ฉันมีงานให้แกทำ

17.00น. (บริษัท ny )

"5โมงเย็นแล้วหรอ ทำงานวันแรก โอทีเลยจ้า

อยากกลับบ้านไปกินข้าวกับพ่อแม่ แงงง สู้เว้ย"

17.00น. เป็นเวลาเลิกงานของพนักงาน พนักงานที่ทำโอจีจะมีไม่เยอะ แต่ละแผนก ไม่เกิน5คน

18.32น.

"รู้สึกเหมือนมีใครมองเลยแหะ ในแผนกมีแค่2คนด้วย ผู้หญิงทั้งคู่ซะด้วย ไอเบลแกคิดอะไรของแก บริษัทรักษามาตรการป้องกันอย่างดี ปลอยภัยหายห่วง" เบลล่าผู้เพื่อปลอบใจตัวเอง แต่เธอก็รู้สึกแบบนั้นจิงๆ เหมือนมีคนมองเธอ เวลาห็ใกล้จะมืดดำสนิท เธอยิ่งกลัว และเร่งรีบทำงาน

19.50น.

"เบลพี่งานเสร็จแล้ว เบลละงานเสร็จยัง "

ปิ่นกล่าว

"พี่ปิ่นเบลงานยังไม่เยอะแล้ว พี่จะกลับแล้วอ๋อ"

"พี่ว่าจะกลับแล้ว ให้พี่รอเป็นเพื่อนไหม"

"ไม่เป็นไรค่ะ พี่ปิ่นกลับไปเลย ลูกกับสามีพี่รออยู่นะ"

เบลล่าไม่อยากให้เธอมานั่งรอ เพราะเกรงใจเธอ

" งั้นพี่กลับแล้วนะ อย่ากลับดึกละ ขี่มอไซค์ มาไม่ใช่อ๋อ อย่ากลับดึก พี่เป็นห่วง มีไรโทหาพี่ได้24 ชม เลยนะ " ปิ่นกล่าวด้วยความเป็นห่วง

"รับทราบค่ะ กลับดีๆนะคะ"

"จ้า พี่ไปก่อนละกัน" สิ้นเสียงปิ่น เพราะเธอได้ออกจากแผนกเรียบร้อย

"แงง ฉันได้กลับกี่โมงละนี่ อยู่คนเดียวมันเหงา น่ากลัว ยิ่งรู้สึกเหมือนมีคนมองอยู่ด้วย รีบทำงานดีกว่า"

"ฉันมีงานให้แกทำ แกไปสืบประวัติผู้หญิงชื่อว่าเบลลาดา แผนกบัญชี อีก1ชั่วโมงมารายงานฉัน" เสียงชายปริศนา สั่งลูกน้องมือขวาของเขา