อ่านเอาเอง เพราะเราไม่รู้ว่าตั้งชื่อไรดี

ตอนเด็ก

วันนั้น ตอนฉันยังเด็ก ในคืนที่ฝนตกหนัก อยู่ๆก็มีอะไรบ้างหย่างที่ฉันไม่อยากดู คือพ่อเเละเเม่ของฉันถูกฆ่าอย่างเลือดเย็นในบ้านตัวเอง ตอนนั้นฉันทรุดลงกับพื้นจนมีเสียงดัง“ฟุบ”จนคนนั้นได้ยินเเล้วหลบหนีไป เค้าได้ทิ้งคำสุดท้ายเอาไว้ว่า“เมื่อถึงเวลาเเล้วเราจะได้เจอกันอีก”

เเล้วก็หนีไป ตอนนั้นฉันทำอะไรไม่ได้เลยทำได้เเต่ร้องไห้ ร้องไห้ เเล้วก็ร้องไห้

ฉันด่าตัวเองว่าไร้ประโยชน์ต้องหลายครั้งทั้งๆที่รู้ว่าพ่อกับเเม่คงไม่กลับมา พอตั้งสติได้ฉันก็รับวิ่งไปขอความช่วยเหลือทันที วิ่งตากฝนที่โหมกระหนั่ม วิ่งไปในเส้นทางที่มีเเสงริบหรี่จนมองเห็นเเค่ทางเดียว

เช้าวันรุ่งขึ้น

ฉันเเละญาติๆต่างพากันเตรียมหลุมศพให้พ่อเเม่ เเต่บรรยากาศมันเเปลกไป ทุกคนต่างมองฉันด้วยสายตาที่น่ารังเกียจ ด้วยความที่ตอนนั้นฉันยังเป็นเด็กเลยไม่เข้าใจความหมายมากนัก เเต่รู้เเค่ว่าทุกคนเกียจฉัน ตอนนั้นฉันร้องให้หนักมากหนักจนอยากจะไปอยู่กับทั้ง2คนให้เร็วที่สุด เเต่ฉันก็กลั้นใจไว้

ในตอนนั้นฉันต้องไปอยู่กับญาติเพราะยังเด็ก

ฉันทั้งโดนรังเเก โดนด่าว่าตัวซวย โดนใช้อย่างกับคนรับใช้ บาวครั้งก็โดนอดข้าวอดน้ำ บางครั้งก็โดนตีจนปางตาย เเต่ก็ไม่มีคนสนใจ ฉันเอาเเต่ทนๆๆ จนกระทั่งวันหนึ่ง ตอนที่ฉันกวาดบ้านฉันได้มองไปเห็นชายคนหนึ่ง ที่ยืนอยูที่ต้นไม้ เขายืนอยู่อย่างนั้น เเละฉันก็มองไม่กระพริบ จนมีคนเรียกฉันไปตัดต้นไม้ที่ไร่ ฉันเดินไปเเล้วพอหันกลับมามองเค้าก็หายไปเเล้วฉันคิดในใจว่า“ต้องเป็นเขาเเน่ๆ ต้องเป็นเขาเเน่ไปที่ฆ่าพ่อเเม่ของเรา”ฉันคิดอย่างนั้น เเต่ก็ต้องสลัดความคิดออก เพราะว่าตอนนั้นมันสำคัญหรือไม่สำคัญก็ชั่งเเต่ก็ได้เห็นเป็นครั้งเเรกที่มีคนมองเราด้วยสายตาที่เย็นชาเเต่เเฝงไปด้วยความห่วงใย

ทุกคนเป็นไงบ้างเอ่ย ตอนเเรก ถ้ามันไม่ดีเราก็จะไม่เขียนเรื่องนี้อีก ถ้าดีเราก็จะเขียนต่อไปนะ

มีคำถามอะไรถามเราได้ บายนะ🤭🤭🤭🤭

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***





novel PDF download

บทต่อไป

ตอนใหญ่

