3บุคคลอันตราย​

@บนโต๊ะอาหาร

“ภาคินขา ดาวจะออกไปข้างนอกนะคะ” ดาวนภาส่งเสียงออดอ้อนภาคิน เธอรู้แล้วว่าต่อให้เธอนอกใจ เขาก็ทิ้งเธอไม่ได้อยู่ดี​ ภาคินก็เหมือนของตาย เพราะอย่างไรก็ทิ้งคนอย่างเธอไม่ได้อยู่ดี ภาคินหลงเธอมาก ถึงเขาบอกว่าอยากหย่ากับเธอ ก็แค่ความโกรธเท่านั้นแหละ แค่เธอตอแหลใส่เขาก็กลับมาหาเธอเหมือนเดิม เพราะคนอย่างภาคินมันโง่อย่างไรล่ะ

“แล้วแต่เลยครับ” ภาคินเอ่ยกับดาวนภาพร้อมกับพยายามฝืนยิ้มให้ ยอมรับว่ารักผู้หญิงที่ออดอ้อนเขาอยู่ตรงนี้ แต่ตอนนี้เขารังเกียจมากกว่า ผู้หญิงที่ไม่รู้จักพอมันน่ารังเกียจเสียจริง ๆ

“ขอบคุณค่ะ” ดาวนภาส่งยิ้มหวาน เธอกลับมาอยู่บ้านนี้อีกครั้ง ภาคินเองก็เหมือนของตาย ต่อให้เธอมีชู้ขนาดไหน เขาก็ยอมรับได้

“หึ” รสรินทร์หัวเราะผ่านลำคออย่างเย้ยหยัน ผู้หญิงตรงหน้าของเธอ ช่างเป็นผู้หญิงที่น่าขยะแขยง​เสียจริง ๆ ถ้าไม่ติดว่าทำตามแผนเธอคงจะสาดคำพูดแรง ๆ ใส่คนตรงหน้าแล้ว

“มีอะไรหรือเปล่าคะน้องสามี เห็นจ้องนานแล้วนะคะ” ดาวนภาเอ่ยออกมาเมื่อเห็นรสรินทร์​เอาแต่จ้องเธอ​ เธอรู้ว่าน้องสามีไม่พอใจ แต่ใครจะสนล่ะดาวนภาไม่สนอยู่แล้ว

“เปล่าค่ะ แค่มองก็ผิดหรือคะ”

“ก็ไม่ผิดหรอกค่ะ” ดาวนภาเบ้ปากใส่รสรินทร์ทันที ในใจนึกเกลียดน้องสามีที่สุด

“ขอตัวนะพี่คิน”

“อิ่มแล้วเหรอรส”

“อิ่มแล้วค่ะ ขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ” รสรินทร์หยิบกล้องราคาแพงคู่ใจและเดินออกมาจากบ้าน เธอนั่งบนรถสักพัก​ ก็ขับรถออกมาก่อนจะมาจอดข้าง ๆ ซอยถัดไป สักพักรถของดาวนภาก็ขับผ่านรถของเธอไป

“เสร็จแน่นางดาวเน่า” รสรินทร์รีบขับรถตามไปห่าง ๆ กลัวว่าดาวนภาจะรู้ตัว จนมาถึงบ้านหลังหนึ่ง ดาวนภาจอดรถพร้อมกับเดินเข้าไปข้างใน

“มาหาคุณนิโคลัสค่ะ” ดาวนภาฉีกยิ้มให้กับชายชุดดำทั้งสอง เธอส่งสายตายั่วยวนใส่ทันที

“เชิญ” อีวานผายมือเชิญผู้หญิงตรงหน้า ไม่ได้รู้สึกอะไรกับสายตาของผู้หญิงตรงหน้าเลยสักนิด

“ขอบคุณค่ะ” ดาวนภาเดินเข้าไปทันที ภายในบ้านหลังงามถูกจัดเอาไว้อย่างสวยงาม ของมีค่ามากมายนิโคลัสรวยมากกว่าภาคินเสียอีก เธอเดินนวยนาดไปที่หน้าห้องห้องหนึ่ง ก่อนเปิดประตูเข้าไป

รสรินทร์ลงจากรถแล้วมองซ้ายมองขวา ก่อนจะหยิบกล้องราคาแพงลงมาด้วย เธอรีบปีนรั้วขณะที่ชายชุดดำเผลอ จากนั้นก็ค่อยวิ่งหลบมาอีกทาง

“เฝ้าดีเหลือเกินนะ” เธอบ่นอุบอิบพร้อมกับนั่งหลบอยู่ข้างพุ่มไม้ ชายคนที่ยืนเฝ้าประตู ก็ไม่มีทีท่าจะเดินไปไหน ได้มาขนาดนี้แล้วเธอต้องอดทนรอ เธอต้องได้หลักฐาน และต้องได้วันนี้ด้วย

ผ่านไปอีกสามสิบนาที

“อีธานไปกินข้าวกันเถอะ” อีวานเอ่ยชวนอีธานแฝดผู้น้องไปกินข้าว เพราะตอนนี้มันถึงเวลาอาหารเย็นแล้ว

“อืม”

“ไปกันเถอะ” อีธานตบบ่าแฝดผู้น้อง พร้อมกับเดินเข้าไปในครัว บ้านสุดหรูของเจ้านายเขา รสรินทร์รีบออกมาจากที่ซ่อนทันที ก่อนจะค่อย ๆ ย่องเข้าไปในบ้าน​ มาขนาดนี้แล้วอย่างไรเธอก็ต้องได้ข้อมูลชายชู้ของดาวนภา ไม่ว่าจะได้น้อยหรือได้มากก็ขอให้ได้

“ห้องไหนอะ ห้องเยอะก็เยอะ” เธอเดินเปิดทีละห้องอย่างเงียบ ๆ แต่ไร้วี่แววของดาวนภา บ้านหลังนี้ก็หลังใหญ่มาก กว่าจะเปิดครบทุกห้องคงใช้เวลามากโขเลย

“อ๊า เบา ๆ หน่อย อูย...” รสรินทร์ชะงักเท้าทันที เมื่อได้ยินเสียงครวญครางดังมาจากห้องหนึ่ง เธอรีบเปิดประตูเข้าไปข้างในอย่างแผ่วเบา เธอเดินไปหลบหลังตู้​ พร้อมกับมองเจ้าของเสียงที่ร้องครวญครางดังระงมไปทั่วห้อง

“อ๊า... ซี้ด... สะ... เสียว” ดาวนภาครวญครางเสียงดังลั่น เมื่อผู้ชายที่อยู่บนร่างของเธอถาโถมแรงกายใส่เธอไม่หยุดหย่อน ชายชาวต่างชาติคนนี้ช่างถึงใจเธอเหลือเกิน

ปึก! ปึก! ปึก!

“อ๊ะ ๆ ...อ๊า... อีกนิด...ซี้ด” ดาวนภาครวญครางออกมาดัง ๆ เธอรู้สึกสะใจทุกครั้ง ที่เขากระแทกกระทั้นแก่นกายขนาดใหญ่เข้ามา

“...” รสรินทร์มองภาพการร่วมรักของทั้งสองอย่างตกตะลึง ก่อนจะรวบรวมสติหยิบกล้องถ่ายรูปขึ้นมาถ่ายอย่างเงียบที่สุด

ปึก! ปึก! ปึก! นิโคลัสถาโถมแก่นกายใส่รูสวาทของดาวนภาไม่หยุดหย่อน หลังจากร่วมรักกันนานร่วมชั่วโมง เขาก็เริ่มจะแตะขอบสวรรค์เพราะความเสียวซ่าน

“อ๊า... อีกนิด...ซี้ด” ดาวนภาครวญครางดังลั่น เธอเองก็ใกล้จะถึงฝั่งฝันแล้วเช่นกัน เธอใช้มือกำผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่น​ เพื่อระบายความเสียวซ่านที่เกิดกับเธอตอนนี้​

ปึก! ปึก! ปึก!

“อ๊า/อร้าย!!!” นิโคลัสกระตุกสองสามครั้ง ก่อนจะถอดแก่นกายขนาดใหญ่ออกจากรูสวาทของดาวนภา เธอนอนหอบหายใจแรง ๆ อยู่บนเตียง นิโคลัสถอดถุงยางออกจากแก่นกายพร้อมกับโยนทิ้งไป

“นิโคลัสขา... เมื่อไหร่ดาวนภาจะได้มาอยู่กับคุณแบบเปิดเผยสักทีคะ” ดาวนภาลุกจากเตียง ก่อนจะเดินนวยนาดเข้าไปหานิโคลัส

“หึ” เขาหัวเราะผ่านลำคอเบา ๆ ออกมาอย่างเย้ยหยัน ก็แค่ของกินเล่นมีสิทธิ์อะไรมาเรียกร้อง คนอย่างดาวนภา​ ไม่ได้มีความสำคัญอะไรกับเขาขนาดนั้น

“ดาวอยากมาอยู่กับคุณจะแย่แล้ว” ดาวนภาลูบที่อกแกร่งของนิโคลัสเบา ๆ การกระทำทั้งหมดอยู่ในสายตาของรสรินทร์ตลอด รสรินทร์เม้มปากเป็นเส้นตรง เธอรู้สึกหายใจติดขัด และร้อนวูบวาบในท้องแปลก ๆ ตั้งแต่เจอเหตุการณ์ก่อนหน้านั้นแล้ว

“กลับไปได้แล้ว” นิโคลัสเอ่ยเสียงเรียบ ก่อนจะเดินไปยืนอยู่ข้าง ๆ ตู้​ ยิ่งนิโคลัสเดินเข้ามาใกล้ตู้มากเท่าไร​ รสรินทร์​ก็ยิ่งเกร็งอย่างหนัก​ กลัวเขาจับได้ ถ้าจับได้ความซวยต้องเกิดกับตัวเธอแน่นอน

“แต่”

“อย่าให้ต้องพูดซ้ำ” นิโคลัสเอ่ยออกมาพร้อมกับปรายตามองหน้า แววตาของเขาดุดันจนดาวนภานึกกลัว

“ได้ค่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ดาวมาหาใหม่”

ฟอด ฟอด ฟอด ดาวนภาหอมแก้มของนิโคลัสจากนั้นก็หยิบเสื้อผ้าตัวเอง แต่งตัวแล้วเดินออกจากห้องไป นิโคลัสทิ้งตัวลงเก้าอี้ก่อนจะหยิบบุหรี่ราคาแพงออกมาสูบอย่างใจเย็น

รสรินทร์มองชายที่นั่งหันหลังให้เธออยู่ จึงคิดจะใช้โอกาสนี้หนีออกไป​ เพราะรูปหลักฐานทั้งหมดอยู่ในกล้องของเธอแล้ว คราวนี้แหละคนอย่างดาวนภาดิ้นไม่หลุดแน่นอน เธอย่องออกมาจากข้างตู้เงียบ ๆ แล้วจะเดินไปที่ประตู

เพล้ง!

เสียงแจกันตกกระแทกพื้นแตกกระจาย เพราะความรีบร้อนจะรีบออกไปทำให้เธอไม่ทันได้มอง​

“หึ” นิโคลัสหันมามองที่รสรินทร์ทันทีก่อนจะหัวเราะผ่านลำคอเบา ๆ ช่างกล้ามาแอบถ่ายเขาถึงในห้อง เขามองกล้องที่มือของเธอก็รู้แล้ว สงสัยคงอยากจะลองดีกับเขา

“...” ไร้คำพูดใด ๆ ออกมาจากปากรสรินทร์ เธอมองชายตรงหน้าที่ย่างสามขุมเข้าหาเธอด้วยความหวาดกลัว พร้อมกับรีบวิ่งไปที่ประตู

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***