เกิดใหม่ทั้งทีทำไมท่านดยุกถึงชอบชั้นหละเนี้ย!

ตอนที่3ประโยคลับที่ข้องใจ

มิเอล:"ไม่จำเป็น 'ฟ้าสีครามที่มัวหมอง แสงอุทรอันส่องจ้า'

สิ่งที่ชั้นพูดไป ทำให้เจ้าของร้ายตกใจแต่กลับพูดตอบกลับมาว่า

เจ้าของร้าน:"เชิญค่ะคุณผู้หญิง ท่านสนใจสินค้าชิ้นไหนมั้ยคะ"

--ประโยคสั้นๆที่ได้ใจความเพียงเล็กน้อยเป็นสิ่งยืนยันถึงการมีอำนาจและได้รับการยอมรับจากเจ้าของร้านที่แท้จริงที่ยังคงเป็นปริศนามีเพียงคนไม่กี่คนที่ได้รับมัน--

ชายผู้หนึ่ง:"โห้~ นางเป็นคนจากตระกูลใดกัน ถึงได้รับประโยคนั้นกัน ข้าจำไม่ได้เลยว่าเคยมอบให้นาง"//ชายปริศนาที่แอบฟังสิ่งที่มิเอลคุยกับเจ้าของร้าน

มิเอล:"ข้าอยากซื้อชุดที่สวยที่สุดในร้าน และอัญมณีที่ดูเข้ากับชุด"

เจ้าของร้าน:"รอสักครู่ค่ะ ข้าจะเตรียมมาให้"

มิเอล:"อ้อ! 'มีดที่หันคมดาบฟันสิ้นซากเหลือเพียงทุรี''

--สิ่งที่มิเอลพูดไปอีกครั้งทำให้เจ้าของร้านและชายที่แอบฟังอยู่ไกลๆตกใจกว่าเดิม ก็แน่หละสิ มีเพียงคนไม่กี่คนเช่นกันที่รู้ว่าร้านขายเสื้อผ้านี้ คือร้านขายอาวุธดีที่สุดเลยก็ว่าได้--

เจ้าของร้าน:"จะรับแบบใหนดีคะคุณผู้หญิง"

มิเอล:"อืม ขอแบบยาวหละกันค่ะ"//ยิ้มอย่างมีเลศนัย

เจ้าของร้าน:"นี้ค่ะ ชุด อัญมณีที่สวยที่สุดของร้าน

และนี้ค่ะสิ่งที่คุณหนูสั่ง"

//พลางยืนดาบที่สวยงามมากให้//"ทั้งหมด 4,500โกลด์ค่ะ"

มิเอล://ชั้นหยิบกระเป๋าใส่เงินและวางไว้ แล้วจึงให้เรวมาขนของต่อ//

พอมิเอลเดินออกจากร้าน มิเอลก็รู้สึกได้ว่ามีคนกำลังตามมา มิเอลจึงบอกให้เรวไปรอที่รถม้า แล้วมิเอลจึงค่อยเดินไปในตรอกแห่งหนึ่ง

หัวหน้าโจร:"น้องสาว เจ้าอยากจะเล่นสนุกกับเรามั้ยหละ "

มิเอล:"ข้าขอผ่าน พอดีข้าไม่อยากไม่อยากโดนโคลนเลอะชุดของข้า//ชั้นหยิบดาบยาวขึ้นมา แล้วพุ่งตัวไป//~คิดในใจ~ โจรมีประมาณ30คนได้ คงใช้เวลานานน่าดู น่าหงุดหงิดชะมัด

--อย่าลืมไปสิว่าชั้นคือยูเอลนักแสดงมากฝีมือ ชั้นเก่งศิลปะต่อสู้ทุกด้านโดนเฉพาะฟันดาบและยิงธนู ไม่คิดเลยว่าจะได้ใช้ตอนนี้ ฆ่าโจรไปหลายสิบคน จู่ๆจึงมีชายที่แอบฟังมิเอลในร้านเสื้อผ้าเข้าช่วย--

ชายผู้หนึ่ง:~คิดในใจ~ไม่คิดเลยว่าจะเจอหญิงสาวนางใดที่เก่งเพียงนี้ โชคดีที่ข้าแอบตามมาด้วยเลยช่วยนางได้ ถึงแม้นางอาจจัดการได้ก็เถอะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

ตอนที่2ท่านพ่อที่ห่วงใย

บทต่อไป

ตอนที่4การพบเจอที่ถูกเอาบางอย่างไป{เขิลๆ}

