เสน่ห์ร้ายคุณชายสายลับ 3

Part :  Singto 

:

;

/ งานเลี้ยงต้อนรับ… 

พ่อใหญ่คนใหม่ /

;

     " ยินดีด้วยครับนายน้อย อ้อ..พ่อใหญ่, ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ "

     " ยินดีครับ "

     " ยินดีด้วยนะครับ นาย "

     " (พยักหน้า) "

     " ฉันยินดีกับแกด้วยนะ.., ว่าแต่..(กระซิบ) แกไม่ได้คิด..จะทำอะไรอีกใช่มั้ย? "

     คำยินดีของพี่ชายทำให้ผมหยุดสตั๊น แต่ก็ไม่ได้มีผลอะไรกับแผนการ ที่กำลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้า เมื่อพิธีแต่งตั้งมอบตราสัญลักษณ์ในช่วงเช้าสิ้นสุด ก็เหลือแต่งานเลี้ยงต้อนรับในช่วงค่ำที่กำลังดำเนินไป และขณะที่คุณพ่อกำลังยื่นกล่องของขวัญให้กับผม

... พรึ่บ! …

     ไฟทุกดวงที่ส่องสว่างถูกปิดลง บรรยากาศในงานมืดสนิท มีแค่เพียงแสงจากดวงจันทร์สาดส่องพอให้เห็นเป็นเงาลางๆ มีเสียงตะโกนบอกให้คุ้มกันพ่อใหญ่ (พวกเค้าคงหมายถึงผม) แล้วก็พ่อเฒ่า (อันนี้น่าจะหมายถึงคุณพ่อ) 

     หลังจากนั้นเหมือนมีคนวิ่งชน ยื้อยุดฉุดกระชากแย่งปืนและยิงต่อสู้กัน ผ่านไปสักพักภายในเวลาไม่ถึงสิบนาที หลังจากเสียงปืนนัดสุดท้ายสงบไฟในงานถูกเปิดขึ้น พร้อมกับเสียงตะโกนของพวกลูกสมุนบอกพ่อเฒ่า (หรือ พ่อใหญ่ในอดีต)

     " พ่อเฒ่าครับ..! พ่อใหญ่ถูกลักพาตัวไปแล้ว ให้พวกเราตามไปเลยดีมั้ยครับ "

     " ใจเย็นก่อน...ไม่ต้องรีบร้อนไป เดี๋ยวเรื่องนี้.. ฉันจัดการเอง "

     สายตามุ่งมั่นฉุกคิด เหมือนไม่เชื่อในคำพูดของลูกน้องที่บอกว่า ถูกลักพาตัว, ใช่แล้วครับ คนอย่างคุณพ่อไม่มีทางที่ใครจะเข้ามาถึงได้อย่างง่ายๆ นอกซะจากว่าคนในจะกลายเป็นไส้ศึกซะเอง ซึ่งก็ไม่ใช่ใครแต่เป็นคนที่อยากออกไปสู่โลกภายนอก และอยู่บนพื้นฐานของความถูกต้อง นั่นก็คือ..ผมเอง

(..แกบังอาจมาก ที่กล้ามาหักหน้าฉันต่อหน้าผู้คนนับร้อย แถมยังบังอาจมาแย่งมือดีที่สุดไป แล้วเราจะได้เห็นดีกัน, ไอ้ลูกทรพี!..)

:

;

     หลังพ้นออกมาจากที่นั่น ผมรู้สึกโล่งใจและตั้งปณิธานไว้ว่า.. จะไม่มีวันกลับไปที่นั่นอีกเด็ดขาด เพราะฉะนั้น ต่อจากนี้ไปผมคงต้องระวังทุกฝีก้าว รวมถึง...ระวังไอ้พวกสี่ตัวลูกสมุนของพ่อ ที่ผมปะเหลาะให้มาอยู่ทีมเดียวกัน

     อันที่จริง.. ตอนแรกกะจะหลอกใช้มากกว่า แต่ทว่า.. ชีวิตของพวกเค้าแต่ละคนน่าสงสารมาก บางคนโดนหนี้สินรัดตัว แล้วคุณพ่อยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือ เลยขอมาเป็นลูกน้องเพื่อตอบแทน

     บ้างก็ไม่มีที่อยู่อาศัย ท่านให้การอุปการะเลี้ยงดู และบางคน..เป็นถึงมือยิงฝีมือดี แต่ถูกกดขี่จนไม่อยากมีชีวิต คุณพ่อจึงชี้ทางใหม่ จนกลายมาเป็นมือขวาในที่สุด,

     ผมไม่ได้ขี้โกงใช่มั้ย? ที่ขโมยมือดีของท่านมา ก็แค่อยากให้ทุกคนมีชีวิต ดำเนินไปในทางที่ถูกต้อง แล้วได้กลับไปหาครอบครัว หรือคนรักที่กำลังรอคอยการกลับมา เหมือนอย่างผม,

     ที่ต่อจากนี้.. คงจะปล่อยให้คริสละสายตาไปไหนไกลไม่ได้อีก เพราะไม่รู้ว่าถ้าวันนึง ผมไม่มีเค้าอยู่ มันจะเป็นยังไงต่อไป 

     คงเหมือน...คนที่ตายทั้งเป็น และอยู่อย่างไร้จุดหมายปลายทางในชีวิต…

:

:

     " สิงโต..! ไม่ต้องใกล้ขนาดนี้ก็ได้มั้งเล่า คุณไม่อาย...พวกเค้าบ้างรึไง? (พูดไปเขินๆ) "

     " จะอายทำไม?.. ก็คนมันรักกัน "

     " คุณ..!  ชี่...(#^,^#) "

     " นี่พวกผมไม่คิดเลยนะครับ ว่าพ่อใหญ่ของพวกเรา.. จะชอบเข้าป่า "

     " ผมก็ไม่คิดเหมือนกัน ว่าตัวเองจะมาชอบอะไรแบบนี้ จนกระทั่ง… มาเจอเค้า (ส่งสายตาให้อีกคน ที่กำลังม้วนเขิน) "

     " พ่อใหญ่จะย้ายไปอยู่ที่ไหนอ่ะครับ? และพวกเรา เอ่อ...จะมีโอกาสได้เจอครอบครัว แล้วก็ไม่ถูกจับใช่มั้ยครับ? "

     " แน่นอน พวกเราทุกคนจะได้อยู่ในที่ที่ปลอดภัย, พวกคุณจะได้กลับไปเจอครอบครัว และไม่โดนจับ แต่ต้องโดนกักตัวไว้ในฐานะพยานมีคนคอยคุม24ชั่วโมง จนกว่าภารกิจทุกอย่างจะสิ้นสุด พวกคุณโอเคมั้ย?หรือว่าอยากจะกลับไป.. "

      " โอเคครับ..(โอเคนะ พวกเรา... ↭..พยักหน้าเห็นพ้องต้องกัน)... โอเคครับ พ่อใหญ่ "

     " ดีมาก, อ้อ แต่ต่อไป… พวกคุณห้ามเรียกผมว่า พ่อใหญ่ เพราะผมไม่ใช่! และจะไม่มีวันเป็นเข้าใจไว้ด้วย "

     " แล้ว..เอ่อ…, จะให้พวกเรา เรียกว่าอะไรอ่ะครับ? "

     " ผมเป็นตำรวจในตำเเหน่งสารวัตรอยู่กองปราบปราม พวกคุณจะเรียกสารวัตร บอส หรือนายอะไรก็แล้วแต่ แค่อย่างเดียว..คือ พ่อใหญ่ เข้าใจมั้ย!? "

     " ครับ, งั้นพวกเราขอเรียก… ว่านายก็แล้วกันนะครับ เพราะว่าสารวัตรเนี่ย.. มันดูเกร็งๆแล้วก็เสียวสันหลังยังไงไม่รู้ "

     " ได้..ไม่มีปัญหา แต่แค่ต่อจากนี้พวกคุณ! ต้องซื่อสัตย์ และไม่กลับไปทำอะไรพวกนั้นอีก"

     " ครับ นาย "

     คำรับปากของพวกมันดูหนักแน่น แต่ผมก็ยังวางใจไม่ได้ และต้องดูต่อไปอีกเรื่อยๆ

      ตอนนี้ผมกับคริสต้องย้ายไปอยู่ที่ใหม่ เพื่อความปลอดภัยจากการตามล่าของคุณพ่อ

     เพราะถึงผมจะเป็นตำรวจ แต่อิทธิพลของท่านกว้างขวางกว่าตำแหน่งของผมหลายเท่า ตอนนี้เลยต้องอยู่แบบซ่อนตัวไปสักพัก

     แต่ก็สนุกและมีความสุขดีนะ ผมได้เห็นคริสทำอะไรโก๊ะๆน่ารักตั้งหลายอย่าง จากที่เมื่อก่อนไม่เคยมีเวลา 

     ไปดึกกลับเช้า.. หรือบางทีไม่ได้กลับเลย นี่จึงเป็นโอกาสดี ที่ผม..จะได้นอนกอดเค้าทั้งคืนทั้งวัน...สักที 

  ชานเมืองกรุงเทพ….

     บรรยากาศป่าชายเลนที่เงียบสงบ อุดมสมบูรณ์รายล้อมไปด้วยสายน้ำกับอากาศบริสุทธิ์เย็นสบาย และการสัมผัสวิถีชีวิตชาวบ้านในชุมชน ทำให้ผมลืมไปเลยว่า..พวกเรามาที่นี่เพื่อกบดาน เอ่อ..หมายถึง หลบซ่อนตัวหรือเป็นที่พักชั่วคราว จนกว่าทุกอย่างจะสงบเรียบร้อยดี

     " คริส ครับ, คุณชอบที่นี่มั้ย? "

(ถามแค่นี้… จะทำตาหวานทำไมกัน)

     " ครับ ผมชอบมาก "

(โอ้ย..แล้วผมจะตื่นเต้นทำไมนักหนา หัวใจเต้นโคตรแรงอ่ะ, มาซ่อนตัวนะคริส ไม่ได้มาเดท)

     " ผมก็ชอบนะ แต่…"

     "...?..."

     " (กระซิบ)...ผมชอบคุณมากกว่า "

     " บ้า คุณหนิ "

(ก็เป็นซะแบบนี้ไง.., แต่ผม ไม่ยอมหรอกนะ)

     " อืมม...แต่ว่า คุณแค่ชอบเองเหรอ? อย่างงี้ผมก็เสียเปรียบอ่ะดิ "

     " ฮึ..มีอะไรที่ผมเอาเปรียบคุณเหรอ? บอกได้นะครับ "

     " ก็คุณอ่ะ.. แค่ชอบเอง แต่ผม…., รักคุณไปตั้งนานแล้วนะ (#^,^#) "

(พูดออกไปเขินชะมัดแต่ก็อยากบอกไง.. เพราะไม่รู้ว่าจะมีโอกาสได้อยู่ใกล้ๆแบบนี้ อีกนานแค่ไหน ผมกลัวว่าพ่อของเค้าจะตามหาพวกเราเจอซะก่อน) 

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***