คุณอา ไรย์

ชายหนุ่มเอื้อมระอาเด็กสาวที่ต่อล้อต่อเสียง ก็เขาพูดอยู่ว่าเขายังไม่แก่ ยังจะเพิ่มสรรพนามให้ใหม่อีก อายุของเขาและของเธอก็ไล่ๆกัน อยากรู้จังพ่อของเธอทำอาชีพอะไรทำไมถึงมีแต่เพื่อนที่มีอายุห่างกันขนาดนี้

หลังจากทำแผลให้ชายหนุ่มเสร็จ เธอก็ขอไปทำอาหารเช้าเพื่อให้ชายหนุ่ม ได้ทานข้าวเช้า และยาเขมจะได้พักผ่อน

"ข้าวต้มคะ"

หญิงสาวยกข้าวต้มมาให้ใช้หนุ่มกินหอมฟุ้ง เรียกความหิวโหยได้เป็นอย่างดี เขาพยักหน้ารับ ทันทีเมื่ออาหารถูกวางไว้ตรงหน้า

"อร่อย"

ชายหนุ่มพูดออกมาตามความจริง เด็กสาวคนนี้มีฝีมืองานเข้าครัวจริงๆ ต่างจากคนรักของซิการ์ที่ทำไข่ดาวยังไม่เป็นเลย

"เมื่อวานหนูก็ทำให้คุณอากิน แต่คุณอาไม่ตื่น"

"หรอ"

"ค่ะ"

"ถ้างั้นเธอคงเป็นคนเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ฉันด้วยใช่ไหม"

ชายหนุ่มถามกลับหลังจากที่เขาฟื้นขึ้นมากลางดึก เขารู้ตัวดีว่าเธอเป็นคนจัดการทุกอย่างให้เขาและตอนเช้ามืดเขาได้สำรวจบ้านหลังนี้แล้วว่ามันไม่มีอะไรเลยสำหรับตอนนี้ที่นี้ยังถือว่าปลอดภัยอยู่ เด็กน้อยคนนี้อาจจะเป็นชาวบ้านธรรมดาๆก็ได้แต่ถ้าหากเด็กน้อยเล่นไม่ซื่อเมื่อไหร่เขาจะเป็นคนหักคอเอง

ลตาหันหลังให้ชายหนุ่มทันทีที่เขาถามแบบนั้น มันก็ใช่อยู่ที่เธอเป็นคนเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เขาแต่พอนึกถึงตอนนั้นทีไรดวงหน้าของเธอชอบร้อนวูบวาบทันที

"คะ ก็คุณอาเลือดออกมากแล้วไหนจะตัวเปียกน้ำอีก"ลตาตอบไปตามตรง

"คุยกับผู้ใหญ่อย่าหันหลังคุย หันหน้ามา"ไรย์พูดขึ้น

"เดียวหนูไปซักผ้าก่อนนะคะ"

ลตารีบพูดตัดบทแล้วรีบเดินออกจากห้องรับแขกทันที สายตาคมมองตามร่างน้อยที่รีบเร่งหนีเขาเผยรอยยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยพร้อมเพิ่มเสียงเพื่อให้เด็กน้อยได้รับรู้

"มากินข้าวกับฉันก่อนไหม"

"ไม่คะ เดียวหนูกินของหนูเอง"สาวเจ้าตอบกลับทันที เช้าวันนี้ได้แกล้งเด็กแล้วรู้สึกสบายใจจัง

'เด็กน้า~เด็กน้อย'

เมื่อกิจวัตรประจำวันของลตาเสร็จแล้ว ตอนนี้เวลาล่วงเลยมาถึงเที่ยงวัน เธอทำต้มจืดเต้าหู้สำหรับคนป่วย มือน้อยๆยกถาดอาหารไปที่ห้องรับแขกที่ชายหนุ่มยึดเป็นสถานที่พักผ่อนส่วนตัวไปแล้ว สายตาของเธอกวาดไปตามห้องเมื่อคนที่ควรป่วยน่าจะนอนพักผ่อนที่โซฟา

"คุณอาคะ" ลตาออกเสียงเรียกชายหนุ่มทันทีที่ตนหาเขาไม่เจอ จรดเท้าน้อยได้ยินเสียงน้ำในห้องน้ำถึงได้โล่งอกว่าคนป่วยไม่ได้ล้มหัวฟาดพื้นที่ไหนสักแห่ง

"คุณอาคะ"ลตาร้องเรียกชายหนุ่มที่อยู่ในห้องน้ำอีกครั้ง

"ว่า.."

"หนูทำอาหารสำหรับตอนเที่ยงไว้แล้วนะคะ ยาวางอยู่ข้างๆกันนะคะ"

"....."ชายหนุ่มไม่ตอบสาวน้อยแล้วอาบน้ำต่อ

"คุณอาคะ ได้ยินที่หนูพูดใช่ไหมคะ"ลตาถามซ้ำอีกครั้งเพราะกลัวชายหนุ่มเป็นลมล้มพับไม่อย่างนั้นคงจะลำบากเธอเพราะบ้านหลังนี้มีแค่เธอกับเขาเท่านั้น คิดแล้วเด็กสาวก็เริ่มกลัวคนป่วยที่อยู่ในห้องน้ำขึ้นมา ถ้าหากเขาหายเจ็บป่วยแล้ว เขาคงไม่ตัดแขนตัดขาเอาเธอไปเป็นขอทานหรอกนะ

"ฉันรู้แล้ว"ชายหนุ่มตอบกลับมาด้วยเสียงที่งุดหงิดเล็กน้อย

ไรย์เปิดประตูห้องน้ำออกมาไม่ส่งสัญญาณใหัคนที่อยู่หน้าห้องน้ำได้รับรู้ ร่างเล็กของลตาตกใจสุดขีดเมื่อสายตาไปปะทะกับกล้ามอกกล้ามแขนของเขาที่มีหยดน้ำตามลำตัวมีผ้าขนหนูสีชมพูหวานเย็นพันอยู่ที่รอบเอว

ลตาเดินถอยหลังทันทีที่ไรย์เดินหน้ามาหาเธอ มือใหญ่ยกขึ้นไปแตะหน้าผากของลตาเพราะเขาเห็นว่าเด็กน้อยหน้าแดงขึ้น

"ไม่สบายรึเปล่า ติดไข้มาจากฉันใช่ไหม"

ลตาส่ายหน้าส่ายตาทันทีและเดินถอยหลังอีกเพื่อให้พ้นรัศมีกลิ่นไอของเขา

'เขาไม่รู้ใช่ไหมว่าเธอเขินเขาอยู่'ลตาคิดในใจ

"มีเสื้อผ้าผู้ชายอีกไหม พอดีฉันไปค้นที่ห้องนอนของเธอมันไม่มีไซส์ฉันเลย"ไรย์พูดจบประโยคเด็กสาวตาโตทันที ถ้าเขาไปค้นเสื้อแล้วชุดชั้นในละ เห็นหมดแล้วใช่ไหม?

"จะเอาเสื้อผ้าทำไมไม่บอกหนูก่อน เดียวหนูไปหาให้"

"เธออยู่ให้ฉันบอกรึเปล่าละ"

"ก็….ก็หนูทำงานบ้านอยู่"

"ฉันไม่อยากเถียงกับเธอ เธอหาเสื้อผ้าให้ฉันทีเดียวไปรอหัองรังแขก"

"คะเดียวหนูไปหาให้ แปปนึงนะคะ"สาวน้อยพูดจบรีบวิ่งไปที่ห้องนอนทันที

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***