ตอนที่ 1

ณ ย่านการค้าแห่งหนึ่ง

" แม่หนู สนใจหยกพกอันนี้หรือ " ธารานักฆ่าสาวระหว่างที่กำลังสืบหาข้อมูลของเหยื่อที่ได้รับการสั่งการจากองค์กรให้มากำจัดอยู่นั้นก็ได้กับร้านขายของเก่าซอมซ่อร้านหนึ่งมียายแก่ๆมานั่งขายหยกพกสีสันต่างๆมากมายจึงได้เดินเข้าไปดู

" ค่ะยาย หนูเห็นมันสวยดียายขายในราคากี่หยวนคะ " ซื้อสักชิ้นก็คงไม่ทำให้ขนหน้าแข้งล้วงหรอกถือว่าช่วยๆยายแกแล้วกัน

" แม่หนูนี้ตาถึงจริง อันนี้เป็นหยกเก่าแก่เนื้อดีสีดำมันเงารูปหงส์บนกิ่งท้อพู่ห้อยสีแดงมีมุกประดับสีขาว ยายขายในราคา 198 หยวน " หวังว่าวันข้างหน้าเราจะได้พบกันอีกนะ เหม่ยอิง ธิดาพญายม

" ได้ค่ะ หนูซื้ออันนี้ นี้ค่ะ 198 หยวน ไม่ต้องใส่ถุงนะคุณยาย หนูจะห้อยไปเลย ขอบคุณค่ะคุณยายขอให้ขายได้เยอะๆนะคะ " เธอพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงดีใจปลนตื่นเต้นที่จะได้ห้อยพู่สีสวยเข้าชุดกับชุดที่พึ่งเช่ามาจากร้านเช่าชุดจีนโบราณใส่เดินเที่ยวในสถานที่ต่างๆของประเทศจีน

" ขอบคุณนะแม่หนู พู่ห้อยหยกสีดำแดงเข้ากับสุดสีแดงของหนูดีนะว่าไหม " ในระหว่างที่เธอกำลังนำหยกพกมาห้อยกับชุดของเธอนั้นก็ดันไปได้ยินยายท่านนั้นพูดขึ้นเรื่องสีชุดกับสีพู้ห้อยจึงจะตอบกับไปว่า ชุดนี้สีขาวไม่ใส่สีแดง แต่ยายก็ได้หายไปจากตรงนั้นเสียแล้ว

" อ้าว!!! ยายหายไปไหนเมื่อกี้ยังอยู่ตรงนี้อยู่เลย " ผี ต้องเป็นผีแน้ๆรีบออกตากตรงนี้ก่อนกว่าถึงตอนนี้มันจะเป็นยุคที่ไม่มีใครเชื่อเรื่องนี้กันแล้วแต่ว่ามันก็ยังน่ากลัวสำหรับเธอที่ได้เคยเจอเหตุการนี้อยู่บ่อยๆ

ณ ร้านอาหาร โบตั๋นเฟื่องฟู่

" เป็นไงบ้าง ได้เรื่องอะไรไหม " เว่อหลง คณะรัฐมนตรีสภาพด้านอาหาร หนีการจับกุมของหน่วยพยัคฆ์เพลิง007 มาที่ประเทศจีนเมื่อ3วันก่อน

" ไม่มีข่าวเลยครับท่าน คนของเราโดยหน่วยพยัคฆ์เพลิงสกัดกั้นไว้หมดทุกทาง ผมว่าตอนนี้เราควรเตรียมตัวหนีไปดูไบ กลองกำลังของท่าน เจียโซ่ จะรอรับเราเมื่อเราไปถึง " หากหนีไปถึงที่นั้นได้พวกเราก็จะรอดจากการจับกุม

" ดี หลังจากนี้ 2 วัน เราจะไปดูไบกันเตรียมตัวให้ดีหน่วยพยัคฆ์เพลิงมันต้องมาจับพวกเราแน่ โดยเฉพาะ นางธารา นักฆ่าอันดับ1ขององค์กรณ์ ตัวดีเลยหละไม่เคยมีใครรอดจากเนื้อมือของมันได้สักคน " ถ้าหากว่าฆ่ามันได้ฉันก็จะรอดในหน่วยไม่มีใครหน้ากลัวและรับมือยากได้เท่ามันแล้ว

" รับทราบครับ ครั้งนี้เรามี กวางเจา มาด้วยผมรับลองว่านายท่านจะต้องหนีพ้นแน่นอนครับ " กวางเจาไม่เคยทำงานผิดพลาดครั้งนี้ผู้ที่ชนะต้องเป็นนายท่านแน่นอน

" ดี ดีมาก ครั้งนี้แกทำงานได้ดีฉันไม่ผิดหวังเลยที่มีแกเป็นมือขวาของฉัน หยางเหลิน ฮ่า ฮ่า ฮ่า " ธาราครั้งนี้เรามาวัดดวงกันว่าใครที่จะรอดชีวิตออกจากเกมนี้ไปได้

ณ โรงแรมโกลแพน

" ก็อก ก็อก ก็อก ก็อกก็อก ก็อก " มีคนเดินมาเคาะประตูห้องหมายเลข 613 ชั้น 75 ดังขึ้น

" รหัสรับงั้นหรอ " ใครกันที่สามารถรูปพิกัดของฉันได้ในองค์กรไม่มีใครที่รู้การเคลื่อนไหวของเราหรือว่า......

ธารารีบนำปืนออกมาถือไว้ในมือเดินออกจากห้องนอนตรงไปที่ประตูห้องอย่างช้าๆเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นอีกครั้ง เธอเดินเข้าไปประชิดกำแพงทางด้านขาวแล้วค่อยๆเปิดประตูออกมาอย่างระมัดระวังพร้อมกับก้าวขาออกมายกปืนขึ้นเล็ง

" เฮ้ย!!! เดี๋ยวก่อนนี้เพื่อนเองจะยิงกันให้ตายเลยหรือไงว่ะ " เกือบไปแล้วเชียวถ้าช้ากว่านี้นิดเดียวได้กลายเป็นผีเฝ้าหน้าห้องนี้แน่

" แหม ก็เล่นมาไม่ให้ซุ่มให้เสียง ฉันก็นึกว่าเป็นพวกไอ่เว่อหลงเสียอีก เกือบตายแล้วไหมหล่ะ " ถ้าฉันยิงก่อนค่อยดูค่อยถามมีหวังได้โดนข้อหาฆ่าเพื่อนรวมทีมในระหว่างปฏิบัติหน้าที่แน่เลย ข้อหานี้ระหว่างรอตัดสินคดีกักบริเวณ8ปีจำคุก40ปีและถูกตัดออกจากระบบขององค์กรณ์

" ใครใช้ให้เธอเป็นนักฆ่ามือ1ขององค์กรกัน สมควรแล้วที่ต้องอยู่แบบหลบๆซ่อนๆ หวาดระแวงตลอดเวลา สมน้ำหน้า " หลังจากคุยกันได้สักพักก็พากันมานั่งที่โต๊ะทานอาหารคุยเรื่องงานและวางแผนการจับกุม

" นี้ทานอาหารแล้วก็ต้องตามด้วยของหวาน " เค้กช็อกโกแลตของโปรดฉันเตรียมมาเพื่อแกโดยเฉพาะธารา

" เค้กหรอ ขอบคุณนะที่ยังอุตส่าห์ซื้อมาให้ กินไปดูซีรีย์ไปแล้วกัน " ผ่อนคลายก่อนที่จะไปจับพวกมันหน่อยก็ดีเหมือนกัน

และแล้ว 2 สาวก็ดูทีวีคุยกันหยอกล้อกันสนุกสนานเสียงหัวเราะดังออกมาเป็นจังหวะๆบ่งบอกให้รู้ว่าพวกเธมีความสุขมากแค่ไหนแต่แล้วเรื่องเหนือความคาดหมายก็เกิดขึ้น มีเฮลิคอปเตอร์คันหนึ่งบินมาตรงหน้าต่างของห้องเธอ

" เพล้ง เพล้ง เพล้ง เพล้ง " เสียงหน้าต่างแตกจากการที่ถูกกระสุนกลาดยิ่งอย่างบ้าคลั่ง

" หนีไป ระวังตัวเองด้วย ไม่ต้องห่วงฉันรีบหนีออกไปชะ ตอนที่ยังมีโอกาส " ฉันขอโทษจริงๆที่ทำให้เธอต้องมาเจอลูกหลงแบบนี้

" ได้ไง เราเป็นเพื่อนกันนะเว้ย จะให้ฉันทิ้งเธอไปแบบนี้เนี่ยนะ ไม่มีทาง!!! " เกิดการต่อสู้กันเกิดขึ้นหลังจากที่หน้าต่างแตกก็มีผู้คนมากมายบุกเข้ามา

" ได้ตามใจเลย แต่ถ้าตายขึ้นมาฉันไม่รับผิดชอบอะไรทั้งนั้นนะ " เธอพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม ซึ่งมันหมายความว่าเราจะต้องรอดกับออกไปให้ได้ อย่าตายเป็นอันขาด

" เข้าใจ ฉันจะไม่ตายจะอยู่ค้ำฟ้าไปอีกนาน " หลังจากที่ได้ฟังประโยคนั้นจบไปไม่นานธาราได้กระอักเลือดออกมาคำโตเบิกตากว้างขึ้นเรื่อยๆ

" ธารา ธาราแกเป็นอะไรหน่ะ ทำไม่กระอักเลือดออกมาแบบนี้ " ยังไม่ทันที่เธอจะได้ตอบอะไรออกไปเธอก็รู้สึกได้ว่าร่างกายของเธอมันเจ็บปวดเหมือนจะฉีกออกเป็นชิ้นๆเลือดสีดำหลั่งไหลอออกจากปากของเธอ แล้วเสียงหนึ่งจากที่เคยเป็นห่วงกับกลายเป็นหัวเราะเยาะเธอ

" ฮ่า ฮ่า ฮ่า ตกใจหล่ะสิว่าทำไมตัวเองถึงมีสภาพแบบนี้ แกลองคิดดูสิว่ามันเกิดขึ้นได้ยัง ธารา " น้ำเสียงอันแหลมเล็กที่ถูกพ่นออกมาเปรียบเสมือนมีดคมกีดลึกลงใจจิตใจของเธอ

" แค้นหรอ โกรธหรอ ไม่เป็นไรนะฉันมีบางเรื่องอยากจะบอก ทุกครั้งที่ฉันถูกเปรียบเทียบกับแก แกรู้ไหมว่าฉันเสียใจแค่ไหน เป็นที่2ไม่สามารถเปลี่ยนเป็นที่1ได้มาตลอดหลายปี แต่ว่าวันนี้อันดับ1มันเป็นของฉันแล้ว มันจะเป็นของฉันถ้าหากวันนี้แกตายไปยังไงหล่ะ แม้แต่แฟนแกฉันก็จะแย่งเอามา ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า สะใจจริงๆคิดหรอว่าการที่ฉันดีกับแกมันจะหมายความว่าฉันนั้นนับแกเป็นเพื่อนจากใจจริงหรอกนะจำไว้ " พอดีว่าเงินมันมีค่ามากกว่ามิตรภาพกระจอกๆของแกมากมายนักนางธารา เสียใจด้วยจริงๆที่แกจะต้องมาตายอนาถแบบนี้แม้แต่ศพก็ไม่เหลือ

ในที่สุดสติของเธอก็ได้ดับลงพร้อมกับจิตวิญญาณที่หลุดออกจากร่างไปที่ไกลแสนไกล

" เผาห้องนี้ทิ้งชะอย่าให้เหลือแม้แต่ฉากเก็บกวาดให้หมด " นี้คือสิ่งสุดท้ายที่เกิดขึ้นในห้องแห่งนี้

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***