เข้มแข็งนะ

“คุณชานนท์งานยุ่งค่ะ หนูนาไม่ถือ กลับผิดเวลาบ้างก็เป็นเรื่องปกติ” หนูนาปั้นหน้ายิ้ม แล้วตอบอย่างอ่อนน้อม เพราะไม่อยากให้ผู้ใหญ่ต้องเป็นห่วง ด้วยความจริงแล้วสามีของเธอไม่เคยกลับมานอนบ้าน เธออยู่กับเขาเหมือนเป็นแค่คนร่วมโลก ไม่ใช่ผู้ร่วมชีวิต หญิงสาวใช้รอยยิ้มหวานของเธอพยายามปกปิดความผิดของสามีตัวเอง เพื่อไม่ให้เกิดปัญหา ทว่าผู้เป็นบิดาซึ่งผ่านโลกมาก่อนย่อมรู้นิสัยลูกตัวดีกว่าใคร

“หนูนา ฟังพ่อนะ” ชายชราตั้งมั่นมองตรงไปยังลูกสะใภ้

“นับจากวันที่หนูแต่งเข้ามาเป็นสะใภ้ของพ่อ วันนั้นพ่อถือว่าหนูคือลูกสาวของพ่ออีกคน หากมีสิ่งใดที่ทำให้หนูไม่สบายใจขอให้บอก อย่าปิดบัง เข้าใจใช่ไหม” คำพูดของราเชนทร์ทำให้หญิงสาวรู้สึกอบอุ่นในหัวใจอย่างบอกไม่ถูก พลางยกมือขึ้นไหว้ขอบคุณด้วยความซึ้งใจอย่างถึงที่สุด

“สวยขนาดนี้ ผมไม่เข้าใจทำไมสามีคุณถึงหย่าง่ายๆ” ชานนท์ก้มหอมที่ไหล่นวลของวิภา หลังจากทั้งสองเสร็จกิจบนเตียงเรียบร้อยแล้ว มือบางวาดมาจับใบหน้าหล่อ แล้วจ้องด้วยสายตาเสน่หา

“อยู่กับวิภา คุณจะพูดถึงคนอื่นทำไมคะ” หญิงสาวจูบปากเขาอย่างช่ำชอง

“วิภาหย่าแล้ว แล้วคุณจะหย่าเมื่อไหร่”

“ไหนบอกไม่ให้พูดถึงคนอื่น”

“วิภาพูดถึงเรื่องของเราต่างหาก คุณจะหย่าเมื่อไหร่” ชานนท์ทำท่าครุ่นคิดครู่หนึ่ง

“ผมเคยบอกคุณไปแล้วนะ คุณสบายใจได้”

“คุณยังรักวิภาอยู่ใช่ไหมคะ”

“.....” เขาไม่ตอบ เพียงแค่ส่งยิ้มอบอุ่นให้ พลางก้มหอมใบหน้านวลเพื่อกลบเกลื่อน

“ผมไปอาบน้ำก่อนนะ”

“ค้างที่นี่กับวิภาได้ไหมคะ” หญิงสาวเรียกร้อง ไม่บ่อยนักที่ดาราแถวหน้าจะลดตัวมาขอร้องใครแบบเขา ชานนท์นิ่งครู่หนึ่งแล้วพยักหน้าเป็นการตอบรับ มือหนาเปิดน้ำรดหน้าตัวเองตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยพูดว่า “รัก” กับใครสักคน เขาเปลี่ยนผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าในแต่ละปี วิภาอาจไม่ต่างจากคนอื่นๆ นัก ที่ผ่านมาแล้วก็จะผ่านไป

หลังจากอาบน้ำเสร็จ เขาเดินออกมาพบว่าวิภาหลับไปแล้ว ชายหนุ่มในชุดนอนหันไปหยิบมือถือดูนาฬิกาบ่งเวลาเกือบเที่ยงคืน ตามด้วยข้อความไลน์ ที่ราเชนทร์ผู้เป็นบิดาส่งมาต่อว่ายาวเหยียดแล้วปิดท้ายด้วยว่า

“ไอ้ลูกเหลือขอ” ชานนท์ไม่เพียงไม่เจ็บ แต่ข้อความนั้นทำให้เขาปล่อยยิ้มออกมา บิดาคงสุดแล้วกับพฤติกรรมของเขา

“ครับ” มือหนาพิมพ์กลับแบบกวนๆ ก่อนจะวางลงด้านข้าง หันไปคว้าตัววิภาเข้ามากอดแล้วหลับไป

หนูนาสะดุ้งตื่นกลางดึก หันมองด้านข้าง เผื่อว่าสามีของเธอจะกลับมา ทว่าต้องพบแต่ความว่างเปล่า ร่างบางขยับกายเล็กน้อย หันมองนาฬิกา

“วันนี้คงไม่กลับสินะ” เธอพึมพำภายใต้ความมืดมิด ก่อนจะหยิบหมอนข้างมาสวมกอด นับจากวันแต่งงาน เขาไม่เคยกลับมานอนที่บ้านเลยสักครั้ง ปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอรู้สึกโดดเดี่ยวอยู่บ่อยๆ ยิ่งเขาทำทีห่างเหินแสดงออกเด่นชัดว่าไม่อยากอยู่ใกล้ นั่นยิ่งตอกย้ำว่าเธอไม่ใช่คนสำคัญ การแต่งงานเกิดขึ้นเพียงเพราะผลประโยชน์ทางธุรกิจอย่างที่บิดาบอกไว้เท่านั้น

“คุณหนูนาคะ” เสียงเคาะประตูพร้อมกับเสียงเรียกของเต้าฟู ในเวลาตีสามกว่าๆ ทำให้หนูนาสะดุ้งตื่น แล้วเดินไปเปิดประตู พบว่าเด็กหญิงตัวเล็กทำหน้าตาซีดเซียวอยู่

“มีอะไร” หญิงสาวถามอย่างสงสัย

“คุณราเชนทร์ มารออยู่ข้างล่างค่ะ” ร่างบางขมวดคิ้วแปลกใจ ก่อนจะเร่งฝีเท้าลงไปยังด้านล่าง ไม่รู้ว่าเกิดเหตุการณ์ร้ายแรงกับสามีเธอหรือไม่ ถึงได้มาในเวลานี้ ชายชรานั่งหน้าซีดรออยู่ที่โซฟากลางบ้าน เมื่อเห็นร่างเล็กเขาค่อยๆ ลุกขึ้นแล้วเดินมาหา

“ทำใจดีๆ นะลูก”

“มีอะไรกันหรือคะ คุณชานนท์เป็นอะไรหรือเปล่าคะ” หนูนาพุ่งเป้าไปยังสามีของตัวเอง แต่ปรากฏว่าชายชราส่ายศีรษะช้าๆ เป็นการปฏิเสธ

“พ่อของหนูเสียแล้ว รถประสานงากลางทางด่วน หลังจากกลับจากบริษัทเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว” ชายชราจำใจบอกข่าวร้ายนี้ให้กับเธอ ร่างเล็กล้มพับลง หลังจากฟังข่าวร้ายจบ ราเชนทร์รีบเข้าไปประคองแล้วพาเธอมานั่งพัก พร้อมสั่งให้แม่บ้านจัดหายาดมมาให้

“คุณพ่อล้อเล่นใช่ไหมคะ มันไม่จริงใช่ไหมคะ” หญิงสาวปฏิเสธที่จะยอมรับความจริง แต่ใบหน้าที่แดงก่ำแสดงความเจ็บปวดออกมาอย่างเห็นได้ชัด มือหนายกลูบผมเธอช้าๆ หวนนึกถึงคำฝากฝังของเพื่อนรัก ว่าให้รักและดูแลเธอเสมือนลูกสาวคนหนึ่ง น้ำตาของราเชนทร์ค่อยๆ ไหลรินออกมา ไม่คิดว่าเขาจะจากไปจากอุบัติเหตุหาใช่โรคร้ายดังที่เคยคาดการณ์ไว้

“เข้มแข็งนะลูก” น้ำคำอบอุ่นพูดออกจากปากชายชรา ทำให้หญิงสาวก้มหน้าร้องไห้แทบขาดใจ ภาพในวัยเด็กของทุกช่วงเวลาที่มีบิดาคอยปกป้อง หวนกลับมาภายในเสี้ยววินาที มือน้อยๆ ค่อยๆ โอบกอดราเชนทร์ไว้แน่น เสียงกรีดร้องยังคงดังก้องกินเวลาหลายนาที เต้าฟูและมารดาแอบยืนเช็ดน้ำตาอยู่ห่างๆ ด้วยสงสารหนูนาจับใจ

“คืนที่สองแล้วนะ นายจะไม่ไปงานศพพ่อเมียหน่อยเหรอ” ศรุต หนุ่มรูปงามจบจากเมืองนอก โพรไฟล์ไม่ต่างจากชานนท์เท่าไหร่นัก ถือว่าเป็นเพื่อนรักอีกคนของเขา เอ่ยถามขึ้นในขณะที่ทั้งสองนั่งทานอาหารกันริมน้ำเจ้าพระยา ทว่าสีหน้าตอบกลับมาของคนตรงข้าม ดูเสมือนไม่สนใจไยดีอะไรนัก

“ฉันไม่ไป เขาก็จัดงานกันได้”

“พ่อนาย แก้ข่าวไม่เว้นแต่ละวัน นี่เหรอที่เรียกว่าจัดงานกันได้ แบบนี้ภาระไม่ตกไปที่พ่อนายแย่เหรอ”

“ฉันไม่ได้เป็นคนเริ่มต้นปัญหา พ่อฉันต่างหากเจ้ากี้เจ้าการให้แต่งกับหนูนา และฉันไม่ได้รัก ผลมันก็ต้องเป็นแบบนี้แหละ ฉะนั้นอย่าโทษฉัน” ชานนท์ตักอาหารเข้าปาก ท่าทางไม่ได้รู้ร้อนรู้หนาวอะไร ศรุตนั่งมองความเย็นชาของเพื่อนรักอย่างเงียบๆ

“หนูนาเธอก็สวยน่ารักดีนะ ถึงนายไม่ชอบอย่างไร ก็ควรสนใจเธอบ้าง”

“ตกลงนายจะมาเป็นพ่อฉันอีกคนใช่ไหมรุต” รอยยิ้มของศรุตคลี่ออก พลางส่ายศีรษะไปมา ก่อนที่เมนูอาหารอีกรายการจะถูกพนักงานยกมาเสิร์ฟ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***