ต้องที่ 3 ความลับและน้ำตาของเด็กเกเร

"เอ่อออ...."เคลังเลที่จะตอบ

"ไม่เป็นไรนะถ้าไม่อยากพูดก็ไม่เป็นไร"ครูพยาบาลพูดปลอบใจเค

"ครับ"เคตอบ

.....

....

...

..

.

เย็นวันนั้น

"ไอเค แกไปไหนมาวะ เห็นผอ. เรียกแล้วหายไปเลย"มิ๊คถามอย่างสงสัย

"เปล่า.."เคตอบแบบบ่ายเบียง

"......."มิ๊คได้ยินเพื่อนสนิทพูดอย่างนั้นจึงเงียบแล้วพูดขึ้นว่า

"ไม่อบากบอกก็ไม่เป็นไร"มิ๊คพูด

.......

.....

....

...

..

.

ที่ทำงานพิเศษของเค

"เฮ้อออ.. จะทำไงดีล่ะทีนี้แม่ก็เข้าโรงพยาบาล เรียนก็ต้องเรียน แถมถ้ายังหาที่ฝึกงานไม่ได้โดนไล่ออกแน่ๆ"เคพูดเศร้าๆปนน้ำตาที่ไหลออกมาเล็กน้อย

(ไม่ได้ๆ เราจะต้องเข้มแข็ง จะร้องไห้ไม่ได้)เคคิดในใจและตบหน้าตัวเองเบาๆ พร้อมเช็ดน้ำตาของตัวเอง

"ยินดีต้องรับค่ะ"เสียงพนักงานคนหนึ่งพูดต้อนรับลูกค้าที่เดินเข้ามา

"รับอะไรดีครับ"เคพูดแต่ไม่ได้เงยขึ้นมามอง

"!! นาย....นายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง"เคถามพร้อมหน้าที่ซีดมากๆ

"ก็มาซื้อของไง"ดาร์คตอบเสียงเรียบเช่นเคย หลังจากที่ดาร์คพูดจบ เคลากตัวดาร์คไปที่หลังร้านที่ตัวเองทำงานอยู่พร้อมเอ่ยปากฝากเคาน์เตอร์เพื่อนพนักงานคนอื่น

.....

....

...

..

.

ที่หลังร้าน

"ได้โปรดอย่าไปบอกใครเลยนะ ฉันขอล่ะ"เคอ้อนวอนดาร์คอย่าไปบอกใครเพราะเกรงว่าถ้าคนที่ตัวเองไปมีเรื่องด้วยรู้จะทำให้ตัวเองโดนไล่ออก

"แล้วถ้าไม่ล่ะ"ดาร์คพูดด้วยเสียงที่เรียบ

"ได้โปรดเถอะ ฉันมีคนที่ต้องดูแลอยู่ อย่าบอกคนอื่นเลยนะ"เคอ้อนวอน

ตื๊ดดดด... ตื๊ดดด.... เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

"ครับ ฮัลโหลครับ"เครับสาย

"เอ่อออ...คุณ กฤตเมธ ใช่มั้ยครับ"

"ครับ มีอะไรเหรอครับ"

"คือออ...แม่ของคุณช็อคอาการโคม่าครับ ต้องผ่าตัดโดยด่วน จะอนุญาตมั้ยครับ แต่การผ่าตัดครั้งนี้ก็มีโอกาศที่จะไม่รอดอยู่นะครับ จะเสี่ยงดูมั้ยครับ"หมอถาม

"!!! ครับเสี่ยงดูครับ ถ้ารอดแกก็ยังไม่ถึงฆาต แต่ถ้าไม่ ก็ถึงแล้วครับ ลองดูครับ เซ็นแทนผมได้เลยครับ"เคพูดกับน้ำตาที่ค่อยๆไหลรินลงมาจากดวงตาทั้งสองข้าง

"ช่วยไปส่งฉันที่โรงพยาบาลหน่อยได้มั้ย"เคถามดาร์ค

"ได้สิ"ดาร์คเห็นสภาพเคที่ดูน่าสงสารเลยเอ่ยตกลงไป

.

..

...

....

.....

.....

....

...

..

.

บนรถ

(ทำไมเห็นน้ำตาหมอนี่แล้วรู้สึกปวดใจแปลกๆกันนะ ไม่คิดเลยว่าคนที่ดูเข้มแข็งก้าวร้าวกลับร้องไห้ เพราะอะไรกันนะ เจ้าเด็กนี่ถึงร้องไห้ แต่......เวลาที่ร้องไห้ก็ดูน่ารักดีนะ...เชี่ย!..คิดไรของ_ูวะเนี่ย///•~•///)ดาร์คคิดในใจ

"ร้องไห้ทำไมเหรอ"ดาร์คถาม

"คุณแม่มีอาการโคม่า ต้องผ่าตัดโดยด่วน แต่ไม่มีเงินน่ะสิ อีกอย่างต้องรีบหาที่ฝึกงานด้วยไม่งั้นจะโดนไล่ออกจากโรงเรียน แม่ก็ต้องดูแลเรียนก็ต้องเรียนจะทำยังไงดี ฮึกก...ฮือออออ"เคได้ระบายออกมาพร้อมกับน้ำตาที่นองหน้าหลั่งไหลออกมาไม่หยุดดั่งสายฝนที่เราไม่อาจห้ามได้

"ไม่เป็นไรนะ ฉันแนะนำสถานที่เข้าฝึกงานให้มั้ยล่ะ"ดาร์คพยายามจะปลอบใจแต่ก็ไม่รู้จะปลอบยังไงเพราะแสดงออกไม่ค่อยเก่ง

"ขอบคุณมาก"เคพูดออกมาและร้องไห้อยู่อีกสักพักจากนั้นจึงหลับไป

.....

....

...

..

.

ที่โรงพยาบาล

"นี่เคถึงแล้วนะ"ดาร์คปลุกเคให้ตื่นเพราะถึงแล้ว

"อืมมม...ขอบคุณมาก"เคเอ่ยขอบคุณทั้งๆที่ยังสลึมสลืออยู่

...

..

.

ที่หน้าห้องผ่าตัด

ตึก!

"หมอครับแม่ผมเป็นยังไงบ้างครับ"เคเข้าไปถามด้วยความกระวนกระวายใจ

"พ้นขีดอันตรายแล้วครับ แต่อาจมีโอกาศสูงที่จะไม่ฟื้นครับ"หมอตอบ

"ครับ แล้วเอ่ออ.....ค่าผ่าตัดเท่าไหร่เหรอครับ"เคถาม

"เอ่อรวมที่ค้างด้วยคือ20,000,000บาทครับ ที่ติดไว้คือ6,000,000บาท แล้วก็ค่าผ่าตัดอีก14,000,000บาทครับ"หมอพูด

!!!!

เคแทบทรุดเมื่อได้ยินเงินรักษาพยาบาล

"ติดไว้ได้รึเปล่าครับ"เคถามกับสีหน้าที่ซีดเผือกเหมือนไม่มีเส้นเลือดที่หน้า

"เอ่ออ...จะติ-"

"งั้นผมจ่ายแทนแล้วกันค่ารักษาพยาบาลทั้งหมดผมขอออกทั้งหมดเลยครับ"ดาร์พูดแทรก

"แต่ว่านั่นมัน ค่ารักษาพยาบาลของแม่ฉัน ฉันก็ควรจ่ายเองสิ"เคพูด้วยสีหน้าไม่ค่อยพอใจแต่ก็ขอบคุณ

"ไม่มีแต่ล่ะ ฉันจ่ายให้ แต่ไม่ต้องห่วง นายได้ปลดหนี้แน่ นายต้องไปอยู่ที่บ้านฉันเพื่อทำงานบ้านและปลดหนี้ เข้าใจมั้ย!"ดาร์คพูดน้ำเสียงปรกติแต่ฟังดูเจ่าเล่ห์ไม่น่าไว้ใจ แต่ด้วยความซื่อและอยากรับผิดชอบเคจึงตอบตกลงไป

"ได้ตกลง"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***