12

เหมันต์ตื่นมาด้วยท่าทางกระปี้กระเป่าต่างจากอีกคนที่ยังนอนหลับอยู่บนเตียงอย่างเหนื่อยล้า เหมันต์สำรวจอีกฝ่ายที่นอนอยู่ใต้วงแขนแกร่งของตนอย่างอ่อนโยนรักใคร่ ยิ่งอีกฝ่ายมอบครั้งแรกให้เขาด้วยแล้วเขายิ่งหลงไหลอีกฝ่ายไม่อยากให้ใครได้เห็นมุมเซ้กซี่เย้ายวนของอีกฝ่ายเลยแม้แต่นิด เขาค่อยๆเลื่อนมือลูบไล้ใบหน้าหวานสมบูรณ์ของอีกฝ่ายอย่างถนุถนอม จนมาหยุดอยู่ตรงดั้งจมูกอีกฝ่ายใช้นิ้วมือเกลี่ยไปมาตรงปลายดั้ง จนอีกฝ่ายรำคาญปัดมือของเขาออก แต่เขาก็ยังกลับมาเกลี่ยอีกครั้งก็โดนปัดออกอีก เขาทำแบบเดิมอีกสองครั้งครั้งที่สามอีกฝ่ายก็ลืมตาตื่นมาจ้องเขาเขม็ง เขายิ้มหวานส่งให้แต่ยังไม่ยอมละมือจากดั้งอีกฝ่าย

" จะหยุดได้หรือยัง กวนอยู่นั้นแหละ คนจะนอน " เหมันต์ที่โดนดุไม่ได้สลดลงเลยแม้แต่น้อยยังยิ้มอยู่แบบนั้นจนอีกฝ่ายโมโห

เพลี๊ะ ต้นหลิวตบลงต้นแขนอีกฝ่าย อย่างหมั่นไส้ ที่กวนเวลานอนของตน ตบเสร็จก็กำลังจะพลิกหันหนีอีกฝ่าย

" โอ้ย โอ้ย " แค่ขยับตัวความปวดร้าวสะโพกและปั้นท้ายก็ปะทุขึ้นมาทันที ต้นหลิวคิ้วขมวดด้วยความเจ็บที่แปล็บขึ้นมากระทันหัน เงยหน้าขึ้นมองค้อนอีกฝ่ายอย่างแรง

" เจ็บตรงไหน ไหนมาให้ผมดูหน่อย " ต้นหลิวถลึงตามองอีกฝ่าย

" 555 " เหมันต์หัวเราะลั่นเมือได้รับสายตาหาเรื่องจากอีกฝ่าย

" ปวดเอวปวดตัวไปหมด ครั้งหน้าผมไม่ทำแล้วนะ " จากตอนแรกที่หัวเราะต้องทนทันที เมื่อได้ยินคำพูดอีกฝ่าย เขาคงลงแดงแน่นอนหากไม่ได้ร่วมรักกับอีกฝ่ายอีก

" มาผมนวดให้ เจ็บแค่ครั้งแรกต่อไปไม่เจ็บหรือปวดแล้ว เชื่อผม " เหมันต์พูดไปด้วยนวดเอวอีกฝ่ายไปด้วย

" นวดเบาๆ อืม แบบนั้น ดี คุณก็พูดได้สิคุณลองมาโดนแบบผมไหมล่ะ "

" ถ้าคุณต้องการผมก็ยอมให้คุณเป็นฝ่ายทำผมแทนได้นะ " ต้นหลิวมองอีกฝ่ายด้วยแววตาอ่อนล้า

" คุณหิวหรือยังผมไปทำข้าวต้มให้ทาน " เหมันต์พูดอย่างดี้ด้า เพื่อเอาใจต้นหลิว

" คุณเนี่ยนะ คุณทำเป็นด้วยหรื " ต้นหลิวมองอย่างแปลกใจ คนระดับเขาแค่สั่งหรืออยากได้อะไรก็คงได้ ไม่จำเป็นต้องทำเอง แล้วบอกว่าจะทำอาหารให้เขาทานจะทำได้จริงหรือเปล่านะเขาไม่ได้ดูถูกอีกฝ่ายเพียงแต่คิดภาพอีกฝ่ายทำข้าวต้มให้ตนเองทานไม่ออกจริงๆเท่านั้น แต่ก็ไม่ได้ขัดเพียงถามออกไปเท่านั้นอย่างอยากรู้

" เป็นสิตอนเรียนที่ต่างประเทศผมต้องทำอาหารกินเองน่ะเลยต้องเรียนรู้เรื่องพวกนี้เพื่อความอยู่รอด คุณเป็นคนแรกเลยนะที่ผมทำให้ทานคุณดีใจมั้ย "

" อืม ผมจะรอชิมฝีมือคุณละกัน " ต้นหลิวที่เห็นความภูมิใจในตัวเองของอีกฝ่ายไม่ได้ขัดอะไร ทำเพียงแค่รอชิมฝีมืออีกฝ่ายก็พอถ้าอร่อยก็ดีไปแต่ถ้าไม่อร่อยเขาก็จะกินอยู่ดี อีกฝ่ายอุตส่าตั้งใจทำให้เขาทานคนแรกเลยนี่ นี่คือการแสดงความสำคัญของเขาของอีกฝ่ายซึ่งเขาชอบมากกับการแสดงออกนี้ จึงส่งยิ้มหวานให้ไป

" รอแป๊บนะเดี๋ยวผมยกขึ้นมาให้ถ้าทำเสร็จ " พูดจบก็ออกไปจากห้อง

ต้นหลิวมองอีกฝ่ายที่ดูกระปี้กระเป่าต่างจากเขาโดยสิ้นเชิงเดินออกจากห้องหลังจากนั้นก็นอนห่มผ้าดังเดิม

" เฮ้อดีนะ ที่แจ้งปิดร้านสองวันไม่งั้นลุกไปทำงานไม่ไหวแน่ ไม่น่าหลงไปกับเสน่อีกฝ่ายเลยดูสิปวดตัวไปหมดถึงตอนทำจะมีความสุขมากก็เถอะ " ต้นหลิวนอนคิดเพลินๆจนกระทั้งเหมันต์เข้ามาพร้อมกับข้าวต้มกลิ่นหอม

" มาคุณ ลุกไหวมั้ย " เหมันต์วางถ้วยข้าวต้มไว้ที่โต๊ะแล้วเดินมาพยุงต้นหลิวให้ลุกขึ้น

" ค่อยๆคุณผมปวดเอว " ต้นหลิวค่อยๆเดินช้าๆเพราะปวดเอวและปั้นท้ายมากโดยมีเหมันต์คอยพยุงอย่างใจเย็นไมได้ว่าอะไรจนถึงโซฟาจึงค่อยๆพยุงนั่งอย่างเบามือและใช้หมอนลองนั่งวางไว้ให้นั่งทับอีกทีเพื่อระงับความปวดเพิ่มขึ้นอีกนิด

" มาผมป้อน " เหมันต์แย้งถ้วยข้าวต้มไปแล้วป้อนอีกฝ่าย ต้นหลิวยอมโดยดีไม่ได้ขัดอะไรรับข้าวต้มที่อีกฝ่ายป้อนมาโดยดี มองอีกฝ่ายที่คอยปฏิบัติตนอย่างมีความสุขด้วยใจที่อุ่นซ่าน เขาไม่เคยได้รับการปฏิบัติหรือความรักมากมายขนาดนี้มาก่อนแม้แต่พ่อของเขายังไม่สนใจหรือแสดงความรักให้เขามาก่อนเลย เรียกได้ว่าเขาใช้ชีวิตด้วยตัวเองมาตลอดจึงทำให้เขาทราบซึ้งในความเอาใจใสของเหมันต์มาก เขาโชคดีมากที่มีอีกฝ่ายเข้ามาในชีวิต

" ผมรักคุณนะ " เหมันต์ชะงักเมื่อได้ยินคำว่ารักจากอีกฝ่ายในตอนปกติแบบนี้ เขายิ้มกว้างอย่างโง่งมมาก มันเบิกบานและอบอุ่นหัวใจมาก

" ผมก็รักคุณ " เหมันต์ตอบกลับด้วยรอยยิ้มและป้อนข้าวต้มอีกฝ่ายต่อจนอิ่ม

" ผมอิ่มแล้ว คุณทานของคุณบ้างเถอะเดี๋ยวหายร้อนแล้วจะไม่อร่อย "

" ทานอีกคำนะที่รัก " ต้นหลิวชอบที่อีกฝ่ายเรียกตนว่าที่รักมาก จึงยอมทานอีกคำ จากนั้นเหมันต์ก็ทานของตัวเองบ้างโดยมีต้นหลิวนั่งทานเป็นเพื่อนแบบนั้น

" มาผมอุ้มคุณไปนอนดีกว่า เดี๋ยวผมออกไปซื้อยาให้นะคุณจะฝากซื้ออะไรหรือเปล่า "

" ไม่ครับ รีบไปรีบกลับนะ "

" อืม คุณนอนพักเถอะกลับมาแล้วผมจะปลุกคุณเอง " เหมันต์ห่มผ้าให้อีกฝ่ายเสร็จก็เดินออกไปเพื่อไปซื้อยาให้อีกฝ่ายทานและทาตรงช่องทางที่ร่วมรักกัน

หายไปเกือบยี่สิบนาทีก็กลับมา เหมันต์ทายาตรงช่องทางให้อีกฝ่ายก่อนจนเสร็จแล้วค่อยปลุกอีกฝ่ายให้ตื่นมาทานยาที่เขาซื้อมาไม่งั้นอีกฝ่ายคงอายไม่ให้เขาทาให้แน่ จึงเลือกที่จะทาตอนอีกฝ่ายหลับดีกว่า

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***