Chapter 17

Kabado na nag aantay si Theo sa dalagita sa ilalim ng isang puno malayo sa kanilang lugar.My 2 oras din ang byahe mula sa kanilang lugar papunta sa lugar na pagkikitaan niya.Gusto niya maka sigurado na walang makakakita sa kanila.

Oras ng pahinga niya that time,dahil sa gabi ang flight nila papuntang Japan para sa promotion nila,pero imbis na magpahinga.Pinili niya makipagkita sa dalagita.Pinasundo niya sa driver nila ang dalagita habang siya mag isa nag maniho gamit ang kotse ng kapatid.

Ilang sandali pa dumating na ang dalagita.

Nilapitan niya ito para sunduin.

Paglapit pa lang dito,biglang bumilis ang tibok ng kanyang puso.

"God i really miss her" aniya sa sarili.

Bakas naman sa mukha mg dalagita ang takot,panay tingin nito sa paligid nila.

Hinawakan niya ito sa pisngi.

"It's ok,this place is safe,no one is here"aniya.

Tumingin lang ito sa kanya.

"Do you know that i really miss you?" dagdag pa niya.Tinangka niyang yakapin ito ngunit bigla itong umiwas.Nagulat man pinilit niya intindihin ito.Bata pa ito kaya bawal pa ang mga ganung bagay.

"Sorry" Aniya.

Ngunit nag alala siya ng bigla tumulo ang mga luha nito,Kinakagat nito ang sariling labi para pigilan ang pag hikbi.

"Hey why are you crying?" tanong niya dito,habang pinupunsan ang mga luha nito.

"Sorry" sagot nito sa tanong niya.

"It's ok i understand,i know-----."

"Let's end this" putol nito sa sasabihin niya.

Na ikinagulat niya.

"What did you say?" tanong niya dito.

"Let's end this" ulit nito sa sinabi nito.

Nagkunot ang noo niya sa sinabi nito.

"What do you mean?" natatawa siya sa sarili.

For the 1st time in his life,naging bobo siya sa ibig sabihin mg Let's end this.

Hinawakan niya ang dibdib na nanikip na lang bigla.

"Why are you doing this?" naiiyak na tanong niya dito.

"Because this is the right thing to do" sagot nito,habang tumutulo pa din ang mga luha.

"Why?" aniya na pilit pinipigilan ang luha.

"Nakakatakot ang mundo mo,Your world is far different from mine"

"We can keep it a secret for now,please give it a try" aniya nito.

Ngunit umiling lang ito.

"No! i have a dreams,a goal for my family.I don't want to get involve in your world" anito na napahagolhol na ng iyak.

Yumoko naman siya habang kuyom ang kamao,kagat ang mga labi pilit na pinipigilan ang mga luha na malapit na tumulo.Habang nakikinig dito.

"Do you know that time i was so scared,i don't know what to do.I can't go out,i can't even go to school because i was so scared that someone might pull my hair from nowhere.Do you know the feeling of guilt because i made my mother dissapointed at me?" dagdag pa nito.

Ng palabas na ang kanyang mga luha,bigla niya itong niyaka para hindi nito makita.

"I'm sorry i made your life like this,i'm sorry! i'm sorry" tanging nasabi niya habang yakap yakap ito.

"I feel guilty to,kung alam mo lang i want the whole world know who you really are in my life.Kung alam mo lang that i dont like you,but instead i love you" aniya sa sarili habang mahigpit ang pagkakayakap dito.

Panay naman ang hikbi nito,at gumanti na din ng sa yakap niya.

Matagal din silang magkayakap bago siya bumitaw dito,Agad niya pinunasan ang luha at ngumiti dito.

"I will let you go this time,because i want you to reach your dreams.But nextime i see you again i will never let go again." aniya na pinunasan din ang mga luha nito.

"Thank you,at sorry sa mga nasabi ko" sagot naman nito.

Hinawakan niya lang ang kamay nito.

"Do you know why i let you come here?" aniya tukoy sa lugar na kinatatayuan nila ngayon.

Tumingala naman ito sa kanya.

"When i was still a child,my mother told me that my father proposed to her in this place.She told me that this place brings happiness to everyone.But it turns out she's was lying because i experienced my first heartbreak just now in this place hahahaha" aniya na natatawa.

"Sorry" nakayukong sagot nito sa kanya.

Hinawakan niya ang mukha nito.

"Don't be sorry,i think ako ang kailangan humingi ng sorry,I was just so focused from my feelings,I didn't think about yours,I'm sorry" aniya.

Madami pa silang napag usapan,hangang na napag pasyahan nilang umuwi.

"Ingat ka lagi" sabi ni Kira sa binata bago lumapit sa sasakyan na sinakyan kanina.

"Can i drive you home?" tanong nito.

Napag pasyahan nila na magsimulang

muli bilang magkaibigan.

Pero ang di alam ng binata.Ito na lang ang huling araw ng pagkikita nila.

Tumango naman siya dito,

Agad naman pinagbuksan siya nito ng pintuan,pagka umupo pa simpling niyang siniksik ang cellphone na pinabigay nito ky Aldrin noong araw ng recognation sa kanya sa gilid ng upuan habang di pa ito naka pasok sa loob sng kotse.

Habang na sa byahe,nakakabinging katahimikan ang namagitan sa kanila.

Pumikit na lang siya,kunwari matolog.

"Can i open the radio?" tanong nito sa kanya.

"Haha yes,ikaw naman my ari ng sasakyan you can do what you want" natatawang sagot niya dito.

Ngunit ngumiti lang ito ng nakakaloko.

"Really,i can do what i want?" tanong naman nito sa kanya,di kaagad nakuha ang punto nito.

"Oo nman" aniya dito.

Nagulat siya ng huminto ito sa gilid ng daan,Humarap sa kanya at akma siyang hahalikan.

Agad niya itong tinulak.Natatawa naman ito sa reaction niya.

"You said i can do what i want,diba?" biro pa nito sa kanya.

"O......o...,bb...b.but that's not what i..i...i mean".

Utal utal na sagot niya dito.

Biglang naman ito tumawa ng malakas,

"I was just teasing you,i told you i understand you." sabi nito na hinawakan ang buhok niya.

"You know i hate it,but i will respect you" sabi nito na nag buntong hininga.

Umayos ito sa pagkaka upo at pina andar ang radio ng sasakyan ng bigla itong napatingin sa kanya.

"What?" kunot ang noo na tanong niya dito.

"This is the song,I mean i'm always listening to this song when i'm missing you"

"Huh?" nagulat naman siya sa sinabi nito.

"Just listen to the lyrics," anito,sabay paandar ng sasakyan.

Napatulala nman siya sa lyrics ng kanta.

🎶🎶🎶🎶🎶

***🎶When the night has come

And the day is done

I'm always thinking of you

You are in the air

You are everywhere

In every thing I do

If I could keep this moment in time

If I could make you forever mine

Baby I'm lost in your love

From heaven above

You came to bring me up

With you I feel that i could stay

In love forever and a day

When I walk alone

Through an empty home

I can't stop thinking of you

Do you you feel the pain

Could it be the same

Are you missing me too

I see your face when I close my eyes

I see a glimpse of our own paradise

You came from heaven above

I'm lost in your love

Free as the wind

You give me wings to fly

With you I feel that I could stay

In love forever and a day

My girl I feel that I could stay

In love forever and the day🎶***

Ramdam niya ang message ng kanta.Kaya di niya namalayan umagos na pala ang luha sa kanyang mga mata.

Napansin niya tiningnan siya ng binata.

Agad niyang pinunasan ang luha at tumingin sa labas ng bintana.

Habang palapit sila ng palapit sa bahay nila.pabigat ng pabigat ang nararamdaman niya.

"Gaya ng sabi sa kanta,if i could keep this moment in time,but i need to do this." aniya sa sarili pilit pinipigilan na di umiyak.

Nagulat siya ng hinawakan ng binata ang mga kamay niya.

"I will wait for you" sabi nito sa kanya,puno ng sinceridad ang mga mata nito.

Ngumiti naman siya dito.

"Sorry,but theres no reason to wait for me" aniya sa sarili.

Ng huminto ang sasakyan nito sa tapat ng gate nita,gusto sumabog ng dibdib niya sa sobrang sikip.

Nagmamadali siyang bumaba ngunit mahigpit nitong hinawakan ang kamay niya.

"I can see you again right?" naniniguradong tanong nito.

Tumango na lang siya dito,di na siya makapag salita.Alam niya sa sarili niya oras na ibuka niya ang mga labi.Lalabas at lalabas ang kanina pa niyang pinipigilan.

Ngumiti na lang ito sa kanya at hinalikan ang mga kamay niya bago binitawan.

Agad siyang bumaba ng kotse.

Naglalakad na siya papasok ng bahay nila ng tinawag siya niyo.

"Kira"

Huminto naman siya at lumingon dito.

"I will always Love You" sabi nito at agad pinatakbo ang sasakyan.

Sa sinabi nito,lumabas ang kanina pa niyang pilit pinipilan.

Agad siyang tumakbo papasok ng bahay nila,dumiritcho siya sa kwarto niya.Isinubsob ang mukha sa unan at doon umiyak ng umiyak.

"That is really the end of it,The end of my love story bago pa man mag simula".

The next day,tuluyan na silang lumipat ng bahay.

***Download NovelToon to enjoy a better reading experience!***