PROLOG

AILEEN'S POV:

SALAMPAK akong napa upo sa couch para magpa hinga sana ng may nasagi ang kamay ko—isang maliit na kahon na may isang...

Isang... Photo album—album namin ni Lucas..

Kinuha ko ito at umupo ulit sa couch, inilagay ko muna ang sarili sa maayos at komportableng position bago ibinuklat ang album na puno ng mga ala-ala naming dalawa.

Pagka bukas ko ay bumungad sa akin ang larawan ni Lucas noong first dinner date namin, na hihiya pa siya nun kaya tinakpan niyo ang mukha niya..... Cute..

"Ang cute cute mo dito Love..."



Ang sunod naman na pahina ay nung pang 7th hangout namin... Nung nag laro kami ng billiards akala pa niya nun na diko alam kung paano mag laro eh natalo ko din pala siya.. Haha nakaka miss your mga oras nayun haysss..



Sa ika-tatlong pahina naman ay nung na abutan kami ng gabi nung nag tri-training sa multi purpose gym.. Ang cute cute pa ng smile niya dito nakaka inis!.



Sa ika-apat ay nung nag attend kami ng family gathering nila tapos that time din ako pina kilala ni Lucas sa daddy at sa step mom niya.

Tas nung pa akyat na sana kami sa restaurant kung saan gaganapin yung gathering ay may nakita akong isang human size mirror, na gandahan ako kaya sabi ko sa kanya nun na nag mirror shot kami.

Aayaw pa nga sana siya eh pero pinilit ko lang kaya sa huli ako padin ang nag wagi.. Yung kilig ko that time sobrang haba as in like nung oras na hinawakan niya yung bewang ko teh! Mamamatay ako sa kilig ahhh butterflies!..



Tas sumunod pa yung pa uwi na kami imbis sasakyan gamitin namin eh nag motor kami, for thrill kumbaga pero shemay! Thrilling nga!.. Like wahhhhh!..



Di naman ako sobrang OA nung una pero nung oras na dumating si lucas at alam kong may makaka intindi sa akin eh naging ganto nako ka OA teh....

Yung pang-lima naman ay nung nag vacation kami nila Lucas, Maximus, Felix, Valeria, Shannon at Blaze sa Boracay.. Habang wala ang mga kaibigan namin ay pa sikreto ko siyang kinuhaan ng litrato nung tinitignan nito ang buwan... Tapos ang hot niya dun! Kahit saang anggulo naman eh ang gwapo padin ng lo-love ko na yun... Kaya nga ang daming gumagawa ng paraan para mag hiwalay kami eh..

"Tsk, ang papansin talaga nila hayss pati yang si Zrinadia... Sobrang pa bibo kina mom eh kala mo naman siya ang daughter-in-law" i roll my eyes in irritation, kahit iniimagine kopa nga ang mukha ni Zrinadia ay kumukulo na dugo ko.

Na wo-wonder din ako sometime ano kaya connection ni Zrinadia ky Lucas? At kay mom.. Bat ang close niya kay mom—sobra..

Iniling ko na lang ang mga timatakbo sa aking isip at itunuon ulit ang attention sa photo album na nasa harapan.



Napa iyak na lng ako sa huling pahina ng album...

Ito yung wedding picture namin ni Lucas 2 years ago...

Yung unang larawan ay nung tinulungan ako ni Lucas maka baba sa hagdanan ng venue ng kasal namin kasi daw baka ma tapilok ako kasi mahaba ang manggas ng suot kong damit.



Yung pangalawang litrato naman ay nung linapit ni Lucas nag mukha nito at may ibinulong sa akin that time... Nakaka miss ang panahon na yun... Nakaka miss kang kasama Lucas...



1 Year na ang naka lipas di parin siya buma balik...

Lucas—love asan kana ba?..

Na sasaktan ako oras oras... Miss na kita... Sobra...

"Lucas....... Miss na kita, love..."

Worth it pa kayang mag hintay ako?... Yeah, silly malamang mag hihintay ako kahit walang kasiguraduhang babalik kapa...

Nandito lang tong puso ko para muling buksan para sayo...... Mahal ko...

INILAGAY KO muna ang photo album namin ni Lucas na puno ng mga alaala dahil may nag doorbell... I wonder sino kaya yun, i didn't expect any visitors today.

Nag madali nakong nag lakad papuntang pintuan dahil doorbell ng doorbell ang taong yun kung sino man siya.

"Wait!, papunta na." ani ko para alam ng nag hihintay sa labas na paparating nako at itigil na niya ang kaka doorbell eh ang ingay kaya.

As soon as i open the door i got frozen from where i was standing... S-si.. Si Lucas... Andito na si Lucas—naka uwi na siya!.

Patakbo akong lumapit dito at niyakap ito sa bewang ng napaka higpit.

"I miss you so much, Love.. Bat ngayon ka lang bumalik?" tanong ko dito, ang inaakala kong sasagot ito sa tanong ko ngunit nagulat ako sa sunod niyang ginawa.. H-he.. He push me—so hard that cause me to stumble and knock on the cold marble floor of our house...

"Don't you f*cking touch me.... You filthy women." matigas at baritong ani nito..

Na nginig ang boses ko ng tanongin ko ito.

"L-love?.. W-What do y-you mean?.. I-its me.. your wife—" naputol ang sinasabi ko ng may hinila itong babae... Hindi lang kung sino-sinong babae kundi.. Kundi si Zrinadia, naka ngisi ito sa gawi ko na parang nasisiyahan pa...

Kagagawan to ng bruhang to!, alam kong may sinabi siya sa asawa ko para maging ganto si Lucas sa akin.

"I-ikaw!... Ikaw Zrinadia! Ikaw ang may kasalanan kung bakit naging ganto asawa ko sa akin!. Anong ginawa mo sa asawa ko para maging ganto siya?! Ha!!." ani ko at akmang susugudin pa sana ito ng hinarangan ako ni Lucas.. Itinulak ako nito ng malakas.. Mas malakas pa kumpara kanina kaya mas malayo ang na atrasan ko at nasagi ko pa ang vase na binili ni Lucas sa First monthsarry namin.

Ginamit kong pang-sangga ang aking braso sapag ka hulog kaya na sugatan ito ng bubog..

I tried not to cry pero diko talaga kaya, a-ang sakit.. Ano bang nang yayari sa kanya.

"Zrinadia is back now... No she didn't even lost in my heart and mind—ginawa lang kitang pampalipas oras. Ngayong nandito na si Zrinadia—hindi na kita kailangan.. Sayo natong bahay, wala naman tong kwenta. And also don't you Fucking touch or fucking try to hury Zrinadia again.. Coz if you will —i wont hesitate to cut your fingers and make you suffer like hell." Lucas said coldly and dangerously before they both turn their back at me.

Napa tawa na lang ako ng mapait, ganto lang ba ang kahahantungan ng pag hihintay ko sa loob ng dalawang taon?.

Ganto lang ba ma uuwi sa huli ang pag titiis ko at pag aantay na parang tanga hanggang maka uwi ka?, Ha? Lucas?..

"Ahh!.. Unbelievable! Fuck! AHHH!! ANG SAKIT SAKIT! PUTA!!... WAHHHH! a-ang sakit... S-sobrang sakit.. " ani ko at sinusuntok pa ang dibdib.. Hindi ko na kaya ang sakit..

After an hours of crying, shouting like a crazy women i call My Troups through Voice call in our Group chat *Mamondecake*.

"Ui, napa tawag ka Aileen?" si Valeria in her soft but silly tone.

"Oo nga Capt?" ganun din si Blaze.

Napa iyak nako ulit dahil sa mga boses ng mga kaibigan ko.. They always care about my situation, i tried not to make any sound of prof na umiiyak ako pero dipa din naka takas sa pandinig nila ang mumunting iyak ko.

"Aileen... May nangyari ba?, asan ka? Nasa bahay kaba niyo? Pupuntahan ka namin jan..." si Shannon, tumango ako kahit di naman nila ako nakikita.

"Y-yeah... Please come h-here in the house i badly need your comfort guys... " I said as i hang up the call.

Soon...

Reindear02

(UNEDITED)

***Download NovelToon to enjoy a better reading experience!***