แมรี่/ริวเดล

2ปีที่แล้ว

เมื่อถึงโรงพยาบาลชายหนุ่มหน้าตาคมเข้มละม้ายคล้ายกับชายผู้หนึ่งที่มีนามว่า'ราฟ วิลเลียม'เดินที่ประชาสัมพันธ์ ของโรงพยาบาล เขาสอบถามชื่อคนไข้ก่อนที่ 'ราฟ วิลเลี่ยม'จะมาถึง

"คนที่ชื่อ หนูนา ราชราภา ครับ"เขาตอบเป็นภาษาอังกฤษชัดเจน เขามั่นใจว่าเธอคนนั้นมาคลอดบุตรแน่นอน เจ้าหน้าที่ชะงักเล็กน้อยต่อความหล่าเหลาของชายผู้นี้ ถึงแม้ว่าเขาจะสวมฮูดปกปิดเรือนผม สวมใส่แว่นตาดำก็ตาม เจ้าหน้าที่ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีเพราะคิดว่าเขาอาจจะเป็นสามีของเธอ หลังจากที่เขาได้ข้อมูลของหญิงสาว เขาจึงไม่รีบร้อนอะไรมากมายจึงไปนั่งพักที่สำหรับให้ญาติรอ

ระหว่างที่เขากำลังอ่านหนังสือพิมพ์เพื่อรอให้'ราฟ วิลเลียม'ปรากฏตัวนั้น สายตาอันแหลมคมไปปะทะกับร่างใหญ่ชนกับร่างบางคนนึง รูปร่างอรชร ท่าทางกิริยาเหมือนผู้ชาย แต่หน้าตาของเธอละม้ายคล้ายคนที่เขาสืบหามานาน

"โทษฮะ"

คำพูดสั้นๆ กับท่าทางรีบร้อนของเธอมันทำให้เขามองตามทันที ไม่ใช่หน้าตาที่คล้าย แต่น้ำเสียงหวานจนเขาหลงไหล

"รามัณต์ นายไปสืบดูสิ ยัยนั้นรีบร้อนไปไหน"

"ยัยนั้นไม่มีความจำเป็นกับนายน้อยเลยนะครับ"

"ยัยนั้นต้องเป็นอะไรกับเมียของฉันแน่ พวกนายไม่สังเกตรึหน้าตา น้ำเสียงช่างคล้ายกันสิ้นดี"

"ก็จริงครับ"

จังหวะนั้นเองเดย์วิ่งเข้ามาหานายน้อยของเขาทันที เดย์ตามหนูเล็กมาตลอดตั้งแต่ แพน สาวน้อยที่อยู่ข้างกายหนูนามาตลอด เดย์สืบหามาแต่ต้นจนได้ข้อมูลของครอบครัวนี้มาและเขาก็ความจำดีพอว่าหนูนามีน้องสาวดป็นทอม

"ตามยัยทอมนั้นไปก่อนครับ ยัยทอมมันกำลังกรอกประวัติของเด็กและคุณหนูนา ไม่งั้นใบสูจิบัตรคุณหนูได้มีชื่อแม่และเป็นสัณชาติไทยอย่างเดียวแน่ๆ "

"รามัณต์ตามไป ใช้ในนามของฉัน ถ้ามีอะไรฉันเคลียร์เอง"

"ครับนายน้อย"

สิ้นสุดคำสั่งของราฟร่างใหญ่ของรามัณต์วิ่งตามยัยทอมนั้นไป แน่นอนว่าการตามไปเขาไม่ทำให้เหยื่อตายใจแน่นอน หลังจากที่ยัยนั้นกรอกเอกสารเสร็จ เขาเข้าไปติดต่อกับเจ้าหน้าที่ทันทีแน่นอนว่าเจ้าหน้าที่พวกนั้นไม่ยอม เขาเลยยื้นไม้เด็ด บัตรเจ้าหน้าที่กรุ๊ปบีท วิลเลี่ยม บริษัทที่โด่งดังทุกราชอาณาจักร บริษัทที่สนับสนุนโรงพยาบาลนี้อยู่ เจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาลทุกคนย่อมรู้จักดี

"ผมขอแก้ประวัติคนไข้ที่ชื่อว่า หนูนา ราชราภา กับลูกที่พึ่งเกิอมา"

"ปกติเราไม่สามารถทำได้นะคะ"

"มันต้องทำได้สิครับหรือต้องให้คุณราฟ วิลเลี่ยม มาทำเรื่องเอง"

"คือ..."

"ถ้าไม่อยากมีปัญหาให้ความร่วมมือด้วยครับ"รามัณต์พูดเสียงแข็ง

"ทำตามที่หมอนี่สั่งเถอะ ผมรับรองให้ว่าหมอนี่เป็นคนของวิลเลี่ยม" ชายหนุ่มยื้นตามบัตรให้กับเจ้าหน้าที่ รามัณต์หันไปมองนายน้อยอีกคนของตระกูลวิลเลี่ยม

"ฉันขอสั่ง ห้ามบอกให้นายน้อยของนายรู้ว่าฉันอยู่ที่นี้ โดยเฉพาะมากมาย ห้ามรู้เด็ดขาด

"ครับนายน้อยริว"

"ครับนายน้อยริว"

ณ คฤหาสน์เกลจิล

หญิงสาวร่างบางกำลังหลับไหลในห้วงนิทราอย่างสบายใจ เธออยู่ในความฝันที่แสนหวานระฆังวิวาห์สั่นไปมาเสียงไพเราะเจ้าของร่างบางนามว่า แมรี่ เกลจิล อยู่ในชุดเจ้าสาวเกาะอกยาวประดับด้วยคริสตันและลูกไม้เผยช่วงแขนที่เนียนสวย ผิวพรรณเป็นประกายมีออร่า หน้าตาถูกเต็มแต่งอย่างละนิด ปากนิดจมูกหน่อย สร้างความสง่าเป็นอย่างยิ่ง ตอนนี้เจ้าสาวได้ถือช่อดอกไม้เตรียมตัวรอบิดาของเธอส่งตัวเข้าโบสถ์

"เตรียมตัวไปได้แล้วครับคุณหนูแมรี่"ชายชุดดำที่แต่งกายสุภาพเดินเข้ามาหาแมรี่คุณหนูแสนสวย ไม่ใช่สวยธรรมดาสวยสุด ที่สุด ของที่สุด หญิงสาวเงยหน้าไปสบตากับบอดี้การ์ดทันที

"นายพึ่งมาใหม่หรอ ทำตัวดีๆนะอย่าทำฉันอารมณ์เสียล่ะ ไม่งั้นฉันไล่นายออกแน่"แมนีเมื่อเห็นบอดี้การ์ดหนุ่มที่มาใหม่ อะไรกันเนี้ยประเทศฉันขาดบอดี้การ์ดมือดีแล้วหรอถึงจ้างคนเอเชียมาเป็นบอดี้การ์ด หน้าตาก็งั้นๆ

"ครับ"

แมรี่เดินออกจากห้องแต่งตัวทันที ทำไมพ่อฉันมาช้าจังนะ เธอเดินไปเรื่อยๆ

"ทำไงไกลจังเนี้ย เดินขาลากแล้วนะ"แมรี่เดินผ่ากลุ่มดอกไม้ที่ถูกประดับตามทาง เธอเดิมไปจนมีฝามืออุ่นๆฉุดเธอระหว่างทาง ร่างของเธอล้มทับร่างใหญ่ได้สักพักเสียงปืนก็ดังขึ้นสนั่นหวันไหว

ปัง!!!!! ปัง!!!!!! ปัง!!!!!!!

เสียงปืนดังขึ้นต่อเนื่อง ฝามือหนานั้นยังคงกดศีรษะของแมรี่ลงกับอกของเขาตลอด เขาไม่ตอบโต้อะไรก็เสียงปืนที่ยิงกันไปมาเลย พอเธอจะอ้าปากถามเขา เขาก็กดหน้าเธอลงอกกว้าง เขาเอาแต่ให้เธอเงียบอย่างเดียว

'นายเป็นใครอะ หน้าด็ยังไม่เห็นหรือว่าเป็นคนร้าย ทำไงไม่ฉุดเธอล่ะ ทางออกก็เยอะหรือกลัวกระสุนพลาดมาโดนเธอรึ"เมื่อคิดได้ดังนั้น ปากเล็กก็เริ่มส่งเสียงขอความช่วยเหลือ ในเมื่อเขามาดีหรือมาร้ายเธอไม่สามารถรู้ได้ เธอขอเลือกสายกลางตนต้องเป็นที่พึ่งแห่งตน

"ช่วยด้วย!!!! ช่วยด้วยค่า!!!!!"

"เงียบน่า!!! ร้องให้พวกมันยกพวกมาปาดคอรึไง ยัยบ้า"

"ใครห๊ะะ ยัยบ้า นายกล้าว่าฉันเราะ"แมรี่หันไปมองหน้าเขาทันที นี่มันนาย นาย ว้าย!!!!"

ชายหนุ่มอุ้มหญิงสาวที่จ้องจะด่าเขาทันที เเตาพอเขาเห็นพวกนั้นเล็งปืนใส่คุณหนูปากดี เขาจึงอุ้มเธอมานั่งตักแล้วเอาเบี่ยงบังกระสุนทันที

"ปัง!!!!"

"เหือก!!!"เขาร้องออกมาทันทีเมื่อลูกกระสุนปาดเข้าไปที่แขนของเขาและเธอก็รู้สึกได้ว่าเขาโดนยิง

"นาย นายโดนยิงรึ นายอดทนไว้นะ"เสียงของหญิงสาวเริ่มสะอื้นทันที ทำไมฉันต้องเจอเรื่องแบบนี้ด้วย งานแต่งแท้ๆ

กริ๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!

"โอ้ย!!!อะไรเนี้ย!!!!ใครตั้งนาฬิกาปลุกห๊ะ!!!!"เราะ"แมรี่หันไปมองหน้าเขาทันที นี่มันนาย นาย ว้าย!!!!"

ชายหนุ่มอุ้มหญิงสาวที่จ้องจะด่าเขาทันที เเตาพอเขาเห็นพวกนั้นเล็งปืนใส่คุณหนูปากดี เขาจึงอุ้มเธอมานั่งตักแล้วเอาเบี่ยงบังกระสุนทันที

"ปัง!!!!"

"เหือก!!!"เขาร้องออกมาทันทีเมื่อลูกกระสุนปาดเข้าไปที่แขนของเขาและเธอก็รู้สึกได้ว่าเขาโดนยิง

"นาย นายโดนยิงรึ นายอดทนไว้นะ"เสียงของหญิงสาวเริ่มสะอื้นทันที ทำไมฉันต้องเจอเรื่องแบบนี้ด้วย งานแต่งแท้ๆ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***