ฮองเฮาสกุลเฉียน
ยามจื่อ (子) คือ 23.00 – 24.59 น.
เฉียนเหม่ยเซียงลูกสาวคนโตของแม่ทัพเฉียนทำลับๆล่อๆเดินก้มๆเงยๆอยู่บริเวณสวนหลังบ้านเมื่อพบว่าไม่มีใครเห็นก็เดินตัวตรงได้อย่างสบายใจ สาวใช้คนสนิทที่เป็นคนคอยดูต้นทางให้เซียงเอ๋อร์ก็ถอนหายใจออกมาอย่างแรงด้วยความโล่งใจที่เห็นคุณหนูของตนกลับจวนมาสักที
“คุณหนู! เหตใดจึงกลับมาช้านักเล่าเจ้าคะ หม่อมชั้นร้อนใจแทบแย่!” สาวใช้เอ่ยบอกคุณหนูของตนด้วยความรู้สึกร้อนใจจริงๆราวกับโดนไฟแผดเผา
“วางใจเถอะ! ข้าก็กลับมาแล้วนี่ไง” เซียงเอ๋อร์บอกกับสาวใช้อย่างสบายอารมณ์พร้อมกับยิ้มบางๆให้นาง
แล้วทั้งสองคนก็เดินเข้าจวนไปพร้อมกันโดยที่ไม่ทันได้สังเกตเห็นว่ามีท่านพ่อของนางยืนมองอยู่ห่างๆพร้อมกับคนสนิท
“คุณหนูถึงวัยออกเรือน!” ผู้ช่วยคนสนิทของเฉียนเจียงฮุยเอ่ยบอกพร้อมกับมองท่าทีของท่านแม่ทัพไปด้วย
เจียงฮุยยืนมองลูกสาวของตนจนนางเดินหายเข้าไปในห้องแล้วจึงกลับห้องของตน ในระหว่างทางเดินกลับเขาก็คิดถึงเรื่องการแต่งงานของลูกสาวที่บัดนี้ได้พระราชทานสมรสมาแล้ว ไม่มีทางที่จะปฏิเสธหรือหีกเลี่ยงได้เขารู้ว่าการแต่งงานครั้งนี้นั้นก็เพื่อความมั่นคงของฮ่องเต้และบัลลังก์ ที่สำคัญที่สุดของการแต่งงานครั้งนี้คือเซียงเอ๋อร์จะไปเป็นตัวประกันไปโดยปริยาย
เหม่ยเซียงนั่งอยู่ที่โต๊ะเครื่องแป้งและมีสาวใช้ยืนหวีผมให้ ทั้งสองคุยกันสนุกสนานถึงเรื่องนั้นเรื่องนี้ก่อนจะมาจบที่เรื่องการแต่งงานของนาง
“หม่อมฉันได้ข่าวมาว่ามีสมรสพระราชทานถึงตระกูลเฉียนเจ้าค่ะ!” เจียอี้สาวใช้แอบกระซิบกับเหม่ยเซียงเหมือนกลัวใครจะได้ยินเข้า
“อย่างงั้นหรือ?” เหม่ยเซียงทำท่านึกคิดเรื่องที่เจียอี้พูดก่อนจะรู้สึกกลัวขึ้นมาที่จะต้องแต่งงานไปต่างเมือง
นางเดินวนไปวนมาภายในห้องนอนและจินตนาการภาพในตอนที่ตัวเองแต่งงานไปแล้ว นางจะเจอสามีแบบไหน และเขาจะดีต่อนางหรือไม่
“เข้านอนเถอะเจ้าค่ะ คุณหนู! เดินไปก็ไม่ช่วยอะไร” เจียอี้ที่เห็นเจ้านายของนางเดินวนไปวนมาจนรู้สึกเสียนหัวแทน จึงบอกให้เหม่ยเซียงรีบเข้านอน
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments