Ep.3

ลินดารู้เเล้วว่าตัวเองได้ถูกย้อนมาในอดีตเเต่ลินดาก็อดสงสัยไม่ได้ว่านี่ใช่ตนเองในอดีตหรือเปล่าตอนนี้ลินดากำลังสงสัยไปหมด

ลินดา : ถ้าเทียบกับไทย ตอนนี้ไทย พ.ศ.อะไรหรอ

เหม่ยหลิง : ปี พ.ศ. 2,000 ค่ะ

ลินดา : ปีนี้ประเทศไทย พ.ศ. 2,564

ลินดา : อ๊ากกกกกกก 564 ปีเเล้วหรอออ

เมื่อลินดาหลับไปลินดาได้เห็นเทวดาองค์หนึ่งท่านบอกว่า"หากเจ้าอยากกลับไปปัจจุบันมากนักข้าจะให้เจ้ากลับไปได้เเค่วันที่พระจันทร์เต็มดวง เเต่ถ้าเจ้าอายุ 28 เมื่อไรเจ้าจึงจะกลับไปปัจจุบันได้ "

...เมื่อลินดาตื่น...

ลินดา : เหม่ยหลิง ปีนี้ข้าอายุเท่าไรหรอ

เหม่ยหลิง : 20 ปีเพคะ

ลินดา : เท่าเราในปัจจุบันเลยนี่

เหม่ยหลิง : คุณหนู จางหมิน ถามทำไมหรอคะ

ลินดา : เปล่าหรอก...ไม่มีอะไร

ลินดา : คืนพระจันทร์เต็มดวงอะไรกันฉันจะกลับไปได้ยังไง....เเต่ขนาดย้อนอดีตทำไมถึงย้อนมาได้นะ ช่างมันเถอะเดี๋ยวเมื่อถึงเวลานั้นก็จะรู้เองเเหละ

...เมื่อคืนพระจันทร์เต็มดวงมาถึง......

ติ๊ด...ติ๊ด...ติ๊ด.....

ลินดา : ...เหม่ยหลิง...

มิ้นท์ : ลินดาตื่นเเล้ว

ลินดา : อยู่ที่ ร.พ.ได้ไงนะ อ้ะมิ้นท์ ทำไมมิ้นท์หน้าเหมือนเหม่ยหลิงจังนะตอนที่อยู่กับเหม่ยหลิงก็ไม่ทันได้สังเกตุ...เอาเเต่กังวล อ้ะนี่ปัจจุบันหรอ นี่เรากลับมาจริงๆหรอ

มิ้นท์ : อยากกินอะไรหรือเปล่าเดี๋ยวฉันจะลงไปซื้อให้

ลินดา : งั้นขอ ข้าวผัดกระเพรา,น้ำโค้ก เเล้วก็ขนมอะไรก็ได้......อ้อเงิน

มิ้นท์ : ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง

ลินดา : ข....ขะ...ขอบใจนะ

มิ้นท์ : ไม่เป็นไร

หมอ : หมอว่าวันนี้คุณลินดาน่าจะกลับได้เลยนะครับเพราะว่าส่วนต่างๆของร่างกายคุณลินดาไม่ถูกกระทบกระเทือนครับ

ลินดา : ก็ยังดีที่กลับมาปัจจุบันเเล้วได้กลับบ้านเลย ( ความคิด )

...สองวันผ่านไป......

มิ้นท์ : ลินดาหลับไปอีกเเล้วทำไมถึงตื่นมาเเค่วันเดียวนะ.....เเปลกจัง...

เหม่ยหลิง : คุณหนูจางหมินคะ รับชาหน่อยไหมคะ...

ลินดา : จ้ะ...เอ่อ..เหม่ยหลิง

เหม่ยหลิง : เพคะ