ท่านอ๋องคนงาม 2 พบเจอคนไกล (2)

แนะนำตัวละคร

Charle Harley หนุ่มพ่อค้าชาวอังกฤษ

ท่านอ๋องคนงาม 2 พบเจอคนไกล

“Mr. Lin? ” เสียงเรียกนั้นทำเอาชิงเล่อหลุดจากภวังค์ไปด้วย เมื่อหันไปมองก็รีบเดินตามคนข้างกายที่ตรงปรี่ไปหาคุณลุงคนนั้นที่เอ่ยเรียกทันทีด้วยท่าทางร่าเริง

“Mr. Charle! , Long time no see you.” ใบหน้าเฟิงถางเอ่ยด้วยใบหน้ายิ้มแย้มขณะที่กอดคุณลุงตัวสูงที่ภายนอกยังหนุ่มแน่นด้วยความคิดถึง

“Of course! I am back right now little boy. What’ s about you, Mr. Yun.” ชาลหันไปถามชิงเล่อที่ยืนอยู่ข้างๆ

ทุกครั้งที่พบกันทั้งสองมักจะมาด้วยกันเสมอจนเรียกได้ว่าสนิทสนมกัน แต่เหมือนคุณชายหลิงจะรู้สึกไม่เป็นธรรมหรืออย่างไรจึงได้หันมามองด้วยสายตาไม่เป็นมิตรเท่าไหร่จนท่านอ๋องอวิ๋นต้องกอดอกมองตอบอย่างไม่ยอมแพ้

“Don’ t talk to him! He make me annoy every day and he still block me to see you today.” เฟิงถางฟ้องทันทีไม่ยอมให้คนที่คิดจะลากนางกลับไปเรียนได้ทำอะไรตามใจตัวเองเด็ดขาด แต่สุดท้ายคุณชาลก็เป็นคนไกล่เกลี่ยด้วยการลูบหัวเธอเบาๆ อย่างเอ็นดู

“Mr.Yun is your close friend who cannot find anymore. Even though some problem can make you closely, you should not talk anything bad to him more. Understand?” คนที่ถูกสอนได้แต่ก้มหน้าสำนึกผิดและตอบรับเบาๆ เมื่อเห็นว่าเด็กหนุ่มรับฟังแต่โดยดีแล้วก็หันไปหาชิงเล่อต่อ

“I’ m good. Thanks for asking and I do not hate him. Don’ t worry.” ท่านอ๋องอวิ๋นตอบกลับสบายๆ แต่ประโยคสุดท้ายราวกับต้องการจะบอกคุณลุงว่าเขาไม่ได้ถือโทษในคำพูดใดๆ ของเฟิงถาง และย้ำกับเฟิงถางว่าไม่ว่าคนคนนี้จะทำอะไรหลงชิงเล่อก็ไม่เคยคิดเกลียดได้ลงเด็ดขาด

มันคือคำสาบานที่คิดได้ตั้งแต่ที่ได้รู้จักกัน เฟิงถางที่ก้มหน้าก็หันหน้าหนีไปอีกทางราวกับปิดบังบางอย่างบนใบหน้า แต่คุณลุงชาวต่างชาติอย่างคุณชาลที่ยืนประจันหน้าเช่นนั้นมีหรือจะไม่เห็นแก้มแดงๆ นั้น

“Nothing change” เมื่อคุณลุงชาลพูดออกมาด้วยรอยยิ้มแบบนั้นทั้งสามคนก็นั่งขำกันไม่สนลูกค้าที่เดินผ่านไปมาดูสินค้าในร้านของลุงชาล

ใช่แล้ว ไม่เปลี่ยนไปเลย

เมื่อครั้งนั้น พระสนมอวิ๋นเป็นคนพาเด็กน้อยทั้งสองมายังเมืองท่าตระกูลอวิ๋น นั้นถือเป็นครั้งแรกของการออกจากวังมาที่ไกลๆ และเป็นครั้งแรกที่ได้พบลุงชาล

วันนั้นท้องฟ้าแจ่มใสไม่ต่างจากวันนี้พระสนมจูงมือเด็กน้อยทั้งสองเดินไปตามทางที่มีคนสัญจรขวักไขว่ ทั้งมาจับจ่ายซื้อของและมาทานอาหาร พระสนมพาเดินไปดูร้านต่างๆ และชี้บอกของแต่ละอย่างมีชื่อว่าอะไร บางอย่างนั้นแปลกใหม่สำหรับแคว้นเราก็จะถามคนขายว่ามันเรียกว่าอะไร

พระสนมอวิ๋นไม่ได้รู้ภาษาของคนกลุ่มนี้แต่ใช้ภาษากายเป็นการถามซึ่งเป็นวิธีที่ดีและเด็กน้อยเห็นแบบนั้นก็เลียนแบบ เมื่อทั้งสองนำวิธีดังกล่าวไปใช้บ้างและได้คำตอบก็รู้สึกสนุกสนานจนแทบไม่สนใจพระสนมเลย ทำเอาคนเป็นมารดาน้อยใจจึงบอกจะไปดื่มชาที่โรงเตี๊ยมใกล้ๆ รอทั้งสองซุกซน

ซึ่งแทนที่เด็กน้อยทั้งสองจะรู้ตัวแล้วตามมาเอาอกเอาใจนางกลับกลายเป็นว่าทั้งสองหันมารับคำมั่นเหมาะทำเอาหญิงงามสะบัดกระโปรงหนีไปทันทีปล่อยให้นางกำนัลสองคนคอยดูแลแทน

แต่ไม่รู้ว่าดูแลอย่างไรเด็กน้อยเฟิงถางจึงหายตัวไป นางกำนัลทั้งสองพาอ๋องอวิ๋นกลับมาหาพระสนมและรายงานเรื่องราว พระสนมจึงรีบสั่งให้นางกำนัลทั้งหมดออกตามหาส่วนนางจะอยู่ที่โรงเตี้ยมกับอ๋องอวิ๋นเพื่อกันพลัดหลงอีกรอบ

อ๋องอวิ๋นร้องห่มร้องไห้อยู่ในอ้อมอก เด็กน้อยใจเสียที่อยู่ๆ หันกลับมาก็หาเพื่อนสนิทไม่เจอแล้ว จะวิ่งหาก็ไม่รู้จะไปทางไหน เจอแต่คนตัวสูงๆ ล้อมรอบตัวไปหมด

พระสนมกอดปลอบได้แต่ภาวนาให้ไม่เกิดเรื่อง

Talk

โอ๋ๆน้องอวิ๋นลูก น้องเยว่รีบกลับมาปลอบน้องเร็วววว

ใจจะขาดรอนๆ อุแง

ตอนนี้ก็ดูย้อนความหลังบ่อยนิดนึงงงง

อยากไล่แบ็คตัวละครที่สำคัญนิดหน่อย

เจอกันเสาร์หน้างับบบ

ฝากติชมเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะะะะ

ขอบคุณมากงับ รักรีดนะคะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***