เพราะข้าคือฮองเฮา
ตอนที่ 1
"ตั้งแต่อดีตกาล นับร้อยปีตระกูลของข้าเป็นตระกูลที่สืบทอดเชื้อสายของฮองเฮา"
"ทุกครั้งที่มีการแต่งตั้งฮ่องเต้ใหม่ ตระกูลซูจึงต้องส่งบุตรสาวมาเพื่อแต่งตั้งเป็นฮองเฮา จนถึงตอนนี้การทำเช่นนี้ยังคงอยู่"
"ดังนั้นแล้ว...บุตรสาวที่เกิดในตระกูลซูทุกคนจึงต้องสมบูรณ์แบบทุกคน"
" จะต้องงดงามราวกับเทพธิดา ถูกเลี้ยงดูและสั่งสอนให้เป็นกุลสตรีที่สูงส่ง จะต้องเรียนเกี่ยวกับการปกครองและทุกอย่างเกี่ยวกับตำแหน่งฮองเฮา"
"แต่สำหรับข้า....ไม่...ข้าถูกแต่งตั้งให้เป็นฮองเฮาเพราะข้าเป็นบุตรสาวคนโต"
"ข้าเก่งด้านวรยุทธทุกรูปแบบรวมถึงเวทย์มนต์ การออกศึก และวางแผนศึก"
"ข้าแหกทุกกฎของฮองเฮา ข้าออกศึกด้วยตนเอง ข้าชนะศึกมาหลายครั้ง ชิงแผ่นดินที่เคยถูกแย่งไปกลับคืนมาได้"
"ถึงจะพยยามเพียงใดประชาชนกลับไม่เคยเห็นดีเลย"
"แต่กลับหาว่าข้าเป็นปีศาจร้ายและหายนะของบ้านเมือง"
ไทเฮา
หากเจ้าตายบ้านเมืองคงดีกว่านี้!!
ไทเฮา
เจ้ามันน่ารังเกียจนัก!!
ซู หลีเอ๋อ
ไทเฮาเพคะ อย่าทรงกริ้วไปเลยเพคะ
ซู หลีเอ๋อ
หากท่านเสียสุขภาพขึ้นมาหม่อมฉันคงเสียใจเหลือเกินเพคะ
ไทเฮา
โถ่~หลีเอ๋อเจ้าช่างสมเป็นหญิงงามเสียจริง
ไทเฮา
ช่างไม่เหมือนกับนางปีศาจนั่น!
"ในตอนที่ข้าถูกสั่งประหาร และกำลังจะตาย"
"ข้าได้รู้ความจริงว่า...ทุกอย่างมันเป็นแผนของน้องสาวแท้ๆของข้า"
"นางต้องการตำแหน่งฮองเฮาจากข้า"
ซู หลีเอ๋อ
ท่านพี่....(กระซิบ)ข้าจะดูแลฝ่าบาทเองเพคะ
ซู หลีเอ๋อ
ท่านมันโง่เอง...ที่ทำตัวแข็งกระด่างไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง
"หึ....ความอิจฉาริษยาย่อมเกิดขึ้นได้ทุกที่....หญิงสาวทุกคนในตระกูลซูใช้มารยาสาไถมากมาย"
"เพื่อให้ได้ตำแหน่งนี้มา...ข้าเห็นมามากพอแล้ว"
"ในเมื่อข้าทำเต็มที่แล้ว...แต่ข้ากลับถูกมองว่าปีศาจร้าย"
"ได้....ข้าจะเป็น....ปีศาจร้ายให้สมใจพวกเจ้า!"
เสียงประกอบ
ไทเฮาได้ทรงรับสั่งให้ประหารฮองเฮา!
เสียงประกอบ
เนื่องด้วยความผิดใหญ่หลวง!
เสียงประกอบ
พระองค์ทรงแหกกฎฟ้าดินทรงตั้งไว้!
เสียงประกอบ
พระองค์ทรงโหดร้ายราวปีศาจ ฆ่ามนุษย์มากมายและเห็นชีวิตเป็นเพียงของเล่น!
เสียงประกอบ
เทพพยากรณ์แห่งวังหลวง ได้ทำนายโชคชะตาเอาไว้ว่า หากฮองเฮายังมีชีวิตอยู่ต่อไป จะเกิดภัยพิบัติใหญ่หลวง
เสียงประกอบ
ประชาชนทั้งหลายวาดกลัวที่จึงรวมตัวกันประท้วงให้ประหารฮองเฮา
เสียงประกอบ
และวันนี้คำขอนั้นเป็นจริงแล้ว!
" เสียงฝูงชนโฮ่ร้องด้วยความดีใจและต้องการให้ข้าตายต่อหน้าพวกเขา"
ไทเฮา
ข้าขอมอบดวงวิญญาณของนางปีศาจร้ายนี้!
ไทเฮา
ให้กับนรกขุมที่ลึกที่สุด!
ไทเฮา
ให้กลายเป็นปีศาจร้ายที่ตายอย่างทรมาน!
"ข้าจะไม่วอนขอให้ผีสางตนใดมาช่วยข้า...แต่ข้าจะกลับมาทรมานพวกเจ้าด้วยตัวข้าเอง"
"ข้าจะกลับมาฆ่าพวกเจ้า! ด้วยตัวข้าเอง!!"
[ ทันทีที่หัวของฮองเฮาตกลงสู่พื้นดิน.... ท้องฟ้าที่โปร่งใสกลับมืดมิด....เงียบสงั่น]
[ มีกลุ่มควันสีดำขนาดใหญ่ดึ่งลงมาจากหมู่เมฆ และพุ่งชนหญิงสาวผู้หนึ่งที่ยืนอยู่ในกลุ่มฝูงชน]
[ จนสลบและล้มลงไปนอนกับพื้น]
เสียงประกอบ
อุ้มนางขึ้นมาสิ!
ซู หลีเอ๋อ
ทะ...ไทเฮาหม่อมฉันกลัว
ไทเฮา
ไม่ต้องกลัวนะจ๊ะ...นังนั่นมันตายแล้ว
[ หลังจากนั้นผ่านมาได้ 2 เดือน ไทเฮาได้ทรงแต่งตั้ง ซู หลีเอ๋อ บุตรสาวคนรองแห่งตระกูลซูขึ้นเป็นฮองเฮา]
เสียงประกอบ
อย่ามัวแต่เหม่อสิข้าพูดกับอยู่นะนังหนูสกปก!!
"ข้า....ข้ากลับมาแล้วจริงๆ"
เสียงประกอบ
ทำไมเจ้าจึงเงียบ!
เสียงประกอบ
ไม่ได้ยินรึไง!!
[ สาวใช้ทั้งสามคนผักหญิงสาวตกน้ำ]
เสียงประกอบ
มันจะตายรึไม่!?
ซู ชิ่งหวาน
หึ.....ข้า..กลับมาแล้ว
ตอนที่ 2
เหออัน
ท่านบาดเจ็บมาอีกแล้ว
เหออัน
หม่อมฉันจะไปเตรียมน้ำให้อาบนะเพคะ
ซู ชิ่งหวาน
ตอบคำถามข้าก็พอ
เหออัน
ท่านคือ คุณหนูแห่งตระกูลซู ซู ชิ่งหวานเพคะ
[ บุตรสาวคนที่5 ของตระกูลซู เป็นบุตรสาวของสนมรองของประมุขซู รูปร่างหน้าตาดูอ่อนแอไร้ความสามารถ มักจะถูกทำร้ายร่างกายเป็นประจำ ]
[ ตั้งแต่แม่ตายไป ประมุขซูก็ไม่เคยสนใจใยดีอีกเลย]
เหออัน
คุณหนูเป็นอะไรมากหรือไม่เพคะ
เหออัน
ท่านถูกแกล้งเป็นประจำและหนักขึ้นทุกวันเลยนะเพคะ
เหออัน
ถึงแม้ท่านจะเป็นถึงลูกแท้ๆของท่านประมุขซูแต่กลับไม่มีใครแกรงกลัวท่านเลย
" เป็นนางที่ข้าเลือกในวันนั้น...วันที่ข้าตาย"
(ผู้หญิงที่ถูกกลุ่มควันพุ่งใส่)
"ในตอนนั้น คนที่มาจากตระกูลซูที่ยืนอยู่ตรงนั้นมีแค่นาง"
"และนางก็เป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดในตอนนั้นแล้ว"
"แต่พอเข้ามาจริงๆกลับมีชีวิตที่รันทดอะไรเช่นนี้"
"ข้าเคยสังเกตเห็นนางตอนที่ยังมีชิวิตอยู่"
"นางถูกแกล้งเป็นประจำ ข้าเองก็เข้าไปช่วยหลายครั้งแต่ก็ยังถูกแกล้งอยู่ดี"
"ครั้งนี้...ข้าจะพาชีวิตเจ้าไปโด่ดเด่น...แน่นอน"
"ข้าจะเปลี่ยนทั้งชีวิตเจ้า...และชีวิตข้า"
เหออัน
ท่านต้องกระทบทระเทือนที่หัวแน่ๆ
เหออัน
หน่อมฉันจะไปเรียกหมอนะเพคะ
ซู ชิ่งหวาน
ต่อจากนี้หากข้าถามคำถาม
ซู ชิ่งหวาน
เจ้าแค่ตอบมาก็พอ
ซู ชิ่งหวาน
ไม่ได้ยินที่ข้าพูดรึ
เหออัน
วันนี้ท่านประมุขซูเข้าวังไปทำกิจเพคะ
ซู ชิ่งหวาน
งั้นรึ......หึ~
ซู ชิ่งหวาน
เหออัน....เจ้ารู้หรือไม่
ซู ชิ่งหวาน
ว่าวันนี้วันอะไร
เหออัน
วันนี้.....หม่อมฉันคิดว่าไม่มีอะไร-อ่ะ!
เหออัน
ถ้าหากสำหรับตระกูลเรา
เหออัน
วันนี้เป็นวันครบรอบคุณหนูใหญ่ตายเพคะ
"แม้กระทั่งตายไปยศอะไรก็ไม่เหลือเลยงั้นรึ"
ซู ชิ่งหวาน
แล้วศพของข้า......
ซู ชิ่งหวาน
แล้วศพของท่านพี่ถูกฝังไว้ที่ไหน
เหออัน
เอ่อ...ท่านลืมใหญ่ลืมโตนะเพคะ
เหออัน
แล้วใยจู่ๆจึงถามเกี่ยวกับนางล่ะเพคะ
เหออัน
ไทเฮามีรับสั่งให้นำศพของคุณหนูใหญ่ไปทิ้งลงหน้าผา
เหออัน
เพราะคุณหนูใหญ่มีมลทินใหญ่หลวง นางจึงถูกกระไม่ต่างจากสัตว์ชั้นต่ำ
เหออัน
ไทเฮาได้กล่าวไว้เช่นนี้เพคะ
เหออัน
คะ...คุณหนู....//กลัว
" ตระกูลซูมีบุตรสาวทั้งหมด7คน บุตรชาย4 คน"
"ข้าที่เกิดก่อนพวกเขา จึงถูกอิจฉาริษยาเป็นประจำ"
"ก่อนอื่นเลย...ข้าต้องทำให้ทุกคนเกรงกลัวข้าบ้าง และไม่กล้ามาลังแกข้าอีก"
"อย่างน้อยชิ่งหวานก็ไม่ได้ร่างกายอ่อนแอขนาดนั้น"
"พลังเวทย์ใช้งานได้ปกติ ลมปราณก็ไม่ได้เสียหาย รวมๆแล้วก็ใช้ได้เลยนิชิ่งหวาน"
"เหตุใจจึงยอมให้ถูกแกล้งอยู่เช่นนี้"
เหออัน
คุณหนูหม่อมฉันคิดว่าวันนี้ท่านพักผ่อนเถิดนะเพคะ
เหออัน
วันนี้ท่านคงเหนื่อยมามาก
เหออัน
ซ้ำยังถูกผลักลงไปในแม่น้ำอีก
ซู ชิ่งหวาน
อืม....วันนี้ข้าควรพักก่อน
[ ชิ่งหวานร่ายพลังเวทย์ที่ฝ่ามือเตรียมพร้อมโจมตี ]
"เขารู้จักกับชิ่งหวานงั้นรึ"
เสิ่น ฉิงเฉิน
วันนี้เจ้าบอกว่าอยากไปดูผีเสื้อไฟบนเขาไม่ใช่รึ
[ ปล.ผีเสื้อไฟ คือสัตว์ในตำนานที่จะออกมาให้เห็นเฉพาะกลางคืนทุกๆร้อยปี ]
เสิ่น ฉิงเฉิน
ใช่...ป่านนี้เจ้ายังไม่เตรียมตัวอีก
เสิ่น ฉิงเฉิน
รีบไปกันเถอะ
[ ฉิงเฉินอุ้มชิ่งหวานและพาข้ามกำแพงออกไปนอกจวน]
[ มีผีเสื้อนับร้อยตัวโบยบินส่องแสงสีแสด มีแปลวไฟเล็กๆส่องสว่างออกมา ]
[ ป่าที่เงียบสงั่นมีเพียงชายหญิงคู่หนึ่งนั่งเชยชมผีเสื้อนั้น]
เสิ่น ฉิงเฉิน
เจ้าดูสิ....บางตัวมีสีครามปนด้วย
"ข้านึกออกแล้ว....ตอนที่พวกเขายังเด็ก...พวกเขาชอบมาเล่นด้วยกันเป็นประจำ"
"พวกเขาอายุเท่ากัน...และเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กแล้ว"
"หึ~ตอนนั้นข้ายังเฝ้ามองพวกเขาเป็นเล่นซนกันอยู่เลย"
"จะว่าไปแม่ทัพเสิ่นก็มีฝีมือไม่ธรรมดาเลย...ตอนที่ข้ายังมีชีวิตอยู่"
"เขาคอยสู้รบเคียงข้างข้า และได้ชัยมาพร้อมกับข้า"
"เขาเป็นคนที่รักพวกพ้องมาก"
เสิ่น ฉิงเฉิน
เจ้าจำได้หรือไม่ว่าวันนี้วันอะไร
เสิ่น ฉิงเฉิน
วันนี้เป็นวันที่ฮองเฮาทรงสิ้น
เสิ่น ฉิงเฉิน
ตั้งแต่พวกเรายังเด็กพระองค์คอยสอนและเฝ้ามองะวกเราอยู่เสมอ
เสิ่น ฉิงเฉิน
ข้าและเจ้าใฝ่ฝันอยากจะเก่งเหมือนพระองค์
เสิ่น ฉิงเฉิน
อยากจะอยู่เคียงข้างพระองค์ให้ได้
เสิ่น ฉิงเฉิน
และสุดท้ายข้าก็ทำได้...ได้อยู่เคียงข้างท่าน...ได้สู้รบเคียงข้าท่าน
เสิ่น ฉิงเฉิน
แต่ตอนนี้....แม้แต่พระนามของท่านใครๆก็ไม่อยากเอ่ยถึง
ซู ชิ่งหวาน
ข้าว่า....ท่านคงจะภูมิใจในตัวเราแน่ๆ
เสิ่น ฉิงเฉิน
ข้าก็หวังเช่นนั้น
เสิ่น ฉิงเฉิน
มันดึกแล้วเจ้าอาจหนาวได้
ซู ชิ่งหวาน
อืม....ข้าเหนื่อยแล้วล่ะ
ซู ชิ่งหวาน
ขากลับไม่ต้องอุ้มแล้วนะ
ตอนที่ 3
เหออัน
หม่อมฉันเตรียมอาหารเช้าเสร็จแล้วเพคะ
ซู ชิ่งหวาน
ทำไมมีแต่มันโถว
ซู ชิ่งหวาน
นี่มันไม่ได้เรียกว่าอาหารด้วยซ้ำ
ซู ชิ่งหวาน
แล้วหน้าเจ้าไปโดนอะไรมา
เหออัน
ทะ...ที่โรงครัวบอกว่า...อาหารไม่เพียงพอเพคะ...
"ดูจากที่นางทำตัวเคยชิน ดูเหมือนว่าเรื่องนี้จะเกิดขึ้นทุกวันสินะ"
ซู ชิ่งหวาน
หยิบของพวกนั้นแล้วตามข้ามา
[ ชิ่งหวานเดินไปที่โรงครัว ]
เสียงประกอบ
อุ้ยตาย~ใครมากันหรือเนี้ย
เสียงประกอบ
นังคุณหนูไร้ค่าเองรึ
เสียงประกอบ
เดินทำหน้าอวดดีมาแต่ไกลเลย
เหออัน
พะ..พวกเจ้า...พูดจาดีๆกับคุณหนูหน่อย!
เสียงประกอบ
ที่โดนไปเมื่อเช้ายังไม่เคร็ดอีกรึ!
ซู ชิ่งหวาน
ส่งมันมาให้ข้า
[ เหออันนำถาดอาหารที่ถือมาให้ชิ่งหวาน ]
[ ชิ่งหวานคว้างถาดใส่คนครัว ]
เสียงประกอบ
นี่เจ้าทำอะไรห๊ะ!!
ซู ชิ่งหวาน
พวกเจ้ากล้าดีนักที่เรียกข้าเช่นนั้น
[ ชิ่งหวานจับหัวของคนครัวคนนั้นโขกลงกับโต๊ะหลายครั้ง ]
เหออัน
คะ...คุณหนู...//หวาดกลัว
[ คนครัวคนอื่นๆถ่อยออกด้วยความหวาดกลัว]
ซู ชิ่งหวาน
ตอนนี้รู้สถานะตัวเองแล้วรึไม่
ซู ชิ่งหวาน
ข้าเป็นนายเจ้า....และเจ้าเป็นขี้ข้า
ซู ชิ่งหวาน
อย่ามาทำตัวเหนือกว่าข้า
ซู ชิ่งหวาน
ที่เจ้าโดนวันนี้มันยังน้อยไป เทียบกับที่เจ้าทำกับข้ามาทั้งชีวิตไม่ติดด้วยซ้ำ
ซู ชิ่งหวาน
ต่อจากนี้ไป...พวกเจ้าทุกคน หากใครยังบังอาจทำตัวต่ำช้าเช่นนี้อีก
ซู ชิ่งหวาน
ข้าจะทรมานพวกเจ้าที่ละคน...จนกว่าจะตาย
ซู ชิ่งหวาน
และจงฟัง คำสั่งของข้าเทียบเท่านายคนนึง
ซู ชิ่งหวาน
หากใครขัดคำสั่ง คงจะรู้ชะตาชีวิตของพวกเจ้าดี
ซู ชิ่งหวาน
เพราะพวกเจ้าจะตายเงียบๆ...ไม่มีใครรู้ก็เป็นได้
ซู ชิ่งหวาน
ได้ยินที่ข้าพูดรึไม่
เสียงประกอบ
พะ...เพคะ/ขอรับ!
[ ทุกคนในโรงครัวต่างตอบรับด้วยความหวาดกลัว ]
ซู ชิ่งหวาน
ข้ารอฟังข่าวจากเจ้าอยู่นะ
[ หลังจากที่ชิ่งหวานกลับไปที่ตำหนักได้ไม่นาน ก็ถูกเรียกตัวไปที่ตำหนักใหญ่]
เสียงประกอบ
คุณหนูห้ามาแล้วขอรับ
ซู ชิ่งหวาน
ท่านพ่อกลับมาหรือเพคะ
"แม้กระทั่งชื่อยังลืมไปแล้วงั้นรึ~น่าขันสิ้นดี"
ซู ชิ่งหวาน
ชิ่งหวานคาราวะท่านทั้งสองเพคะ
ซู หลีอัว
เจ้าอยู่อย่างสงบมาตั้งนานเหตุใดจึงก่อเหตุอาละวาดเช่นนี้
[ ซู หลีอัว มารดาแท้ๆของ ซู หลีเอ๋อ (ฮองเฮาองค์ปัจจุบัน) ตั้งแต่แม่ของ นอ.ตายก็ถูกเลื่อนจากตำแหน่งสนมเอกมาเป็นายหญิงใหญ่]
" อยู่อย่างไรค่าเสียมากกว่า"
ซู ชิ่งหวาน
หากจะลงโทษลูก ลูกก็ยอมรับผิดเพคะ
ซู ชิ่งหวาน
แต่ได้โปรดฟังเหตุผลของลูกบ้างเพคะ
ประมุขตระกูลซู
ดะ...ได้พูดมา
" หืม~ในตาของท่านมันเผยจุดอ่อนของท่านออกมาจนหมด "
"คงตกใจมากสินะ...บุตรสาวคนที่ห้าที่ไม่ได้พบกันมานาน6ปี...อยู่ๆก็เรียกว่าท่านพ่อ"
"คงจะรู้สึกผิดกับแม่ของชิ่งหวานมากสินะ....ดี...ข้าจะทำให้ท่านจมอยู่กับความรู้สึกนั้นมากกว่านี้"
ซู ชิ่งหวาน
ตลอดเวลาที่ผ่านมาหลังจากที่ท่านแม่เสียไป
ซู ชิ่งหวาน
ลูกทั้งถูกกลั่นแกล้งและถูกทำร้าย
ซู ชิ่งหวาน
ลูกยอมเพื่อไม่ให้เรื่องมันใหญ่โต
ซู ชิ่งหวาน
เพราะกลัวว่าจะทำให้ท่านพ่อลำบาก
ซู ชิ่งหวาน
เพราะทุกวันนี้ท่านก็เหนื่อยจากกิจในวังและจัดการธุจกิจที่บ้านเราแทบแย่
ซู ชิ่งหวาน
ลูกจึงไม่อยากมารบกวนท่าน
ซู ชิ่งหวาน
แต่วันนี้....ลูกทนไม่ได้อีกต่อไป
ซู ชิ่งหวาน
คนใช้ทุกคนปฏิบัติกับลูกราวกับทาส
ซู ชิ่งหวาน
นำอาหารแย่ๆมาให้ลูก
ซู ชิ่งหวาน
การกระทำเช่นนี้มันเป็นการดูหมิ่นตระกูลเราไม่ใช่หรือเพคะ
ซู ชิ่งหวาน
เพราะตระกูลเราบุตรสาวทุกคนต้องงดงามและเป็นหน้าเป็นตา เป็นดั่งสัญลักษณ์ของตระกูล
ซู ชิ่งหวาน
หากมาทานอาหารแย่ๆแล้วเสียสุขภาพเอา
ซู ชิ่งหวาน
ผู้คนจะมองเข่นไรเพคะ
ซู ชิ่งหวาน
ลูกไม่สนสุขภาพตัวเองหรอกเพคะ
ซู ชิ่งหวาน
แต่ว่า....ลูกกลัวว่าตระกูลของเราจะเสื่อมเสียเอา
" ท่านพ่อเป็นคนที่เห็นชื่อเสียงของตระกูลสำคัญกว่าสิ่งอื่นใด"
"แม้แต่ข้าที่เป็นบุตรสาวแท้ๆขิงท่าน ท่านยังไม่ใยดีแม้แต่น้อย"
" ในวันที่ข้าได้ดี ท่านยกยอและใจดีกับข้า...ในตอนที่ข้ากำลังจะตาย...ท่านไปอยู่ ี่ใด!"
"ตอนนี้....บุตรสาวคนที่ห้าของท่าน...เปลี่ยนไปแล้วนะเพคะ"
ประมุขตระกูลซู
ใครมันกล้าทำให้ตระกูลเสื่อมเสียเช่นนี้!!
ซู หลีอัว
ทะ..ท่านพี่ใจเย็นๆก่อนสิเพคะ
ซู หลีอัว
มันอาจจะไม่ได้แย่ถึงเพียงนั้นก็ได้
ประมุขตระกูลซู
บุตรสาวทุกคนของตระกูลซูเป็นดั่งสมบัติล้ำค่าและเป็นสัญลักษณ์ของตระกูล!
ประมุขตระกูลซู
ถูกเลี้ยงดูดั่งเทพธิดามาตั้งแต่เกิด!
ประมุขตระกูลซู
บังอาจนักที่ทำเช่นนี้!
เหออัน
คะ...คุณหนู...//ดึงชายผ้า
[ ปล.การดึงชายผ้าเหมือนเป็นการบอกว่า ให้ระวังหรือรีบแก้สถานการณ์นั้นๆ ]
"ข้าต้องเล่นบทเด็กสาวใส่ซื่อต่อไป"
ซู ชิ่งหวาน
ท่านพ่อ...ตัวลูกไม่ถือโทษโกรธเคืองใครทั้งนั้นเพคะ
ซู ชิ่งหวาน
แต่ว่าการทำให้ชื่อเสียงของตระกูลเราที่รักษามารุ่นสู่รุ่นต้องเสียหายเช่นนี้
ซู ชิ่งหวาน
ลูกรับไม่ได้จริงๆเพคะท่านพ่อ
ประมุขตระกูลซู
เจ้าช่างเหมือนพ่อเสียจริงชิ่งหวาน
ประมุขตระกูลซู
เจ้ารักตระกูลเรา
" ที่ท่านทำมันไม่ได้เรียกว่ารักหรอก...มันคือการเอาหน้า"
ซู ชิ่งหวาน
เพคะ...ท่านอุตส่าห์เสียแรงไปมากมายเพื่อตระกูลเรา
"ท่านฆ่าคนไปมากมายเพราะมัน แม้กระทั่งลูกสาวแท้ๆ"
ซู ชิ่งหวาน
ดังนั้นลูกจึงจะปกป้องสิ่งที่ท่านตั้งใจรักษาเอาไว้เพคะ
" ข้าจะทำลายมันให้หมด..."
ประมุขตระกูลซู
ดีมาก...ชิ่งหวาน
ประมุขตระกูลซู
ข้าภูมิใจในตัวเจ้าจริงๆ
ซู หลีอัว
นางก็แค่เด็กพูดไปตามประสาเด็ก
ซู หลีอัว
อย่าสนใจคำพูดของนางเลย
ซู หลีอัว
รักแล้วอย่างไรเล่า นางก็ทำได้แค่พูดเท่านั้น
ซู หลีอัว
หลีเอ๋อเป็นถึงฮองเฮาเป็นหน้าเป็นตาให้กับเรา
ประมุขตระกูลซู
การที่ลูกเราทุกคนพยยามรักษาชื่อเสียงตระกูลมันก็ดีแล้วไม่ใช่รึ
ซู หลีอัว
กะ..ก็จริงเพคะ..แต่ว่า
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
