จำชื่อฉันไว้ด้วยละ ว่าฉันชื่อภาคิน

รถหรู3คนมาจอดตรงหน้าคฤหาสน์

หญิงชุดสูทเปิดประตูรถให้บอสและหญิงสาวที่โดนจับตัวมา

"เชิญค่ะบอส" หญิงสาวชุดสูทบอกกับเจ้านายตัวเอง

" ลงสิ "

ชายปริศนาบอกกับเธอที่นั่งมองไปทางข้างนอกรถ ไม่แม้หันมามองชายที่นั่งรถมากับเธอตลอดทาง ไม่มีเสียงตอบรับใดๆจากหญิงสาว จึงทำให้ชายหนุ่มแสนจะทนกับเธอชายหนุ่มพยักหน้าให้กับกันลูกน้องมือขวาของเค้า กันรับรู้ว่าเจ้านายสั่งอะไร ไม่รีรอ กันก็เปิดประตูรถอุ้มเบลออกมาจากรถ

"อร๊าย ปล่อยนะ จะทำอะไร" เบลล่าพูดด้วยความตกใจเป็นอย่างมาก เพราะไม่รู้ชะตากรรมของตัวเอง

"ขอโทษครับ นายหญิง " กันวางเธอลงที่ห้องรับแขก และกล่าวคำขอโทษที่ล่วงเกินเธอ

" ปล่อยฉันไปได้ไหม" เบลล่าพูดอ้อนวอน

" ผมทำอย่างนั้นไม่ได้หรอกครับ ผมต้องทำตามที่เจ้านายสั่ง"

" เจ้านายคุณมันบ้า ถ้าฉันหนีรอดไปได้ ฉันจะเอาตำรวจมาจับพวกคุณให้หมดเลย" เบลล่าพูดขู่ สิ้นเสียงเบลก็มีเสียงชายปริศนาพูดขึ้นมา

" หึ เธอคิดหรอว่าเธอจะหนีรอดไปได้ และอีกอย่าง ตำรวจก็ช่วยไรเธอไม่ได้หรอกนะเบลล่า" ชายปริศนาพูด

เบลล่าหันไปตามเสียง เจอชายรูปหล่อหล่อมาก มองดูเป็นลูกครึ่ง สูง180อัพ แต่เธอก็ไม่หลงในความหล่อของเขาหรอกนะ

" คุณคือเจ้านายของพวกเขาใช่ไหม" เหญิงสาวไม่วายที่จะถามเค้า เพราะเค้าแต่งตัวดูดี ไม่คิดหรอกว่าเค้าจะเป็นลูกน้อง

" ใช่ เมื่อกี้นั่งอยู่ในรถคันเดียวกันแท้ๆ แต่กลับไม่มองหน้าผม มันหน้านักนะ" ชายหนุ่มตอบน้ำเสียงเย็นชา

"คุณต้องการอะไร ทำไมถึงจับตัวฉันมา ฉันไม่ได้ติดหนี้คุณสักหน่อย " หญิงสาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นๆ

" ใช่ คุณไม่ได้ติดหนี้ผม คุณจำผมไม่ได้หรอ คนที่เข้าหาคุณเมื่อครึ่งเดือนก่อน " ชายหนุ่มถามกลับ

" ถ้าฉันจำได้ ฉันจะถามคุณไหม อีกอย่างมีคนเข้าหาฉันเยอะ ฉันจะจำได้ยังไงกันเล่า" หญิงสาวตอบด้วยน้ำเสียงใหญ่นิดๆ

" หึ ผมยอมรับว่าสนใจในตัวคุณ แต่ผมไม่เคยโดนใครปฏิเสธผมมาก่อน คุณคือคนแรก คุณกล้ามากที่ปฏิเสธผม" ชายหนุ่มมองหน้าหญิงสาวจนทำให้หญิงสาว ไม่กล้าที่จะมองหน้าเค้าตอบ

"คะ คุณปล่อยฉันไปเถอะนะ ฉันกลัวจริงๆนะ

ชื่อคุณฉันยังไม่รู้เลย แล้วทำไมคุณถึงรู้จักชื่อฉัน "

หญิงสาวพูดด้วยเสียงสั่นเครือเหมือนจะร้องไห้ เพราะหญิงสาวกลัวมากจริง

" ทำไมฉันจะไม่รู้จักชื่อเธอ ฉันเคยบอกเธอแล้วว่าแม้แต่พ่อแม่พี่น้องเธออยู่ไหน ทำอะไร ฉันรู้หมด

และที่สำคัญเธอจำชื่อของฉันไว้ให้ดีละ ว่าฉันชื่อ ภาคิน วงค์ตระกูลพาณิช" พูดจบชายหนุ่มก็ออกคำสั่ง

" เอาตัวเธอไปขังไว้ในห้องฉัน อย่าให้เธอออกมา ถ้าเธอหนีไปได้ พวกแกตาย" ชายหนุ่มออกคำสั่ง ซึ่งทำให้หญิงสาวที่ได้ยินคำสั่งนั้น กลัวมาก จนเธอร้องไห้

" ฮือ ปล่อยหนูนะ หนูยังมีงานต้องทำ มีพ่อแม่ต้องดูแล ปล่อยหนูไปเถอะ หนูขอร้อง " หญิงสาวยกมือไหว้อ้อนวอนภาคิน เพื่อให้ปล่อยเธอไป

ภาคินเดินไปที่หญิงสาว หญิงสาวหลบสายตาของเค้า ภาคินใช้มือข้างขวาจับคางหญิงสาว เพื่อให้สบตาเขา

"ฉันบอกแล้วไง ไม่ชอบคนที่หันหลังให้ฉัน

และคำถามที่เธอขอ ฉันให้ไม่ได้ พ่อแม่เธอฉันจะคอยส่งเงินไปให้เค้าเอง และงานที่บริษัทของเธอ ไม่มีใครกล้าไล่เธอออกหรอกนะ เพราะฉันนี่เเหละ ประธานบริษัท ny"

เบลล่าตกใจมาก ไม่คิดว่าเค้าคือประธานบริษัทที่เธอทำงาน

" หนูถามว่าคุณต้องการอะไร คุณตอบหนูสิ " หญิงสาวพูดไปร้องไห้ไปด้วย

"ฉันต้องการเธอ เอาตัวเธอไป" ชายหนุ่มพูดเสร็จ เดินขึ้นไปบนห้องทำงาน

"ครับบอส" กันกับปืนรับคำสั่งของบอส

"นี่ ปล่อยนะ พี่ชายปล่อยหนูไปเถอะ อือๆ อือๆ"

หญิงสาวร้องไห้ไม่หยุด

"ผมต้องทำตามคำสั่งครับ เชิญครับ"

" ไม่ ฉันไม่ไป" เบลล่าพูดด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด

" ถ้างั้นผมขอโทษละกันถ้าทำคุณเจ็บ" กันพูดจบ จับหญิงสาวอุ้มพาดบ่า

"กรี๊ด ไอบ้า ปล่อยนะ อือๆ "

ปัก! กันอุ้มเบลล่าไปที่ห้องของเจ้านายของเขา แล้วเดินออกมาปิดประตูล็อคห้องทันที

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***