Chapter 4 [ Grave Loss ]

Isang kakaibang pakiramdam ng kapangyarihan ang kanyang naramdaman na dumadaloy sa kanyang boung katawan.

Bagong lakas at kakayahan na hindi kayang maabot o makamit ng isang normal na tao sa dating mundo.

Tuwang-tuwa si White ngunit ki-nontrol nya ang kanyang sarili upang hindi lumagpas sa ulo nya ang kanyang bagong lakas.

'Kailangan kong kontrolin sarili ko baka ano pa pumasok sa isip ko dahil sa bagong lakas ko nato.'

Pagkatapos kumpirmahin, suriin at baguhin ang pananaw at pang-unawa nya sa bago nyang lakas at reyalidad, ay nag hanap sya ng mga nilalang na kapareha ng kanyang pinatay kani-kanina lamang.

Isang oras ang nakalipas,

Pinag-iisipan ni White ang isang katanungan na kanina pa bumabagabag sa isip nya matapos nyang hiwain sa dalawa ang nilalang na tumatakbo papunta sa kanya na parang toro.

"Hmm, This is weird. Bakit hindi nadadagdagan ang Exp Bar ko?"

Naiintindihan nya na ung mundong kinagagalawan nya ngayon ay hindi na kagaya ng dati na alam nya at naiintindihan nya din na ang [Status Window] na meron sya, or most likely ang lahat ng mga 'Awakened' na tao na meron neto, ay nag mostly nag fu-function na parang sa MMORPG games na alam nya.

"If ung laws and settings ng mundo ay kagaya na nung sa mga RPG games, hindi ba dapat marami na akong nakuhang Exp points based sa dami ng napatay kong kalaban?"

Habang iniisip nya ito ay may isa nanamang nilalang na tumalon sa kanyang ulo at sinubukang hatiin siya sa kalahati ngunit ito'y nasaksak niya sa ulo.

Salamat sa Traits nyang [ •Cold-blooded• ] and [ •Rational• ] nakakaya nya na dahan-dahang umangkop sa mga pangyayare at takot sa mga misteryosong nilalang, magkaroon ng maayos at rasyonal na desisyon depende sa kasalukuyan nyang sitwasyon, at gumawa ng maayos ngunit hindi malinis na paggamit ng bolo para mapatay ang mga nilalang.

Isang theory ang biglang pumasok sa kanyang isipan

"If ung mundo ngayon is parang sa mga RPG games na, then for sure may Tutorial na ibibigay right?"

Hindi sigurado si White sa kanyang hypothesis at theory na biglang pumasok sa utak nya pero naniniwala sa possibility na yon.

"Hmm..Let's see… I think i kinda understand how this thing works now."

Isusulat nya sana sa notebook ang current hypothesis at deduction na ginawa nya on how this System works based sa mga na experience nya pero nakalimutan nyang Bolo lang pala dala nya ngayon.

'Oh well, I can just write it down later'

For now, White deducted and hypothesized this to his head how everything on Status Window works based on his theory.

- Exp or Experience points: cannot be gained by killing the wandering or banished mysterious creatures. He doesn't know why but he speculates that there's still more on these disasters.

- Owned Skills and their proficiency: will be upgraded slowly by using them repeatedly.

- Skills cannot easily be obtained.

Akala nya kanina na kapag ginawa o ginaya nya ang mga movements na nakikita nya sa games, anime at mga novel na binabasa nya ay makakatulong ito sa pag acquire ng mga bagong skills pero hindi pala ganon kadali yon.

"I guess sinwerte lang ako na nakuha ko ang skill na Stab. Skills are really useful pero mabilis makaubos ng mental power pag paulit-ulit din itong ginagamit."

[ •Beginner Skill: Stab: Lvl 1 (Proficiency: 38%)• ]

White walked slowly in the direction of their street.

The vibrant vibe that their street always gives is now nowhere to be seen.

Even the feeling of happiness vanished like a bubble dream

Ang daan na dapat abala at puno ng mga tao at mga matatanda na masayang nag ba bati-an sa isa't isa, mga batang naglalaro ng tumbang preso, nag hahabulan o nag lalaro ng Teks cards habang nakikipagtalo kung sino nandadaya para lang manalo.

Those happy scenarios and atmosphere that should have been occurring at this time of the day are now replaced by collapsing houses, the smell of gases, the raging fire that burns down the innocent flowers, grasses, and trees, and wrecked, exploded vehicles across the street.

Although White already predicted this and steeled himself, he still can't help but feel down and depressed because his hometown is not the same as before anymore.

Pinag-papatay nya ang mga natitirang halimaw sa lugar na sumusugod sa kanya habang naglalakad sya patungo sa kanilang tahanan.

Tahanan.

Ang tahanan na kung saan naninirahan ang kanilang masayang pamilya at nabuo ang kanilang masasaganang ala-ala.

Ang tahanan na kung saan palagi syang niyayakap ng init ng pagmamahal at pag-aalaga ng kanyang pamilya matapos ang isang mahabang araw mula sa iskwelahan.

Ang tahanan kung saan ang ngiti ng kanyang pamilya ay nagpapalaya sa kanya mula sa mga problemang kanyang pasan at nararamdaman.

Ang tahanan na ito ay gumuho na nang kanyang dinatnan.

He was already sad and depressed about what happened in their hometown but this scene added to the burden he was currently feeling.

White slowly checked the surrounding area of their house for any traces of his family, but after arriving at their backyard, tears suddenly flowed down his cheeks, his knees lost all strength and his whole body is shaking heavily at what he saw.

It was terrifying and the most heartbreaking thing he could have seen and felt in his entire life.

How do people describe the feeling of grief?

They may find that they feel angry or frustrated and want to find something or someone to blame for their loss so that they can try to make sense of it.

Feeling overwhelmed.

That's what White feels right now.

Isang hindi maipaliwanag na lungkot dahil sa pagkamatay ng kanyang mga magulang.

Namumuong galit at poot sa kanyang sarili sa kadahilanang hindi nya agad sila hinanap at iniligtas ng mas maaga.

At nag hahanap ng kung ano man o kung sino man na sisihin sa kanilang pagkamatay.

Hatred formed, from all these chaotic feelings he is experiencing right now.

"I'LL RETURN THIS PAIN YOU'VE GIVEN TO ME! I SWEAR!!!!!!!"

White angrily shouted as he tightly held in his two arms the only remains of his parent's corpse.

• • •

From an unknown distance outside the universe, some 'Entities' noticed that in the main dimension, 'something' howled and shooked the entire Universe, albeit faintly but it was still something that needed to be investigated.

• • •

White opened the door slowly as his sister welcomed him.

Zia was at loss at first when she saw corpses at the front of the cabin but after asking her brother, she can't hold her tears back after hearing that it was really their parent's half-bodies lying in front of the door.

The owners of these mangled bodies can't be easily identified if they don't recognize the cloth they were wearing.

The day is still young yet it feels too long for the siblings.

Zia goes back inside while White buried the bodies of their parent near their shelter, prayed for their souls to have peace, and follows his sister inside the shelter to comfort her from the sorrow and horror she felt.

The afternoon comes and the siblings were eating, slowly as if the time slowed down.

Their appetite was dwindling as time goes by.

Marahan na ibinuka ni Zia ang kanyang bibig upang bigkasin ang kanyang saloobin

"Anong gagawin natin ngayon?.. si Mama at Papa ay…." sambit nya na habang puno ng lungkot ang ibinigkas nyang salita.

"Don't worry, you still have me. Sisiguraduhin ko na gagawin ko ang lahat ng makakaya ko upang magampanan ang responsibilidad nila satin." sagot nya habang sabay bigay ng matamis na ngiti sa kanyang kapatid.

Gustong basagin ni White ang heavy at awkward na atmosphere na ito kaya nag isip sya kaagad ng bagong topic upang mabaling din ang attention ng kapatid nya.

"Hey! May sasabihin pala ako" Biglaang sabi ni White

"Ano yon??" Sagot neto habang tila parang naiirita sa biglaang sambit ng kanyang kuya.

"Maniniwala kaba sakin pag sinabi kong may Superpowers ako?" Sabi nya habang dahan-dahan nyang inilalapit ang mukha nya sa mukha ng kapatid nya.

"Superpowers? Parang ung sa mga games, cartoons o anime na pinapanood mo araw-araw?" sagot ni Zia habang nakakunot ang noo na halatang naiirita sa ginagawa ng kanyang kuya.

"Yep, that's exactly it" Sagot ni White habang nakangiti

Zia then snorted and rolled her eyes at her Brother's remark.

'Did he think that this is some kind of fantasy world or something?'

"Boang, do you think that I'll believe that crap?"

"Well, remember that monsters do exist right now. Sa palagay mo ba ay hindi lalabas ang mga taong may superpower mula sa gantong krisis?" White logically answered as if expected nya na ang response nato.

'Well, what he said makes some sense' Bulong nya sa kanyang isipan.

"So, anong klasing 'Superpowers' ang meron ka? Wag mo sabihin na 'Legendary' o 'Hero' type ang natanggap mo na para bang tagapagligtas ng mundo ganun."

sambit ni Zia na para bang sinasabayan nya nalang ang pinag sasabi ng kanyang kuya

"Yep." He proudly said with a smug on his face.

Makikita sa mukha ni Zia hindi nya pinaniniwalaan ang pinagsasabi neto pero tuloy parin nya itong sinasabayan

"Oh really now ~ ~ ~ Patingin nga ng 'skills' ng 'Legendary Hero' kuya ko na nato hnnn ~ ~ ~ "

Zia said it playfully. White feels a little better now that he feels like she's feeling better now because she's throwing this kind of word at her brother.

White then slowly moved his hand in the air.

'Why the heck is he touching the air now?' Zia looked at her brother with a stupefied expression

"Hmm lets see.. Nakikita mo ba tong game-like panel na lumulutang sa kamay ko?" Sabi nya habang ginagalaw nya ang kamay nya sa harapan ni Zia.

"Game-like panel? Wala akong ibang nakikita kundi yang sabog mong kamay."

'Hindi nya nakikita to?'

"I see. Hindi ko ito ma explain sa salita lamang pero may sasabihin at idea ako."

"Ano yon?"

"Before I proceed with what I'm about to say, Do you trust me?" tanong neto habang seryoso ang nakapinta sa mukha nya.

"What's with that look? and of course I trust you."

"Really?"

"I've given you my answer. YES, I do trust you! Gusto mo sapakin ko yang mukha mo para maindihan mo sagot ko!?" Gigil na sagot ni Zia sa nakakairita at paulit-ulit na tanong neto

"Glad to hear." Biglang natawa si White sa expression neto at sinimulan nya na ngang i kwento in detail kung pano nya nakuha ang 'Powers' based sa kanyang conclusion mula sa naging experiences nya sa mga pangyayare .

As White explains, Zia expressed a look of curiosity, seriousness, awe, and a smile like a child beaming from ear to ear.

"When do we start?" Zia asks with a face full of excitement, White responded enthusiastically.

"Right now!"

Download

Like this story? Download the app to keep your reading history.
Download

Bonus

New users downloading the APP can read 10 episodes for free

Receive
NovelToon
Step Into A Different WORLD!
Download MangaToon APP on App Store and Google Play