การพบเจอ

ฉัน....มีชื่อว่าพิ้งกี้.ในตอนนี้ฉันยืนอยู่หน้าประตูห้องที่ปิดไม่สนิทในบ้านของฉัน!....แต่ทำไมภาพตรงหน้าฉันถึงเห็นเป็นเพื่อนรักของฉันกำลังมีอะไรกับแฟนของฉัน ที่เชื่อใจที่สุดอยู่ ฉันควรทำยังไงดี😢

ปัง!!!

(เสียงถีบประตูให้เปิดออก)

พิ้งกี้!!!(เสียงเรียกของโจวอี้กับน้ำผึ่งเพื่อนรักของฉัน)

โจวอี้:พะ...พิ้งกี้!! ไหนเธอบอกว่าจะกลับมามะรือนี้ไง(ถามด้วยน้ำเสียงสั่นๆ)

พิ้งกี้:ถ้าฉันไม่กลับมาวันนี้ก็คงไม่เห็นภาพอุบาตตาในตอนนี้หรอกใช่ไหม!!(ถามด้วยน้ำเสียงที่โกรธ)

น้ำผึ้ง:นี่พิ้งกี้ พวกเราอธิบายได้นะ เราขอโทษ พวกเราไม่ได้ตั้งใจเป็นแบบนี้ ฉันขอโทษจริงๆนะพิ้ง (น้ำผึ้งเรียกพิ้งกี้ว่าพิ้ง)

พิ้งกี้:เลิกตอแหลสักทีผึ้ง แกทำแบบนี้แล้วยังมีหน้ามาพูดว่าไม่ได้ตั้งใจอีกหรอ จิตสำนึกของพวกแกยังมีเหลืออยู่ไหม ห้ะ!! (พูดพร้อมกับเดินไปเก็บเสื้อผ้าออกจากตู้)

โจวอี้:เธอกล้าว่าน้ำผึ้งตอแหลหรอ!! น้ำผึ้งไม่ได้ผิดอะไร ฉันผิดเอง เเละเธอก็โง่เองที่ทนให้ฉันหลอกจนซื้อบ้านซื้อรถให้เป็นชื่อของฉัน อีนังโง่!!!

พิ้งกี้:ฉันตาสว่างแล้ว แล้วคนอย่างแกจะเสียใจที่ที่คิดปกป้องคนทรยศแบบนี้ (พูดแบบไม่ใยดี)

กึกๆๆๆ

(เสียงเก็บของใส่กระเป๋า)

ปัง!!!

(เสียงปิดประตูห้อง)

บรื้นๆ~

(เสียงรถของพิ้งกี้)

ณ สวนสาธารณะ

23.50

ฉันไม่น่าซื่อบื่อให้คนพวกนั้นหลอกใช้เลย ฉันมันโง่!โง่!โง่! ฉันสมควรตาย ฮือ ฮือ

(เหลียบไปเห็นตึกที่สูงมาก พิ้งกี้คิดอะไรขึ้นมาได้เลยไปที่นั่นแล้วขึ้นลิปไปชั้นบนสุด!)

พิ้งกี้:ฉันสมควรตาย ฮือ ฮือๆๆ~

(พูดไม่ทันขาดคำพิ้งกี้ก็กระโดดดิ่งลงสูงนั่นทันที!!!!

แต่ในขณะที่ดิ่งสู่พื้นก็เกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้น!!!)

พีช:นายท่านครับ จะกลับบ้านเลยไหมครับนี่ก็ดึกมากแล้ว.

ชิโด้:กลับเลย.

เพี้ยงๆปรังๆๆๆ

(เสียงพุเฉลิมฉลองวันปีใหม่)

ชิโด้\=แหงนหน้ามองฟ้า

พิ้งกี้\=ตกใจ+เสียใจ+งง+ไม่อยากตายแล้ว

(ทำให้พิ้งกี้เหยียบลงที่หน้าของชี้โด้แค่ที่จะเอาหัวลง เป็นปฎิหารเกิดขึ้นพิ้งกี้ไม่ตายแต่กลับเผลอไปเหยียบหน้าคนแปลกหน้าซะงั้น!!)

ปึก!!

(เสียงกระทบกันอย่างแรง)

ตุบ!!

(ทั้งสองนอนทับกันอยู่โดยมีพิ้งกี้นั่งอยู่ด้านบน)

พีช:อ้ากกกกก~นายท่านเป็นอะไรไหมครับ ถ้าเป็นคุณหญิงท่านเอาผมตายแน่!!

พีช:เธอเป็นใครทำไมตกลงมาจากบนนั้นทำให้คนอื่นเค้าตกใจกันหมดรู้ไหม!!

พิ้งกี้: ...........

(ช็อคจนสลบค่าอกชิโด้ไปละจ้าา)

ชิโด้:โอ๊ย! เจ็บเป็นบ้ายายนี่ตกมาได้ไงนี้(กำลังจะด่าแต่ต้องรีบพานางส่งโรงพยาบาล)

พีช:นายท่านเป็นอะไรไหมครับ?(ถามซ้ำ)

ชิโด้:ไม่!!แต่เจ็บนิดหน่อย ดีที่นางนี่ตัวเล็กดูน่าจะน้ำหนักไม่มากแต่เจ็บแปปๆเดะก็หาย!(ไม่สบอารมณ์)

(ถามชิโด้ก็สั่งให้พีชพาพิ้งกี้ไปส่งโรงพยาบาลละทิ้งไว้นั่นก่อนกลับบ้าน)

พิ้งกี้:อะ...โอะ ที่นี่ที่ไหนฉันตายไปหรือยังเนี่ย

กึก!

(เสียงเปิดประตูของพยาบาล)

พยาบาล:อ่าว ตื่นแล้วหรอคะ?

พิ้งกี้:ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงคะ?

พยาบาล:เมื่อคืนมีคนมาส่งคุณหนะค่ะ เขาบอกว่าคุณตกตึก ให้ตรวจร่างกายให้หน่อยว่าคุณเป็นอะไรหรือป่าว

พิ้งกี้:(งั้นเมื่อคืนก็ไม่ใช่คนฝันหนะสิ)แล้วผลเป็นยังไงบ้างคะ

พยาบาล:ผลแสกนปกติดีค่ะคุณแค่สลบเพราะตกใจเฉยๆค่ะ

พิ้งกี้:อ๋อค่ะ...ขอคุณมากเลยนะคะ แล้วฉันกลับบ้านได้รึยังคะ?

พยาบาล:ได้เลยค่ะ

พิ้งกี้:ค่ารักษากี่บาทค่ะ

พยาบาล:2003000บาทค่ะ

พิ้งกี้:ห้ะ!!!ทำไมเยอะขนาดนั้นหรอคะ

พยาบาล:เพราะห้องที่คุณอยู่เปนห้องvipแต่คุณไม่ต้องจ่ายแล้วนะคะ เพราะคนที่มาส่งคุณเขาจ่ายให้แล้ว นี่นามบัตรเลยค่ะ(ยื่นให้)เขาบอกให้คุณติดต่อหลังจากออกไปแล้ว

พิ้งกี้:อะ..เอ๋~ (ทำไงดีเขาจะให้ฉันชดใช้หนี้เขาไหมเนี่ย เขาจะฆ่าฉันเพราะฉันไปเหยียบหน้าเขาหรือป่าว ชิปหายวายวอดดดดดดด~)

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***