ตอนที่2 อุบัติเหตุของคุณกรณ์

หลังจากที่รันขับรถออกไปเเล้วกรก็ได้ขับรถตามออกไปเเต่บ้านของกรเเละรันอยู่คนละเส้นทางกรขับรถหรูไปอย่างรวดเร็วตอนแรกก็มองใกล้ๆแล้วเริ่มขับไปเรื่อยๆขับไปเรื่อยๆตาเริ่มมัวๆมองไม่เห็นทางจึงเสียหลักพุ่งชนกับต้นไม้เข้าอย่างจัง ตัดไปที่กันต์ที่อยู่โรงพยาบาลตั้งแต่เลิกเรียนไปนั่งทานข้าวคุยกับพี่อรเรื่องชายคนนั้นที่ชื่อกรพูดให้พี่อรฟังก็คือเรื่องของกรพี่อรเป็นกู้ภัยจิตอาสาอยู่ที่นั่นมาตั้งนานพอคุยกันได้สักพักพี่แมวผู้ที่รับสายโทรศัพท์เข้าเดินมาบอกว่าพี่อรมีผู้เกิดอุบัติเหตุแล้วมีคนขับรถชนต้นไม้ข้างทางด่วน พี่อรพี่กำลังนั่งกินข้าวกับกันต์ก็เลยลุกขึ้นอย่างไรรีบเร่ง วิ่งไปโดดขึ้นรถกู้ภัยที่ขับออกไปอย่างรวดเร็ว ตัดภาพไปที่กรที่ขับรถชนต้นไม้จนไม่ได้สติ เลือดไหลอาบตัวตั้งเเต่หัวถึงเท้า พอรถกู้ภัยมาถึง กันต์ก็รีบวิ่งลงไปจากรถไปเปิดประตูรถออกเเล้ว เห็นว่าคนนั้นเป็นกร จึงร้องออกไปว่า เฮ้ย ไอ้เชี้ยกร พี่อรที่กำลังถ่ายภาพเก็บหลักฐาน ก็หันมาพูดว่า เป็นอะไรกันต์เป็นคนรู้จักหรอก ใช่ครับเป็นคนที่ผมเล่าในให้พี่อรฟังเลยครับ พี่อรตกใจ เเล้วคิดในใจเอ้า( ทำมันโลกมันกลมจังวะ)กรเริ่มได้สติเเล้วหันหน้าไปมอง ว่าเป็นกันต์เลย บอกกันต์ว่า ช่วยผมด้วย เเล้วยื่นโทรศัพท์และกระเป๋าให้กับกันต์ก็ได้รับไว้เเล้วบอกพี่เเมวมาช่วยยกเขาไปหน่อย ได้ครับน้องกันต์พี่เเมวก็มา ประครองไปนั่งลงบนรถ เเล้วกู้ภัยก็มาช่วยกันดูว่าเป็นอะไรมากหรือป่าว พี่อรจึงดูเเผลให้ เเล้วบอกว่า น่าไม่เป็นอะไรมาหรอก เเค่หัวเเตก เเต่ไม่รู้ว่าภายในร่างกายจะเป็นอะไรไหม พี่เเเมวเลยพูดขึ้นว่างั้น ก็พาไปส่งโรงบาลที่ไกล้เเล้วกันนะครับ พี่อรโอเคงั้นให้กันต์นั่งไปเป็นเพื่อนกรเเล้วกันเนาะ

กันต์ทำหน้างงๆ เเล้วพูดว่า ผมหรอครับ

ใช่ก็กันต์ไง กันต์ผยักหน้าเเล้วขึ้นรถกู้ภัยไป พอนั่งรถไปสักพัก กรก็พูดว่า กันต์ฉันขอบใจนายมากนะ ไม่เป็นไรหรอกฉันก็ทำตามหน้าที่นั่นเเหละ เเต่กันต์คิดในใจอีกว่า

(เฮ้อ รู้จักกันไม่ถึง ชั่วโมงยังมาเจอเเกอีกหรอกว่าไอ้เชี้ยกร)

นี่กันต์กุขอจับมือมึงได้ไหมพอดีกุหนาวอยากได้ความอบอุ่นจากมือมึงอะ มึงจะบ้าหรอกใครก็ไม่รู้จะมาจับมือกันได้ไงวะ เเบบนี้ไม่ได้หรอเเถมมือกูก็ไม่ใช่น้ำร้อนนะจะมาจับเเล้วจะอุ่นได้อะ เออน่า เป็ปเดี่ยวเองไปถึงโรงพยาบาลเเล้วกูค่อยปล่อยมือมึงล่ะกัน เออก็ได้ ถ้าไม่คิดว่ามึงช่วยกูเก็บของตอนนั้นกูคงไม่ให้จับหรอก กรได้ไปดึงมือกันต์มาจับไว้ เเล้วก็พูดขึ้นว่า มือมึงก็นุ่มเหมือนผู้หญิงเลยนะ เเถมน่าจับน่าจูบจังวะ

กันต์รู้สึกโมโหที่กรพูดเเบบนั้นจึงพูด ว่าไอ้บ้ามึงยังมาทำนิสัยทะลึ่งอีกนะมึงนี่ เออโทษกุก็มือน่าจูบนี่น่า โอ้ย กันต์ได้ดึงมือออกมาเเล้วพูดว่า เดี่ยวกูจะต่อยปากมึงให้เจ็บกว่า มึงขับรถต้นไม้อีกนะมึง

กร เออกูไม่พูดเเล้วก็ได้กูจะจับมือนอนนิ่งๆเงียบๆไม่พูดอะไรนะ เออ กรก็ได้ไปขว้ามือกันต์ มาจับเเล้วนอนเงียบไปจนถึงโรงพยาบาล พอถึงหน้าโรงพยาบาล กู้ภัยก็เข็นกรลงมาเเล้วเข็นเข้าห้อง ฉุกเฉินไป กรที่กำลังเข้าไปเเล้วหันมาบอกกันต์ว่าคุณอย่าพึ่งกลับอยู่เป็นเพื่อนผมก่อน พี่อรเลยตอบเเทนว่า โอเคเดี๋ยวพี่ให้น้องกันต์อยู่เป็นเพื่อนนะ ขอบคุณครับพี่ กันต์ที่ยืนอ้าปากค้างยืนงงเป็นไก่ตาเเตก เเล้วพี่อรก็หันไปบอกว่า กันต์อยู่เป็นเพื่อนเขาเนาะ พวกพี่ขอกลับก็เเล้วกันนะ มีงานต่อ ครับกันต์รับคำไปเเต่ยังยืนค้างอยู่ เเล้วพี่อรกำลังจะก้าวขึ้นรถเเล้วหันมาบอกกันอีก เออน้องกันต์พี่ลืมบอก อย่าโทรบอกพ่อเขา นะ ครับ เเล้วก็ยืนนิ่งมาก เเบบงงไม่รู้เรื่อง พี่อรก็พูดขึ้นมาอีกครั้ง ออ กันต์เดี่ยวรถพี่ให้พี่เเเมวขับไปจอดที่บ้านให้เเล้วกันเนาะ ครับเเล้วกันต์ก็ยังอยู่ท่าเดิม เเล้วรถกู้ภัยก็ออกไปไกลจนกันต์เเริ่ม หายงง เเล้วคิดได้ว่าพี่อรบอกให้โทรพ่อเเม่ของคุณกร กันต์ได้จับโทรศัพท์กรเเล้วค้นหาเบอร์ของพ่อกรเเล้วรีบโทรหา สวัสดีครับคุณพ่อ คุณเป็นพ่อคุณกรใช่ไหมครับ พ่อได้รับโทรศัพท์ก็รีบลุกจากเตียงนอนเเล้วเดินไปข้างนอกเเล้วพูดว่า ครับใช่ครับ มีอะไรหรือป่าวครับไอ้กรไปก่อเรื่องที่ไหนอีกหรอครับ กันต์(คิดในใจ)

(เเสดงว่านายกรคนนี้ต้องดื้อมากเเน่เลยนะพ่อเขาถึงพูดเเบบนี้)

ออป่าวครับ เเล้วมีอะไรครับ คุณพ่อตั้งใจฟังดีๆนะครับ ตอนนี้คุณกรประสบอุบัติเหตุที่ถนน เเต่ตอนนี้ปลอดภัยเเล้วครับ

พ่อที่ได้ยินข่าวก็ตกใจเเล้ว เเล้วเงียบไปสักพักจนกันต์ถามขึ้นว่า เป็นอะไรหรือป่าวครับ ออป่าวครับ คุณพ่อไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ ตอนนี้พยาบาลเข็นกรไปที่ห้องพักพื้นเเล้วครับ พรุ่งนี้เช้าคุณพ่อค่อยมาก็ได้ครับ เดี่ยวผมดูเเลให้ครับตอนนี้ พ่อได้ยินเเบบนั้นก็โล่งใจ ก็เลยบ่ว่าขอบคุณครับ ผมฝากดูแลไอ้ตัวเเสบด้วยนะครับ

งั้นผมว่างสายเเล้วนะครับ

ครับ

พอว่างสายเเล้วกันต์ก็รีบตามกรไปที่ห้องพักเเล้วพยาบาลก็บอกว่า อย่าลืมให้คนไข้ทานยานะคะ ครับ พยาบาลออกไปจากห้องเเล้วกันต์พูดว่า คนไข้มันไข้ตรงไหนวะ หน้าก็สดใสนิเเค่รถชนไม่ได้ตาย เเกพูดอะไรวะ ก็มาอยู่โรงพยาบาลก็เป็นไข้คนป่วยหมดนั้นเเหละ เออกูรู้ไม่ได้เถียงมึงหรอกมึงเป็นยังบ้างมึงรีบพักผ่อนเถอะเดี๋ยวพรุ่งนี้พ่อก็มาเยื่ยมเเล้ว

มึงโทรบอกพ่อกูหรอ ก็เออสิวะ ไม่ให้กูโทรบอกพ่อมึงจะให้กูโทรผีไม่มีญาติหรือไงวะ

อ้าวไอ้นี่ พอๆมึงไม่ต้องพูดนอนลงไปเดี๋ยวมึงมาเลาะกับกูทั้งคืนเดี่ยวมึงก็ไม่ได้นอนหรอ งั้นมึงนอนเฝ้ากูนะ เออกูนอนอยู่เเล้ว มึงติดหนี้บุญคุณกูนะไอ้กร เออ กูไม่ลืมหรอก นอนได้เเล้ว

หลัง เลิกจากทั้งสองคนหยุดพูดเเล้วก็หันไปนอนใครนอนมันกรก็นอนที่เตียงของผู้ป่วยกันต์นอนที่โซฟาเยื่ยมผู้ป่วย หลังจากนั้นก็พากันหลับจนถึงเช้า ตัดภาพไปที่พ่อของกรที่กำลังลุกขึ้นไปเเต่งตัวไปหาลูกที่โรงบาลจนภรรยาถามว่าคุณจะรีบไปไหนเเต่เช้าค่ะ ผมจะไปดูลูกคุณไม่ต้องห่วงไปหรอก ลูกเป็นอะไรค่ะคุณ ออมันเป็นไข้ตอนนี้นอนอยู่ที่โรงพยาบาล

อองั้นคุณไปดูลูกด้วยนะเดี่ยวฉันไปข้าวต้มไปฝากลูก ที่พ่อของกรโกหกเพราะไม่อยากให้เเม่เขาคิดมากเพราะเเม่เขาเป็นโรค❤️

พ่อก็เเต่งตัวเสร็จเเล้วคุณแม่ก็ทำข้าวต้มเสร็จเตรียมใส่ปิ่นโตเเล้วยื่นให้คุณพ่อที่หน้าบ้านเเล้วรีบรับเอาคุณพ่อก็รีบขับรถออกไปโดยไม่ได้พูดอะไรสักคำกับคุณเเม่ ตัดที่กรกับกันต์ กันต์ตื่นเเล้วบอกว่า พี่กร ผมกลับก่อนนะมีเรียน เเต่เช้า ทั้งที่กรนั้นไม่รู้ว่ากันต์พูดดูอะไร เพราะมัวเเต่หลับจนพ่อของกรมาถึงหน้าประตูหน้าเเล้วกำลังจะเปิดเข้ามาเเล้วมาเจอกันต์ที่กำลังจะเปิดออกไป อ้าวน้องกันต์เอง สวัสดีครับคุณลุง จ่ะ จะกลับเเล้วหรอกมาคุยก่อนสิลูกกันต์ ต้องขอโทษด้วยนะครับวันนี้ผมมีเรียนเช้าเอาไว้วันหลังนะครับ จ๊ะๆไงไปเถอะ ครับ

กันต์คิดไปเดินไปว่า นายกรเป็นลูกของคุณลุงเพื่อนพ่อจริงหรอกเนี่ย เเล้วก็เดินลงลิฟต์ไปเพื่อกลับบ้านไปเตรียมตัวไปมหาวิทยาลัย เพราะกันต์มีเรียนเเต่เช้า ตัดภาพไปที่กร ที่นอนไม่รู้สึกตัวจนพ่อเดินเข้า มาเเล้วเดินไปดึงหูของกร จนกรร้องเสียงดังลั่นโรงพยาบาล โอ้ยๆๆพ่อ จะดึงหูผมทำไหมเนี่ยมันเจ็บ นะ เเกจะได้จำไง เเค่นี้ทำเป็นร้องทีขับรถชนต้นไม้ ยังไม่ตายเลย ก็มันไม่เหมือนกันนะพ่อ เออไม่เหมือนก็ไม่เหมือน เเล้วกันต์ละพ่อ เข้ากลับไปตั้งเเต่ เช้าเเล้ว

พ่อมาเเล้วทำไมพ่อไม่ปลุกผมล่ะ ทำไมฉันพ่อต้องต้องปลุกเเกด้วย

น้องกันต์เเกจำไม่ได้หรอก จำไม่สิกันไม่ได้ล่ะ

กันต์ลูกชายเพื่อนพ่อ ลูกลุงทิวาไง จำไม่ได้หรอก

เพื่อนพ่อมีเป็นพัน

เออจำไม่ได้็ก็ไม่ต้องจำ เเล้วเเกทำอีกท่าไหนเขาถึงได้มานอนเฝ้าเเกละ ก็พอดีเข้าเป็นกู้ภัยจิตอาสา ครับ ผมไม่มีคนเฝ้า เขาเลยมาเฝ้าให้ เออดีเเล้วที่เเกไม่เป็นอะไรมาก ใช่ไหม ไม่หรอกครับหัวเเตกนิดหน่อย

นิดหน่อยอะไรเย็บ10กว่าเข็ม

เออน่าพ่อ

เเล้วพ่อก็หันกับไปเอาข้าวต้มที่เเม่ทำให้มายื่นให้ เอาไปเเม่ฝากมาให้เเล้วกินให้หมดด้วยล่ะ พ่อไปทำงานเเหละมีประชุมเช้า

ตอนเย็นเดี๋ยวพ่อเอาปิ่นโตนะ

ครับ เเหมะนึกว่าจะมาเยื่ยมผมจะเอาปิ่นโตหรอกนี่ เห้อ

พ่อ หลังจากนั้นพ่อของกรก็เดินออกไป เเล้วกรนึกขึ้นได้ว่ายื่นโทรศัพท์ให้กันต์กับกระเป๋าสตางค์ เเต่หันไปเห็นโทรศัพท์เเต่ไม่เห็นกระเป๋าสตางค์ไม่เห็นจึง คิดได้ว่าเข้าต้องกลับเอามาคืนเราเเน่เลย เเล้วกรไปทำความสะอาดร่างกายเเล้วก็ออกมานั่งทานข้าวที่โต๊ะ เเล้วรันเพื่อนของกรก็ได้เห็นข่าวในทีวีว่า (ลูกเจ้าของบริษัทชื่อดังขับรถชนต้นไม้ตอนนี้ปลอดภัยเเล้ว )รันได้ยินข่าวเเบบนั้นก็รีบมา เเล้วโทรกันกร เฮ้ยกรเเกอยู่โรงพยาบาลไหนวะ ที่คุยกันอยู่นั้นรันได้รีบมาหากรที่ห้อง เเล้วเปิดประตูห้องเข้ามาเเล้ว พูดว่า เฮ้ยกรเป็นไงบ้างวะ กุบอกเเล้วว่าให้เรียกแท็กซี่ เออไม่เป็นไรหรอกน่า มันผ่านมาเเล้ว กูก็ไม่ได้เป็นอะไรมาก เออดีเเล้ววะที่มึงไม่ตาย เออสองคนนั้นก็คุยกันไปเรื่อย ตัดภาพไปที่กันต์กำลังเก็บของเพื่อไปมหาวิทยาลัยเเต่เก็บของไปของมา จึงเห็นกระเป๋าเงินของกร จึงพูดขึ้นว่า เฮ้ยไอ้เชี้ย กูต้องกลับเอากระเป๋าตังค์ไปคืนไอ้พี่กรอีกเเล้วหรอกวะ ทำไมต้องลืมวะ ยิ่งไม่ชอบหน้าไอ้พี่กรอยู่ เเล้วพูดเสร็จขับรถไปเรียน

มหาวิทยาลัยตามปกติ พอไปถึงมอก็เจอวันพุธเพื่อน อ้าวกันต์ มาพร้อมกันเลยนะวันนี้ เออก็ว่าไงเเหละเเละสองคนนั้นก็เดินคุยกันไปจนถึงตึกตัวเองเรียนจึงพากันเข้าไปเรียนตามปกติ ตัดภาพไปที่รันกรที่นั่งคุยกันจนรันลืมดูเวลา เเล้วรันหันดูนาฬิกาเเล้ว พูดออกมาว่า เฮ้ยไอ้เชี้ย กุไปเเล้วนะเพื่อนมีนัดลูกค้า เอองั้นกูไปก่อนละ เออโชคดีเพื่อน ตัดไปกันต์กำลังจะเลิกเรียนแล้วจะเอากระเป๋าไปคืนกรที่โรงพยาบาล เเล้วก็จะเเวะไปทำงานเป็นจิตอาสาเหมือนเดิมเกือบทุกวันจนชินกันต์ทำงานจิตอาสามาตั้งเเต่สมัยม.5ม 6จนถึงปจัจุบัน ที่อยู่นต์อยู่ปี4

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***