หนึ่งอาทิตย์ก่อนเปิดภาคเรียน III

...****************...

4ชั่วโมงต่อมา

หลงเหมิงลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ " ถึงเราจะมีพรสวรรค์ ระดับกลางก็เถอะ เเต่มันก็ช้ามากจริงๆเลย " หลงเหมิงพูดออกมาอย่างท้อเเท้

หลงเหมิงลุกขึ้นจากท่านั่งสมาธิเเละบิดขี้เกลียดนิดหน่อยก่อนจะเดินลงไปชั้นล่างเพื่อเปิดโทรทัศน์เเละหาอะไรกิน

* ข่าววันนี้ * เป็นเรื่องที่หน้ายินดีมากเลยนะครับ เพราะประธานสหพันธ์โลกได้ถูกรับเลือกเป็นที่เรียบร้อยเเล้วนะครับ ขอเเสดงความยินดีกับคุณหงส์ยู่ จากพรรคThe Sun ด้วยนะครับ คุณหงส์ยู่ชนะมาด้วยคะเเนนโหวต 2,024,362,026 จากประชากรมนุษย์ทั้งหมด 3,507,145,054 เรียกว่าชนะเกือบ2ใน3กันเลยที่เดี่ยวนะครับ *

หลงเหมิงที่ได้ยินข่าวก็ค่อนข้างสนใจเพราะมันเกี่ยวกับการใช้ชีวิตของเค้า " ประธานสหพันธ์ถูกเลือกใหม่เเล้วเหรอเนี้ย " หลงเหมิงพูดออกมาอย่างเเปลกใจ

เพราะประธานสหพันธ์สามารถครองตำเเหน่งได้สูงสุด2สมัย สมัยละ50ปี

เเต่ประธานสหพันธ์คนที่เเล้วครองตำเเหน่งเเค่16ปีเองเเล้วเขาก็ขอลาออกไปการลาออกไปครั้งนั้นทำให้เป็นที่ตกตลึงของทั้งกาเเล็กซี่มากเพราะตำเเหน่งประธานสหพันธ์นั่นมี

อำนาจพอๆกับสี่ตระกูลผู้กอบกู้เลยมีน้อยมากที่ใครจะของลาออก

หลงเหมิงก็คิดอย่างนั้นเช่นกันเเต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมากเพราะไม่ได้เกี่ยวกับตัวเองโดยตรง

ขณะที่หลงเหมิงกำลังนั่งรับประทานอาหารอยู่ในห้องนั่งเล่นนั้น

โทรศัพท์ในห้องนั่งเล่นก็ดังขึ้นเป็นสายเรียกเข้า

หลงเหมิงก็เดินเข้าไปรับสายอย่างงุงงงเพราะสมัยนี้มังจะโทรเข้าเครื่องมือสื่อสารโดยตรงเลย ไม่ค่อยจะโทรเข้าโทรศัพท์บ้านเท่าไร " สวัสดีครับ "

หลงเหมิงกล่าว

" สวัสดี ใช่หลงเสี้ยวฮ่าวรึเปล่าจ๊ะ " เสียงเเก่ๆดังผ่านออกมาจากโทรศัพท์

" ไม่ใช่ครับ เเละก็คนในบ้านนี้ไม่มีคนชื่อหลงเสี้ยวฮ่าวนะครับ " หลงเหมิงตอบกลับอย่างงงเข้าไปอีก

" เอ๋ อย่างงั้นเหรอจ๊ะ เเล้วหนูชื่ออะไรล่ะ " เสียงเเก่ๆถาม

" หลงเหมิงครับ "

" หลงเหมิงเป็นชื่อที่ดีจริงๆ "

" ใช่สิหนู ปีนี้อายุเท่าไรเเล้วละ " เสียงเเก่ถาม

" ปีนี้ผมอายุ19 ครับ เเต่ผมยังไม่รู้จักชื่อของคุณเลยนะครับ "

" ขอโทษทีๆ เสียมารยาทไปหน่อยฉันชื่อหลงเสี้ยวเฉิน "

" หลงเสี้ยวเฉิน " หลงเหมิงทวนชื่อนั้นซ้ำ เหมือนจะคุ้นๆเเต่ก็จำไม่ได้

" ใช่สิหนูในเมื่อเราอายุ19เเล้ว ก็คงใกล้จะสอบเข้ามหาลัยเเล้วสินะ จะเข้ามหาลัยไหนละ " หลงเสี้ยวเฉินถาม

หลงเหมิงตอนนี้เริ่มที่จะรำคารเเล้วเพราะก่อนที่เค้าจะรับโทรศัพท์ก็กำลังดูหนังอยู่ซึ่งกำลังถึงช่วงคาร์ยเเมกเเล้วด้วยเเต่หลงเหมิงก็ยังตอบกลับไปอยู่

" ผมคิดว่าจะเข้ามหาลัยจงโจวนะครับ "

" มหาลัยจงโจง อ๋อดีเเล้วละจ้ะ "

" ขอโทษด้วยนะที่ถามอะไรเยอะเเยะใช่สิปู่ฝากบอกอะไรพ่อของเราหน่อยได้มั้ย "

" ครับ พูดมาเลย "

" งั้นก็ปู่ขอฝากบอกเขาด้วยว่า ว่างๆเมื่อไรก็ติดต่อมาบ้างนะหลงเสี้ยว เเค่นี้ละจ้ะ "

" คุณชื่อหลงเสี้ยวเฉินใช่มั้ยครับ ผมจะได้บอกคุณพ่อได้ถูกว่าใครโทรมา "

"ใช่เเล้วล่ะ ชื่อของเธอคือหลงเหมิงสิน่ะ " ชายเเก่ๆพูดอย่างยิ้มเล็กๆ

" ครับ "

" ดีเเล้วละ งั้นหวังว่าจะได้พบกันน่ะ " ชายเเก่พูดพร้อมกับวางสายไป

หลังจากวางสายไปเเล้วหลงเหมิงก็คิดเขารู้ได้ไงว่าเราอยู่กับพ่อ เเต่หลงเหมิงก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก

เเล้วกลับไปดูโทรทัศน์ต่อ

...****************...

ที่คฤหาสน์เเห่งหนึ่ง

มีชายเเก่ที่นั่งอยู่บนก้าวอี้ไม้สีน้ำตาลด้วยรอยยิ้ม

ผิดกับออร่าที่เค้าปล่อยออกมาที่ใครได้เห็นก็คงตกใจเเน่ๆ

" ดูเหมือนว่าท่านจะอารมณ์ดีจังเลยนะครับ " พ่อบ้านที่ยืนอยู่ข้างหลังชายเเก่พูด

" ก็ไม่เท่าไรหรอก " ชายเเก่คนนั้นพูดด้วยรอยยิ้ม

" ไปเตรียมของขวัญให้เขาสักหน่อยสิ ไม่ต้องใหญ่มาก " ชายเเก่พูด

" ได้ครับ " พ่อบ้านก้มหัวให้เขาเล็กน้อยก่อนจะเดินออกจากห้องไป

...****************...

ช่วงอาหารเย็น

ท่านพ่อเเละท่านเเม่ของหลฃเหมิงกำลังนั่งรับประทานอาหารเย็นด้วยกันอยู่นั่น

หลงเหมิงก็นึกขึ้นได้เกี่ยวกับเรื่องเมื่อตอนบ่าย " พ่อครับ เมื่อตอนบ่ายมีคนโทรเข้ามาที่โทรศัพท์บ้านด้วยนะ "

หลงฮ่าวก็ถามด้วยความสงสัย " ใครโทรมากัน สมัยนี้ยังมีคนโทรผ่านโทรศัพท์บ้านอีกเหรอ "หลิงเหมิงก็มองไปที่หลงเหมิงเพราะสงสัยเช่นกัน

หลงเหมิงที่ได้เห็นอย่างนั้นก็พูดต่อ " เขามีชื่อว่าหลงเสี้ยวเฉินนะครับ เขาโทรมาถามหาคนที่ชื่อว่าหลงเสี้ยวฮ่าวนะครับ " หลงเหมิงพูดก่อนจะตักข้าวเข้าปาก

หลงฮ่าวกับหลิงเหมิงที่ได้ฟังก็หันหน้ามองกันอย่างกังวนในสายตา

หลิงเหมิงจึงถามต่อ " เเล้วเขาได้ฝากบอกอะไรรึเปล่าจ้ะ " ถึงเธอจะพูดปกติเเต่น้ำเสียงก็เเฝงไปด้วยความกังวน

" ใช่เขาฝากพ่อว่า ว่างๆเมื่อไรให้ติดต่อมาบ้างนะหลงเสี้ยว " หลงเหมิงพูดพร้อมกับตักข้าวเข้าปากอีกคำ

หลงฮ่าวที่ได้ยินก็หน้าเริ่มซีดลงเล็กน้อย...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***