EP2 ไม่ไหวแล้ว ช่วยฉันที

​

แชท

Pink_ Pink มึงมันนี้ไม่ผับไหมเราไม่ได้ไป ตั้งหลายวันแล้วนะกูว่า ช่วงนี้โคตรยุ่ง พอดีว่างเนียไปไหม

Far_Far ไปๆกูว่างมากเลยตอนนี้ ไม่ได้ไปตื้ด นานแล้ว อยากไปมากเว้ยยย

Pink_ Pink มึงไปไหมฟ่า

Far_Far ไปเถอะมึงชวนไปที่ไรก็ไม่เคยไปเลย...มึงอ่ะ

ตอนนี้ยัยแฟกับยัยพิ้งค์มันกำลังชวนฉันไปผับในแชทแล้วฉันจะไปดีไหมเนีย...ตอนนี้ก็ว่างพอดีซะด้วยสิ...ใช้เวลาคิดไม่นานก็ได้คำตอบ

"เอาไปก็ไปว่ะ" ไม่เคยไปสักครั้งก็จะไปมันทีนี่และ...คติของคนเราเกิดมาครั้งเดียวต้องไปให้สุด อัน ไหนไม่เคยลองต้องลอง เอาว่ะ

Fa_Fa เคร...ไปก็ไป

Far_Far กรี้ดดดด...ในที่สุดมึงก็ไปให้กูสักที

Fa_Fa จะดีใจอะไรขนาดนั้น...งั้นกูไปอาบ น้ำแล้วนะ

Pink_ Pink OK...แล้วเจอกันนะมึง...เดียวกูส่งข้อความบอกแล้วกันว่าอยู่โต๊ะไหน...

หลังจากที่คุยกับพวกมันเสร็จฉันก็เดินไปที่ตู้ เนื้อผ้า...เอาชุดไหนดีละเนียคนยิ่งไม่เคยไปอยู่...ฉันหยิบเสื้อผ้าในตู้มาสามสี่ชุดแล้วลองทาบกับตัวดู...งั้นเอาชุดนี้แล้วกัน...มันเป็นเสื้อเปิดไหล่เอวลอย...สีขาว...พร้อมกับกางเกงรัดรูปสีดำ...หลังจากแต่งตัวเสร็จพอมีเวลาเหลืออัพไอจีหน่อยแล้วกัน...

​

ถูกใจ 1,235 คอมเม้น 50

Fa_Fa แล้วเจอกัน

Job ไม่เคยเห็นน้องฟ่าในรุกนี้เลยเว้ยย บุญตาจริงๆเลยกู

Jake สวยบาดใจมากครับคนสวย

Me_0 กราบในความหุ้นดี

BB ขอหุ้นแบบนี้ได้ไหมมมม

ผับ

​

"มึงๆทางนี้"

ยัยพิงค์ร้องเรียกฉันเมื่อเห็นฉันเดินเข้ามา พอฉันมาถึงโต๊ะพวกมันก็แซวฉันใหญ่เลยกับการแต่งตัวรุกใหม่ของฉัน...ถึงฉันจะแต่งอยากนี้...ขนาดตัวเองยังว่ามันแปลกเลยปกติเป็นคนเรียบร้อยไงพูดไปใครจะเชื่อว่ะ....คิกคิก...

"เออ...มึงใช้ได้นะเนี่ย...แต่งอย่างงี้โคตรเซ็กซี่เลย"  ยัยพิงค์พูดชมฉันซะยกใหญ่เลย ยัยแฟก็ไม่น้อยหน้าเลยพูดไม่ต่างกันเลยจ้าาา....

"เออใช่...สวยมากมึง...แล้วกูแต่งมาเพื่อไรว่ะ มึงแต่งมาซะแซงกูเลย " มันพูดขึ้นพร้อมกับทำหน้า สลดใจ

"เอาซะกูคิดว่างอนกูเลยนะเนียทำหน้าแบบนั้นน่ะ...เอาสะสมจริงเลย"

"กูงอนจริงนะเว้ยยยย "  มันพูดขึ้นพร้อมกับหัวเราะออกมา

"แล้วมึงกินไรได้บ้างอ่ะ จะได้สั่งถูก"

"อะไรก็ได้ที่ไม่เมาอ่ะ...ขอแบบเบาๆนะ"

ใช้เวลาไม่นานเครื่องดื่มก็มาถึง มันน่าจะเป็น ไวท์นะ...ถึงจะไม่ค่อยได้กินแต่ก็พอรู้จักอยู่...สักพักยัยพวกนี้ก็ไม่อยู่โต๊ะกัน...เพราะมันออกไปแดนซ์กันแล้ว...ดึกๆมานี้เพลงมันส์มาก...ใช้ได้เลยนะเนียสถานที่แบบนี้มันก็เป็นสถานที่ผ่อนคลายได้นะทำงานหนักมาหรือเคลียดหนักเหงามากมันก็ทำให้เราหายได้ สงสัยคงต้องมาอีกแล้วและ

สักพักก็มีเด็กเสิร์ฟเดินมาพร้อมกับเครื่องดื่มใน ถาดแล้วก็มาหยุดตรงน่าฉัน

"ท่านชายโต๊ะนั้นฝากมาให้ครับ"

พอทำหน้าทีเสร็จแล้วเด็กเสิร์ฟคนนั้นก็เดินไป แล้วใครสั่งมาเนีย...ฉันเลยหันไปมองโต๊ะที่เด็กเสิร์ฟคนนั้นบอก...ก็เห็นคนๆนั้นมองมาอยู่ก่อนแล้ว...พร้อมกับโบกมือและยิ้มมาให้ด้วย...พอมองดีๆแล้วหน้าตาเข้าขั้นดีมากเลยที่เดียว...สูง...ขาว...ตี้...หล่อ...ยิ้มที่ละลาย...นี้ฉันไม่ได้บ้าผู้ชายนะก็แค่ชมตามความเป็นจริงเท่านั้นเอง...คิกคิก...พอฉันยิ้มตอบกลับเป็นมารยาทชายคนนั้นที่สั่งเครื่ิองดื่มมาให้ก็เดินมาหยุดที่โต๊ะฉันพร้อมกับถามขึ้นว่า

"อยู่คนเดียวหรอคับ"

"ค่ะ...พอดีเพื่อนมันพากันออกไปเต้นหมดแล้ว"

"พึ่งเคยมาหรือเปล่าครับไม่เคยเห็นหน้าเลย"

"อ่อค่ะ พึ่งเคยมาเป็นครั้งแรก"

"ผมนั่งด้วยได้ไหมครับ...พอดีโต๊ะผมไม่มีเพื่อนเลย...มันพากันไปที่อืี่นหมดและไม่อยู่กับโต๊ะสักคน "

เขาพูดขึ้นพร้อมกับหัวเราะแล้วก็ชวนฉันคุยนั้นคุยที่ไปเรื่อยๆสักพักฉันรู้สึกหิวน้ำเลยหยิบเครื่อง ดื่มที่เขาสักให้ขึ้นมาจิบไปเรื่อยๆจนหมดแก้วแล้ว ก็เริ่มรู้สึกว่าตัวเองเริ่มมึนๆแล้วแล้วก็รู้สึกแปลกๆด้วย...ความรู้สึกนี้ไม่เคยเป็นมาก่อนเลยมันรู้สึกร้อนๆยังไงบอกไม่ถูกแล้วก็เริ่มอ่อนปวกเปียกไป หมดแล้ว...ฉันรู้สึกว่าฉันต้องออกจากตรงนี้ให้เร็ว ที่สุดเพื่อไปห้องน้ำ

"ฉันขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ"

"ให้ผมพาไปไหมครับรู้สึกว่าคุณจะไปไม่ไหวนะ "

"มะ ไม่ เป็นไรค่ะ ฉันไปเองได้"

"ให้ผมไปส่งเถอะนะผมเป็นห่วง"

"มะ ไม่ เป็นไรค่ะ"

ฉันรีบพูดพร้อมกับเดินออกมาจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด...ทำไมฉันรู้สึกแบบนี้นะ...มันรู้สึกต้องการอะไรสักอย่าง...แล้วมันต้องอะไรล่ะ...

"อืมมม...มะ...ไม่ไหวแล้ว...มะไม่ไหว"

ฉันยังเดินไปไม่ถึงห้องน้ำเลยก็เซล้มลงโต๊ะของใครไม่รู้ แล้วที่สำคัญตอนนี้ฉันนั่งบนตักใครก็ไม่รู้ตอนนี้...ชะ...ชิบหายแล้วมันจะไม่ไหวจริงๆแล้ว

" เธอ ลุก"

แล้วก็มีเสียงที่ดังอยู่ๆใกล้ๆฉันดังขึ้น แต่ว่าตอนที่ ฉันไม่ไหวแล้ว ไม่ไหวแล้วจริงๆ

"นี่ ก็บอกให้ลุกงะ (ไง)"

...........................................................................

เซ็น

​

ผมนั่งอยู่กับเพื่ิอนผมที่โต๊ะอยู่ดีๆก็มีผู้หญิงที่ ไหนไม่รู้เดินมาทางนี้แล้วก็มาล้มลงบนตักผมเนียถ้าล้มลงตรงอื่นจะไม่ว่าเลยนะ...แต่นี้มันขาผมไง...

"เธอ ลุก"

แล้วก็ยังเหมือนเดิมไม่ขยับเลย...แล้วก็เอาแต่บ่น...พึมพำอะไรอยู่ก็ไม่รู้...ผมเริ่มจะหมดความอดทนแล้วนะ...

"นี่ บอกให้ลุกงะ (ไง) "

อุ๊บบบ...อยู่ดีๆยัยผู้หญิงที่นั่งอยู่ตักผมก็พุ่งมาจูบผมอย่างดูดดื่ม...ผมก็ตกใจไง...ในจังหวะที่ตกใจอยู่นั้นก็เหมือนเป็นการให้ความร่วมมือซะงั้น...เลยทำให้ยัยผู้หญิงที่นั่งอยู่ตักผมส่งลิ้นเล็กๆของเธอเข้ามาในโพรงปากผม...แล้วก็ใช่ลิ้นเล็กนั้นมาหยอกล้อกับลิ้นของผมอย่างไม่ประสีประสา...

ใช้เวลานานพอสมควร..ยัยนี้ถึงยอมหยุดจูบแต่มันยังไม่หมด...หยุดจูบก็จริงแต่ตอนนี้มาอยู่ที่คอผมแล้ว...แล้วก็ดูดคอผมเอาเป็นเอาตายเลย..แต่ผมรู้สึกว่าอาการยัยดีแปลกๆนะมันรู้ร้อนรนจนผิด สังเกต...

"นี่ หยุด บอกให้หยุดไง"

"อืมมม...ฉะ...ฉันไม่ไหวแล้ว...มะ...ไม่ไหว...ช่วยฉันที่...ดะ...ได้โปรด...ช่วยที "แล้วเสียงเพืื่อนที่นั่งอยู่โต๊ะผมก็ดังขึ้นหลังจากที่ เงียบไปพักใหญ่

"กูว่ายัยที่โดนวางยาว่ะ ดูก็รู้แล้วอาการแบบนี้"

ไอ้เจมันพูดขึ้นพร้อมกับมองยัยนี้ที่นั่งอยู่ตักผม แล้วก็ดูดคอผมไม่หยุดจนมันเป็นรอยแดงหมดแล้วมั้งเนีย

"รีบๆพูดดิว่ะ จะเอาไงกับยัยนี้ดีล่ะเนีย"

"ถ้าปล่อยไว้มีวางได้โดนรุมโทรมแน่" ไอ้เตพูดขึ้นหลังจากที่ผมถามออกไป

ก็จะเอาไปด้วยแล้วกูจะรอดไม่เนี่ยคิดดิคิดเซ็น ผมตัดสินใจอยู่สักพักงั้นเอาไปส่งบ้านแล้วกัน พอผมอุ้มยัยนี้มาถึงรถก็เปิดประตูแล้วยัดยัยนี้ เข้าไปไหนรถแล้วผมก็อ้อมเดินมาแล้วเปิดประตู เมื่อไปประจำที่ขับรถ พอขับรถไปสักพักผมก็ ถามขึ้น

"บ้านเธออยู่ไหน"

ผมถามขึ้นแต่ก็ยังไม่มีเสียงตอบรับใดๆจากเจ้าของร่างเพราะตอนนี้เธอกำลังพยายามจะถอด เสื้อออกอยู่...

"นี่ อย่ามาถอดในรถฉัน ฉันถามว่าบ้านเธออยู่ ไหน "

"ยะ อยู่ที่คอนโด F"

ก็ที่เดียวกันกับผมนี้หว่าก็ดีจะได้ไม่ต้องเสียเวลาไปส่ง...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***