"หม่ามี๊ วันนี้เราจะไปหาคุณทวดกันใช่มั้ยคะ" เสียงใสๆ ของเด็กน้อยถาม พร้อมดึงแขนของคุณแม่ของเธอ นัยน์ตาเป็นประกาย มองด้วยความเว้าวอนและออดอ้อน
"แน่นอนจ๊ะ คนเก่งของแม่ แต่ต้องรอคุณพ่อกลับมาก่อนนะ เพราะฉนั้นระหว่างรอควรทำอะไรเอ่ย" หญิงสาวพูดหยอกล้อกับลูกสาวอย่างอารมณ์ดี
// แกร็ก //
// ปั่ง //
เสียงเปิดและปิดประตูอย่างรีบร้อนทำให้สองแม่ลูกที่กำลังเล่นกันอยู่หันมามองทางหน้าประตู
" เป็นอะไร ทำไมเร่งรีบจัง? " หญิงสาวถามด้วยความตกใจ เมื่อสังเกตเห็นว่าผู้เป็นสามี เหงื่อท้วมตัว ใบหน้าซีดเผือก
" เราต้องรีบพาลูกออกไปจากเมืองนี้ให้เร็วที่สุด" ชายวัยกลางคนพูดอย่างรีบร้อน มือไม้ควานเก็บของสำคัญใส่กระเป๋าที่ถือกลับมาจากที่ทำงาน
"เกิดอะไรขึ้น ช่วยอธิบายทีซิ? " หญิงสาวถามหารายละเอียด มือพลางเก็บของจำเป็นและเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋าสะพายหลัง
" อีกสองชั่วโมง จะเกิดสงครามระหว่างเมือง ฉันได้ยินมาจากพวกกองทัพระหว่างทางกลับมานะ" สามีอธิบาย
" แล้วแน่ใจหรอ? มันไม่ใช่การพูดส่งเดชแน่นะ?" หญิงสาวทวนถาม
ในระหว่างทางที่เราขับผ่านมาเพื่อออกไปยังชานเมือง ทั้งสามเห็นขบวนรถหุ้มเกราะและอาวุธสงครามมากมาย นั้นย้ำให้รู้ว่าสิ่งที่สามีได้ยินมา ไม่ผิดแน่
แต่อะไรก็เกิดขึ้นโดยไม่ได้คาดคิดได้เช่นกัน เมื่อเสียงระเบิดดังมาจากในเมืองที่ครอบครัวเคยอยู่ มันเริ่มสงครามก่อนเวลา เราออกมาไกลพอสมควรในอ้อมแขนของหญิงสาว โอบกอดร่างเล็กไว้อย่างเหนียวแน่น แต่ใครจะคิดว่าที่ๆเรากำลังมุ่งหน้าไป ได้พังทลายลงไปก่อนหน้าเสียแล้ว
" พ่อ แม่" หญิงสาวตะโกนเรียกหาบุพการีในซากกองเพลิงที่เพิ่งจะดับมอดไปได้ไม่นาน น้ำตาไหลนองหน้า เสียงสั่นเครือ ด้วยความหดหู่และสิ้นหวัง
ในใจภาวนาให้ปลอดภัย แต่ใครจะรู้ละ อีกสามวันให้หลังความหวังจะพังทลายสิ้น
" ที่รัก" สามีเรียกพร้อมโอบกอดหญิงสาวและลูก
" ผมต้องไปแล้ว ดูแลลูกแทนผมด้วย ผมรักคุณกับลูกมากนะ"
"คุณจะไปไหน อย่าไปนะ ได้โปรด.."
น้ำตาไหลอาบแก้ม หญิงสาวพลันลุกขึ้นจากเตียง นัยน์ตาแดงระเรื่อ หัวใจเต้นถี่รัว เมื่อฝันถึงเหตุการณ์ในอดีตที่ไม่ว่าจะนานแค่ไหนก็ไม่อาจลืมเลือน
" ฝันอีกแล้วหรอ? ฉันว่าเธอควรจะยอมแพ้ได้แล้วนะ โนรัน"
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 9
Comments