17

พออีกฝ่ายหันหน้าเข้ามาตัวเองแล้วเหมันต์ก็ยิ้มพอใจแล้วเอ่ยขึ้น

" เรามาถ่ายรูปลงกัน " ต้นหลิวได้แต่ถอนหายใจปล่อยให้อีกฝ่ายได้ทำตามใจตัวเอง เอาที่สบายใจเลย

" มาผมถ่ายให้ " เหมันต์รับโทรศัพท์มาแล้วจับท้ายทอยอีกฝ่ายกดหน้าอีกฝ่ายมาไว้ที่อกตัวเองแล้วเอาคางเกยไว้บนหัวอีกฝ่ายพอได้ท่าที่พอดีก็กดถ่าย

แชะ แชะ

" ลงได้เลยคุณภาพนี้ดีมาก " เหมันต์มองฝีมือตัวเองอย่างพอใจก็ให้อีกฝ่ายลงรูปได้เลย ไม่ได้สนใจหน้าอีกฝ่ายที่บูดบึ้งเลย

" เห็นแต่หูกับหน้าด้านข้างผมเนี่ยนะ ทำไมไม่ลงรูปคุณพอล่ะแบบนั้น "

" เอาน่าคุณแบบนี้แหละน่ารักดูเหมือนคู่รักกันดี "

" เฮ้อ " ต้นหลิวได้แต่กรอกตา อะไรจะขนาดนั้น แต่ก็ไม่ได้ขัดอะไรอีกฝ่าย ลงรูปตามที่ขอพร้อมแคปชั่นหวาน แฮชแท็กมิติใหม่ของการถ่ายรูปคู่ยังไงให้ผู้ติห้ามลง พอลงรูปในเฟสบุ๊ค ไอจี ทวิต ไลน์ เสร็จก็ปิดหน้าจอ

" ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ " เหมันต์ถามขึ้นแม้จะรู้อยู่แล้วว่าเพราะอะไร แต่ก็ยังอยากแหย่ให้อีกฝ่ายโมโหเล่น เวลาต้นหลิวทำหน้าบึ้งดูเหมือนกระต่ายพองขนดูน่ารักนุ่มนิ่ม

" ............." ต้นหลิวไม่ตอบ กอดอกแล้วทำหน้าบึ้งพองลมใส่อีกฝ่าย

" น่ารักจะตายคุณจะหน้าบึ้งทำไมเนี่ย "

" ฮึ "

" ฟอด ฟอด ก็ผมหวงนี่ไม่อยากให้ใครเห็นความน่ารักของคุณนี่ "

" เชอะ "

" ผมขอโทษ ทีหลังผมไม่ห้ามเวลาคุณอยากลงรูปแล้ว ถ้าไม่โป้หรือเซ็กซี่เกินนะ " ต้นหลิวที่ทำท่าจะหายก็พองลมดังเดิมเมื่อได้ยินประโยคถัดไป

" โอ๋ๆ หายนะ ไม่หายผมปล้ำนะ " ต้นหลิวไม่ทันแย้งก็ถูกจู่โจมเข้ามาแล้ว เอ่ยแย้งอะไรไม่ได้เพราะริมฝีปากถูกครอบโดยปากอีกฝ่ายแล้ว แม้พยายามจะขัดขืนก็ไม่ได้อีกฝ่ายกอดล็อคไว้หมดแล้ว รู้ตัวอีกทีเสื้อผ้าทั้งสองก็หายไปหมดแล้ว

สวบ สวบ สวบ บทเพลงรักทั้งสองดำเนินไปอย่างร้อนแรงสองรอบต้นหลิวก็ท้วงขึ้นมา

" พอผมไม่ไหวแล้ว หิวข้าว "

" ครับเมีย เดี๋ยวผมทำอะไรให้ทาน "

ไม่พูดเปล่าเหมันต์อุ้มต้นหลิวไปทำความสะอากแล้วแต่งตัวให้ส่วนตัวเองใส่แค่บ็อกเซอร์แล้วอุ้มต้นหลิวมานั่งรอที่ห้องรับแขก ส่วนตัวเองก็เข้าครัวไปทำอาหารง่ายๆอย่างสปาเก็ตตี้

" คุณไปทานข้าวกันผมทำเสร็จแล้ว "

" ชิ อดอยากมาจากไหนกันเอะอะก็เอาๆ ปวดเอวไปหมดคืนนี้ห้ามมาสะกิดผมนะ ผมจะพักผ่อน "

" ก็ใครให้คุณน่าเอาล่ะผมก็ทนไม่ไหวน่ะสิ "

" ผมงอนคุณอยู่ดีๆไปทำตัวน่าเอาตอนไหน "

" เอาความจริงไหมตอนไหนคุณก็น่าเอาทั้งนั้นแหละสำหรับผม " ไม่พูดเปล่าแสดงสายตาหื่นกระหายส่งมายังต้นหลิวด้วย

" เชอะ คุณนี่มัน ผมไม่รู้จะพูดยังไงเลย ไปกินข้าวดีกว่าไม่คุยแล้ว "

ต้นหลิวเดินหนีสายตาที่จ้องจะเขมือบเขาลงท้องตลอดเวลาของเหมันต์มายังโต๊ะอาหารมี่มีจานสปาเก็ตตี้น่าตาน่าทานวางอยู่แล้วนั่งลงทานโดยมีเหมันต์เลื่อนเก้าอี้ให้อย่างเอาใจ

ต้นหลิวเดินหนีสายตาที่จ้องจะเขมืออบเขาลงท้องตลอดเวลาของเหมันต์มายังโต๊ะอาหารมี่มีจานสปาเก็ตตี้น่าตาน่าทานวางอยู่แล้วนั่งลงทานโดยมีเหมันต์เลื่อนเก้าอี้ให้อย่างเอาใจ

" อ่ะ ผมป้อนนะ อ้ามมมมม " ต้นหลิวเห็นท่าทางเอาใจตนของอีกฝ่ายก็ใจอ่อนยอมรับสปาเก็ตตี้เข้าปากแต่โดยดี

" เก่งมาก อร่อยมั้ย " เหมันต์ถามเอาอกเอาใจคนขี้งอน

" อืม คุณก็ทานเองบ้างเถอะ "

" ครับ " เหมันต์ทานไปมองอีกฝ่ายแล้วยิ้มตาหยีไปด้วย จนต้นหลิวที่ทนสายตาอีกฝ่ายไม่ไหวเอ่ยขึ้น

" คุณจะมองอะไรหนักหนาทานเร็วจะได้ไปพักผ่อน เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว "

" ครับ " เหมันต์ตอบรับพร้อมรอยยิ้ม แล้วทานเงียบๆจนเสร็จก็อาสาเก็บจานไปล้างเองอย่างเอาใจอีกฝ่าย ล้างเสร็จก็เดินมาหาอีกฝ่ายที่รออยู่ตรงโซฟา

" ป่ะ ขึ้นห้องกัน " เหมันต์ก้มลงช้อนตัวอีกฝ่ายขึ้นแล้วพากลับห้อง

" คุณให้ผมได้เดินบ้างเถอะเอะอะก็อุ้มเดี๋ยวก็เป็นง่อยกันพอดี "

" ก็ผมอยากอุ้มคุณนิ ผมชอบอ่ะ "

" ผมจะกินให้อ้วนจนคุณอุ้มไม่ไหวเลยคอยดู "

" อ้วนแค่ไหนผมก็อุ้มได้ เมียทั้งคน " เหมันต์ตอบหน้ายิ้ม ต้นหลิวจึงยื่นมือดึงแก้มเหมันต์ทั้งสองข้างอย่างหมั่นไส้

" โอ้ยเจ็บนะเมีย "

" สมนน้ำหน้า ทำตัวน่าหมั่นไส้ดีนัก " เหมันต์ไม่ได้ว่าอะไรปล่อยอีกฝ่ายเล่นแก้มเขาจนกว่าจะพอใจ การกระทำแบบนี้ถ้าเป็นคนอื่นคนถูกลูกปืนยัดปากไปแล้วไม่มีโอกาสได้รับรอยยิ้มเอ็นดูแบบนี้ตอบกลับมาเด็ดขาด นี่แหละนะต่อให้โหดป่าเถื่อน หรือเย็นชาขนาดไหนพออยู่ต่อหน้ามนุษย์เมียย่อมเชื่องเสมอ ไม่เชื่อลองเป็นทาสเมียแบบเขาดู เหมันต์ฟันธง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***