
เวย์
[ทำไมเวลดาใจร้ายได้ขนาดนี้นะ...]
เวย์
[ฉันไม่เคยเห็นเอ็ดเวิร์ดแกล้งคนอื่นเลย ทั้งๆที่พ่อของเขาเป็นผู้ให้ทุนสถานเด็กกำพร้าแห่งนี้..]
เวลดา[เพื่อนเวย์]
นี่แกกำลังบอกว่าแกมีใจให้กับเอ็ดเวิร์ดนั้นเหรอ😁
เวย์
จะว่าอย่างนั้นก็ได้น่ะ
เวลดา[เพื่อนเวย์]
เดี่ยวก่อน จริงเหรอ!!
เวลดา[เพื่อนเวย์]
มึงชอบเขาอย่างนั้นจริงๆเหรอ!!
เวย์
เออ กูว่าตอนนี้น่ะ จะใช้คำว่า"ชอบ"ก็ยังไม่ถูกดีนักนะ
ย้อนกลับตอนเจอกับเอ็ดเวิร์ดครั้งแรก
เวย์[ตอนเด็ก]
[เขานำพาสีสันเข้ามาในโลกสีขาวดำของฉัน...]
เวย์[ตอนเด็ก]
[ฉันเกลียดที่นี่]
เวย์[ตอนเด็ก]
[ฉันไม่ชอบเสียงดังพวกนี้เลย...]
เวย์[ตอนเด็ก]
[ไม่ชอบเด็กพวกนี้...]
ฉันมองไปที่ทางหุบเขาไกลโพ้นที่อยู่หลังสถานเด็กกำพร้านี้และมองขึ้นไปยัง
เวย์[ตอนเด็ก]
[สงสัยจริงๆว่าใครอาศัยอยู่ในย้านหลังนั้น..]
เวย์[ตอนเด็ก]
[บางทีบ้านหลังนั้นอาจจะเป็นบ้านที่แท้จริงของฉันก็ได้...]
เวย์[ตอนเด็ก]
[ทำไมฉันจำอะไรไม่ได้เลย]
เวย์[ตอนเด็ก]
[เหมือนกับว่ามีใครบางคนมาล้างความทรงจำทั้งหมดของฉันออกไป...]
เวย์[ตอนเด็ก]
[ฉันไม่รู้จักใครที่นี่เลย..]
เวย์[ตอนเด็ก]
[ทำไมไอ้เด็กบ้าพวกนี้ถึงไม่ยอมเลิกยุ่งกับฉันสักทีน่ะ..]
เวย์[ตอนเด็ก]
[เขาเป็นผู้ชาย]
เวย์[ตอนเด็ก]
[ฉันไม่รู้เขาเป็นใคร]
เวย์[ตอนเด็ก]
[เขาไม่ได้สวมชุมยูนิฟอร์มดังนั้นเขาอาจจะไม่ได้อยู่สถานกำพร้านี่]
เวย์[ตอนเด็ก]
ฉันพูดเป็น แต่แค่ไม่อยากพูด
เอ็ดเวิร์ด[ตอนเด็ก]
ฉันชื่อเอ็ดเวิร์ด
เวย์[ตอนเด็ก]
[ไอ้เด็กซื่อบื้อนี่เป็นใครกันนะ]
เวย์[ตอนเด็ก]
แล้วเธอกลายเป็นเด็กกำพร้าได้ยังไงเหรอ?
เวย์[ตอนเด็ก]
ฉันไม่รู้ ความทรงจำของฉันหายไป
เอ็ดเวิร์ด[ตอนเด็ก]
น่ากลัวแฮะ
เอ็ดเวิร์ด[ตอนเด็ก]
แต่ก็น่าตื่นเต้นด้วยเหมือนกันเธออาจจะเป็นเจ้าหญิงจากดินแดนอันไกลโพ้นก็ได้และเธอก็ไม่รู้เสียด้วยซ้ำ😁
เวย์[ตอนเด็ก]
👀//ฉันมองไปที่เด็กคนนี้อีกครั้ง
เวย์[ตอนเด็ก]
[เขาเป็นคนแรกที่พูดว่าสถานการณ์ของฉันมันน่ากลัวขนาดไหน...]
เวย์[ตอนเด็ก]
[เหมือนกับว่าเขาสามารถรู้สึกถึงสิ่งที่ฉันกำลังรู้สึกอยู่ได้..]
และตอนนี้เขาแสดงให้ฉันเห็นวิธีการคิดเกี่ยวกับเรื่องนั้นที่
เอ็ดเวิร์ด[ตอนเด็ก]
☺//ยิ้ม
ฉันยิ้มให้กับเขาและเขาก็ยิ้มกลับมา
เวย์[ตอนเด็ก]
อืม...ก็อาจจะเป็นไปได้!
เอ็ดเวิร์ด[ตอนเด็ก]
ฉันหวังว่าเธอจะเป็นเจ้าหญิงจริงๆ!
เอ็ดเวิร์ด[ตอนเด็ก]
ถ้าหากเธอเป็นเจ้าหญิงฉันขอเป็นอัศวินให้เธอได้มั้ย
เวย์[ตอนเด็ก]
ได้สิ ทำไมจะไม่ได้!
ฉันประหลาดใจเหมือนกันที่ตัวองพูดตกลงไปอย่างนั่น
เอ็ดเวิร์ด[ตอนเด็ก]
//เงียบ
เราสองคนนั่งกันเงียบๆ อยู่สักครู่
เวย์[ตอนเด็ก]
เธอเป็นเด็กกำพร้าพิเศษ
เหรอ เพราะอย่างนี้หรือเปล่าเธอถึงไม่ต้องใส่ชุดยูนิฟอร์ม
เอ็ดเวิร์ด[ตอนเด็ก]
เปล่าหรอก ฉันไม่ไช่เด็กกำพร้าน่ะ
เขาชี้ตรงไปที่คฤหาสน์บนเนินเขา
เอ็ดเวิร์ด[ตอนเด็ก]
ฉันอาศัยอยู่ที่นั่นกับพ่อและแม่
เวย์[ตอนเด็ก]
[ถ้าเขาอาศัยอยู่ในคฤหาสน์สวยหรูหลังนั้นจริงๆ ทำไมเขาถึงดูเศร้านักล่ะ...]
เอ็ดเวิร์ด[ตอนเด็ก]
ฉันไม่มีเพื่อนเลยเธออยากมาเป็นเพื่อนกับฉันมั้ย
เวย์[ตอนเด็ก]
ได้สิ แน่นอนอยู่แล้ว☺
เวย์[ตอนเด็ก]
[ฉันหมายความอย่างนั้นจริงๆ ]
เวย์[ตอนเด็ก]
[ฉันอยากจะเป็นเพื่อนกับเด็กผู้ชายน่าขัดคนนี้]
เอ็ดเวิร์ด[ตอนเด็ก]
แต่เดี่ยวก่อน
ฉันเป็นเพื่อนเธอไม่ได้หรอกถ้ายังไม่รู้ว่าเธอชื่ออะไรเธออยากให้ฉันเรียกเธอว่า"สาวน้อย"เหรอ
เวย์[ตอนเด็ก]
ไม่! ก็อย่างที่ฉันบอกนะ
เวย์[ตอนเด็ก]
ฉันไม่ใช่สาวน้อย
เวย์[ตอนเด็ก]
ฉันชื่อ"เวย์"
เอ็ดเวิร์ด[ตอนเด็ก]
ยินดีที่ได้รู้จักนะ"เวย์"
เอ็ดเวิร์ด[ตอนเด็ก]
☺☺☺//ยิ้ม
เราสองคนยิ้มให้แก่กันและกันจากนั้น
จึงหันกลับไปแกรว่งเท้าเป็นจังหวะพร้อมๆกัน
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!