...ในขณะที่เหม่ยหลิงกำลังไปเอายาให้ลินดา...
ฮ่องเต้ : เจ้า...เดินไปตำหนักยาทำไมมีใครเป็นไร
เหม่อหลิง : เอ่อ....คุณหนูจางหมินป่วยเพคะข้าเลยจะมาเอายาไปให้คุณหนูจางหมินเพคะ
ฮ่องเต้ : ไม่เป็นไรเดี๋ยวข้าไปเอาให้เอง
เหม่ยหลิง : อุอุอิอิ โรเเมนติกจังอ้ากกกอยากเป็นคุณหนูจางหมินจัง😖😖
...กึก...กึก..( เสียงเคาะประตู )...
ฮ่องเต้ : จางหมินเจ้าอยู่หรือเปล่า
ลินดา : อยู่เพคะ
ฮ่องเต้ : งั้นข้าเข้าไปนะ
ลินดา : เพคะ
ฮ่องเต้ : เป็นอะไรมากหรือเปล่า อ่ะทานยาก่อน
ลินดา : ยาขมจัง ไม่เป็นไรเเอ็คไว้ก่อนเดี๋ยวเสียฟอร์ม ( ความคิด )
ลินดา : อ...อุ...อุ่นจัง
ฮ่องเต้ : ไหนข้าจับหน้า..ผ..ผา...ผาก หลับง่ายจริง...เหม่ยหลิง
เหม่ยหลิง :เพคะ
ฮ่องเต้ : ออกไปก่อนเดี๋ยวข้าดูเเละจางหมินเอง
เหม่ยหลิง : เจ้าค่ะ
ฮ่องเต้ : ทำไมตอนหลับถึงได้น่ารักขนาดนี้นะ
...เช้าวันรุ่งขึ้น......
เฉินหยาง : เมื่อวานได้ยินว่าฮ่องเต้ไปหาถึงตำหนักเลยหรอ
ลินดา : เอาอีกละ 🙄
ลินดา : เเล้วมันทำไม
เฉินหยาง : ทำเเบบเนี้ยใครๆก็รู้ว่าสำออย
ลินดา : พูดจบยังข้าจะได้รับไป
เฉินหยาง : ยังเสียมารยาทจริงๆ
ลินดา : ก็ฮ่องเต้น่าจะเป็นห่วงข้าเป็นพิเศษก็
เลยเอายามาให้ถึงตำหนัก
เฉินหยาง : เเกจะเอาชนะข้าทุกอย่างไม่ได้นะ
อ๊ายยยยยยยย
ลินดา : อุ๊ !! เเค่นี่ก็ทนไม่ได้เเค่พูดเเกล้งนะเนี่ยย
...เมื่อถึงพระตำหนักของท่านพ่อท่านเเม่...
อวี่เซียน : ( พ่อจางหมิน ) อ้าวเป็นไงบ้างลูกไม่ได้เจอกันนานเลย
ชุนซีเซียน : ( น้องสาวจางหมิน ) เย้ เย้ พี่กลับมาเเล้ว
หมิงเซียน : ( เเม่จางหมิน ) อ้ะ กลับมาพอดีมากินขนมด้วยกันสิลูก
ลินดา : น...นะ...นี่มันพ่อกับเเม่เราในอดีตใช่มั้ยหน้าเหมือนพ่อเเละของเราเลย ( ความคิด )
ลินดา : พ่อ!!! เเม่!!! ( น้ำตาไหล )
...30 นาทีผ่านไป.....
ลินดา : เด็กคนนี้หน้าเหมือนเดียร์เลย
หรือว่าเด็กคนนี้คือเดียร์ ( ความคิด )
...ตกเย็นระหว่างกลับตำหนัก...
ลินดา : ทั้งๆที่พ่อเราเสียเเล้วเเท้ๆเเต่ในอดีตพ่อเรายังอยู่ตอนนี้เราก็พอรู้ทุกอย่างเเล้วเเต่กลับทำอะไรไม่ได้เลยเมื่อไรจะถึงคืนพระจันทร์เต็มดวงสักนะ
ฮ่องเต้ : ทำไมเจ้าอยู่คนเดียวล่ะห้ะ
to be continued...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments
ชะนีหลบไปนางเอกจะเดิน
ไม่มีไรเม้น แต่อยากเม้น
ดูก็รู้ว่าเหงาแหละ
2021-03-04
1