karşılaşma

Ayça.

baba!!!! baba yalvarırım beni onlara

verme .!!!!!!!

babaa ne istersen yaparım ne olursun beni o aileye verme

babağğ

kendimi babamın önüne attım ayaklarına kapandım Baba yalvarırım.

Babam

- kes sesini laf ağızdan bir kere çıkar ne dediysek o sen o aileye kan davasını bitirmek için gideceksin

1 hafta önce

ben ayça evin tek kız çocuğuyum bu eve doğumda mutluluk yerine hüzün getirmiştim biz mardinin nüfuslu bir aileydik annem ve babam erkek beklerken kız doğmuştu . buda yetmezmiş gibi annem doğumum sırasında canını vermişti. ailem benden nefret etmesinde ne etsin kız olmak benim suçum değildi . amcamın 3 tane oğlu vardı yengem ve onlar mutluydu amcam oğularını gururla bahseder dururdu .

Babam ilk evliliğinde bir oğlu vardı yani abim murat abim babm erken yaşlarda evlilik yapmış murat abimin anneside hastalıktan ölmüş . murat abim beni çok severdi belkide bu evdeki en çok o severdi hep yurt dışında olduğu için çok az görüşüyorduk ama beni arar sorar her geldiğinde hediye getirirdi . belkide ikimizde annesiz olduğumuz için beni seviyorduk aynı kaderi paylaşıyorduk.

ben ailemin baskısına rağmen her türlü zorlukla karşılaştım bana okuma dediler, . bu kızdan bir şey olmaz evlen git dediler okudum üniversite kazandım tıp fakültesi 3. sinif öğrencisiyim abim sayesinde okumuştum yoksa onlara kalırsa şu anda iki çocuklu kadın olmuştum.

okulun ilk günü için hazırlandım.

-ben çıkıyorum. yengeme haber vermem gerekiyordu yoksa yanlış anlayabilir dedeme şikayet edebilirdi.

-he çıkıyormusun. dedi yüzünü ekşiterek

-evet yenge bir sorun mu var .

- ay senlede konuşulmuyor be okudun birşey oldun sanki gene vakti geldiğinde evleniceksin .

yengemin bu kadar beni sevmemsini anlamıyorum evdekiler beni pek sevdiği söylenmez ama yengem ayrı birşey hem seviyor gibi yapıyor hem beni çekemiyor babası onu okutmadığı icin beninde kendisi gibi olmamı istiyor.

beni bir hizemtlimiz Fatma abla seviyordu. bana okula giderken yemek koyuyor bir anne gibi bana bakıyor benimle ilgileniyordu hastalığımda yanımda olan tek kişi oydu .

okula geldiğimde kendimi çok huzurlu hissediyordum okul mu evmi deseler okul derim. herkez neden bilmiyorum ama okullardan nefret ediyor okul tatil olsada evde dursak diyorlar . oysaki okul benim kaçacağım tek yerdi kendimi değerli hissettiğim bir yerdi . öyle arkadaşlarım gibi sevgili yapamazdım eğer öyle birşey duyurursa beni direk evlendirirler di okulala ölsem de göndermezlerdi .. ben bunları düşünürken arkamdan bir ses geldi ..

-Ayçaaaaaaaaa ..!!!!!

bu ses en yakın arkadaşım didemin sesiydi onu ne çok özlemiştim okul kapandığında bu yana fazla görüşmemiştik .

bana koşarak beni kucakladı.

-seni çok özledim ya ayça .

- Bende bende .

birbirimize sarılıp hasret giderdik . okulun bahçesine çıkıp banklardan birine oturduk . didem bana tatini anlatı .

-ayyy ayça bir çocuk gördüm varya olay uf anlatamam .

böyle şeyler benim pek ilgimi çekmiyordu ama didemi kırmadan sabırla dinledim.

-sonra işte çocukla filan takipleştik işte e sen ne yaptın tatilinde .?

ne diyebilirim ki en fazla çarşıya gidebiliyordum

-ev işi çarşı aynı şeyler işte.

didem yüzü düşmüştü benimde onun gibi eğlenmemi istiyordu ama ailemi bildiği için beni fazla zorlamıyorudu. elimi tutarak .

- merek etme artık okul başladığına göre istediğim gibi seni gezdiririm.

saatler saatleri kovalıyordu derslerimiz bitmiş eve gidiyorduk Didem çok konuşkan biri olduğu için yol boyunca ful konuştu hayallerini hoşlandığı erkeği anlattı .....

benim fazla bir hayalim yoktu okumak kendi ayaklarımın üstünde durmak dışında .

- ayçaaa

- evet

- beni dinliyormusun .?

- evet .

- tamam söyle en son ne söyledim .?

- şeyy ...

- bak dinlemiyorsun işte . didem yanımdan hızlanarak önüme geçti bende onun yanına varmak için hızlandım ama ben hızlandıkça didem daha da hızlanıyordu . en sonunda didem durdu ve çığlık attı . yanına soluk soluğu vardım elindemi telefona donmuş bir şekilde bakıyordu . onu sarstım .

- Didem iyimisin sen !

- ayça beni idare edermisin ...

- nedenmiş o bir şeymi oldu ?:

- ya hani şu anlatiğım çocuk dün gelmiş beni görmek istiyor hayır diyemedim sen burda beklesen ben 5 dk görsem ha

-bumuydu cidden .. bende birşey zannetim korktum .

- yaaa nolurrr arkadaşım

Didem bana sarılıyor beni öpüyor tatlı tatlı iltifatlar ediyordu.

- tamam yeter git ama 10 dk içinde geri dönmesen giderim bilmiş ol.

- tamam çok teşekkürler sen en iyi arkadaşsın.

Didem koşar adımlarla giderken bende kapatılmış bir binanın önünde bekliyordum.

bir anda silah sesi geldi arkamı döndüğümde bir gurup bir adam önlerinde admamı kenara sıkıştırmış bir hissiyat vardı ama adam çok sakindi sanki hiç birşey olmamış gibi rahat davranıyordu . adama önündeki adam silah çekmişti sesimi çıkarmayıp saklandım gittiklerinde burdan çıkacaktım .

-lann miran demek karşıma çıktın ha........ !!!!!! lan seni şimdi Öldürcem ... saffet dermanlıya bulaştığını pişman olacaksın benim kız kardeşim nasıl üzersin haaa ..!!!!!!

-sen öyle zannet beni öldürecek adam daha anasından doğmadı sen benim kılıma dahi zarar vermesin bu adamlarına mı güman ediyorsun adamsan benle teke tek buluşurdun ama bakıyorumda nerde sende o cesaret .ha kız kardeşine gelince Zeynep benim tipim değil evleneceğim en son kişi ha çok istiyorsa metresim olabilir ..

-kes öldürcem seni . saffet denen adam karşısındaki adam silahını çekti . miran denen adamın rahatlığına hayran kalmıştım iki elini pentolonunu çeplerine götürdü saffet denen adama yaklaşarak sırıtmaya başladı .

-merek ediyorum o silahına çokmu güveniyorsun ?!.

saffet se elindeki silah titriyordu . miren geriye doğru arım atınca saffetin üzerinde büsürü kırmızı nokta çıkmaya başladı saffet şaşkınlık ve korkunun getirdiği şey ile .

- bu ne lan böyle !!

- ne o beğenmedinmi sen daha beni tanımıyorsun benim elimde silah yok diye kendini birşey zannetme ben şimdi istesem seni delik teşik edebilirim. bakıyorumda sesin kesildi saffet beni hiç tanıyamamışsın ben miran çakıroğlu!!! ayağına denk al burası benim çöplüğüm burda benim sözüm geçer .

saffetin adamları sesini yutmuş gibi birbirine bakıyorlardı miran a olan bütün silahlar sahiplerine doğrultular . saffet erkasına sakarak .

- lan siz kime silahınizi çektiğinizi zannediyorsunuz ha !!!

aralarından biri

- ağam biz miran ağaya silah çekemeyiz öl de ölürüz ama mirah ağa hepimiz kökümuze kadar kurutur .

miran sırıtarak " şimdi anladınmı saffo kimin kral olduğunu . miranın arkasından adamlar doluşmaya başlamıştı .

saffet denen adam geri geri giderken bir anda silahı ile miranın koluna ateş etti sıktığı gibi kaçmaya başlamıştı .

-Âhhhh siktir.!!!! gidip bulun onu etini bedeninden ayırıcam !!!!!

-emredersiniz ağam.!

artık burdan çıkmam gerekiyordu geri geri giderken bir bidona çarptım.

- kim var lan orda !!!!

kendimi yavaş yavaş belli etim

- yanıma gel !

beni kolumdan tutarken kendine çekti göz gözeydik uzak tan gördüğüm için pek dikkat etmemiştim tam bir yunan tanrısı gibi bir vücuda ve yüze sahipti saçları dağınık olduğu için birbirini tamamlıyordu üzerinde kaslarını

belli eden bir gömlek vardı aşırı iyi gözüküyordu gözleri yeşilin en koyu haliydi gözleri gözlerimi delip geçiyordu.

- kimsin sen .. saffetin adamımısın

-NE ?

- kim gönderdi seni . !!! konuşmaların ne kadarını duydun .!

- ben birşey duymadım kimsenin adamı değilim. bırak beni .!!!

ellerini kollarımdan çekmeye çalışıyordum ama olmuyor du onun gücü benim iki katım dı .

- söyle lan kim gönderdi seni

kedimi tutamayarak ağlamaya başlamıştım bu huyumdan nefret ediyordum kendimi izah edemeyince gözlerim dolardı .

- ya bırak ben birşey göremedim gerçektende sadece burdan geçiyordum. miran itercesine kolumu bıraktı .

- bana bak küçük kız zırlama dua et vuruldum yoksa sana ne yapacağımı iyi bilirdim bir daha buralarda gezinme seni bir daha görürsem sonun iyi olamaz ha birdee eğer ne gördüysen veya görmediysen sağda solda bunları anlattığını duyarsam seni öldürürüm kız filan demem anladın mı .?!!

kafamı evet anlamında salladım .

koluma dokunduğumda çok acıyordu kesin morarmıştı.

tam arkamı döndüğünde minanın acıyla inliyordu.

ben bir hemşire olacaktım ne kadar cani bile olsa ona yardım etmeliydim .bunu hak etmiyordu ama onda da çok korkuyordum . derin nefes alıp arkamı döndüm . ve kafamdaki fuları çıkarıp yanına yaklaştım kolunu tutarak kendime çevirdim. yarası fazla derin değildi. bana anlamsızca bakıyordu bunu benden beklemiyordu.

- ne yapıyorsun..

-işimi . koluna hafif dokunduğunda inledi

- bırak gerk yok ölmem .

- yaran enfeksiyon kapabilir. bırak sarayım yoksa daha kötü olur en azından hastaneye gidene kadar dursun .

- hastane ye gitmicem .

koluna biraz su ile temizlemeye başladım kurşunu daha görünür kılmıştı.kanları temizlediktan sonra fularım ile sarmaya başladım .

- canın acıyormu

-hayır .

- tamam oldu

- Sen doktormusun

- hayır

yarasını bağlayınca ondan uzaklaşmak için yavaş yavaş geri giderken o otorotirel sesi ile

- neden yardım ettin ..

sesizlikkk

- ben insanlık namına yaptım orda başkası olsaydı da gene yardım ederdim .

- neden .

- çünkü ben insan hayatına önem veriyorum orda başkası olsaydı gene aynısını yapardım.

bana bakıyordu önüme döndüğümde o yeşil gözleriyle benim kahve gözlerim birbirine dek gelmişti.

çantamı alıp koşar adımlarla ordan çıkmıştım . neydi o öyle.

;]

.

***Download NovelToon to enjoy a better reading experience!***