EPISODE.01 The Previous

2001 ito ang araw na ito kung saan ako umibig nag simula na ang lahat na gusto ko binigyan niya ako ng salita na magaganda hindi katulad sa mga magulang ko,ang mga magulang ko noon kapag hindi ako maka uwi ng maaga sinasaktan nila ako.

2000:Nobyembre 27

Isang gabi umuwi na ako sa bahay namin at nagulat na lamang ako dahil may dala dala ang aking ina isa itong bote,nanginginig ako sa takot ko hindi man lang nila ako sinabihan kung ako ba ay nasa maayos na kalagayan.

Ilang sandali pa pag lapit ko sa kanya ay agad niya pinukpok sa ulo ko ang dala dala niyang bote at nawalan ako ng malay,nagising ako sa umaga ngunit ang aking mga kamay ay naka tali humingi ako ng tulong pero wala man lang kahit isa ang naka rinig sa akin.

Binuksan ng aking ina ang pintoan at may dala na pagkain pina kain niya ako at kina-usap "Yan dapat sayo! Bakit kaba umuuwi ng gabi ha! Diba ang sabi ko hapon lang pwede!!!"

Sumigaw ako at umiyak dahil hindi ko na ito mapigilan "Tama na ina!!!!!! Hindi niyo kasi alam ang ginagawa ko kapag alas sais ng gabi at nakaka uwi ako ng alas dyes!"

Tumulo ang luha ko at ilang sandali pa sinampal niya ako at galit na galit ito humarap sa akin " wala kang respetong anak! Ikinahihiya kita sa lahat ng tao dahil sa ugali mo! Nakaka diri ka!"

Sinagot ko siya at sa galit ko sinigawan ko ang sarili kung ina " ah ganon ina?! sana pina hiya mo ako lahat ng tao na sa ganon man ay wala na kayong makikita na anak! Paano nalang kaya ina kapag wala kayong ma kain dahil sa akin?"

At tuloyan ng umalis ang aking ina na nag dadabog ito at sumigaw at inilabas niya ang galit sa labas umiyak ako dahil ayuko makita ang ina ko na galit na galit.

Kasi nung bata pa kami isang salita tumahimik na kami kapag nasa pagkainan tahimik at nag dadasal kapag nasa labas kami ng nanay ko pina palaro niya ako sa kababata ko pero ngayon na lumalaki na ako nawawala na ang kababata ko at nawala ang lahat ng saya ko.

Kinabukasan pumunta kami sa ka arawan ng pamangkin ng aking ina na si cris maraming tao pero nahihiya ako sa kanila dahil madami akong sugat galing sa aking pamilya.

pumunta sa harap ko ang ina ni cris at binigyan ako ng magagandang salita "napaka ganda mo iha nag mana ka talaga sa iyong ina!"

at binigyan naman ako ng masasakit na salita sa aking ina "hindi naman nag mana sa akin yan,ampon lang yan!"

tumakbo ako patungo sa likoran ng bahay nila at umiyak sumasakit dibdib ko sa tuwing pinapahiya niya ako sa harap ng tao may isang lalaki nag bigay sakin ng panyo at pinunasan ko ang aking luha.

Ngiti ko "maraming salamat ginoo!"

At ngumiti din ito sa akin at hinawakan ang aking kamay "walang anuman,wag kana umiyak,halika at yayakapin kita!"

Niyakap niya ako at tumibok ang puso ko.

***Download NovelToon to enjoy a better reading experience!***