Prologue

"Cie...rra..." agad akong napabangon nang may marinig akong nakakakilabot na boses. Nanlalaki ang mga mata at halos hindi makahinga. It just a dream lang pala. Bumangon ako saking kama at nagtungo sa kusina para uminom ng tubig at napabuntong-hininga na lamang.

Madaling araw na pala. Lumabas ako ng bahay at gaya ng dati, lagi akong nag-eensayo sa gitna ng gubat. Pinapractice ko kasi ng maigi ang martial art technique pero hanggang ngayon wala parin akong pagbabago.

I always wanted to become stronger para naman maprotektahan ko si angkol Miyo at ante Marina. Pero kahit anong gawin ko, tingin sakin ni ante Marina ay isang walang kwentang tao at hindi espesyal. Ang ganda nga ng bininigay niyang pangalan sakin eh, Cierra "The darkest color of all" and "The black one". Grabe ante, ganda ng kahulugan ng pangalan ko.

"Cie...rra..." napatigil ako saking pag-eensayo nang marinig ko ulit ang tinig ng isang babae sa paligid. Parehong tonog at nakakapangilabot ng balahibo.

"Sino ka?" tanong ko na may lakas ng loob. At may namuong tinig sa paligid.

"Feel us..."

"Find us..."

"Cry for us..."

Kakaibang tinig sa paligid na mas nagpatayo ng balahibo ko. Nakakaawa ang tinig nito pero nakakatakot rin. At mas lalong nanginig sa takot ang isang kagaya ko ng mag-iba ang ihip ng hangin at unti-unting dumidilim ang paligid.

"Cie...rra..." ayan na naman siya.

Naramdaman ko saking likuran ang kalamigan at hindi ito basta lamig lang. It feels like a ghost presence. And there was a hand on my shoulder, a bloody hand. Sinubukan kong sumilip sa'king likuran at doon ko napagmasdan ang nakalapit na mukha ng isang nakakatakot na mukha ng babae. May sugat sa kanyang pisngi at dumudugo ito. Maputla ang balat at may mahabang buhok. Napakimono dress at kulay itim. At mapupula ang mga mata.

Halos mamatay ako sa takot nang mabilis niyang hinablot ang aking mukha, dahilan upang makaharap ko sya. Puno ng pighati at kasuklaman ang kanyang mukha nang inilapit niya ng maigi ang kanyang mukha saking mukha. May binigkas syang salita at pasigaw niya itong sinabi. "Demons may cry!" halos mabingi ako sa lakas ng boses nito.

Sa pagkasabi niya nu'n, may scenaryong biglang sumagi sa aking isipan. Ito'y scenario ng nakaraan kung saan nakikita ko roon ang iyak, sakit, pighati, at pagdudusa ng mga demonyo.

"Please, spare our life...we're also innocent."

"None of demons were innocent. You deserve to die."

"You don't understand us!"

"No one will never understand, demons. All you do is killing, so I shouldn't show mercy to each of you."

"One day, she will fight for us..."

Kahuli-hulihang ani ng isang babaeng demonyo bago sya paslangin ng isang mandirigma. At di nagtagal nawalan din ako ng malay.

***Download NovelToon to enjoy a better reading experience!***