Episode 3

Dahil gabi na rin naman ay nagmaneho na lang ako ng sasakyan ko papunta sa 5-star hotel na napili ko.

Ngunit kanina pa ako nakatayo rito sa harap ng receptionist, nagrereklamo sa isang bagay na dapat ay di pumapalpak sa kanila.

I booked a first-class hotel room earlier and they told me it's already fixed, but now they are telling me that there's no vacant for first-class.

Keeping their record safe is the least thing they could do right, I think?

"You know, hindi naman sa wala na akong mapupuntahang ibang hotel, I can lodge anywhere else but I'll make sure that this hotel will get a bad review from me and destròy its '5-star' reputation." Seryosong ani ko.

"Hala ma'am, wag naman po, nagkamali lang ang system namin, aayusin naman po eh." Saad ng isang clerk.

I kinda felt remorseful, baka kasi matanggalan sila ng trabaho kapag nalaman ng boss nilang pumalpak sila.

But, they should make their service perfect as they claimed to be a 5-star hotel.

Pero hahayaan ko na lang, kahit pagod na ako at gustong magpahinga, hahayaan ko na lang 'to at maghahanap ng ibang hotel.

I still have a jet lag, and it's not that I can't sleep in other rooms here but I want the best for me since I've experienced the worst.

Gusto ko nang matulog sa pinaka magandang higaan palagi dahil naranasan kong matulog sa batuhan nang maraming taon.

I exited that hotel not too long ago and drove my car to another 5-star hotel I saw.

Talagang inaantok na ako at nais na nang pahinga.

"Is there still a room for first-class?" Tanong ko sa receptionist.

"Yes ma'am, and if you would also want the best of all the best, we have a penthouse for any customer that wants it." Magalang at professional niyang balik.

I liked the idea of having a rest on top of the building.

"Sure, how much? Paki gabayan na lang ako roon." Sagot ko naman.

"It's P50,000 every 24-hour that you spend there, and your food orders are excluded." Paliwanag niya na tinanguan ko na lang.

"I'll get it," ani ko.

Isang gabi lang naman ako rito eh, so 25,000? I don't care actually.

I'm treating myself like nobody could ever.

Sumunod ako sa receptionist na ginabayan ako papunta sa penthouse ng hotel na ito.

It's a big compartment with full of necessities, I can stay here forever.

The interior design is superb, a white couch rounding a mini table, a 72-inch flat screen tv, painted white wall, shining creamy-like tiles, a master bedroom, a see-thru balcony by a glass sliding door, and any other things I can't name anymore.

I'm also sure that this got a huge bathroom.

"Uhm ma'am, you can also bath in sauna kung gusto mo, it's included in your payment." Pag-imporma niya sa akin na tinanguan ko na lang. "Nasa tapat lang po nitong apartment mo yung sauna," dugtong niya pa na tinanguan ko na lang ulit.

Nang maiwanan niya na ang maleta ko sa gilid at lumabas na ng apartment ay isinara at nilock ko na ang pinto.

I think steam bath would be good pero tinatamad na akong magswimsuit at lumabas ng kwarto kaya dito na lang ako sa banyo maliligo, may adjustment naman siguro para maging maligamgam ang tubig.

After undressing, I proceeded to clean myself.

And after I've done cleaning myself, I changed to a pair of nightclothes and slumber in a soft king-sized white bed.11. Nagbayad pa rin ako nang kumpleto kahit hindi kumpleto ang pagse-stay ko sa penthouse ng hotel, tip ko na lang sa kanila yung sobra, tumatanggap naman daw sila eh.

Only hardworking people deserve it.

Umalis ako nang maaga para maghanap ng mabibiling apartment, bahay sana kaso naisip kong titira pala ako sa bahay namin.

Nakabili rin naman ako ng malaking apartment, considering na ako lang ang titira ay napakalawak nito at maganda ang desenyo, unique.

Tumitig lamang ako sa malaking gate nang ilang minuto bago ko napagdesisyunang magdoorbell.

Home sweet home, I guess?

"Hello po, ano pong kailangan niyo?" Tanong sa akin ng lumabas na guard.

"Kailangan ko hong pumasok sa bahay ko," magalang kong balik.

"Bahay niyo ho? Pasensya na, baka maling address ang napuntahan ninyo." Can't blame him, this is just the consequences of what Lizel did.

No one sees me as part of the family.

"I'm Hazel Jehanna Peñaflora, a sister of Lizel, and a daughter of Rodrigo and Ellaiza." Pakilala ko sa kaniya.

"Po? I'm sorry pero kahit magsinungaling kayo, di ako uto-uto." Aniya na ikingahinga ko nang malalim.

Mahirap patunayan ang sarili ko kaya nagpaulit-ulit ako sa pagdo-doorbell kahit sinusuway ako hanggang sa naingayan na lamang ang isang tao sa loob at naiinis na lumabas.

"Hi, mama!" Malakas na bati ko at kumaway nang matanaw ko siya.12. Nanlisit ang mga mata niya at tila kinikilala ako, kinikilatis ako habang naglalakad siya nang mabagal patungo sa gate.

"I'm sorry ma'am, sinaway ko siya pero di siya tumigil." Paghingi ng tawad ng guard.

"You are...." nagloloading pa si mama at mukhang nagtataka.

"Hazel," pagdugtong ko.

"Really? Hazel, anak? Bumalik ka na." Nagmamadali niyang binuksan ang gate at mahigpit akong niyakap. "Talagang tama ang bugso ng aking damdamin, anak kita, kamukhang-kamukha mo ang papa mo, bata ka pa nung umalis ka sa amin at ngayon ay lumaki kang mas magandang bata."

I genuinely smiled and hugged her back, nais ko ring maiyak na nagkita na ulit kami ni mama.

She has always been a great mother to us, I'm never angry with her nor with dad, they are the best parents ever, it's not their fault that I wasn't searched for.

It's all Lizel's!

"I missed you so much mom," makatotohanan kong sambit at pumikit para mas damhin pa ang yakap niya.

At nang pagbukas ko ng aking mga mata ay natanaw ko si Lizel na nakatayo sa pintuan.

Bitterness is written all over her stoic face, but I simply smirked at her.

The show has not started yet, dìmwìt.13. Pumasok na ako sa loob ng bahay at hindi pinansin ang presensya ni Lizel.

Nilibot ko ang paningin ko sa buong bahay at masasabi kong maraming pagbabago.

"Nasaan ho yung kwarto ko?" Tanong ko kay mama.

"Uh eh, nandiyan pa naman kaso wala na ro'n yung mga gamit mo eh." Kabadong sagot ni mama.

"Bakit naman?" Curious kong tanong.

"Eh syempre pinamigay na namin ang mga gamit mo at ginawang library na lang ang kwarto mo, akala mo ba special ka para itago ang mga gamit mo?" Pagsabat ni Lizel na ikinalingon ko sa kaniya.

"Good," baritono kong sambit.

Ayaw ko rin namang makita ang mga gamit sa childhood ko, dadalawin lang ako ng traùma.

"Why did that ungrateful creature came back here!?" Nabigla ako sa pagpasok ng boses ni papa kaya napatingin ako sa gawi na pinanggalingan nung boses.

"Don't talk like that to her, Rodrigo!" Pagsuway ni mama.

"How do you want me to talk to her? Gently? She left us for 11 years to go with her boyfriend, and maybe they broke up or she's prègnant that's why she came back." Halata ko sa peripheral view ko ang pagngisi ni Lizel.

Iyon ba ang rason na binigay ni Lizel? Ang chaka naman.

"Actually no dad, I left for good." Kalmadong sambit ko. "I lied to all of you, I'm sorry, but the real reason is that gusto kong bumukod sa murang edad at turuan ang sarili kong maging independent---"

"You were a minor!" Pagputol niya sa akin.

"I know, but look at me now, I'm self-made rich." Sagot ko sa mababang boses. "Hindi kagaya ni ate na wala man lang improvement sa kumpanyang ibinigay niyo sa kaniya." Ani ko at nagpakunwaring sumimangot atsaka tumingin kay Lizel.14. "You know nothing, Lizel is doing good." Pagtatanggol ni papa kaya nagkibit-balikat na lang ako.

"If you say so," ani ko na lang at dumighay.

"Let's go Lizel, may aayusin pa tayo." Seryosong saad ni papa at lumapit kay mama para halikàn ang labi nito atsaka lumagpas sa amin.

Hindi naman ako naapektuhan sa pag-ignore niya sa akin, ayos lang, para ngang normal lang eh.

I don't feel hurt at all.

Alam ko rin namang mahal ako ni papa, huhupa rin ang galit niya kalaunan.

But I don't really wanna kìlĺ the fun yet, kaya wala munang makaka-alam ng totoong dahilan.

"Oh anak, maghanap ka na lang ng kwarto mo at ikaw na bahalang mag-ayos sa kung paano mo gusto, maraming di nagagamit na kwarto riyan." Saad ni mama sa akin na nginitian ko't tinanguhan.

"Sige mama, thank you." Ani ko.

"Sige, aalis na rin ako uh? May pagkain doon, tanungin mo na lang ang mga katulong kung nagugutom ka." Tumango na lang ako sa kaniya at nagpaalam na.

"Ingat," pahabol ko pa bago magsara ang main door.

Nakangisi akong mas naglakad pa paloob ng bahay at hinawak-hawakan ang mga bagong gamit na makikita ko.

The feeling to be at home, although I'm not that happy, I don't feel them as a family anymore but at least I know that I'm at home.

Bagay na akala ko'y di na mangyayari.

That btçh Lizel is just threàtened because she knows that nothing beats the original or the first...

Pero baka magbago na 'yang kasabihan na 'yan kapag gumawa na ako ng paraan na sirain sila ng nobyo niya.

But for now, let me arrange my bedroom first.

***Download NovelToon to enjoy a better reading experience!***