5อย่ามาขอร้องในสิ่งที่ให้ไม่ได้

“กรี๊ด!!! ปล่อยนะไอ้โรคจิต! เธอกรีดร้องทันที นิโคลัสพุ่งเข้ามาคร่อมร่างรสรินทร์เอาไว้

“ปล่อยนะ กรี๊ด!” เธอกรีดร้องออกมาพร้อมกับเอามือทุบอกแกร่งของนิโคลัส เขาจับมือเธอเอาไว้พร้อมกับกดลงบนเตียงแรง ๆ

“หึ” เขาหัวเราะผ่านลำคอออกมาเบา ๆ มองคนที่ดิ้นอยู่ใต้ร่าง คนที่กล้าลองดีกับเขามันไม่ได้ออกไปง่าย ๆ แน่นอน

“กรี๊ด!!!

“ร้องเลยร้องให้ตายก็ไม่มีใครช่วยมึงได้หรอก” นิโคลัสแสยะยิ้มร้ายมองหน้าผู้หญิงที่สั่นใต้ร่างเขาด้วยความสะใจ คนที่คิดจะลองดีกับเขา มันต้องจดจำไปตลอดชีวิต

“อย่าทำอะไรฉันเลย ฮึก! ปล่อยฉันไปเถอะ” เธอเอ่ยเสียงสั่นเครือ มองหน้าชายที่คร่อมร่างเธอเอาไว้อย่างอ้อนวอน​ หยาดน้ำตาสีใสเอ่อคอจากนั้นก็ไหลรินอาบแก้มนวลของเธอ

“หึ คนที่กล้าลองดีกับกูส่วนใหญ่มันไม่รอดนะ ถ้าไม่ตายมันก็ถูกขายไปอยู่ซ่อง”

“นายอย่าทำอะไรฉันเลยนะ ฮึก! นายอยากได้อะไรก็เอาไปเลย กล้องตัวนั้นราคาแพงมาก ฉันให้นายเลยก็ได้นายอย่าทำอะไรฉันก็พอ” รสรินทร์พยายามปรับเสียงไม่ให้สั่น พร้อมกับพยายามพูดจาหว่านล้อม ให้ชายคนที่คร่อมเธออยู่ตอนนี้ใจอ่อน

“ราคากล้องตัวนั้น มันก็แค่เศษเงิน กูมีมากกว่านั้นไม่รู้กี่ล้าน ๆ เท่า อย่าคิดว่ากูจะใจอ่อน” นิโคลัสขึ้นมานั่งทับที่ท้องรสรินทร์จากนั้นก็หยิบเชือกตรงหัวเตียงมา

“กรี๊ด! นายจะทำอะไรไอ้บ้า โรคจิต” รสรินทร์กรีดร้องออกมา ราวกับคนเสียสติ เมื่อนิโคลัสจับเชือกมัดข้อมือของเธอกับหัวเตียง จากนั้นก็ลุกขึ้นแล้วเดินลงจากเตียง

“...”

“นายจะปล่อยฉันใช่ไหม ฉันจะไม่มาที่นี่อีก จะหายไปจากชีวิตนายเลย กล้องนายก็เอาไปเลยฉันจะไม่เอาอะไรสักอย่าง นายปล่อยฉันไปนะอย่าทำอะไรฉันเลย นายอย่าใจร้ายกับผู้หญิงอย่างฉันเลยนะ”

“อย่าคิดว่ากูจะใจอ่อน กูแค่เหนียวตัว กูจะอาบน้ำกูอาบเสร็จมึงโดนกูจัดการแน่ ๆ” นิโคลัสชี้หน้ารสรินทร์พร้อมกับเดินเข้าไปในห้องน้ำ เขาลงอ่างพร้อมกับแช่น้ำอย่างสบายใจ ทำไมเขาต้องสงสารผู้หญิงอย่างเธอ ในเมื่อเธอรนหาที่เอง

“ทำไมมันไม่หลุด” เธอพยายามดิ้นรนอย่างไรก็ไม่เป็นผล รังเกียจเตียงนี้ก็รังเกียจ เพราะเตียงนี้ชายคนนั้นกับดาวนภาเคยเริงรักกัน เธอรังเกียจขยะแขยงมากที่สุด เธอพยายามอยู่นานมากจนข้อมือมันแดงไปหมด เชือกก็ไม่หลุด

แกร่ก!!! เสียงเปิดประตูห้องน้ำ พร้อมกับร่างนิโคลัสที่เดินออกมา โดยไม่มีเสื้อผ้าปกปิดร่างกายเลยสักชิ้น รสรินทร์เบิกตาโพลงด้วยความตกใจเมื่อได้เห็นแก่นกายขนาดยักษ์ของนิโคลัส ที่ผงาดชูชันมีเส้นเลือดปูดโปนเต็มไปหมด

“ไอ้บ้า! ไอ้โรคจิต! ไอ้วิตถาร!” รสรินทร์สบถด่าเขาออกมาทันที ผู้ชายคนนี้มันหน้าไม่อาย มาเดินถอดผ้าให้เธอดูได้อย่างไรกัน เธอไม่ได้อยากจะมองหรืออยากจะเห็นอะไรแบบนี้เลยสักนิด เขามันน่ารังเกียจที่สุด

“ปากดีนักนะมึง” เขาขึ้นมานั่งคร่อมเธอเอาไว้พร้อมกับเอามือบีบปากของเธอแรง ๆ จนเธอเจ็บไปหมด เธอมองหน้าเขาด้วยความคับแค้นใจ ไม่ว่าเหตุผลอะไรก็ช่างเขาไม่มีสิทธิ์ทำกับเธอแบบนี้

“คนสารเลว” รสรินทร์เอ่ยคำหยาบคายใส่นิโคลัสทันที ยิ่งสร้างความโกรธให้เขามากกว่าเดิม

“สารเลวพอที่จะเอามึงทั้งคืน เก็บปากมึงไว้ครางเถอะ”

“หึ” รสรินทร์แสยะยิ้ม แม้ในใจของเธอจะหวาดกลัวเขามากมายเพียงใดก็ตาม

“คนที่มันกล้ามาแอบถ่ายกูถึงบ้าน กูจะให้มันออกไปแต่เพียงร่างเท่านั้น!” นิโคลัสเอ่ยออกมา เขาทำธุรกิจมืดหลายอย่าง ไม่เคยมีใครกล้าลองดีกับเขา นอกจากคนที่นอนอยู่บนเตียงตรงหน้าของเขาตอนนี้​ คนที่กล้าล้วงคองูเห่าอย่างเขาจุดจบมันไม่ได้สวยงามหรอกนะ

“...” ไร้คำพูดใด ๆ ออกมาจากปากรสรินทร์เมื่อได้ยินคำพูดของเขา เธอรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมากกว่าเดิม ร่างกายของเธอสั่นเทาขึ้นมาทันที ออกไปเพียงร่างกาย ก็คือคนตายเท่านั้น เธอยังไม่อยากตาย

“ถึงกับตัวสั่นขึ้นมาทันทีเลยสินะ แต่ก่อนตายกูอยากจะรู้นัก ว่ามึงจะสวยขนาดไหน” นิโคลัสกระตุกยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะใช้มือสอดใต้เสื้อยืดตัวบางของรสรินทร์​ เธอพยายามดีดดิ้นทันที รังเกียจสัมผัสของเขาที่สุด

“ชายชู้แบบนาย ฮึก! มันน่ารังเกียจ” รสรินทร์เอ่ยออกมาเสียงสั่นเครือ ขอบตารื้นด้วยน้ำตาก่อนที่มันจะไหลรินอาบแก้ม เธอรู้สึกกลัวทั้งรู้สึกเคียดแค้นชายที่นั่งทับร่างของเธอ

“กูไม่เคยเป็นชู้ใคร คนที่มาอ้าขาให้กูถึงที่กูเรียกของเล่น หรือนางบำเรอ ส่วนมึงก่อนตายกูจะให้เป็นนางบำเรอกู อยากจะรู้ว่ามึงจะโชกโชนขนาดไหนแล้ว”

“ฮึก! นายมันน่าขยะแขยง” รสรินทร์เอ่ยออกมาอย่างหมดหวัง เพราะความอยากจะช่วยพี่ชายแท้ ๆ ถึงทำให้ตัวเองต้องมาเจอเรื่องแบบนี้

“รังเกียจกูมากใช่ไหม กูอยากรู้คนปากดีแบบมึง จะทนได้สักกี่น้ำ”

แควก! แควก! แควก!

“กรี๊ด!!!” รสรินทร์กรีดร้องทันทีเมื่อนิโคลัสกระชากเสื้อของเธอแรง ๆ จนขาดติดมือออกไป เหลือเพียงบราที่ห่อหุ้มอกอวบเกินมาตรฐานของเธอเอาไว้

“ฮื่อ ๆ ...อย่าทำฉัน... ฮึก!” รสรินทร์เอ่ยอ้อนวอนเขาทั้งน้ำตานองหน้า แต่นิโคลัสไม่ได้รู้สึกอะไรกับน้ำตาคนตรงหน้าเลยสักนิด

“คนปากดีคนนั้นหายไปไหนแล้วน้า” นิโคลัสล้วงเข้าไปในบรารสรินทร์จากนั้นก็บีบที่อกอวบรสรินทร์แรง ๆ แม้เธอจะพยายามดิ้นรนอย่างไรก็ไม่เป็นผล

“ปล่อยฉันไปเถอะ ฮึก! นายเอากล้องไปเลยก็ได้ อย่าทำฉันเลย​ ฉันขอร้องอย่าใจร้ายกับฉันเลยฮือ ๆ”

“อย่ามาขอร้อง”

“...”

“ในสิ่งที่ให้ไม่ได้”

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***