ตอนที่ 2 : ลูก และ พี่ชาย

ณ เกาะโคนามิ หมู่บ้านโคโคยาชิ

อืมม นากิลืมตาตื่นขึ้น ภาพแรกที่เขาเห็นคือเพดานบ้าน หลังจากที่เขารู้สึกตัวเขาก็ค่อยๆพยุงตัวขึ้น และสังเกตุรอบๆ ที่ๆเขาอยู่ตอนนี้คือห้องห้องหนึ่ง หลังจากสังเกตรอบๆดูแล้วเขาก็ค่อยๆเรียบเรียงความทรงจำ ใช้แล้วจนถึงตอนนี้นากิยังไม่เชื่อว่าเขาได้มาอยู่ในโลกวันพีช ในร่างของเด็กคนหนึ่ง

หลังจากพิจารณาดูสักพักก็เข้าใจได้ว่า หลังจากตัวเองได้ตายลงที่โลกแล้ว ดวงวิณญาณของเขาได้เขามาอยู่ในร่างของเด็กคนนี้ หลังจากตรวจสอบความทรงจำก็พบว่าเด็กคนนี้ชื่อ กิล เป็นเด็กที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านที่กำลังใช้เป็นพื้นที่ทำสงครามระหว่าง ทหารเรือกับโจรสลัด โดยพ่อแม่ของเด็กคนนี้โดนโจรสลัดฆ่าตายในระหว่างสงคราม และในระหว่างที่กำลังหนีก็ได้เผลอตกจากอาคาร จนทำให้เสียชีวิตลงและต่อมาเขาก็ได้เขามาอยู่ในร่างนี้ ซึ่งพอสังเกตก็ไม่พบแผล หรืออาการบาดเจ็บจากการตกตึกเลย

เป็นไปได้ว่า พอเขาเข้ามาอยู่ในร่างร่างนี้แล้วอาการบาดเจ็บก็ได้ฟื้นฝูกลับมาหรือหายไป คงคิดได้ว่าเป็นแบบนี้ละนะ ในระหว่างที่เขากำลังใช้ความคิดอยู่ ก็ได้มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเขามา เธอใส่ชุดที่ดูเก่า มีผมสีแดง ไว้ผมทรงหางม้า ใช่แล้วเธอก็คือ เบลเมล แม่บุณธรรมของนามิและโนจิโกะ และยังเป็นคนที่ช่วยเขาไว้ด้วย

เบลเมลเมื่อเข้ามาเห็นนากิฟื้นแล้วจึงได้ถามออกมา “นี่เธอตื่นแล้วสินะ อาการเป็นยังไงบ้างล่ะ”

“ครับอาการดีขึ้นมากแล้วครับ ขอบคุณที่ช่วยผมไว้นะครับ คุณ…”

“เบลเมล ฉันชื่อเบลเมล เป็นอดีตทหารเรือ” อดีตอย่างนั้นหรอ นากิพูดในใจ

“เอาละ แล้วเธอละเธอชื่ออะไร อายุเท่าไหร่ ครอบครัวละ?”

นากิ หลังจากได้ยินที่เบลเมลถามก็คิดกับตัวเองสักพัก ในโลกนี้กิลได้ตายไปแล้วดังนั้น เขาก็คือเขา พอคิดเสร็จนากิจึงตอบกลับไปว่า “นากิ ผมชื่อนากิครับ อายุ 4 ขวบ ส่วนพ่อกับแม่ของผมโดนโจรสลัดฆ่าตายในระหว่างสงครามครับ”

เบลเมลพอได้ยินอย่างนั้นก็อดรู้สึกเศร้าและรู้สึกผิดไม่ได้ ถึงแม่จะไม่ใช่ความผิดของเธอก็ตาม เมื่อนากิเห็นสีหน้าของเบลเมลก็เข้าใจได้ในทันทีและบอกกับเบลเมลว่า “ขอบคุณที่ช่วยชีวิตผมไว้นะครับ ไม่ใช่ความผิดของคุณเบลเมลหรอก ถ้าคุณไม่ช่วยผมไว้ ผมคงตายอยู่ในสงครามแน่ๆ” ทางเบลเมลพอได้ยินที่นากิพูดจึงมีอาการดีขึ้นและพูดบอกนากิว่า

“นากิ ถ้าอย่างนั้นชั้นอยากขอรับเธอเป็นลูกบุญธรรมพร้อมกับเด็กอีก 2 คน ที่ชั้นได้ช่วยเอาไว้เธอคิดว่ายังไง”

นากิคิดสักพักและตอบกลับไปพร้อมรอยยิ้ม “ฝากตัวด้วยนะครับ คุณแม่”

เบลเมลพอได้ยินนากิพูดเช่นนั้นก็รู้สึกดีขึ้นมาทันที และพาผมไปรู้จักกับ นามิและโนจิโกะ โดยนามิยังเป็นเด็กทารกอยู่ และโนจิโกะมีอยุ่ 2 ขวบ หลังจากนั้นก็พูดคุยกันสักพัก และกินข้าวด้วยกัน หลังจากนั้นนากิจึงขอตัวไปนอนพัก ซึ่งทางเบลเมลก็ไม่ว่าอะไร และดูแลนามิและโนจิโกะต่อ

เมื่อนากิกลับมาในห้อง เขาก็เรียบเรียงความทรงในความคิดตนเองเกี่ยวกับเรื่องวันพีช ซึ่งเขาเองก็พอจำเนื้อเรื่องได้ แต่เรื่องเวลานี่ในไทม์ไลน์ต่างๆนี่คงไม่แน่ชัด แต่เหตุการณ์ของนามิเขาจำได้ดี เพราะเป็นเหตการณ์ที่น่าเศร้ามากๆในช่วงภาคแรกของวันพีช นามิออกทะเลกับลูฟี่ในตอนอายุ 18 จากเนื้อเรื่องนามิต้องทนอยู่กับกลุ่มอารอนอยู่ประมาน 8 ปี ซึ่งตอนนี้นามิยังคงเป็นทารกอยู่ ดังนั้นยังมีเวลาก่อนเกิดเหตุที่อารอนบุกประมาน 10 ปี

พอคิดได้เช่นนั้นนากิก็พูดกับตัวเองว่า เขาจะปกป้องเบลเมลเอง และจะไม่ยอมให้เธอตายเด็ดขาด และจะไม่ยอมให้เกิดเหตุการณ์ตามเนื้อเรื่องกับนามิอีกด้วย

“ในฐานะของ ลูก และ พี่ชาย”

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***