มายังต่างโลก

มาโอดะ สุเมรางิ เด็กหนุ่มชาวญี่ปุ่นวัย 17 ปี ได้มาพบกับพระเจ้า เนื่องจากความผิดพลาดในรายชื่อผู้ต้องเสียชีวิตวันนี้ เพราะว่าฝ่ายจัดรายชื่อหยิบชื่อจากกระดานแห่งชีวิตผิด เขาจึงต้องมาพบพระเจ้าเพราะเขาเสียชีวิตจากการที่ก้างปลาติดคอตาย เพราะเหตุนั้นเขาจึงมาอยู่ต่อหน้าพระเจ้าในทันที และเมื่อพระเจ้าเห็นถึงความผิดพลาดจึงอยากขอโทษและให้โอกาสเขาได้ใช้ชีวิตจึงส่งเขาไปเกิดใหม่พร้อมมอบพรให้เขามาทั้งหมด และได้ส่งเขาไปยังต่างโลก ที่นั่นเป็นโลกแห่งดาบ,เวทย์มนต์และมังกร ด้วยความที่สุเมรางิเป็นคนที่ชอบเรื่องต่างโลกอยู่แล้วจึงมีความสุขมาก

"เอาล่ะๆ เจ้าพร้อมแล้วใช่มั้ยมาโอดะคุง"

"ครับ ผมพร้อมแบบสุดๆเลย" สุเมรางิตอบอย่างไม่ลังเลและไม่ถามอะไรเลย

"งั้นโชคดีนะ เปิดประตูได้"

หลังจากนั้นสุเมรางิก็ได้มาเกิดใหม่ที่ต่างโลกในร่างของเด็กทารกในตระกูลขุนนางของอาณาจักที่มีชื่อว่า ซาเรีย เขาเกิดมาในตระกูลขุนนางชั้นดยุคโดยที่เขาเป็นบุตรคนที่4ในตระกูล และเขาได้มีชื่อใหม่ว่า ไอน์ ฮาเลนชไตล์

5ปีต่อมา

"อรุณสวัสดิ์ขอรับ ท่านไอน์" เสียงของชายอายุ60ต้นดังแว้วเข้ามา

"อืมมม อรุณสวัสดิ์ครับปู่คาโล"

หลังจากวันที่ผมลืมตาดูโลกนี้ก็ผ่านมา5ปีแล้ว ผมได้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขและเรียบง่าย และในตลอดช่วงเวลาที่ผ่านมาผมได้เรียนรู้หลายสิ่งหลายอย่างในโลกนี้ทั่งเวทย์มนต์ และได้ทดลองพรต่างๆที่ได้รับมาตอนมายังโลกนี้ ในตลอดช่วงเวลาที่เฝ้าสั่งสมประสบการณ์และเรียนรู้สิ่งต่างๆ ในที่สุดวันนี้ก็มาถึงนั้นคือวันเข้าพิธีวงศ์เครือแห่งพระเจ้า พิธีวงศ์เครือแห่งพระเจ้าคือ พิธีที่เด็กทุกคนต้องไปที่โบสถ์ในเมืองหลวงและรับการทดสอบพลังเวทย์และพรเพื่อจะรับสถานะและหน้าที่ในสังคม โดยแบ่งออกเป็นระดับต่างๆคือ

1.พลังเวทย์:80,000-มากกว่านั้น(ส่วนมากไม่เกิน100,000)

จะได้เป็นอาชีพระดับศักสิทธิ์ เช่น ราชองครักษ์ หรืออัศวินศักดิ์สิทธิ์ หรือแม้แต่จะเป็นนักบวชชั้นสูงเพื่อชิงตำแหน่งสันตะปาปา และอื่นๆ แต่หากมีพรระดับสูงอย่างผู้กล้าก็จะได้เป็นผู้กล้าและเข้าไปอยู่ในวัง และถึงแม้คนหมู่นี้จะมีพรทั่วไปหรือไม่มีก็จะได้เข้าศึกษาที่โรงเรียนเวทย์มนต์ประจำอาณาจักร ซึ่งถือเป็นโรงเรียนของพวกขุนนางชั้นสูงและราชวงศ์

2.พลังเวทย์:50,000-70,000

จะได้เป็นอาชีพระดับสูง เช่น จอมเวทย์ประจำราชสำนัก หรือ เข้าทำงานที่กระทรวงเวทมนตร์ และคนหมู่นี้จะได้เข้าศึกษาในโรงเรียนระดับสูง

3.พลังเวทย์:20,000-40,000

จะได้เป็นอาชีพระดับกลาง เช่น ทหารระดับกลาง และ อาชีพราชการต่างๆ แต่ส่วนมากมักไปเป็นนักผจญภัย

4.พลังเวทย์:ต่ำกว่า-10,000

จะได้เป็นอาชีพทั่วไป เช่น ชาวบ้าน ช่างก่อสร้าง ช่างตีเหล็กทั่วไป

5.พลังเวทย์:0-หลักร้อย

คนพวกนี้จะไม่ได้รับอาชีพใดๆเลยทั้งสิ้น และถูกตีตราว่าไร้ค่า(บุคคลที่ไม่มีพลังเวทย์นั้นแทบจะไม่มีเลย)

6.พลังเวทย์:ไม่จำกัด

จะถูกเรียกว่าบุตรของทวยเทพจะได้รับการดูแลจากประเทศชาติเป็นพิเศษและอาณาจักรจะให้ความสำคัญสูงสุด(มีน้อยมากๆ)

ในขณะเดียวกัน ไอน์ ที่กำลังเดินลงมาจากบรรไดเพื่อที่ห้องรับประทานอาหารที่อยู่ในปีกตะวันตกของคฤหาสน์ ไอน์นั้นครุ้นคิดเกี่ยวกับระดับพลังเวทย์ของตนเอง จนไอน์นั้นเดินมาถึงห้องรับประทานอาหารแล้วนั่งลง บนโต๊ะมีอาหารว่างอยู่ตามตำแหน่งของโต๊ะและจำนวนของคนในบ้าน ซึ่งประกอบไปด้วย พ่อซึ่งเป็นดยุกและผู้นำตระกูล เค้าคือ

ดยุคกุสตาฟ ฮาเลนชไตล์ ถัดมาคือแม่ของไอน์ คือ คุณหญิงมาเรีย ฮาเลนชไตล์ ต่อมาคือพี่ทั้งสามของไอน์ พี่ชายคนโตคือ อเล็กซ์ พี่สาวคนโตคือวิเวีย และพี่ชายคนรองคือ วิลเลียม พวกเขามานั่งอยู่ที่โต๊ะก่อนผมแล้ว และเมื่อผมมาภึงพ่อครัวก็เดินมาเปิดที่ครอบอาหารไว้เผยให้เห็นเนื้อวัวย่างสุกกำลังดีราดด้วยซอสบางอย่างและผมก็เริ่มทานมันในทันที ในขณะที่ทุกคนกำลังกินอยู่พ่อก็พูดขึ้นมาว่า

"ไอน์ วันนี้ลูกต้องไปที่โบสถ์เพื่อเข้าพิธีใช่ไหม"

"ใช่แล้วครับท่านพ่อ หลังรับประทานก็น่าจะไปเลยครับ"

"อืม ก็ดี"

หลังจากนั้นพอไอน์ออกมาจากโต๊ะเดินมาจนถึงประตูหน้าคฤหาสน์ก็มีรถม้าจอดรอเขาอยู่แล้วไฮน์ขึ้นรถม้าและเริ่มเดินทางไปยังโบสถ์โดยมีคาโล และทหารอีก 4 คนตามมาด้วยเพื่อคุ้มกัน ในระหว่างเดินทางรถม้าของไอน์ต้องผ่านเขตการค้าในเมืองเพื่อไปยังประตูเมืองและไปสู่เมืองหลวง ระยะเดินทางระหว่างเมืองของตระกูลเขาสู่เมืองหลวงนั้นใช้เวลาประมาณ 1 วันอย่างช้าก็ 2 วัน ในวันภัดมาไอน์ก็ได้มาถึงเมืองหลวงและเข้าไปได้อย่างไม่มีปัญหาเพราะด้วยการเป็นคนในตระกูลดยุค จึงไม่มีการตรวจสอบมากเท่าไหร่ ในขณะที่รถม้าของไอน์ผ่านถนนในเมืองหลวงทุกคนต่างมองมาที่รถม้าของไอน์เพราะข้างรถม้านั้นติดตราตระกูลดยุคเอาไว้ นั้นจึงทำให้ไอน์รู้สึกแปลกและพยายามหลบสุดชีวิต พอเดินทางพ้นเขตเมืองไอน์ก็ลงรถม้าและเดินเท้าต่อเพราะพื้นที่ต่อจากนี้จะเป็นเขตหลวง ห้ามรถม้าเข้ามายกเว้นราชวงศ์ ไอน์เดินมาพร้อมกับผู้ติดตามอีก 4 คนของเขาเมื่อมาถึงยังโบสถ์ไอน์เห็นโต๊ะรับป้ายหมายเลขอยู่ที่หน้าทางเดินเข้าเขตโบสถ์และไอน์ก็เดินเข้าไปรับป้ายโดยแม่ชีอธิบายว่า ป้ายนี้ให้เก็บติดตัวไว้ตลอดและเมื่อถึงคราวที่ตนจะได้สัมผัสคริสตัลศักดิ์สิทธิ์เพื่อตรวจสอบพลังเวทย์ให้นำแผนป้ายนี้ไปสัมผัสคริสตัลและคริสตัลจะปรากฎสีออกมา ถ้าสีทองคือขั้นศักดิ์สิทธิ์ สีแดงคือขั้นสูง สีฟ้าคือขั้นกลาง สีเขียวคือทั่วไป และหาคริสตัลไม่แสดงสีคือมีพลังเวทย์ต่ำเกินไปและไม่ได้รับอาชีพ แต่ถ้าหากปรากฎสีขาวออกมาก็จะมีพลังเวทย์ไม่จำกัดโดยครั้งสุดท้ายที่มีปรากฎคือเมื่อ3,000ปีที่แล้ว เมื่อไอน์รับทราบถึงข้อมูลไอน์ก็เดินไปต่อแถวเพื่อเข้าไปสัมผัสคริสตัลศักดิ์สิทธิ์ในโบสถ์ ในขณะที่กำลังต่อแถวก็มีคหนึ่งปรากฏสีทองออกมาและมีพรแห่งผู้กล้ามาด้วยบาทหลวงและทุกคนในโบสถ์ต่างตกตะลึงและวุ่นวายกันใหญ่และเด็กคนนั้นก็ถูกโบสถ์พาตัวไปเข้าเฝ้าพระราชา พอผ่านไปสักพักก็กลับสู่สภาพปกติและให้คนอื่นเข้ารับการทดสอบต่อ เมื่อผ่านมาอีกสักพักก็มาถึงไอน์ ไอน์เดินเข้าไปและสัมผัสคริสตัลเมื่อสัมผัสไปเข้าได้เข้าไปสู่ดินแดนของพระเจ้าอีกครั้ง

"นี้ผมตายอีกแล้วหรอครับ"ไอน์พูดออกมาด้วยน้ำเสียงสงสัย

"เปล่าเจ้าไม่ได้ตายหรอกแค่ข้าดึงจิตเจ้ามาหาข้าเท่านั้นเอง แล้วเป็นไงบ้างละใช่ชีวิตที่2มีความสุขไหมละ"

"ครับ ต้องขอบคุณท่านจริงที่ได้ให้โอกาสผมอีกครั้ง"

"โห๊ะๆๆๆ"

ในระหว่างนั้นก็มีแสงเกิดขึ้นที่ใต้เท้าของเขา

"อ๊ะ ได้เวลาแล้วงั้นหรอ งั้นไว้เจอกันใหม่นะโอดะคุง"

"ครับท่าน"

หลังจากนั้นเขาก็กลับมายังร่างและเห็นคริสตัลนั้นส่องแสงสีขาวออกมาพร้อมกับปรากฎรายละเอียดพรทั้งหลายของเขาทำเอาทั้งบาทหลวงและทุกคนที่เห็นต่างตกตะลึงกับสิ่งที่ไม่เคยเห็นมาก่อน เขาต่างวุ่นวายกับการตรวจสอบระดับพลังเวทย์ของไอน์และนำไอน์ไปยังพระราชวังเพื่อเข้าเฝ้าฯกษัตริย์โดยที่ไอน์ยังคงงงเพราะเขาคิดว่าเขานั้นได้ปล่อยพลังเวทย์ของตนเองออกมาเพียงนิดเดียวเท่านั้น

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***