`นี่ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย! หรือสวรรค์จะให้ฉันมาตายในที่ที่นี้ซ้ำอีกรอบสองหรอกรึ.. ไม่เด็ดขาด ฉันยังตายอีกไม่ได้ʼ ความคิดนี้ทำให้เธอเองอยากกลับมามีชีวิตใหม่ครั้ง ถ้านี่คือชีวิตใหม่ของเธอจริงๆเธอจะอยู่ต่อไปเพื่อตามหาความปรารถนาของเธอให้เป็นจริง
`ตอนนี้ฉันต้องออกจากห้องที่มีไฟไหม้นี้ก่อนʼ “แฮกกๆๆ”
"คุณหนู รีบออกมาเร็วเจ้าค่ะ" จู่ๆก็มีเสียงของคนผู้หนึ่งเรียกเธอ ให้รีบออกมาจากสถานการณ์ตอนนั้น
`เอ๊ะ!! เสียงใคร ที่ตรงนี้มีคนอยู่ด้วย ฉันต้องขอความช่วยเหลือเเล้วหละ..ʼ
"ช่วยด้วยย! ๆมีใครอยู่ม้ายยยย โอ้ยร้อนน!”
จู่ๆก็มีคนร่างสูงชุดดำปิดหน้าเข้ามา แล้วเดิมตรงดิ่งเข้ามาหาเธอ.. พร้อมกับอาวุธสักอย่างที่เธอคาดว่าน่าจะเป็นดาบ.. ทำให้เธอไม่ลืมที่จะส่งเสียงกรีดร้องขึ้นมา..."ว้าย!!! จะ.. จะ.. เจ้าเป็นใคร” `ฉันตกใจมากพร้อมกับความเหนื่อยล้าที่
ฉันมัวเเต่วิ่งหาทางออกจากห้องไหม้นี้...จนทำให้ฉันเริ่มรู้สึกถึงการหายใจที่ไม่สะดวกʼ “แคกๆ” ในขณะนั้นในหัวของเธอคิดเพียงแต่ว่า คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าฉเธอคงจะเป็นโจรลักพาตัว เธอกำหมัด ดวงตาเบิกโพลง บนตัวเธอเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อไปหมด เธอกัดริมฝีปากของตนเองแล้วค่อยๆ ก้าวถอยหลังหย่างช้าๆ จนเธอได้ลืมดูว่าตัวเธอเองกำลังจะถอยไป
สดุดกับอะไรบางอย่างเข้า
กรี๊ดดดดดดดด
ทันใดนั้นร่างของเธอก็ได้หงายล้มลงไปกับพื้น จนทำให้เธอหมดสติไป
(ในความฝัน)
"แม่นางๆ" หญิงสาวคนนึงเเต่งกายเป็นชายในชุดของคนจีนโบราณกำลังเรียกปลุกลดา ทำให้เธอได้สติแล้วค่อยๆเปิดตาหันไปหาเสียงเรียกนั้น "อะ เอ๊ะ! เจ้าเป็นใคร" พอเธอหันไปก็ได้พบกับหญิงสาวแต่งกายในชุดชายโบราณจีน รูปร่างของเขาดูสันทัด และดูเป็นธรรมชาติ ทำให้ลดาถึงกับตาค้าง `โอ้แม่เจ้า ถ้าเธอได้เข้ามาแบบนางแบบนะ คงจะต้องเป็นนางงามที่สวยมากๆแน่ แถมยังดูดีกว่าฉันอีกเยอะ ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยได้พบคนสวยเท่านี้มาก่อนเลย ขิขิʼ "ข้าคือลูกสาวคนรองของท่านเเม่ทัพชี ข้าชื่อ ชีเสี่ยวถัง ข้ามีเรื่องจะต้องพูดกับเจ้า ก่อนที่ข้าจะต้องไปเเล้ว " "เจ้ามีอะไรก็พูดมาเถอะข้าพร้อมที่ขะรับฟังอยู่เเล้ว"
"ตอนนี้ร่างกายของข้าก็ได้เป็นของเจ้าเช่นกัน ความจริงเเล้วตอนนี้ข้าเป็นเพียงเเค่วิญญาน ข้าขอโทษเจ้าด้วยเรื่องไฟไหม้วันนี้ เป็นข้าเอง ข้าเป็นคนจุดไฟขึ้น ก่อนที่ข้าจะจุดไฟเผาตัวเอง ข้าได้ดื่มยาพิษเขาไป จึงทำให้ข้าสิ้นใจไป แต่ข้าไม่รู้ว่าเจ้าจะมาเข้าร่างข้าได้ เรื่องถึงเป็นเเบบนี้ ข้าทำผิดต่อท่านพ่อท่านเเม่เเละน้องเล็ก ทุกคนดีกับข้ารักข้า เเต่ข้ากลับมองข้ามความรักของพวกเขาา ข้ามันเป็นแค่ลูกอกตัญญู พอข้าคิดได้นี้มันก็สายเกินแล้ว ที่ข้าจะแก้ไขทุกสิ่ง เพราะความเย่อหยิ่งของข้า ความโลภ ลุ่มหลงเเต่การเสพสุขไปวันๆ ทำให้ข้าต้องเสียน้องสาวสุดที่รักของข้าไป... "
" แล้วทำไมเจ้าต้องตัดสินใจทำอะไรเเบบนี้ เจ้าก็มีพ่อแม่ที่รักเจ้า คอยห่วงเจ้ามาตลอด"ลดาถามเสี่ยวถังด้วยความสงสัย
" เพราะข้า จึงทำให้น้องเล็กถูกโจรชั่วจับไปข่มขืน นางยังเด็กนักอายุเพียง13ปี เมื่อท่านพ่อท่านเเม่รู้เรื่องนี้ ทำให้ท่านพ่อล้มป่วย ส่วนท่านเเม่ท่านมัวเเต่เก็บตัวอยู่ในห้อง....เรื่องนี้เป็นความเจ็บปวดอย่างสาหัสของตระกูลของเรา ความเจ็บปวดกัดกินหัวใจเน่าๆของข้า มันเป็นความเจ็บปวดที่สุดในชีวิตข้า ความรู้สึกผิดความกดดัน ทำใ้ข้าไม่อยากอยู่ต่อไป นี่คือสิ่งที่ข้าตัดสินเเล้ว ข้ารู้ดีว่าเจ้าคงจะผ่านอะไรที่เหมือนข้ามา เจ้าถึงได้มาอยู่ในร่างกายของข้าได้"
`หรือนี่ก็คือเหตุผลที่สวรรค์ให้ฉันมาอยู่ที่นี่ʼ " เจ้าไม่ต้องห่วง ข้าจะใช้ชีวิตที่เป็นตัวของข้า ข้าจะเปลี่ยนเเปลงทุกอย่างที่ผิดพลาดในอดีตของเจ้าเอง เชื่อใจข้า ข้าต้องทำได้"
ลดายิ้ม " ข้ารู้อยู่เเล้วว่าเจ้าเป็นคนจิตใจดี ไม่เหมือนข้าาาา"เสี่ยวถังก้มหน้า แล้วขมวดคิ้ว
" ไม่เป็นไรหรอก เจ้า ตอนนี้เจ้าเป็นคนที่อ่อนหวานสง่างาม ไม่เหมือนที่เจ้าเล่าให้ข้าฟังเลยสักนิด "ลดาใช้มืิอแตะที่ใหล่ของเสี่ยวถังเบาๆเพื่อปลอบเธอ
" ข้ามีอีกเรื่อง ที่อยากจะให้เจ้าช่วย "
" เรื่องอะไรเจ้าว่ามาได้เลย"
" การตายของน้องสาวข้า มันยังมีเงื่อนงำอยู่ ข้าอยากให้เจ้าลองสืบดูเรื่องนี้ให้กระจ่างอีกครั้ง สิว่าใครเป็นคนบงการเรื่องนี้ เเละคืนความยุติธรรมให้กับน้องสาวข้า และข้าก็อยากให้เจ้าจงคิดว่าตระกูลชีก็คือครอบครัวของเจ้าด้วยเช่นกัน" จากคำขอของเสี่ยวถัง ลดาเองก็ไม่ค่อยเข้าใจสักเท่าไหร่ แต่ถ้าจะให้เธอพลิกคดีมาสืบสวนใหม่ มันคงเป็นอะไรที่ยากมากในสมัยนี้ แต่ลดาเองก็เคยมีประสบการณ์ในเรื่องแบบนี้มาบ้าง เธอเลยต้องรับปากคำขอของเสี่ยวถัง
" ได้ ข้ารับปากเจ้า ว่าข้าจะใช้ชีวิตนี้อย่างดีเพื่อละลดมลทินของเจ้าและตามหาฆาตกรตัวจริงให้ได้ เเล้วจะใช้ชีวิตอย่างมีความสุข"
"ขอบใจเจ้ามากนะ ข้ายินดีมาก ที่ได้รู้จักกับเจ้า"
" ไม่เป็นไรหรอก ข้าก็ยินดีที่รู้เจ้าเช่นกัน"
และนี่จุดเริ่มต้นเเห่งชีวิตไหม่ของฉัน เปลี่ยนชื่อเเล้วน้าาา ฉันชื่อ ชีเสี่ยวถัง
(รุ่งเช้า)
เฮ่อออ... ร่างกายบอบบางที่พึ่งจะตื่นกำลังบิดตัวไปมาเพื่อคลายความง่วง...
นี่ฉันก็หลงภพมาอยู่ที่นี่ได้หนึ่งอาทิตย์แล้ว.. ฉันรู้สึกว่ายังปรับตัวกับที่นี่ไม่ค่อยได้สักเท่าไหร่ แถมพ่อแม่ของเสี่ยวถังหน้าตาก็คล้ายกับพ่อแม่ของฉันด้วย นี่มันไม่บังเอิญเกินไปหน่อยหรอเนี่ย.. เฮ้อ.. ช่างมันเถอะ
"คุณหนูๆ เจ้าคะ วันนี้นายท่านขอให้คุณหนูไปกินข้าวกับพวกท่าน เจ้าค่ะ คุณหนูรีบแต่งตัวเร็วเจ้าค่ะ นายท่ายกำลังรอคุณหนูอยูู่"
"อืม"
ต๊อกๆๆๆเสียงเดินของเสี่ยวถัง ทำให้ทุกคนที่กำลังนั่งรออยู่ต่างก็หันไปหานาง
"โอ้... ลูกแม่ทำไมวันนี้เจ้าแต่งตัวเป็นหญิงเเล้วหละ.. ปกติถังเอ๋อ ชอบแต่งบุรุษมิใช่รึ"
เอ๊ะ! ใช่ ฉันลืมไปได้ไงเนี่ยปกติเสี่ยวถังชอบแต่งบุรุษ แต่วันนี้ฉันเเต่งตัวเป็นสตรี ทุกคนคงจะแปลกตาแปลกใจหน้าดู
"เออ.. เออ ท่านแม่คือลูกหนะอยากจะเปลี่ยนลุคบ้าง นะเจ้าค่ะ" เอ๋! นี่เราพูดอะไรไปเนี่ยคำว่าเปลี่ยนลุค สมัยนี้ยังไม่มีใครใช้กัน ปัดโถ่ ลดาเอ้ย.. เมื่อไหร่จะปรับตัวได้สักที่เนี่ย.. พูดแบบนี้ไปใครๆเขาก็งงกันหมด เฮ้ย! ลดานะลดา
"อะ..อะไรนะลูก..ปะ.ปะ.เปี่ยนลุ.. มันคืออะไรหรอจ๊ะ แม่ไม่เคยได้ยินมาก่อน"
" เออ.. คือว่าาาลูก กำลังจะบอกว่า ลูกคิดว่าบางครั้งการเเต่งเป็นสตรีมันก็เป็นอะไรที่ลูกสมควรทำ เพราะทุกครั้งลูกมักจะเเต่งตัวเป็นบุรุษอยู่เสมอ ลูกจึงคิดว่าต่อไปลูกจะตั้งใจฝึกฝนงานบ้านงานเรือนเเละเป็นลูกที่ดีของท่านพ่อท่านแม่เจ้าค่ะ"
" โอออลูกแม่.. ลูกคิดเช่นนี้ได้ก็ถือเป็นเรื่องที่หน้ายินดีกับตระกูลชีของพวกเรามากเเล้วจะลูก" ฮูหยินใหญ่เมื่อเห็นลูกคิดได้เเล้วเช่นนั้นก็เดินไปสวมกอดกับลดา ซึ่งมันก็เป็นครั้งแรกที่เธอจะได้รับความรักความอุบอุ่นจากผู้เป็นเเม่โดยตรงถึงแม้จะไม่ใช่แม่จริงๆก็ตาม แต่ด้วยหน้าตาที่คล้ายกับแม่ของเทอเเล้วนั้นทำให้ลดาอดที่จะดีใจไว้ไม่อยู่... (การที่ได้รับความอบอุ่นจากบุบพการีมันเป็นความรู้สึกแบบนี้เองหรอกเหรอ.. ชาตินี้ฉันพึ่งจะได้สัมผัสมันเป็นครั้งแรก)
"เอาหละๆ.. มาๆ กินข้าวได้แล้วลูกเดี๋ยวกับข้าวเย็นหมดไม่อะไรพอดี"
"เจ้าค่ะ ท่านแม่"
วันนี้ครอบครัวสกุลชีก็มาร่วมโต๊ะกินข้าวกันพร้อมหน้าพร้อมตา.. และที่ขาดไปไม้ได้เลยก็คือ.. สองแม่ลูกอนุจวนสกุลชี.. จากความทรงจำคร่าวๆของเสี่ยวถังคนก่อนเเล้ว.. ฉันคิดว่าคนเป็นมักจะเป็นคนที่มีเจตนาแอบแฝงสบู่เสมอ ส่วนคนลูกก็คือคุณหนูใหญ่.. ดูจากท่าทางแล้วก็คงจะเป็นคนดีอยู่บ้าง.. และคงรักแม่ของตนเองมากกว่าใคร แต่อย่างไรก็ตาม ลูกสาวคนโตก็เป็นคนน้าตาดี กิริยมารยาทก็ดีน่าจะคมค้าสมาคมได้
และแล้วการรับประทานอาหารมื้อเช้านี้ก็สำเร็จลุล่วงไปด้วยดี... สิ่งต่อไปที่จะทำก็เริ่มแกะรอยสืบประวัติคนในจวนก่อนเพื่อทำภารกิจตามหาฆาตกร.. เฮ้ยยยย.. ตอนนั้นเคยเป็นดาราอยู่ไปอยู่มาตอนนี้กลายเป็นนักสืบซะแล้วเฮ้ยยย.. ลำบากจริงๆเล้ยยย...
แต่เรื่องนี้คงจะรีบสืบไม่ได้.. เดี๋ยวก็จะเป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่นซะก่อน... ก่อนอื่นเราต้องทำหน้าที่เป็นสาวงามอันดับหนึ่งของที่นี่ให้ได้
เพราะด้วยหน้าตาของเจ้าของร่างเดิมก็สง่างามใช่ย่อยบางที่อาจจะสวยกว่าเราตัวจริงซะอีก เกิดมาสวยก็ต้องใช้ความสวยให้เป็นประโยชน์สิอิอิอิ.. เราต้องหาสหายสนิทเพิ่มแล้วหละ...
ขอบคุณท่านผู้อ่านทุกท่านด้วยน้าาาา
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments