สมรส

หลังจากหวีผมเสร็จเหม่ยเซียงก็เตรียมเข้านอนเพราะหญิงสาวนั้นกลับจวนมาก็ดึกมากแล้ว ในเวลาแบบนี้ไม่มีใครยังไม่ดับเทียนกันหรอกมีก็เพียงห้องนอนของนางเท่านั้น

“ท่านแม่ทัพ เราไม่สามารถเลี่ยงการแต่งงานครั้งนี้ได้” ฮวางเฟิงเอ่ยบอกเจ้านายด้วยความลำบากใจ

“เซียงเอ๋อร์ถึงคราวลำบากเป็นครั้งที่สอง ครั้งแรกนั่นคือแม่ของนางตาย!” เจียงฮุยมีสีหน้ายุ่งยากใจขึ้นมาเมื่อน้องเผชิญกับความจริง ถึงแม้เขาจะเก่งในสนามรบแต่ในเรื่องแบบนี้กลับทำให้ร้อนใจขึ้นมาซะได้

“การใช้ชีวิตในวังนั้นอันตรายเสียยิ่งกว่ายืนอยู่ริมหน้าผา!”

ทั้งสองมีสีหน้าลำบากใจทั้งคู่ที่ต้องเผชิญกับเรื่องนี้ เจียงฮุยรู้ดีกว่าใครว่าการแต่งงานครั้งนี้ตระกูลเฉียนไม่สามารถปฏิเสธได้มีแค่ทางเลือกเดียวคือตอบตกลงและส่งลูกสาวเข้าวังตามคำสั่ง

เจียงฮุยนั่งอยู่ที่ห้องหนังสือทั้งคืนเพื่อขบคิดเรื่องสมรสพระราชทานนี้อย่างถี่ถ้วนว่าเมื่อถึงเวลาจะไม่มีเหตุการณ์ผิดพลาดเกิดขึ้นกับลูกสาวของเขา เขารู้อยู่เต็มอกว่าแท้จริงแล้วการแต่งงานนี้เพื่อถ่วงดุลอำนาจทางการทหารที่ตนถือครองอยู่ และอีกเรื่องที่เลี่ยงไม่ได้เลยคือ เซียงเอ๋อร์ลูกสาวของตนนั้นจะไม่ได้รับความรักจากฮ่องเต้ถึงแม้จะแต่งงานกันถูกต้องตามขั้นตอนทุกอย่าง เซียงเอ๋อร์จะถูกปฏิบัติอย่างตัวประกันในนามฮองเฮา

ยามเฉิน (辰) คือ 07.00 – 08.59 น.

“ท่านพ่อมีอะไรหรือเจ้าคะ ถึงได้เรียกให้เซียงเอ๋อร์มาหาแต่เช้า” เหม่ยเซียงถามพ่อของนางด้วยน้ำเสียงสดใส

“สมรสพระราชทานมาถึงแล้ว!” ความลำบากใจก่อตัวขึ้นอีกครั้ง สองคนพ่อลูกต่างก็มองหน้ากันไปมาแต่กลับเป็นเหม่ยเซียงที่ยิ้มออกมาก่อน

“อืม ข้ารู้แแล้วเจ้าค่ะ!” นางเอ่ยออกมาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น รายกับว่าการแต่งงานเป็นเรื่องเล็กน้อย

“ไม่เห็นจะเป็นไรเลย ยังไงข้าก็ต้องแต่งงานออกเรือนอยู่ดีไม่ว่าจะช้าหรือเร็ว” เหม่ยเซียงบอกกับพ่อของนางพร้อมกับรอยยิ้มบางๆ

เจียงฮุยมองหน้าลูกสาวนิ่งๆ แม้ภายในใจจะรู้วิตกกังวลมากแค่ไหนเขาก็ไม่สามารถแสดงออกมาให้เหม่ยเซียงเห็นได้ ในเวลานี้หากทำให้คนอื่นมาคอยเป็นห่วงแล้วนั้นจะยิ่งทำให้เสียงาน

“วันนี้เจ้าอยากจะออกไปไหนก็ตามใจ” เหม่ยเซียงยิ้มกว้างเมื่อได้ยินแบบนั้นจากปากของพ่อตัวเอง

“แต่… พาเจียอี้ไปด้วย!” เจียงฮุยทำเสียงเข้มใส่ลูกสาว

“งั้น ข้าไปก่อนนะเจ้าคะ” หลังจากฟังพ่อพูดจบนางก็วิ่งด้วยความเร็วบ่งบอกว่าดีใจอย่างมากที่ไม่ต้องคอยแอบออกไปเที่ยวเล่นข้างนอกแล้ว

“นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่เซียงเอ๋อร์จะมีอิสระแบบนี้” น้ำเสียงที่ฟังดูแน่วแน่ปกปิดสายตาที่เศร้าหมองไม่ได้

“เจียอี้! วันนี้ท่านพ่อใจดีกับข้าจริงๆ” เหม่ยเซียงนั่งกินขนมดื่มชาและคุยกับสาวใช้คนสนิทอย่างเบิกบานใจที่ได้ออกมาเที่ยวเล่นข้างนอก เหม่ยเซียงไม่รู้สึกเครียดกับเรื่องการแต่งงานเลยแม้แต่น้อย

“คุณหนูใยจึงอารมณ์ดีเช่นนี้เล่า วันแต่งงานใกล้เข้ามาแล้ว! น่าจะเตรียมตัวอยู่ในเรือนสิเจ้าคะ” เจียอี้บอกกับเหม่ยเซียงสะยืดยาวแต่หญิงสาวหาได้สนใจไม่ มิหนำซ้ำยังดื่มชาอย่างรื่นรมย์ใจอีกต่างหาก

“หุบปากของเจ้าไปเลย! ข้าไม่อยากจะนีกถึงเรื่องการแต่งงานบ้าบออะไรนั่นหรอก!” เหม่ยเซียงมองสาวใช้อย่างไม่ชอบใจที่นางเอาแต่ย้ำเรื่องแต่งงาน หญิงสาวอยากใช้เวลาที่เหลือให้คุ้มค่าก่อนจะต้องเข้าวัง

“วันนี้เจ้าต้องไปต่อแถวซื้อขนมร้านดังให้ข้าด้วย เพราะท่านพ่อจะต้องชอบแน่ๆ”

“เจ้าค่ะๆ! หม่อมฉันทราบแล้วเจ้าค่ะ” เจียอี้ตอบรับอย่างประชดประชันที่เหม่ยเซียงไม่สนใจสิ่งที่ตนบอก

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***