นัยน์ตาสีฟ้าอ่อนมองใบหน้าคมของพ่อบ้านด้วยสายตายั่วยวน คอชุดนอนสีขาวค่อยถูกแหวกออกจนเห็นยอดอกสีอ่อนวับๆแวมๆ ทำเอาพ่อบ้านหนุ่มอย่างคาเอลกลืนน้ำลายลงคอกับภาพตรงหน้า
"คาเอล~ ทำให้ข้าทีสิ......แล้วก็..ถอดเสื้อผ้าเจ้าออกให้หมดซ่ะ..."
ร่างเพรียวนั่งลงบนเตียงใหญ่ ดึงร่างของฝั่งคู่สนทนาให้เข้ามาใกล้ก็จะกระซิบคำสั่งนั่นอย่างแผ่วเบา
"คะ..ครับ...ควีน.."
ชุดสูทเนื้อดีถูกปลดออกจากร่างกายเผยให้เห็นกล้ามเนื้อที่เรียงตัวกัน ที่ช่างดูงดงามในสายตาของนายเฟนือหัวของเขาเสียเหลือเกิน
ส่วนกลางกายที่เริ่มตื่นตัว ขยายขึ้นมาซึ่งร่างบางเองก็มองมันอย่างไม่วางตา
"ข้าชอบมันจริงๆ...คาเอล.....ทีนี้...เจ้ารู้รึเปล่าว่าต้องทำเช่นไรต่อ...."
นัยน์ตากลมมองไปยังร่างแกร่งเพื่อสร้างความกดดัน เรียวมือไล่จับตั้งแต่อกแกร่งผ่านหน้าท้องที่มีมัดกล้ามไปจนถึงกลางกายที่กำลังตื่นตัว
"ครับ..ควีน..คาเอลทราบครับ..."
ร่างที่แข็งแรงกว่าผู้เป็นนายหลายเท่าคุกเข่าลงตรงหน้าร่างโปรง ก่อนจะค่อยๆปลดเอาชุดนอนสีขาวออกจากร่างกายขาว
"ดีมาก....เด็กดี...อื้อ~"
ริมฝีปากหนาครอบไปยังแก่นกายเล็กดูดเลียใช้ลิ้นเกี่ยวตวัดอย่างชำนาญการ ใบหน้าหวานเชิดขึ้นร้องออกมากับความรู้สึกตรงช่วงล่าง
มือเล็กเริ่มจับไปตามหน้าอกของตัวเองก่อนจะใช้เล็บสะกิดบริเวณยอดเชอรี่
"คาเอล~ อื้อ~ มากกว่านี้...คาเอล~"
เมื่อได้ยินเช่นนั้น พ่อบ้านหนุ่มก็ใช้มือตนแยกขาเรียวออกแล้วใช้นิ้วแกร่งสอดเข้าไปในช่องทาง
"อ๊ะอื้อ! คาเอล! อื้อ เด็กดี..."
ร่างน้อยเอนหลังลงไปในสภาพกึ่งนั่งกึ่งนอน มือเรียวจิกกำเส้นผมสีดำสนิทของคาเอลเอาแน่น
อีกเพียงนิด...ที่จะแตะสวรรค์
ที่ทุกอย่างมันก็กลับมาคนเข้ามาขัด
ก็อกๆ
"ฝ่าบาท!! มีคนบุกเข้ามาในวังครับ! "
เหมือนสวรรค์ดับตรงหน้าคาเอลผละออกจากร่างกายบางตามสัญชาตญาน แต่มือคู่เล็กนั่นกลับจิกผมเขาเอาไว้
"ใครสั่งให้เจ้าหยุด..คาเอล...."
นัยน์ตาคมสีนิลสั่นระริกทันทีเมื่อเห็นอีกฝ่ายโกรธ เสียงนุ่มที่กดลงต่ำขู่เอาเสียเขาแทบไม่กล้าขยับ
"ฆ่าพวกมันทิ้งให้หมด...แล้วจับคนต้นเหตุให้ข้า....หากข้าไม่ได้ตัวมันวันนี้...คนรับโทษจะกลายเป็นเจ้าได้ยินมั้ย!!"
น้ำเสียงแข็งกร้าวตะคอกออกไปใส่ทหารผู้มาแจ้งข่าว แสดงถึงอารมณ์หงุดหงิดที่ประทุขึ้นมาอย่างหยุดไม่อยู่
"ทราบแล้วฝ่าบาท!กระหม่อมจะจัดการเรื่องเดี๋ยวนี้ขอรับ!!"
เสียงกล่าวตอบเต็มไปด้วยความหนักแน่นสมกับการเป็นทหาร แต่ภายในน้ำเสียงนั่นใครฟังก็รู้.....ว่ามันเต็มไปด้วยความกลัว...
"ทำต่อสิคาเอล...หรือจะให้ข้าลงโทษลงเจ้าด้วย"
เมื่อร่างเพรียวรับรู้ว่าทหารประตูได้เดินออกไปก็หันมามองร่างแกร่งตรงหน้าตน
คาเอลรีบส่ายหัวลิ้นหนาไล่เลียแก่นกายสีชมพูก่อนจะอมมันเข้าไปในโพรงปากอีกครั้ง
"อ่อก!"
เล็บคมจิกผมดำจนใบหน้าคมเชิดหงายขึ้นมา ก่อนนัยน์ตาสีฟ้าอ่อนจะมองจ้องตาของเขาอย่างไม่สบอารมณ์นัก
"ใช้ของเจ้าสอดเข้ามาซ่ะคาเอล..."
นิ้วเรียวปล่อยออกจากเรือนผมดำสนิทก่อนจะเอ่ยออกคำสั่งอีกครั้ง พ่อบ้านหนุ่มพยักหน้ารับทันที
"คาเอลขออนุญาตครับ...ควีน.."
ร่างสูงยืนขึ้นก่อนจะค่อยผละตัวร่างบางลงไปเตียงนุ่ม ใบหน้าคมซุกคอขาวไล่ลงไปถึงเนินอกบาง ดูดดึงสร้างความพอใจให้กับผู้เป็นนาย
นิ้วของเขาค่อยๆสอดเข้าไปในช่องทางสีอ่อน พร้อมกับประกบจูบปากกระจับอย่างอ่อนโยนแต่เต็มไปด้วยความร้อนแรง จุมพิตที่กินเวลานานกับลิ้นทั้งสองที่กำลังเกี่ยวพันกันอย่างดูดดื่ม
"อืกอื้อ~ อืม~"
เรียวแขนเล็กโอบล้อมรอบลำคอหนาให้ก้มลงใกล้ เช่นเดียวกันนัยน์ตาคมก็มองร่างเพรียวด้วยความโหยหา
ร่าง2ร่างโอบกอดกันนัวเนียบนเตียงกว้าง แก่นกายที่ค่อยถล้ำเข้ามาในช่องทางอ่อนนุ่ม ผนังนิ่มตอดรัดสิ่งที่แข็งขืนเป็นจังหวะ
ขาขององค์จักรพรรดิยกขึ้นเกี่ยวสะโพกสอบเข้าไว้ราวกับว่าไม่อยากให้ถอดถอนบางสิ่งอย่างตรงช่วงล่างออกไป
.
.
การร่วมรักดำเนินต่อไปในห้วงของไฟราคะ
.
.
ผู้เป็นพ่อบ้านได้เพียงทำตามที่ผู้เป็นนายต้องการ
.
.
หยาดหยดแห่งห้วงอารมณ์และความต้องการครั้งแล้วครั้งเล่าที่ถูกปลดปล่อยออกมา
กว่าจะไปสิ้นสุด...ก็ตอนบ่ายของวัน
.
.
.
.
.
"เป็นอะไรของเจ้า...คาเอล...เหนื่อยแล้วรึไง"
ร่างเล็กที่พึ่งออกมาจากห้องน้ำเอ่ยถามร่างที่นั่งอยู่บนเตียง เสื้อชุดขาวที่ดูหรูหราถูกส่วมใส่ให้กับร่างเล็ก
"จัดการตัวเองให้เรียบร้อยซ่ะคาเอล...ข้าจะลงไปจัดการกับคนที่ขัดอารมณ์ของพวกเราเมื่อเช้า"
นาฬิกาทรายถูกคว้ำลงเพื่อจับเวลาก่อนที่ดวงตาคู่กลมจะมองไปที่ร่างของพ่อบ้านหนุ่มบนเตียง
"อย่าทำให้ข้าอารมณ์เสียเล่า..."
เม็ดทรายค่อยๆร่วงหล่นลงมาคล้ายกับการจับเวลา คาเอลพยักหน้ารับร่างแกร่งเดินไปจัดการตัวใส่เสื้อผ้าจัดทรงผม ทำทุกอย่างให้ปกติ จัดทั้งเตียงผ้าห่มที่ยับยู่ยี่ จนเสร็จทั้งหมด ก่อนที่เม็ดทรายเม็ดสุดท้ายจะร่วงหล่น
"ตามข้ามา"
สถานที่ที่เดิมในหลายๆครั้ง..ที่องคจักรพรรดิมักจะใช้ลงโทษคน
-----ตัดไว้ก่องเดี๋ยวมาต่อ(50%)------
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments