2 หาข้อมูล

“รสไม่รู้จะพูดยังไงดี พี่อย่าคิดมากนะพี่คิน” รสรินทร์เอ่ยกับพี่ชายอยากจะทำให้พี่ชายรู้สึกดีกว่านี้ แต่ไม่รู้จะช่วยอย่างไร

“พี่จะทำยังไงดีพี่อยากหย่า พี่ไม่ไหวแล้วพี่เห็นหน้าดาวทีไรพี่ทุกข์เหลือเกิน” ภาคินเอ่ยพร้อมกับใช้มือปิดหน้า

“ฟ้องหย่าเลยพี่” รสรินทร์เอ่ยกับพี่ชาย เธอเองก็ไม่อาจจะทนเห็นพี่ชายทุกข์ต่อไปได้อีกแล้ว เธออยากให้พี่ชายของเธอ หย่ากับผู้หญิงเลว ๆ อย่างดาวนภา มีคนบอกว่ามันจะเจ็บแค่ตอนแรก ๆ แต่ไม่นานมันจะดีขึ้นเอง เวลามันจะช่วยเยียวยาทุกอย่างเอง เธออยากให้พี่ชายของเธอหลุดพ้นจากอะไรแบบนี้สักที

“พี่ต้องมีหลักฐานใช่ไหม” ภาคินเอ่ยถามน้องสาว ยอมรับว่าเจ็บปวดกับสิ่งที่ดาวนภาทำ เธอสวมเขาให้เขามาตลอด แม้เขาจะพยายามทำดีกับเธอทุกอย่าง คนอย่างดาวนภาก็ไม่เคยสำนึก กลับทำตัวเลวร้ายมากกว่าเดิม

“รสจะช่วยพี่หาเอง พี่มั่นใจใช่ไหมว่าพี่จะเลิกกับพี่ดาวได้” รสรินทร์เอ่ยถามพี่ชายเพื่อความแน่ใจ ถ้าได้หลักฐานมาแล้ว เธอกลัวพี่ชายของเธอจะไม่ยอมทำ กลัวจะใจอ่อนให้ดาวนภา และกลับไปเจ็บปวดอีกครั้ง

“พี่เจ็บเพราะดาวมามากมายเหลือเกิน พี่ไม่ไหวอีกแล้วรส ที่ผ่านมาพี่พยายามปิดหูปิดตามาตลอด แต่ดาวยิ่งทำเรื่องเลวร้ายมากกว่าเดิม”

“รสจะช่วยพี่เอง รสจะหาข้อมูลภาพหรือเสียงก็ได้ รสจะเอามาเป็นหลักฐานให้พี่ฟ้องหย่าพี่ดาว”

“มันจะอันตรายไปไหม พี่ไม่ได้กลัวดาวนะ พี่กลัวชู้ของดาวจะทำร้ายรสมากกว่า” ภาคินถอนหายใจออกมาแรง ๆ นึกเป็นห่วงน้องสาวขึ้นมาทันที กลัวน้องสาวของเขาจะเป็นอันตราย ตลอดชีวิตที่ผ่านมาพ่อแม่ของเขาก็ตายหมดแล้ว เหลือเพียงน้องสาว เพียงคนเดียว

“พี่คินไม่ต้องเป็นห่วง อันตรายกว่านี้รสก็ทำมาแล้ว น้องของพี่คินเก่งจะตาย พี่ก็รู้ว่างานที่รสทำมันเสี่ยงแค่ไหน เรื่องหาข้อมูลชายชู้ของพี่ดาวนภา รสทำได้แน่นอน” รสรินทร์เอ่ยอย่างมาดมั่น เป็นนักข่าวไม่ใช่จะสบาย ยิ่งต้องเกาะติดเหตุการณ์สำคัญและมีความเสี่ยง เธอทำมาหมดแล้ว เรื่องแค่นี้ถือว่าเล็กน้อยมาก แค่หาข่าวชายชู้ของดาวนภาเอง

“เเต่พี่ก็เป็นห่วงอยู่ดี ไอ้งานที่ทำอยู่ก็เลิกทำซะ”

“เลิกได้ไง อาชีพที่รสฝันเลยนะ”

“แต่งานที่บริษัทเราก็มีนะรส ลาออกแล้วมาช่วยพี่บริหารงานดีกว่า”

“ไม่เอาหรอก พี่กินอะไรหรือยังรสจะทำให้กิน พี่อย่าคิดมากนะ”

“พี่มีรสเหลือเพียงคนเดียวในชีวิต พ่อแม่ตายหมดแล้วนะรส มาช่วยกันดูแลกิจการดีกว่า” อย่างไรภาคินก็อยากให้น้องสาวของเขา มาทำงานที่บริษัทอยู่ดี

“ไม่เอาค่ะ เดี๋ยวรสมาอยู่ที่บ้านสักสองอาทิตย์ เพื่อหาข้อมูลเรื่องนี้ ส่วนพี่ก็ทำตัวปกติ ไม่ต้องให้ดาวนภารู้ ว่าเรากำลังหาข้อมูลเรื่องนี้อยู่”

“มันเสี่ยงไปไหมรส กับเรื่องที่จะทำกับงานที่ทำอยู่ตอนนี้ แล้วเรื่องหาข้อมูลชู้ดาวนภาอีก งานนักข่าวพี่ว่าลาออกมาทำงานกับพี่ดีกว่านะ ถ้าพี่ฟ้องหย่าก็มาช่วยงานที่บริษัทดีกว่า รู้ไหมว่างานที่มันทำอยู่เนี่ยมันเสี่ยง”

“เสี่ยงรสก็ทำได้ค่ะ”

“รส...”

“ช่างเถอะพี่ ตอนนี้รสหิวในครัวมีไรกินบ้าง” รสรินทร์รีบเปลี่ยนเรื่องคุยทันที ที่เธอไม่อยากอยู่บ้านจนต้องไปนอนคอนโด เพราะพี่เธอขอร้องให้เลิกทำอาชีพนักข่าว ซึ่งเธอรักอาชีพนี้มาก ๆ

“ไม่รู้สิ พี่เองก็ยังไม่ได้กินเลย ไม่รู้ชมพู่ทำอะไรไว้ให้กิน”

“ไปกินดีกว่าพี่คินน้องหิวแล้ว พี่เลิกทำหน้าเศร้าได้แล้ว” รสรินทร์ลุกขึ้นพร้อมกับดึงแขนพี่ชายให้ลุกตาม

“อืม” ภาคินเอ่ยกับน้องสาว แล้วหยัดกายลุกเต็มความสูง จากนั้นก็จับมือน้องสาวเดินเข้าไปในห้องครัว

“ชมพู่มีอะไรให้กินบ้าง” รสรินทร์เอ่ยขณะที่เห็นชมพู่ยืนล้างชามอยู่ในครัว ชมพู่เป็นลูกป้าส้มเป็นแม่ครัวเก่าแก่ตั้งแต่สมัยพ่อแม่ของเธอแล้ว ชมพู่เองก็อยู่ที่นี่มาตั้งแต่เด็ก

“มีเยอะเลยค่ะ นึกว่าพี่ภาคินจะไม่กินซะอีก” ชมพู่ส่งยิ้มให้ก่อนจะหันมาสนใจล้างจานต่อ

“รสถามค่ะ แต่ตอบพี่คินเฉยเลย คิดอะไรกับพี่ชายรสหรือเปล่าเนี่ย” รสเอ่ยแซวเล่นเอาชมพู่เขินหน้าแดง ชมพู่รีบเช็ดมือก่อนจะรีบมาจัดแจงอาหารลงบนโต๊ะ

“ไม่ได้คิดอะไรค่ะ” ชมพู่ส่งยิ้มให้ก่อนจะหันไปตักข้าวให้เจ้านายทั้งสอง

“ป้าส้มไปนอนแล้วเหรอ รสยังไม่เห็นป้าส้มเลย” รสรินทร์เอ่ยถามพร้อมกับกวาดสายตามองหาหญิงสูงวัย ป้าส้มเป็นคนเลี้ยงดูเธอกับพี่มาตั้งแต่เด็ก ๆ ส่วนพ่อกับแม่ของรสรินทร์เพิ่งเสียได้ห้าปี

“แม่ดูทีวีอยู่กับพ่อค่ะ ชมพู่ไปเรียกให้ไหมคะ”

“ไม่ต้องจ้ะ ให้ป้าส้มกับลุงทินพักเถอะ”

“ค่ะ” ชมพู่เอ่ยพร้อมกับสนใจล้างชามต่อ เธอเองพึ่งเรียนจบเพราะครอบครัวรสรินทร์ส่งเสียให้เรียน เธอรักครอบครัวนี้มาก ๆ เพราะให้เงินเดือนให้ที่อยู่ที่กินมาตลอด

“พี่คินไม่ต้องให้พี่ดาวเข้ามาอยู่ในบ้านเราอีกนะ”

“พี่ตั้งใจว่าจะหย่า พี่ไม่มีทางไปเอาคืนมาหรอก” คำพูดของภาคินทำเอาหัวใจของชมพู่เต้นรัวขึ้นมาทันที

“ขอให้มันจริงเถอะ อย่าเป็นควายให้พี่ดาวหลอกอีกนะ”

“ช่วงนี้เขากำลังอนุรักษ์ควายไทยอยู่ไม่ใช่เหรอคะ เห็นพี่คินเป็นมาตั้งนานแล้วนะคะ” ชมพู่เอ่ยขึ้นมาทันที

“ปากดีไปเถอะ เพราะปากอย่างนี้ไงถึงไม่มีแฟน”

“ไม่มีก็ไม่แปลกนี่คะ” ชมพู่พูดแต่ไม่หันมามอง มือจับผ้ามาเช็ดจานให้แห้ง พร้อมกับวางเอาไว้

“ขี้เหร่แบบนี้ใครจะเอา” ภาคินแซวชมพู่เบา ๆ เขาไม่เคยเห็ชมพู่มีแฟนเลย

“พี่ก็พูดไป อย่าไปสนใจพี่คินเลยนะชมพู่ พี่คินพูดเล่นไปงั้นแหละ”

“ชมพู่ไม่สนหรอกค่ะ ระวังนะคะไม่ชอบสิ่งไหนจะได้สิ่งนั้น” ชมพู่เอ่ยกับภาคินพร้อมส่งยิ้มให้ เธอแอบรักมาตั้งนานเขาก็ยังไม่รู้ตัวอีก

“ครับ น้องชมพู่คนสวย” ภาคินเอ่ย จากนั้นก็หันไปสนใจกินข้าวต่อ

“แกงมัสมั่นไก่อร่อยมากเลยพี่คิน”

“นั่นนะสิ”