NovelToon NovelToon

ไกลเกินเอื้อม(เซวียหยาง×เสี่ยวซิงเฉิน)

ตอนที่1

ไม่พิมเยอะเจ็บคอ
ไม่พิมเยอะเจ็บคอ
ก่อนจะเริ่มเรื่อง
ไม่พิมเยอะเจ็บคอ
ไม่พิมเยอะเจ็บคอ
ผมจะมาบอกว่า
ไม่พิมเยอะเจ็บคอ
ไม่พิมเยอะเจ็บคอ
เรื่องนี้ช×ชใครรับไม่ได้กดออก
ไม่พิมเยอะเจ็บคอ
ไม่พิมเยอะเจ็บคอ
เเละมีดราม่านิดหน่อย(มั้ง)ตับของท่านอาจจะพังได้
ไม่พิมเยอะเจ็บคอ
ไม่พิมเยอะเจ็บคอ
ดังนั้นใครโลกสวยกรุณากดออกเพราะมีฉากฆ่าตัวตายเเละข่มขืนนิดหน่อย(มั้ง)
ไม่พิมเยอะเจ็บคอ
ไม่พิมเยอะเจ็บคอ
เตือนเเล้วนะคับ!
ไม่พิมเยอะเจ็บคอ
ไม่พิมเยอะเจ็บคอ
ไปเริ่มกันเลยยยยย
หลังจากที่ซ่งหลานได้โดนผงพิษของเซวียหยางซ่งหลานก็ได้เสียดวงตาไป
เสี่ยวซิงเฉินจึงรุ้สึกผิดเพราะถ้าไม่ใช่ตัวของเขาเองสหายรักของเขาก็คงไม่เสีย ดวงตาไปเช่นนั้น
เสี่ยวซิงเฉิน
เสี่ยวซิงเฉิน
ขะข้าโทษ...
ซ่งหลาน
ซ่งหลาน
มันเป็นเพราะเจ้า!ที่ทำให้ครอบครัวของข้าตายทั้งหมดเเละข้าต้องมาเสีย ดวงตาก็เพราะเจ้าอีก!
เสี่ยวซิงเฉิน
เสี่ยวซิงเฉิน
ข้าขอโทษ...
หลังจากนั้นเสี่ยวซิงเฉินจึงไปขอร้องเป้าซานซ่านเหริน
ให้นำตัวตาของตนออกไปใส่ให้ซ่งหลานเเม้รุ้ดีว่าตนเองจะไม่สามารถมองเห็นได้อีกเเล้ว.
หลังจากมอบดวงตาให้ซ่งหลานเสร็จเเล้วเสี่ยวซิงเฉินจึงได้ลงเขาไปพเนรจรเป็นนักพรต ตาบอดช่วยเหลือชาวบ้าน
ชาวบ้าน
ชาวบ้าน
นี่เจ้าขโมยเงินข้า!
อาจิง
อาจิง
ขะข้าไม่ได้ขโมยนะ
ชาวบ้าน
ชาวบ้าน
เจ้าโกหก!
เสี่ยวซิงเฉิน
เสี่ยวซิงเฉิน
เกิดอะไรขึ้นหรือ
ชาวบ้าน
ชาวบ้าน
ก็เเม่นางคนนี้ขโมยเงินข้า!
อาจิง
อาจิง
ขะข้าเเค่ไม่มีเงินเเถมยังตาบอด(ทิพย์)อีกด้วย
เสี่ยวซิงเฉิน
เสี่ยวซิงเฉิน
งั้นเจ้าคืนเงินนางไปเเละมาติดตามข้าดีรึไม่
อาจิง
อาจิง
ได้รึเจ้าค่ะ!
เสี่ยวซิงเฉิน
เสี่ยวซิงเฉิน
อืม
อาจิง
อาจิง
นี่เจ้าค่ะ.คืนเงิน
อาจิง
อาจิง
ต่อจากนี้ข้าขอเรียกท่านว่าพี่ชายนะเจ้าค่ะ
เสี่ยวซิงเฉิน
เสี่ยวซิงเฉิน
เเล้วเเต่เจ้า

ตอนที่2

เสี่ยวซิงเฉินกับอาจิงได้เดินทางไปปราบปีศาจด้วยกันจนกระทั้งถึงเมืองเเห่งหนึ่งอาจิงได้ส่งเสียงร้องออกมา
อาจิง
อาจิง
กรี๊ดด!!!!
อาจิง
อาจิง
.เอามือปิดปากตัวเอง
เสี่ยวซิงเฉิน
เสี่ยวซิงเฉิน
มีอะไรหรืออาจิง
อาจิง
อาจิง
ปะปล่าวเจ้าคะ.มองไปที่กองหญ้า
เสี่ยวซิงเฉิน
เสี่ยวซิงเฉิน
กลิ่นคาวเลือดมาจากไหนกับ.เดินไปที่กองหญ้า
อาจิง
อาจิง
เขาตายรึยังเจ้าคะเเล้วเราต้องทำศพเขาไหม
เสี่ยวซิงเฉิน
เสี่ยวซิงเฉิน
ไม่เขาเเค่บาดเจ็บหนัก
เสี่ยวซิงเฉิน
เสี่ยวซิงเฉิน
ข้ว่าเรารีบพาคนผู้นี้ไปรักษากันเถิด
อาจิง
อาจิง
เจ้าคะ
เมืองอี้
เสี่ยวซิงเฉิน
เสี่ยวซิงเฉิน
บ้านหลังนี้คงจะพออยู่ได้เเค่ผุพังเเละสกปรกนิดหน่อย
เสี่ยวซิงเฉิน
เสี่ยวซิงเฉิน
อาจิงเจ้าช่วยไปต้มนำเเละหาผ้ามาให้ข้าที
อาจิง
อาจิง
เจ้าคะ
เสี่ยวซิงเฉินเเบกคนที่สูงกว่าตนเองเข้าไปในบ้านเเละวางบนตั่งเตียงอย่างเบามือ
อาจิง
อาจิง
นำมาเเล้วเจ้าคะ
เสี่ยวซิงเฉิน
เสี่ยวซิงเฉิน
ขอบใจมากเจ้าออกไปรอข้างนอกก่อนเถอะนะ
อาจิง
อาจิง
เจ้าคะ
อาจิง
อาจิง
.ทำเป็นเดินเคาะไม้เท้าออกไป
เสี่ยวซิงเฉิน
เสี่ยวซิงเฉิน
.เริ่มเช็ดเเผล
เซวียหยาง
เซวียหยาง
.สะดุ้ง
เสี่ยวซิงเฉิน
เสี่ยวซิงเฉิน
เจ้าตื่นเเล้วหรอ
เสี่ยวซิงเฉิน
เสี่ยวซิงเฉิน
รอข้าทำเเผลให้เจ้าก่อนนะ
เซวียหยาง
เซวียหยาง
.มอง
เสี่ยวซิงเฉิน
เสี่ยวซิงเฉิน
.ทำเเผลต่อจนเสร็จ
เซวียหยาง
เซวียหยาง
'นี่มันเสียวซิงเฉินนี่ ทำไมถึงตาบอด ข้าปาผงพิษใส่ซ่งหลานมิใช่หรือ?
เซวียหยาง
เซวียหยาง
เจ้าไม่ถามหน่อยหรือว่าข้าเป็นใคร
เสี่ยวซิงเฉิน
เสี่ยวซิงเฉิน
ในเมื่อเจ้าไม่บอกเเล้วข้จะถามเพื่อเหตุใด
เซวียหยาง
เซวียหยาง
'หึ เสี่ยวซิงเฉินคงจะมอบดวงตาให้ซ่งหลาน เเต่ก็ดีนี่ในเมื่อเสี่ยวซิงเฉินมองไม่เห็น ข้าจะได้หลอกเจ้าทำให้เจ้าเเปดเปื้อนเจ้าจะได้อยู่กับข้าตลอดไป'
เสี่ยวซิงเฉิน
เสี่ยวซิงเฉิน
ข้าไปก่อนหล่ะเจ้านอนพักเถอะ
พรึบ!
เสี่ยวซิงเฉิน
เสี่ยวซิงเฉิน
อ่ะ!เจ้าทำอะไรปล่อยข้า!
เซวียหยางดึงเสี่ยวซิงเฉินเเละกดลงไปกับตั่งนอน
อาจิง
อาจิง
พี่ชายท่านอยู่ไห---
อาจิง
อาจิง
.มองเห็นเซวียหยางค่อมเสี่ยวซิงเฉิน
อาจิง
อาจิง
.ทำเป็นมองไม่เห็น
อาจิง
อาจิง
พี่ชายท่านอยู่รึปล่าว
เซวียหยาง
เซวียหยาง
ไม่อยู่
อาจิง
อาจิง
อะ อ่อข้าไปหล่ะ.เดินเตะขาตัวเอง
อาจิง
อาจิง
.ลุกขึ้น+ทำเป็นเค้าไม้เท้า
นอกบ้าน
อาจิง
อาจิง
ท่าไม่ติดว่าข้าเเกล้งตาบอดข้าจะรีบเข้าไปดึงท่านพี่ออกมา
อาจิง
อาจิง
ข้าจะได้ไม่ต้องเห็นภาพบาดตาเเบบนั้น!คิดเเล้วขนลุก!
อาจิง
อาจิง
NovelToon

ตอนที่3

เสี่ยวซิงเฉิน
เสี่ยวซิงเฉิน
จะ เจ้าปล่อยข้าก่อน!
เซวียหยาง
เซวียหยาง
ฮะฮะข้าปล่อยเเล้วๆ
เสี่ยวซิงเฉิน
เสี่ยวซิงเฉิน
ข้าจะออกไปตามอาจิงเข้ามาข้างใน
เสี่ยวซิงเฉิน
เสี่ยวซิงเฉิน
ในระหว่างนี้เจ้าห้ามเดินมิเช่นนั้นเเผลจะเปิดได้
เซวียหยาง
เซวียหยาง
'เสี่ยวซิงเฉินเป็นห่วงข้า!'
เสี่ยวซิงเฉิน
เสี่ยวซิงเฉิน
ข้าออกไปก่อนนะ
หมับ!
เซวียหยาง
เซวียหยาง
ท่าน..
เซวียหยาง
เซวียหยาง
ไม่ไปไม่ได้หรือ
เซวียหยางทำหน้าหงอยเหมือนสุนัขตัวโตที่หูหางตก เเต่เสียดายที่เสี่ยวซิงเฉินไม่สามารถมองเห็นได้
เสี่ยวซิงเฉิน
เสี่ยวซิงเฉิน
เห้อ...เจ้าช่างดื้อนัก
เซวียหยาง
เซวียหยาง
ท่านอยู่กับข้านะ
เซวียหยาง
เซวียหยาง
นะ
เสี่ยวซิงเฉิน
เสี่ยวซิงเฉิน
ก็ได้..
เสี่ยวซิงเฉินพูดอย่างปลงตก ใครจะไปทนนําเสียงออดอ้อนขอให้อยู่ต่อได้เล่า
เซวียหยาง
เซวียหยาง
ต่อไปนี้ข้าขอเรียกเจ้าว่า เต้าจางได้รึไม่
เสี่ยวซิงเฉิน
เสี่ยวซิงเฉิน
'เห้อ...คิดจะเรียกท่านก็เรียก คิดจะเรียกเจ้าก็เรียก ตกลงจะท่านหรือเจ้ากันเเน่..'
เสี่ยวซิงเฉิน
เสี่ยวซิงเฉิน
เมื่อกี้เจ้าพูดอะไรนะ
เซวียหยางมองเสี่ยวซิงเฉินที่ยิ้มมาให้เขา จนเข้าอยากจะจับเสี่ยวซิงเฉินมาขยำเเต่ทำไม่ได้
เซวียหยาง
เซวียหยาง
ข้าถามว่าจะขอเรียกท่านว่า เต้าจางได้รึไม่?
เสี่ยวซิงเฉิน
เสี่ยวซิงเฉิน
เเล้วเเต่เจ้า
เซวียหยาง
เซวียหยาง
เต้าจาง..
เสี่ยวซิงเฉิน
เสี่ยวซิงเฉิน
หือ
เซวียหยาง
เซวียหยาง
เต้าจาง
เสี่ยวซิงเฉิน
เสี่ยวซิงเฉิน
ว่าอย่างไ อุบ อือ!!
เซวียหยางจับเสี่ยวซิงเฉินเเล้วประทับริมฝีบางลงไป
เเล้วค่อยๆสอดลิ้นเข้าไปหยอกล้อกับลิ้นของเสี่ยวซิงเฉิน
ป๊อกๆ
เสียงเคาะไม้เท้าดังขึ้น
เสี่ยวซิงเฉิน
เสี่ยวซิงเฉิน
อือ!เจ้าปล่อยข้า
อาจิง
อาจิง
.เดินผ่านไป
อาจิง
อาจิง
เอ๊ะ!
อาจิง
อาจิง
เหมือนเห็นอะไรเเว็บๆ
อาจิง
อาจิง
ไม่จริงหรอกใช่ไหม!
อาจิง
อาจิง
.เดินไปดูอีกรอบ
อาจิง
อาจิง
!!!
เสี่ยวซิงเฉิน
เสี่ยวซิงเฉิน
อือ..ปล่อยข้า...
เซวียหยาง
เซวียหยาง
ปากท่านช่างหวานนัก
อาจิง
อาจิง
.ยืนช็อค
เสี่ยวซิงเฉิน
เสี่ยวซิงเฉิน
อาจิง!.
เซวียหยาง
เซวียหยาง
.หันไปมอง
อาจิง
อาจิง
ข้าเเค่เดินผ่านมาเฉยๆไม่ได้ยินเสียงอะไรทั้งนั้น!
อาจิง
อาจิง
.รีบเดินเคาะไม้เท้าจากไป
เซวียหยาง
เซวียหยาง
นางไม่เห็นหรอก นางตาบอกนี่.ยืนพิงประตู
ตอนนี้เสี่ยวซิงเฉินช็อคไปเเล้วเพราะอยู่ๆก็โดนเด็กที่ไหนไม่รู้มากินเต้าหู้(เเต๊ัะอั๊ง)
เซวียหยาง
เซวียหยาง
รีบนอนกันเถอะข้าง่วงเเล้ว
เสี่ยวซิงเฉินมองเซวียหยางที่เดินมาทางตนเเล้วขึ้นมานอนบนเตียงพร้อมกอดเขาไว้เหมือนกลัวจะหนีไป
ไม่พิมเยอะเจ็บคอ
ไม่พิมเยอะเจ็บคอ
สงสารอาจิง55

เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!

novel PDF download
NovelToon
เปิดประตูต่างภพ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!