Chapter 1

"Hindi kapa ba uuwi?"tanong sa akin ng aking kababata na si Nolan. Prente pa akong nakasalampak ng upo sa damuhan sa harap ng lapida ng aking kakambal dito sa sementeryo.Mga ilang oras narin ang nakalipas mula nang inihatid namin ito sa kanyang huling hantungan.

I shook my head and wiped my tears that won't stop dripping down my cheeks.

"why of all people bakit si Zoreen pa? bakit ang kambal ko pa Lan?" i asked him. I can't stop my tears. I can't even breath normally. Naninikip ang dibdib ko. Tila ba pinipiga iyo mula sa loob ko.

Umangat ang kaliwang braso nito sa aking balikat and leaned my head onto his shoulder while i was still sobbing..I really can't stop my tears from falling down my cheeks. The pain was too much to bear. Hindi pa man nagtatagal ngunit moss ko na siya. Nangungulila na ako sa kambal ko.

Yes hindi kami magkasama ng kambal ko sa iisang bubong ngunit ang pagmamahalan namin sa isat isa ay hindi kailanman naapektuhan bagkus lalo pa iyong lumalim kaya gayon na lamang ang lungkot at sakit na nararamdaman ko ng mga oras na ito..

Si Zoreen ang kakampi ko sa lahat ng bagay,kaya masakit para sa akin ang pagkawala niya. Tuwing sabado at linggo na nga lang kami nagkikita at nakakapagbonding ganito pa ang nangyari na sa isang iglap kikitilin niya ang buhay niya dahil lang sa walang kwentang lalaking iyon?

Habang ninanamnam ko ang sakit at pighati sa pagkawala ng aking kapatid ay siya namang pagbuo ng isang plano mula sa aking utak

Gusto kong makitang lumuluhod ang lalaking iyon sa aking harapan habang nagmamakaawang huwag ko siyang iwan..

Hinaplos ko ang pangalan ng aking kambal na nakasulat sa kanyang lapida at doon mapait na ngumiti.Ang sakit at hapdi sa kaibuturan ko ay nag uumapaw. Sobra sobra. Labis labis kung kaya't mahirap at mabigat dalhin. Nakapanghina. Nakakasuklam.

"Pagbabayaran ng lalaking iyon ng mahal ang pagkawala mo kambal, isinusumpa ko mararanasan rin niya ang sakit na naramdaman mo at ang hapdi na siyang nararamdaman ko ngayon sa harapan ng puntod mo..." mabilis kong pinunasan ang luhang bumagsak sa aking mga pisngi..

" Anong ibig mong sabihin Bel? " tanong sa akin ng aking kababata ngunit nanatili lamang akong tahimik habang titig na titig sa pangalan ng aking kambal.

" Sigurado kana bang dito na mag aaral anak?" tanong sa akin ni mama habang kumakain kami ng agahan dito sa hardin. I have decided already. I want to get to that man who was behind mybtwin's death.

Tumango tango ako habang seryoso ang mga matang kong nakatingin sa mga rosas na itinanim namin ni Zoreen..

"Alam kong nasaktan ka sa pagkawala ng kambal mo anak pero hindi mo naman kailangang lumipat ng eskwelahan dito para lang magluksa kasama namin" dugtong pa nito. Yes nagluluksa ako pero iyon ang dahilan ko sa paglipat ko. But they don't have to know about it. I'll do my revenge on my own. By myself.

Tingnan ko siya ng seryoso sa mga mata at umiling.I heaved a heavy sigh.

"Dapat matagal ko na itong ginawa ma para sana mas matagal ko pa nakasama ang kambal ko" walang emosyon kong wika.Kung alam ko lang noon na magyayari ang lahat ng ito sana hindi na lamang ako umalis. I would rather stay here with them, with my twin than to be with lola. Nabantayan ko sana siya at nasamahan. I should have been there when she needed me the most.

Bumuntong hininga si mama. I could see how sad her eyes was.I could see that she's still hurting. We both hurting.

Umangat ang kanang kamay nito na nakapatong sa kanyang hita at hinaplos ang mga kamay kong nakapatong sa ibabaw ng lamesa.I sighed!

"Kung desidido kana sa desisyon mo hindi na kita pipigilan kaya bukas na bukas aayusin natin ang mga requirements mo para makalipat kana dito agad hmmm" wika niya. Tila nakahing ako ng maluwag.

Bakas ang lungkot at pangungulila sa kanyang mga mata habang nakatitig ito sa akin.Hindi man kami magkamukha ng aking kambal ngunit alam kong sa akin humuhugot ng lakas ngayon si mama kaya naman kahit sobrang nasaktan ako sa mga nangyari ay pinipilit kong magpakatatag para sa kanya at kay papa.

Nang mapansin kong may namumuo na namang luha sa kanyang mga mata ay mabilis akong tumayo at niyakap ito mula sa likuran.My chest tightened as i locked her into my arms. I hugged her tightly.

"Malalagpasan din natin ito ma, pangako hindi na ako aalis sa tabi mo,.. ninyo ni papa" wika ko at hindi ko na napigilan ang pagtulo ng mga mumunting luha sa aking mga mata.Nasasaktan akong makita silang naghihirap at nagluluksa Tila pinagpipirapiraso ang puso ko everytime am seeing them in pain. In so much pain.

"Please anak huwag mo din akong iiwan gaya ng ng ginawa ng kambal mo dahil baka hindi ko na iyon kakayanin kapag pati ikaw iiwanan ako" humihilbi na siya sa aking mga bisig.I would never do that, nit even in my wildest dream. I'll be with them im every day of their lives from now on. I won't leave them again. Never.

I let out a heavy sigh. I nodded. I even kiss her forehead and hug her even more tightly. "I won't leave you mama l promise you that" wika ko habang humihikbi narin habang mahigpit siyang yakap yakap.

Nang naayos na lahat ng papeles ko sa paglipat ay mabilis akong nakapasok sa eskwelahan na dating pinapasukan ng dati kong kambal..

Mabuti na lamang at kasama ko si Nolan sa lahat ng subject kaya hindi ako masiyadong naOOP sa loob ng class room..Fourth year high school na kami. Magtatapos sana kami ng sabay kung naging matatag lamang sana soya.

Nakilala ko narin iyong lalaking dahilan ng pagkawala ng aking kambal at naghihintay ng tamang tiyempo para maumpisahan ko na ang mga plano ko.

Seryoso kaming nakaupo ni Nolan sa library nang may lalaking bigla na lamang umupo sa aking tabi.

"paupo miss punuan na ang mga mesa" wika nito habang inuumpisahan nang buklatin ang librong hiniram nito.

Nilingon ko siya at nagngitngit ako nang makitang si Justine Salva iyon ngunit pinili kong pakalmahin ang aking sarili at itinuon na lamang ang aking pansin sa aking binabasa..

Ngunit kahit anong gawin ko ay nawala na ng tuluyan ang imteres ko sa aking binabasa kaya naman mabilis ko na lamang isinara ang librong binabasa ko at dinampot na ang mga gamit ko upang tumayo na at nang makalabas sa pesteng lugar na iyon dahil pakiramdam ko ay nahihirapan akong huminga dahil sa lalaking katabi ko.

Kunot no noo akong nilingon ni Nolan ngunit mabilis din naman nitong nakuha ang gusto kong gawin kaya mabilis din nitong dinampot ang gamit nito at tumayo narin.

"wait miss, ayaw mo ba ng may ibang kasama? aalis nalang ako" it was Justine

Bumaba ang tingin ko sa kamay nitong nakahawak sa aking palapulsohan at mabilis iyong tinabig paalis sa akin..

Nanatili akong walang emosyon na tumingin sa mga mata nito ng magtagumpay akong tanggalin ang kamay nitong nakahawak sa akin.

"hindi na kailangan dahil tapos na kami" malamig kong tugon

Napangisi ako ng makitang namula ito dahil sa pagkapahiya..

Naging malawak ang ngisi ko nang makaalis kami doon ni Nolan dahil rumehistro sa utak ko ang imahe niyang namumula because of embarrassment..

Pagbabayaran mo ang kawalang hiyaang ginawa mo sa kambal ko Justine..

Walang nakakaalam na kambal ko si Zoreen tanging si Nolan lamang at ang mga guro ngunit nakiusap si mama na huwag nang ipaalam sa mga estudyante ang tungkol doon dahil ayaw daw niyang mapag usapan ako at maungkat ang nangyari sa kambal ko bagay na ipinagpapasalamat ko dahil mas magiging madali para sakin ang pagtupad sa mga pangako ko sa aking kambal..

Sinong mag aakala na kambal ako ni Zoreen gayong hindi lang sa hindi kami magkamukha, malayong malayo ang diperensya namin sa isat isa physically.

Itim na itim ang buhok ko gayong siya ay natural ang pagiging blonde ng buhok nito..

Pareho kaming maliit at bilugan ang mukha ngunit sa kutis ay malaki ang aming pagkakaiba sa kulay niyang puting puti na naimo ay lumaklak ng glutathione samantalang ako na natural ang pagkakayumanggi..

Marami ang nagsasabi na mas maganda daw ako sa aking kambal ngunit sa tuwing naririnig namin iyon ni Zoreen ay tinatawanan lang namin..

Habang nagdadaan ang mga araw na wala ang aking kambal sa aking tabi ay mas lumalalim ang galit sa aking dibdib,..

***Download NovelToon to enjoy a better reading experience!***