แต่ก่อนกาล Last Before
ศศิธรเลื่อนลอยล้ำฟื้น คืนหงาย
หมู่แมกไม้ตระคุ่มกลุ่มเงา เป็นเถ้าถ่าน
สายวาโยโชยพัดพริ้วปลิวว่อนสไหว แน่เฮย
ยามเฉยชมนวลเจ้า แนบเนื้อ นวลนาง
เสียงหวีดหวีวกรีดร้อง แสร่ซ้อง จั๊กจั่น
หรีดริ่งรัยรันล้อม เดือนหงาย
เชยคางเจ้ามองมา แนบกาย
จุมพิตพิลาลัย เชยชม กรุ่นเอย
เสียงกล่าวกลอนลอยละล่องตามสายลม ชวนให้ขนหัวลุก แม้คืนนี้จะเป็นคืนเดือนเพ็ญ แต่สำหรับโลกใน หลายร้อยปีก่อนกาลแล้ว มันคือความโรแมนติกที่หาใดเปรียบได้ ร่างบางเน่งน้อยนอนขดภายใต้ผ้าห่มอย่างหนาวกายมีเพียงหมาน้อยกับแมวอีกหนึ่งตัว คอยซุกให้ใออุ่นแทนกายดั่งคำกลอนอันหวานเลี่ยนที่ได้ยิน 'ไอวี่'หรือ'ไอวรินทร์' ลืมตามองพุงอุ่นๆของเจ้าเหมียวในความมืด มือบางขยับเกาขนอุ่นๆนั้น เพื่อความสบายใจของตน เป็นวันที่สิบสามแล้วที่เธอนอนไม่หลับสักนิด...ไม่สิ...เธอไม่อาจข่มตาหลับลงได้ต่างหาก ในเมื่อจู่ๆเธอก็ตื่นขึ้นมาในห้องไม้สักทองแปลกตาพร้อมเครื่องเรือนที่ดูเก่าแก่แต่ใหม่เหมือนพึ่งทำมาไม่นาน อีกทั้ง เจ้าของเสียงที่ร้องกลอนเกี้ยวสาวอยู่นั้น ก็อ้างตนว่าเป็นบิดรตนเองเสียอีก....
ไอวี่พยายามนึกหาวิธีตื่นจากฝันนี้...เธอพยายามเรียบเรียงความสับสนที่ประดังประเดเข้ามาในหัวเธอไม่หยุดหย่อนเลยเสียด้วย!!! หากว่าเธอจะเดาไม่ผิดแปลก ตอนนี้เธอคงกลับชาติมาเกิดหรือมีเหตุให้เกิดสิ่งมหัศจรรย์ใจบางอย่าง ที่ทำให้เธอต้องมาอาศัยอยู่ในร่างของเด็กน้อยน่าตาน่าชังนางนี้ อีกทั้งชื่อแซ่ก็ออกจะแปลกประหลาดเสียอีก 'ซ้องนาง' เป็นชื่อที่ใครๆต่างเรียกเจ้าของร่างนี้ หญิงสาวยิ่งคิด ความทรงจำก็ยิ่งพันกันอีรุงตุงนังจนปวดหัว ว่าแล้วก็รู้สึกปวดแปลบจนแทบจะดีดดิ้นขึ้นมาทันที นั่นอะไรกันนะ...ที่ทำให้เธอได้เห็นภาพนั้นอีกครั้ง!!!
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 13
Comments