บทที่1 ความสุขของครอบครัวชีรีอัส

ในบ้านสองชั้นหลังนึงมีพ่อลูกคู่นึงที่นั่งเล่นหมากฮอสด้วยกัน

"ลูกต้องฝึกเล่นให้เก่งกว่านี้นะถึงจะชนะพ่อได้"

ทิมพูดด้วยความดีใจ จากนั้นก็มีหญิงคนนึงพูดขึ้นว่า!

"ก็พ่อเอาแต่เล่น ไม่ได้แนะนำหรือสอนลูกเลย แล้วคิลจะเล่นสู้พ่อได้ยังไง"

ลูน่าพูดด้วยความไม่พอใจทิม

"เอาน่าพ่อแม่ก็!ผมก็ได้คิดจะเล่นจริงจังอยู่แล้ว" คิลพูดไปยิ้มไป

หลังจากนั้นไม่นานก็มีลำเเสงสีดำพุ่งเข้ามาในบ้าน พร้อมกับเสียงที่พูดว่า "อะดากาดาชสึ" ลอร์ดมืดเสกคาถาพิฆาตเข้ามาในบ้าน จนทั้งสามไหวตัวทัน แต่ก็เกือบจะชีวิตไม่รอด! จึงหนีออกมาทางหลังบ้าน ก็เจอกับผู้ใช้ศาสตร์มืดนับ10ยืนล้อมพวกเขาไว้

บทที่2 การต่อสู้ของทิมกับลูน่า

"ลูน่าพาคิลหนีไปก่อนเดี๋ยวพ่อจะสกัดพวกมันไว้ให้" ทิมพูดด้วยความวิตกกังวน

ลูน่าก็หายตัวไป ไม่นานลูน่าก็มาโผล่ทีภาคี แล้วพูดด้วยความกลัวกับชายคนนึงว่า "ฝากลูกด้วย แล้วพากำลังเสริมมาช่วยพวกเราด้วย" ลูน่าก็หายตัวไป

ทิมสู้อยู่กับลอร์ดมืดแล้วลูน่าก็กลับมาช่วย "กลับมาทำไม ทำไมไม่อยู่คอยปกป้องคิลไว้" ทิมพูดตะคอกใส่ "ฉันฝากคิลไว้กับเขาแล้วอีกไม่นานกำลังเสริมจะมา" ทั้งสองก็ถูกพวกศาตร์มืดรุมเสกคาถาใส่กันไม่มียั้ง ภายในไม่กี่นาที ลอร์ดมืดก็เสกคาถา "อะดาเกดาชสึ" พร้อมกับทิมที่เสกคาถา "เอกซ์วินสตลอม" ลำแสงสีดำและสีแดงพุ่งชนกัน จนเกิดสะเก็ดสีแดงสีดำกระจายไปทั่ว ถูกพวกใช้ศาสตร์มืดล้มคว่ำสลบไป3คน ลูน่าก็สาดคาถาใส่กับศัตรูอย่างไม่กลัวตาย แต่ทิมก็ไม่ทนต่อพลังของศาสตร์มืดได้จนลำแสงสีดำพุ่งเข้ามาใกล้มาของทิม ทิมก็ใช้กำลังทั้งหมดสบัดคาถาออกจนไปถูกพวกของลอร์ดมืดตายไป2สลบไป1

บทที่3 การตายของทิมและลูน่า

ลอร์ดมืดเกิดความโกรธที่พวกของเขาต่างก็ล้มกันไป จึงเสกคาถาอย่างบ้าคลั่งใส่เขาสองคน

ไม่นานคนของภาคีก็มาถึง แต่ไม่ทันการ ทั้งสองก็โดนคาถาของลอร์ดไป จนล้มลงกับพื้น ลอร์ดมืดเห็นอย่างนั้นก็หัวเราะ "อ่าอ่าอ่า" ดีใจที่ฆ่าทิมกับลูน่าได้แล้ว แล้วลอร์ดมืดกับพวกที่เหลือก็หายตัวไป!

วันรุ่งขึ้นในวัดที่เต็มไปด้วยผู้คน ทั้งคนในสภาเวทย์มนต์ ภาคี ครู เพื่อนๆของทิมกับลูน่า ต่างก็มาแสดงความเสียใจกับคิล แล้วพูดถึงเรื่องเก่าๆที่เคยทำเคยอยู่ร่วมกันกับทั้งสองให้คิลฟัง

มีชายคนนึงเดินเข้ามา "ซีรีอัส! ครอบครัวนี้มีแต่คนเก่งๆ แน่นอน!รวมถึงเธอด้วยคิล" น้ำเสียงที่ฟังดูน่านับถือ นั้นคือ! ไฮแซค เอฟรอน "ฉันเสียใจเรื่องพ่อแม่เธอ แต่เธอต้องสู้ต่อไป เพราะพวกมันอาจมาหาเธอในอีกไม่ช้านี้" จากนั้นคิลก็พูดด้วยความสงสัย "แล้วทำไมพวกมันต้องมาหาผมอีกล่ะ ในเมื่อมันฆ่าพ่อแม่ผม"

"มันมีบางอย่างที่มันต้องการ และนั้นคือเธอ เพราะเธอคือคนในคำทำนาย"  "ทำนาย!! คำทำนายอะไร" คิลพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสงสัย "เอาเถอะหลังจากเสร็จงานให้เธอรีบเตรียมตัวแล้วไปกัน"  "เตรียมตัว เตรียมตัวไปไหน" คิลพูดด้วยความสงสัยเข้าไปใหญ่ ดูเหมือนเขาจะไม่รู้เรื่องที่โฮแซคพูดเลยแม้แต่น้อย

บทที่4 การพบเจอ

ในตรอกแถวตลาดอิชิมาร์เก็ตที่เต็มไปด้วยผู้คนพลุกพล่านต่างก็มาซื้อของจับจ่ายใช้สอย

คิลหันไปเจอเด็กชายหญิงคู่หนึ่งยืนทะเลาะกันหน้าร้านขายไม้กายสิทธิ์ คิลก็เดินตรงไปที่ร้านนั้นกับไอแซค ทั้งคู่หันมาเจอคิลแล้วเดินตรงมาหาคิล "สวัสดีคิลฉัน แชง มาวิโร่ ส่วนนี่ จีน แอดเลอร์ ยินดีที่ได้รู้จักนะ"

"ยินดีที่ได้รู้จักน่ะ ฉันไคโตะ คิล ซีรีอัส พวกนายรู้จักฉันด้วยหรอ"

คิลพูดอย่าง งงๆ?  "รู้จักสิ พ่อแม่ฉันก็อยู่ในภาคีเหมือกับพ่อแม่เธอนั้นแหละ" จีนพูดอย่างดีใจกับคิล

จากนั้นก็มีเสียงพูดแทรกจีนขึ้นว่า "ใช่! คิลพ่อแม่เราอยู่ในภาคีเหมือนกัน แต่เก่งกว่าพ่อแม่ของใยนี่"

คิล จีนและไอแซคก็หัวเราะ "ฮ่าฮ่า"  "นายนี่โครตงี่เง่าจริงๆนะ" จีนพูดเยาะเย้ยแชง

จากนั้นทั้ง4ก็พากันเดินเข้าไปในร้านไม้กายสิทธิ์ พร้อมกับแชงที่เดินไปอย่าง งง?

บทที่5 ร้านไม้กายสิทธิ์

"ไง ซีรีอัส เธอก็น่าจะเลือกไม้แกนกลางเขี้ยวมังกรนะพ่อแม่เธอก็ใช้ไม้นั่นเหมือนกัน" ลุงแก่ๆเจ้าของร้านพูดกับคิล

"****ผมอยากลองไม้นั่นครับ****" คิลพูดกับเจ้าของร้าน เจ้าของร้านพูดขึ้น"ตาถึงนี่ซีรีอัส" "ไม้นี้เป็นไม้เอล์ม แกนกลางเขายูนิคอน ขนาด12นิ้ว ยืดยุ่นกำลังดี เป็นไม้เกรดA ราคาแพงด้วย"

"แต่ผมไม่มีเงินมากขนาดนั้น" คิลพูดอย่างผิดหวัง

"มีสิ! พ่อแม่เธอมีเยอะมากด้วย" ไอแซคพูด

"แล้วคิลก็จะซื้อไม้เกรดAให้กับสองคนนั้นด้วย ใช่มั้ยคิล"  "คะ ค๊ะ ครับ" คิลพูดกระตุกกระตักไม่ทันตั้งตัว

จากนั้นทั้ง4ก็เดินออกจากร้าน พร้อมกับ จีนที่ได้ไม้เมเปิ้ล แกนกลางขนนกฟินิกซ์ ขนาด14นิ้ว แชงได้ไม้มาฮอคคานี แกนกลางเขี้ยวมังกร ขนาด10นิ้ว

บทที่6 การเดินทาง

วันรุ่งขึ้นทั้ง3ก็มาถึงท่าเรือ เพื่อเดินทางไปโรงเรียนเมจิควิซาด เรือนี่เป็นเรือที่ใหญ่โตมาก จุคนได้มากสุดถึง3000คน ด้านในดูหรูหรามาก จนทั้ง3ถึงกับอึ้งเมื่อเห็นด้านในของเรือ

"เราเดินทางกันนานมั้ยกว่าจะไปถึงโรงเรียน" คิลพูด จีนพูดต่อ "ก็วันนึงเต็มๆน่าจะถึงนะ"

"แต่ตอนนี้ฉันหิวมาเลย" แชงพูดสวนกลับกับทั้งสอง "ที่นี่จะมีไรกินบ้างนะ"

จากนั้นก็มีเสียงพูดจากลำโพงของเรือ "ใครยังอยากจะรับประทานอาหารเชิญมาที่ชั้น4ของเรือได้เลยนะค่ะ"

"กำลังหิวพอดีเลย" แชงพูดสวนขึ้น

ซึ่งภายในเรือลำนี้มีทั้งหมด5ชั้น ชั้นแรกเป็นห้องเครื่อง ชั้นที่2เป็นห้องพักสำหรับพนักงาน

ชั้นที่3เป็นห้องพยาบาล ห้องพัก และส่งสาร ชั้น4เป็นห้องครัว และเป็นที่สำหรับรับประทานอาหาร ชั้น5เป็นห้องพักทั้งหมด

เวลาผ่านไปจนถึง6โมงเย็นก็มาถึงโรงเรียน

บทที่1 คัดเลือกเข้าหอ

จากนั้นก็มีศาสตราจารย์คนนึงพูดขึ้น "นักเรียนปี1ทุกคนมารวมตัวกันที่ห้องโถงของโรงเรียน" ครูคนนั้นคือศาตราจารย์ แมกซ์คิมสัน นักเรียนทุกคนก็เดินไปที่ห้องโถงกัน จากนั้นก็เสียงพูดขึ้นว่า

"นักเรียนทุกคนต้องได้รับเลือกการคัดเข้าหอ ทั้งหมดมี4หอพัก สีแดงคือหอกริมฮุค

สีทองคือหอโรเจอร์ สีม่วงคือหอเบคชอต สีเงินคือหอบูเลนต์ คฝ โดยไม่นับหออื่นๆที่ใช้ในการเรียน เชิญนักเรียนทุกคนไปทำการคัดเลือกเข้าหอได้เลย"

"ครูที่พูดอยู่นี่คืออาจารย์ใหญ่ของโรงเรียนแห่งนี้" ศาตราจารย์แมกซ์คิมสันพูดด้วยความนับถืออาจารย์ใหญ่คนนี้มาก

จากนั้นนักเรียนทุกคนก็เข้าทำการคัดเลือกหอ

โดยการคัดเลือกคือ ให้นักเรียนยืนมือมาจับที่ถ้วย แล้วถ้วยจะขึ้นสี คนที่ได้สีไหนให้ไปยืนที่สีนั้น! ส่วนคิลกับแชงได้สีทอง ส่วนจีนได้สีแดง

"นักเรียนทุกคนเชิญรับประทานอาหารที่โรงอาหารกันตามสบาย จากนั้นก็ขึ้นหอตามสีตัวเองได้เลย" อาจารย์ใหญ่พูด

นักเรียนทุกคนก็แยกย้ายกันไปตามหอของตัวเอง

หลังจากคิลกับแชงขึ้นมาบนหอ ทั้งสองก็เดินไปที่ห้องรวมนักเรียนโรเจอร์ ก็มีเสียงพูดขึ้นว่า "สวัสดีฉัน แจ็ค แจ็คกี้เบล พวกนายล่ะ"

"ฉันคิล ไคโตะ ซีรีอัส ส่วนนี่ แชง มาซิโร่ ยินดีที่ได้รู้จัก"

แชงก็ได้พยักหน้า เพราะเขายังคงตะลึงกับหอพักโรเจอร์แห่งนี้

"ฉัน...ขอนอนห้องเดียวกับพวกนายนะ" แจ็คพูดกับคิล "ได้สิ เราก็อยูกันแค่ฉันกับแชง มีเพิ่มมาอีกคนก็สนุกดีนะ" "ขอบคุณ" แจ็คพูดอย่างดีใจ

บทที่2 วิชาการเรียน

เวลาผ่านไปจนเช้า นักเรียนทุกคนบนหอต่างก็ลงกันมารับประทานอาหาร

"โห้!!อร่อยมาก...นี่ก็อร่อย อร่อยไปหมดเลย "สำรวมหน่อยแชง ดูอย่างคิลสิยังคงไม่ตื่นเต้นอะไรเลย" จีนพูด

"ฉันก็ตื่นเต้นน่ะแต่เก็บอาการน่ะ ฮ่า ฮ่า.."

คิลพูดแล้วหัวเราะตาม

"เอ่อ..วันนี้พวกเรามีเรียนอะไรล่ะคาบแรก" แจ็คพูดเสียงสัน

"นักเรียนปี1ทุกคนฟังทางนี้" อาจารย์ใหญ่พูดด้วยเสียงดังน่าเกรงขาม "ปี1จะมีทั้งหมด6วิชา และวิชาลงเรียนเสริมคนละ1วิชา แต่ละวิชามีดังต่อไปนี้ 1วิชาป้องกันตัวสามัญ 2วิชาคาถาเวทย์มนต์สามัญ 3วิชาปรุงยาสมุนไพรสามัญ 4วิชาพละ 5วิชาสัตววิเศษ 6วิชาพยากรศาสตร์ และวิชาเสริมอีก1วิชา นักเรียนจะลงวิชาใดวิชาหนึ่งเพิ่มได้" "และอีกอย่างช่วงเช้าเด็กหอกริมฮุกเรียนร่วมกันกับเด็กโรเจอร์ ช่วงบ่ายเด็กหอเบคชอตเรียนร่วมกันกับกริมฮุค วันต่อไปช่วงเช้าเด็กหอกริมฮุคจะเรียนร่วมกันเด็กบูเลนต์ นักเรียนดูได้ตามตารางเรียน"

แชงพูดขึ้นมา"ฉันจะลงวิชาพละเสริม แล้วพวกนายล่ะ" "ฉันจะลงวิชาคาถาเวทย์มนต์" จีนพูดตอบ ส่วนแจ็คพูดต่อ "ส่วนฉันจะลงวิชาปรุงยาเพิ่ม" "แล้วนายล่ะ" จีนพูดกับคิล แชงก็พูดสวนขึ้นมาว่า "คิลจะลงวิชาพละเหมือนกับฉันสิ" "เปล่าฉันจะลงวิชาป้องกันตัว เพราะไฮแซคเคยบอกไว้ว่าลอร์ดมืดมันจะมาหาฉัน ฉันเลยต้องลงวิชาป้องกันตัว"

จากนั่นทุกในห้องอาหารก็เงียบสงัด และเปล่งสีหน้าความกลัวออกมา คิลก็ตกใจกับทุกคนที่เงียบไป

บทที่3 วิชาคาถาวิชาคาถาเวทย์มนต์

นักเรียนทุกคนต่างแยกย้ายกันไปเข้าเรียน

โดยช่วงเช้านี้เด็กหอโรเจอร์จะเรียนร่วมกะนกับกริมฮุค "วันนี้เราจะสอนเรื่องการเรียกสิ่งของ" ศาสตราจารย์คริดิดพูด "นักเรียนเห็นแก้วที่อยู่ข้างหน้ามั้ย" "เห็นครับ..ค่ะ.." นักเรียนพูด "ให้นักเรียนทุกคนนึกภาพถึงแก้วใบนั้น แล้วหยิบไม้กายสิทธิ์เเล้วพูดว่า คัมป์ " คิลเสกครั้งเดียวแก้วก็ลอยมาหาเขา "เก่งมากๆ ซีรีอัส" ศาสตราจารย์คริดิดพูดยกยอ

ส่วนจีนทำสองครั้งแก้วก็ลอยมาหา จากนั้นไม่นานคนอื่นๆก็ทำได้ติดต่อกัน "แต่ถ้าเป็นสิ่งของที่ใหญ่หรือละเอียดกว่านี้ ต้องซื้อสิ่งของด้วย นักเรียนที่ยังทำไม่ได้ ให้กลับไปฝึกต่อเวลาว่าง"

หลังจากจบคาบเเรกคิลและเพื่อนๆต่างก็ลงมาที่สวนของโรงเรียน แชงก็พูดขึ้นว่า "โห..เห็นมั้ย คิลเสกครั้งเดียวแก้วลอยมาหาเลย"

"ไม่ใช่นายล่ะ..เอาแต่พูดเพี้ยนๆอยู่ได้"

จีนพูดล้อแชง "จริงนะ...ฉันทำ10กว่ารวบกว่าจะได้" แจ็คพูดสวนไป

"ไปเรียนก่อนนะ แล้วเจอกัน" จีนพูดบอกเพื่อนๆ "แต่ฉันไม่อยากเจอเธอเลย" แชงพลึมพลำ "งั้นเราก็เข้าเรียนกันเถอะ" "อืมๆ"

คาบต่อไปเป็นวิชาพละ คิลแชงก็พากันไปเรียน "นักเรียนทุกคนหยิบไม้กวาดขึ้นมา"ศาสตราจารย์พลัคพูด "จากนั้นให้นักเรียนกระทืบเท้า แล้วลอยตัวขึ้นช้าๆ"

บทที่4 เพื่อนๆ

เวลาผ่านไปจนปรบค่ำ นักเรียนทุกคนก็มาทานอาหารกันที่โรงอาหาร "เป็นไงบ้างกับการเรียนวันแรก... จากนี้ไปก็ขอให้นักเรียนตั้งใจเรียน เชิญทานอาหารกันตามสบาย" อาจารย์ใหญ่พูด คิลและเพื่อนๆก็พูดคุยกัน

มาถึงหอพัก "พรุ่งนี้เรามีเรียนวิชาไรนะ"

แชงพูดกับแจ็ค"เรียนวิชาปรุงยากับหอเบคชอต ช่วงบ่ายเรียนวิชาป้องกันตัว"

"ช่วงบ่ายต้องเรียนกับใยนั่นอีกแล้วเหรอเนี้ย" "ก็ดีแล้วนิไม่ต้องเจอกันทุกคาบ" คิลพูดกับแชง จากนั้นแจ็คกับคิลก็หัวเราะ อ่าอ่าอ่า... "งั้นนอนละ" แชงพูดงอลเพื่อนทั้งสอง

บทที่1 บรรยากาศยามเช้า

อาทิตย์ขึ้นแสงสาดส่องมาที่หอพักโรเจอร์ของโรงเรียน เป็นเช้าวันที่3ของโรงเรียนวิซาคเก็ตเบิกทั้งแต่เปิดเทอมมา ไคโตะรู้สึกสดใสเบิกบานที่สุดตั้งแต่ที่เขาได้เสียพ่อกับแม่ไป "สวัสดีตอนเช้าคิล วันนี้ก็เป็นวันที่3ของเราในโรงเรียนนี้แล้วสินะ สดชื่นมากเลยนะว่ามั้ย" แชงพูดพร้อมกับสูดอากาศนอกหน้าต่าง "ใช่...เป็นวันที่รู้สึกสดใสมาก หลังจากวันนั้น" จากนั้นสีหน้าคิลก็เปลี่ยนไป "เอ่อ....เราลงไปด้านล่างกันดีกว่านะ" แช่งพูดเปลี่ยนเรื่องไป เพราะเข้ารู้สึกได้ถึงความหม่นหมองของคิล ทั้งสองก็พากันเดินลงกันไป "สวัสดียามเช้าพวกนาย วันนี้สดชื่นมากเลยนะ" จีนพูดทักทายคิลแชงและแจ็ค "หวัดดี" แชงพูดเพราะไม่ชอบหน้าจีน "ฉันเริ่มรู้สึกคิดถึงพ่อแม่มากเลยตอนนี้ แต่ตอนนี้รู้สึกโดดเดี่ยวไม่เหลือใคร" ไคโตะพูดด้วยสีหน้าเศร้าโศก"

"ยังไงนายก็ยังมีพวกฉันอยู่นะ ฉันจะอยู่ข้างนายเสมอ" จีนพูดปลอบใจ แชงก็พูดต่อจากจีน "ใช่...นายยังมีพวกฉันอยู่นะ"

"นายจะเป็นเพื่อนฉันเสมอนะ เพราะพวกนายเป็นเพื่อนฉัน" แจ็คพูดกับทุกคน

คิลก็พูดอย่างดีใจกับเพื่อนๆไปว่า "ขอบใจพวกนายมากนะ" "อยู่แล้วน่ะ" แชงเชิดอกพูดกับตัวเอง "แล้ววันนี้เธอเรียนวิชาอะไรล่ะจีน" คิลถามจีน "ช่วงเช้าเรียนพละ แล้วนายล่ะ" "พวกเราเรียนปรุงยาน่ะ" "งั้นไว้เจอกันคาบสอง" จีนพูดลาเพื่อนๆ

บทที่2 วิชาปรุงยา

"นักเรียนเปิดหนังสือไปหน้าที่17วันนี้เราจะเรียนปรุงยาสมานแผล" ศาสตราจารย์แมกซ์คิมสันก็เดินเข้ามาที่โต๊ะ

"ให้นักเรียนทำตามสูตรในหนังสือเลย แล้วครูจะดูตอนทำเสร็จ" ผ่านไป20กว่านาที นักเรียนก็ปรุงยาเสร็จ แจ็คก็ยกมือขึ้น "เสร็จแล้วครับศาตราจารย์" ศาสตราจารย์แมกซ์คิมสันก็เดินตรวจ "เยี่ยมยอดมากเลยแจ็คกี้ เธอปรุงยาได้ดีเยี่ยมจริงๆ" ทุกคนก็ปรบมือแสดงความดีใจกับแจ็ค

"ดูเหมือนว่านายจะเก่งในด้านนี้น่ะ" คิลพูดพร้อมกับดีใจกับแจ็ค

"ขอบคุณมากคิล"

"ยินดีด้วยแจ็ค แต่!!ดูฉันสิ ไม่เห็นจะมีไรที่ฉันเก่งซักอย่างเลยนี่สิ" แชงพูดพร้อมกับหน้าถอดสี

"มีสิ!!ดูเหมือนว่านายจะเก่งพละมากเลยนะ" "ไช่ๆๆ..นายเยี่ยมยอดเลยนะเรื่องกำลังเนี่ย" แจ็คพูดต่อจากคิล

ศาสตราจารย์ก็มอบหนังสือปรุงยาให้กับแจ็ค

บทที่3 อริ ของหอโรเจอร์

หลังจากพักเที่ยง ก็มีเด็กหอบูเลนต์ ทำหน้าตาไม่พอใจพร้อมกับความเกลียดชังเด็กหอโรเจอร์ เพราะบูเลนต์ อาเช็นเลอร์ไม่ถูกกันกับโรเจอร์ เฟเดอเรอร์ พวกเขาเคยมีปัญหาที่ไม่ลงรอยกันตั้งแต่เริ่มสร้างโรงเรียน จึงเป็นปัญหาที่ยาวนานมาจนถึงเด็นรุ่นปัจจุบัน

"ไงซีรีอัส!! พ่อแม่นายตายยังไงเหรอ คงเป็นการตายที่น่าเกลียดมากเลยสินะ" คอลแมกซ์ พูดพร้อมสีหน้าที่เกลียดชังไคโตะ

คอลเเมกซ์ เฟสเจอร์ เป็นเด็กของตระกูลเก่าแก่ของโลกพ่อมดแม่มด พ่อแม่ของคอลแมกซ์ ไม่เคยถูกกันกับพ่อแม่ของไคโตะมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว

"นายรอดมาได้ยังไงหรอ? ไคโตะ" "หุบปากซ่ะคอลแมกซ์ ไม่งั้นฉันจะเสกให้ปากของนายห้อยยานลงถึงพื้นเดียวนี้"

"นักเรียนไม่ควรเสกคาถาใส่กันในชั้นเรียน คอลแมกซ์เธอก็ไม่ควรพูดแบบนั้นกับไคโตะนะถอนคำพูดเดี๋ยวนี้" ศาสตราจารย์ แมกซ์คิมสัน พูดตะโกนใส่คิลกับคอลแมกซ์ แชงกับจีนก็ลากคิลออกไปจากที่ตรงนี้

"ฉันอยากจะเสกให้มันกลายเป็นกบไปซ่ะตอนนี้เลย" "ใช่...ฉันก็อยากจะต่อยให้มันล้มขมับคว่ำลงกับพื้น" แชงพูดด้วยความโปรด "มันก็ปากเสียมาตลอดแล้วแหละเธอก็รู้" จีนพูดกับทั้งสอง ไม่นานทั้งสองก็เริ่มใจเย็นลง

บทที่4 ศาสตร์ป้องกันตัว

ในห้องเล็กๆที่ดูไม่ค่อยน่าจะสนใจ มีศาสตราจารย์ไอแซคเอฟร่อนยืนอยู่

"วันนี้เราจะเรียนอะไรกันดีนะ? แต่..เราน่าจะเรียนการปลดอาวุธกันก่อนดีกว่า เพราะเวลาอยู่ต่อหน้ากับศาสตร์มืด โอกาสที่เราตายมาก แต่ถ้าเรารู้จักการปลดอาวุธคู่ต่อสู้ออก โอกาสรอดถึง50เปอร์เซน นักเรียนหยิบไม้ขึ้นมา" นักเรียนต่างก็หยิบไม้ขึ้นมาตามไอแซคบอก

"ให้ทุกคนจับคู่แล้วปลดอาวุธคู่ของเราออกจากนั้นให้ตวัดไม้เป็นวงกลมนิดหน่อยแล้วพูดว่า...เอ็กซ์เช็นท์ริเมน"

คิลกับแชงก็เริ่มตวัดไม้แล้วพูดพร้อมกัน...เอ็กซ์เช็นท์ริเมน..

แชงยืนงง? ไม่ทันไรไม้ของแชงก็ปลิวไปด้านหลัง

"เก่งมากคิล..จีนก็ด้วย พวกเธอทำได้ดีมาก"

"ขอบคุณครับศาสตราจารย์" คิลพูดพร้อมจีน

"ฉันไม่ทันได้ทั้งตัวเลย คิลนายเร็วมากเลย" แชงพูดอย่าง งงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

จบคาบเรียนนักเรียนทุกคนก็พากันเดินออกไปเว้นแต่คิล

"ศาสตราจารย์เล่าเรื่องคำทำนายให้ผมฟังได้มั้ยครับ"

"ไว้วันหลังนะคอบวันนี้พอแค่นี้ก่อน" ไอแซคก็เดินออกไป