Palace of dictator ราชวังของปีศาจ(ตอนเดียวจบ)
...ในห้องมืดแห่งหนึ่ง...
...ในห้องมืดแห่งหนึ่ง มีหญิงสาวผมสีดำนิลตกอยู่ในห้วงแห่งนิทรา แสงไฟจากตะเกียงได้ดับลง เหล่าหิ่งห้อยส่องแสงสว่าง ราวดาวเดือนบนฟ้าในยามครึ่งคืน ทุกอย่างล้วนตกอยู่ในความงามของแสงจากหิ่งห้อยหญิงสาวผมดำนิลขนตางอนยาวเฉกเช่น นางฟ้า หญิงผู้นี้เป็นใครกันแล้วนางมาที่แห่งหนใด สิ่งที่พวกท่านข้องใจ “ตัวข้าจะเล่าให้พวกท่านฟัง”...
...นานมาแล้วในยุคที่ไร้แสงไฟ ยุคที่สงคราก่อกำเหนิดสงครามที่คร่าชีวิตของผู้บริสุทธ์ไปมากโข เป็นเหตุการณ์นองเลือดที่เกิดในปี ค.ศ.1883 บุรุษเพศถูกเกณฑ์ออกจากบ้าน เหล่าผู้ต่างหวาดกลัว สงครามครั้งนี้ไม่ต่างจากนรกบนดิน ...
...ในปี ค.ศ.1890 สงครามที่เหล่าผู้คนต่างหวาดกลัวได้จบลงเเล้ว โดยฝีมือขององค์ชายที่1 จักรวรรดิ โวโรเนซ ในเดือนจันทร์สีเลือด กษัตริย์องค์ใหม่ได้ถือกำเหนิด ...
...แต่ไม่ช้าไม่นานนครเริ่มสั่นไหว ประเทศตกอยู่ภายใต้มือของจอมเผด็จการ องค์กษัตริย์ผู้โหดร้ายสั่งประหารทุกผู้ที่ขวางหน้า เหล่าผู้คนนั่นกลับมาหวาดกลัว นี้คือยุครุ่งเรืองของปีศาจชัดๆ...
...ที่หลังพระราชวัง ทุกๆวันคู่เหล่าหิ่งห้อยรวมตัว ที่หลังพระราชวังเหล่าทหารขององค์กษัตริย์นั้นกำลังขุดหลุมเพื่อฝังร่างไร้วิญญาณ ที่หลังราชวังเป็นเพียงสุสารฝังนักโทษและผู้ที่ถูกประหาร แสงจันทร์สาดส่องท่ามกลางกองศพสูงพร้อมภาพอันสยดสยอง กลิ่นคาวเลือดคลุ้งโชยส่งกลิ่นยาวนาน...
...“เฮ้อ! กว่าจะฝั่งหมด!”...
...“องค์ท่านเนี่ยนะ! ใช้ข้าหยังกับทาสต่ำๆ! ข้าเป็นถึงทหารที่มาเพื่อสู้รบแต่เหตุข้าจึงตกต่ำขนาดมาฝั่งศพเน่าๆพวกนี้เสีย!”...
...เสียงทหารนายหนึ่งบ่นด้วยความเหนื่อยแลเบื่อหน่าย แต่เขาหาคิดก่อนพูดไม่...
...“เจ้าอย่าตายรือ?!!”...
...“ปากไม่มีหูรูดจริง! หากองค์ท่านหรือใครเกิดได้ยินขึ้นมาจะเกิดจะอะไรขึ้นรู้ตัวหรือไม่!!”...
...ทหารอีกนายกล่าวเตือนด้วยความโมโหเพราะหากถูกผู้ใดล่วงรู้เข้าชีวิตของพวกเขาทั้งสองอาจดับสิ้นไม่อาจตายศพสวยได้...
...ทหารทั้งแบกของแล้วกลับบ้านของตนไป ในยุคของปีศาจเพียงแค่คำพูดอาจทำให้หัวหลุดออกจากบ่าโดยไม่รู้ตัว เคยมีสาวใช้ในวังผู้หนึ่งเผลอทำแจกันที่พระองค์กษัตริย์ท่านทรงโปรดปรานแตก เพราะตอนทรงวัยเยาว์พระองค์ได้แจกันใบนั้นเป็นของขวัญ หากเป็นเพียงของขวัญธรรมดาจอมเผด็จการผู้นี้คงไม่จำเป็นต้องประหารนาง เพียงแต่แจกันใบนั้น ท่านได้มาจากพระชนนีที่ทรงสวรรค์นคไปแล้ว ...
...ปี ค.ศ.1899 ในเดือนที่กลุ่มดาวเรียงตัวเป็นรูปตาชั่ง มีหญิงสาวคลุมด้วยชุดขาวสะอาด ห้อยสร้อยรูปกางเขนสีดำ เธอเดินทางจากแดนไกลมาเพื่อช่วยเหลือที่แห่งนี้ เหล่าผู้คนกลับมามีแสงสว่าหลังจากอยู่ในยุคแห่งปีศาจ...
...“ท่านเทพธิดาๆ!! ปะ…โปรดช่วย…ช่วยแม่ข้าด้วย!!”...
...เด็กชายตัวเล็กตะโกนดังลั่นด้วยความลุกลี้ลุกลน เด็กชายผู้นี้เป็นคนในชาวบ้านไม่ได้มีเงินมากมายและในตอนนี้แม่ผู้ซึ่งเป็นมารดาของเขากำลังป่วยหนัก...
...“ข้าจะไปประเดี๋ยวนี้แหละ”...
...หญิงสาวขาลรับด้วยสีหน้าที่มีความสงบนิ่ง เธอรีบเดินออกจากโบสถ์แล้วตรงไปที่บ้านของเด็กชายด้วยความใจเย็น เด็กชายนั่งวิ่งตามนางด้วยแรงเพียงน้อยนิด นางเข้าไปในบ้านของเด็กชาย นางทำการรักษาให้กับหญิงผู้เป็นมารดาของเด็กชาย พร้อมให้ยากับเขาโดยไม่คิดเงินแม้แต่น้อย...
...เรื่องข่าวการช่วยเหลือคนแลยาวิเศษที่นางเป็นคนให้กับชาวบ้านนั้นเหล่าชาวบ้านรวมไปถึงทหารและคนใช้ในวังต่างก็เล่าลือกัน จนไปเข้าหูขององค์กษัตริย์ เมื่อททรงทราบข่าวองค์กษัตริย์ทรงมีรับสั่งให้พาตัวนางเข้ามาพบในวัง ...
...เมื่อนักบวชหญิงได้รู้ถึงรับสั่งเข้าวังนางตื่นตระหนกเป็นมากแต่ในคราเดียวกันนางกลับยิ้มแล้วเอ่ย...
...“นี้แหละคือโอกาศแห่งการชำระล้างของเมือใต้ดิน”...
...ในวันต่อมา นางถูกเชิญตัวไปพบกับองค์กษัตริย์ในราชวังสีเลือด เมื่ออยู่ต่อหน้าขององค์กษัตริย์จอมเผด็จการ นางก้มตัวแลคุกเข่าลงแล้วอวยพร...
...“แด่องค์กษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่ประดุจจันทรคราส ขอพรแห่งพระเจ้าจงสถิตที่ท่าน”...
...นางคุกเข่าแล้วกล่าวคำอวยพรด้วยความนอบน้อม ท่ามกลางดวงตาที่มองและจับจ้องมาที่ตัวนาง เหล่าผู้คนต่างมองมาที่ตัวนาง แม้จะอยากลุกแล้ววิ่งให้ไกลที่สุดเพียงให้ไกลจากองค์ราชาปีศาจแต่ก็มิสามารถทำมันได้...
...“นี้หนะหรือ นักบวชผู้เป็นดั่งเทพธิดาที่พวกเจ้าเล่าลือกัน สุดท้ายก็เป็นเพียงหญิงทั่วไป ที่ไม่มีอะไรให้ข้าได้ชม ช่าน่าผิดหวังเสีย”...
...องค์กษัตริย์มองนางด้วยสายตาเย็นยะเยือกพลางทำให้ทุกคนหวาดผว่า องค์ท่านเอ่ยด้วยความเบื่อหน่ายพร้อมสั่งให้ทหารข้างกายลากตัวนางออกไปเสีย แต่ทันใดที่ทหารกำลังจะจับตัวนาง นางจึงยิ้มแล้วเอ่ยขึ้นว่า…...
...“ข้าก็คิดเช่นท่าน ไม่คิดเลยว่าตัวข้าจะได้พบราชาที่ถูกโรคร้ายกัดกินจนอ่อนแอใกล้“ตาย”เช่นท่าน และข้ายังหวังว่าท่านจะไม่ลืมบุตรชายที่ท่านทำเอาไว้”...
...นางฉุดยิ้มแล้วเอ่ยคำแลมององค์กษัตริย์ด้วยสายตาเหยียดหยามพร้อมเอามือกุมไว้ที่หน้าท้อง นางต้องการสิ่งใดจากฝ่าบาทกันแน่ แล้วเรื่องบุตรหมายความว่าอย่างไร ชาวบ้านและทหารที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างพากันตั้งข้อสงสัย...
...แต่ช่างผิดคาดเมื่อองค์กรกษัตริย์ยิ้มออกมาอย่างพอพระทัยพร้อมเปลี่ยนคำสั่งให้ส่งนางไปที่”วังหิ่งห้อย” เป็นวังที่ฝ่าบาทท่านทรงโปรดเป็นอย่างมาก...
...เมื่อถึงวังหิ่งห้อยบรรยากาศช่างเงียบสงัด แต่งละฝ่ายไม่รู้ว่าเปิดบทสนทนาอย่าไรจำทำให้ในห้องเงียบสนิดจนแทบได้ยินเสียงลม จนองค์กษัตริย์ทรงตรัสขึ้น...
...“เจ้ารู้หรือไม่เหตุใดวังนี้จึงชื่อว่าวังหิ่งห้อย”...
...ทรงตรัสถามไถ่ถึงเหตุผลของชื่อวังว่าเหตุใดจึงวังหิ่งห้อย แลทรงทอดพระเนตรไปที่รูปหญิงสาวผมสีดำนิลที่ถูกวางอยู่ตรงกลางผนัง แต่กลับมีรอยร้าวอยู่ที่รูปแห่งนั้น พระองค์ทรงเรื่องเล่าเรื่องต่อ...
...“ในเดือนเหมันต์เดือนที่ตัวข้าขึ้นเป็นราชา เหล่าผู้คนจัดงานเลี้ยงฉลองในวันนั้นมีนางรำผู้หนึ่งถือดอกลิลลี่สีขาวเดินมาต่อหน้าของข้าแล้วร่ายรำ ทุกท่าการร่ายรำของนางช่างไม่เหมือนใครและดูน่าทึ่งเมื่อเทียบกับนางรำผู้อื่น เมื่อเพลงจบลงนางคุกเข่าให้ข้าพร้อมเอ่ยว่า “แด่องค์กษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่ประดุจจันทรคราส ขอพรแห่งพระเจ้าจงสถิตที่ท่าน” ข้าหละถูกใจนางนักไม่รู้ทำไมแต่หลังจากงานเลี้ยงจบข้ากับนางก็ได้ร่วมคืนกับนาง”...
...เป็นความรักครั้งแรกที่พระองค์มีให้กับหญิงสาว หลังจากที่พระองค์เอ่ยเล่าพระองค์ก็หยุดไปนิ่งไป แววตาหวนถึงอดีต พระองค์จึงเล่าความเป็นไปต่อ...
...“หญิงผมสีดำนิลชื่อของนางคือ อีฟ นางเป็นหญิงเพียงคนเดียวที่ข้าสนใจ วันหนึ่งนางหายตัวไปไม่ว่าจะเพราะเหตุอันใด ก็ไม่มีใครพบตัวนาง”...
...“เพื่อละรึถึงนางท่านจึง ตั้งชื่อวังแห่งนี้ว่าวังหิ่งห้อยรืคะ…”...
...นักบวชหญิงฉุกขึ้นเอ่ยถามทันที นางทำหน้ายิ้มแย้มเหมือนรู้อะไรบางอย่างจึงทำให้ฝ่าบาทสงสัยในตัวนางแล้วถามขึ้นว่านางเก็บความลับอะไรไว้ นางยิ้มเล่ห์แลตอบไปว่า...
...“มิได้เจอกันเสียนานนะฝ่าบาทคริสเตียน โวโรเนซ ลืมข้าแล้วรืคะ?”...
...คำพูดของนางทำให้พระเนตรของพระองค์เบิกกว้างขึ้น ไม่น่าเชื่อว่านางจะกลับมาแต่ในครานี้นางมาพบท่านแล้ว กลับมาเพื่อพบท่านเพียงผู้เดียว...
...นางยื่นยาที่นางทำให้กับพระองค์นางไม่เอ่ยกล่าวคำใดเพียงแต่ยิ้มให้พระองค์ท่าน พระองค์ทรงไม่ไตรตรองให้มากความในเมื่อเป็นคนที่รักเหตุใดจึงต้องปฏิเสธเล้า พระองค์ทรงรับมาแล้วเสวยทันที แต่ด้วยเหตุใดไม่รู้หนังตาจึงหนักเฉกเช่นนี้ พระองค์ถูกลอบวางยานั้นเอง นักบวชหญิงไม่รีรอหยิบมีกริชขึ้นมาหวังจะปรมพระชนม์เสีย แต่ทันใดนั้นก็มีมือมาจับแขของนางเอาไว้...
...“ยาสลบอ่อนๆ…ฆ่าข้า…ไม่ได้หรอก”...
...พระองค์ยังลืมพระเนตรได้อยู่จึงจีบแขนนางเอาไว้แล้วเรียกทหารเข้ามาเพื่อจับตัวนางออกไป แล้วสั่งให้พาตัวนางไปที่คุกใต้ดินรอการประหารเพียงสถานเดียว พระองค์ทรงกริ้วมากที่ถูกหญิงธรรมดาหลอกว่าเป็นคนรักของท่านไม่พอยัง กล้ามาวางยาอีก...
...—เวลาผ่านไปหนึ่งเดือน—...
...นักบวชหญิงชะตาขาดทิ้งดิ่งสู่เหวลึก เดือนกลุ่มดาวแมงป่องเป็นเดือนที่นางจะถูกประหารนักบวชหญิงเพียงของร้องอ้อนวอนของพบองค์กษัตริย์อีกครั้ง เป็นเพียงครั้งสุดท้ายของชีวาก็ยอมของแค่ได้พบก่อนตายก็ได้...
...ในคุกมืดองค์กษัตริย์เดินเข้ามาเพื่อพบนางเข้าไปคุยกับนางเพราะห้องขังของนางเหมือนกับห้องของคนมีเงิน นางจึงพูดขึ้น...
...“ข้าขออยู่ในอ้อมอกของท่านเป็นครั้งสุดท้าย…ได้หรือไม่”...
...นางก้มหน้าที่เต็มไปด้วยรอยแผลรอยถลอกแล้วกล่าวด้วยเสียงแหบแห้ง อาการของนางไม่สู้ดีนักแต่พระองค์ทรงไม่สนพระทัยหรือเมตตานางแม้แต่น้อย ...
...“นี้ถือเป็นขอครั้งสุดท้ายของเจ้า”...
...พระองค์เอ่ยตอบแล้วนำร่างของนางมากอด นักบวชหญิงร้องไห้้ด้วยเหตุเพราะกลัวความตาย นางกลัวที่จะตาย...
...*ฉึก*...
...เสียงกริชเสียบเข้าหัวใจนั้นคือเพลาที่ องค์กษัตริย์ที่1 คริสเตียน โวโรเนซ สิ้นพระชนม์บนใบหน้าที่เปื้อนเลือดของนักบวชหญิงกลับมีรอยยิ้มออกมา นี่คือแผนที่นางวางไว้ตั้งแต่ต้นที่มาถึงประเทฯนี้จนถึงวันที่นางได้ถูกเชิญเข้าวัง นางเตรียมยาสลบเพื่อลอบวางยาแต่มิสำเร็จ แต่นางเตรียมตัวมาอย่างดีเมื่อถึงวันประหาร นางกลับปรงพระชนม์พระองค์ได้สำเร็จ ...
...นางเดินออกจากห้องขังแล้วดึงหน้ากากบนใบหน้าออก ถูกแล้ว นางคือหญิงผมดำนิล คนรักของฝ่าบาทนั่นเองนางขึ้นเป็นผู้ปกครองประเทศคนใหม่ นางขึ้นครองเป็นราชินีโดยอ้างว่าพระองค์ทรงอภัยโทษแลมอบอำนาจให้นางเป้นผู้ปกครองประเทศ...
...“ยุครุ่งเรืองของปีศาจหนะ พึ่งเริ่มจากบัดนี้ต่างหาก”...
...“ประเทศนี้ตกอยู่ในมือของปีศาจแล้ว”...
^^^[เรื่อง]: Palace of dictator || ราชวังของปีศาจ^^^
^^^[ตอน]: luciole Dans le palais royal ||หิ่งห้อยในวัง(ตอนเดียวจบ)^^^
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments