“ปลื้ม ปลื้มพอแล้ว” ปวริศร์ชะงักหมัดที่กำลังจะซัดลงตรงหน้าของอีกฝ่าย หลังจากที่ได้ยินเสียงของเพื่อนสนิทเอ่ยห้าม
“ให้มันจบแค่นี้” ดาวิกาข่มอารมณ์สะเทือนใจเอ่ยบอกออกไป
“ไม่นะหนูแดง” คนที่โดนบอกเลิกตั้งแต่แรกเริ่มโอดครวญ
เพราะเข้าใจว่าเธอตัดสัมพันธ์กับเขาเข้าแล้วจริงๆ
“ปลื้ม พาหนูแดงออกไปจากที่นี่”
“อย่ามายุ่งกับเพื่อนกูอีก
ไม่งั้นกูเล่นมึงหนักกว่านี้แน่” ปวริศร์ ตวาดเสียงเกรี้ยวกราดบอกกล่าวไปทางชายอีกคน
เขาโอบอุ้มร่างเล็กออกมาจากเรื่องราวที่เกิดขึ้น
และตอนนี้เขาก็ได้พาเธอมานั่งอยู่บนรถหรูส่วนตัวของเขา เขาได้วางเธอลงตรงเบาะข้างคนขับ
ก่อนที่เขาจะนั่งยองอยู่ตรงหน้า
“เจ็บตรงไหน” น้ำเสียงที่ฟังดูห่วงใยเอ่ยถามเธอออกไป
“เท้า คงจะพลิกตอนล้ม” ปวริศร์ที่นั่งยองตรงหน้าของเธอ ได้จับเท้าของดาวิกาขึ้นมาดูพร้อมกับถอดรองเท้าส้นสูงออกไป
“โอ๊ย!” ร่างสูงที่นั่งก้มหน้าอยู่พลันแหงนขึ้นเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ
“คงจะแค่พลิกจริงๆ
ทายาก็คงหาย” เขาทำการบีบนวดให้กับเธอเบาๆ
ดูจากอาการของเธอที่ดูไม่ได้เจ็บมากอะไร
“กลับกันเลยละกันนะ”
“จะน่าเกลียดมั้ยปลื้ม” เธอเอ่ยถาม เพราะงานมันยังไม่จบ
“ไม่หรอก
เราก็มาร่วมงานแล้ว อีกอย่างเรื่องก็คงจะถึงในงานแล้วตอนนี้ คนมุงกันเยอะขนาดนั้น”
“เฮ้อ.. ขอโทษนะ” เสียงอ่อนที่แผ่วลงบอกไปทางเพื่อนสนิทของเธอ
“ขอโทษทำไม
แกไม่ได้ทำอะไรผิดซะหน่อยหนูแดง”
“แกไม่น่าเข้ามาเลยปลื้ม
คนอื่นก็คงจะนินทาแกไปด้วย”
“เลิกสนใจคนอื่นเถอะ
สนใจตัวเองบ้าง” เขาเอ่ยเสียงเข้มขึ้น
“เจ็บมั้ย” ชายหนุ่มเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนลงกับอาการที่ดูห่วงใย
“อืม มันก็ปวดๆ แหละ”
“หมายถึงข้างใน
เจ็บรึเปล่า” เธอจ้องมองเขา
และได้เห็นแววตาอ่อนโยนดูอบอุ่นส่งมาให้เธอ
“หึ อกหักนะ
ใครจะไม่เจ็บบ้าง แต่ก็ใช่ว่ามันจะไม่เคยเกิด” รอยยิ้มบางๆ
ของเธอได้ฉายอยู่บนใบหน้า
“ทำไมเวลาอกหักทีไร
ต้องมีแกทุกครั้งที่มาอยู่ใกล้ๆ นะปลื้ม” ใบหน้าและแววตาที่ดูห่วงใยของเขายังคงจ้องมองเธอไม่หยุด
“เฮ้อ.. ช่างเถอะ ดีแล้วล่ะที่มันยังไม่เกินเลยไปไกล
ดีแล้วล่ะที่ยัยหนูแดงคนโง่ๆ แบบนี้ไม่ยอมผู้ชายแบบนั้น”
“ไม่ยอม?” เขาเอียงหน้ามอง พร้อมคำถามที่สงสัย
“นี่ๆ
ถึงจะดูว่าเราไปไหนมาไหนกันประจำ แต่ฉันก็ไม่เคยไปนอนค้างอ้างแรมกับเขานะ
ฉันน่ะยังซิง” ใบหน้างดงามฉายแววจริงจังกับคำบอกกล่าวของเธอ
“มันใช่เรื่องที่จะมาพูดตอนนี้หรือไง
ยัยบื้อ” หัวใจของเขาเต้นรัว หลังจากได้ฟังเธอบอกกล่าว
แต่ต้องเก็บอาการเอาไว้
“หนูแดงยังไงก็ยังเป็นยัยซื่อบื้อสำหรับปลื้มไม่เคยเปลี่ยน” ปวริศร์ยกยิ้ม ถึงเธอจะเป็นยัยซื่อบื้อของเขา
แต่ก็รู้จักการดูแลตัวเองได้ดีกับเรื่องระหว่างชายหญิง
“หนูแดงก็ซื่อบื้อกับปลื้มแค่นั้นแหละ
แต่กับคนอื่นฉลาดจะตายไป”
“จริงเหรอ” เธอดูประหลาดใจ ที่ได้รับฟังเขาเอ่ยชมว่าเธอนั้นฉลาด
“อืม ยัยซื่อบื้อ” เขาเอื้อมมือลูบลงไปที่หัวของเธอเบาๆ พร้อมส่งสายตาที่มองเธออย่างหลงใหล
หัวใจเขานั้นเต้นตึกตักอย่างรุนแรง ยากนักที่จะเอ่ยเป็นคำพูดออกมา
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 20
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments