คนขององค์กร

เกรซประคองซิการ์ขึ้นนอนบนตักสายตาของเธอพยายามแสดงถึงความเสียใจที่ตนลั่นไกออกไปถูกคนรักของตนเองถึงแม้ว่าจะเป็นแผนการที่ถูกจัดฉากขึ้นมาเพื่อรักษาพยานสำคัญถึงแม้เจ้าตัวจะไม่ค่อยให้ความร่วมมือ

"ที่รักเจ็บไหม"

"นิดนึงจ้ะ"ชายหนุ่มกุมมือเธอขึ้นมาแนบแก้มสาก

"ทนนิดนึงนะ รถโรงพยาบาลกำลังมาแล้ว"

บทสนทนาของทั้งสองคนอยู่ในสายตาเจ้าหน้าที่ที่ทำงานให้กับองค์กร เกรซพยายามบีบน้ำตาให้น่าสงสารมากที่สุด ส่วนซิการ์นอนเอามือกุมแผลตนเอง สายตาของหนุ่มสาวประสานกันสื่อถึงความหมายบางอย่างว่าทีมของพวกเขาทำภารกิจสำเร็จ

ไรย์เร่งฝีเท้าเดินเลาะตามชายป่า เพื่อเอาชีวิตรอด จากการปะทะ หูของเขายังคงได้ยินปิดเสียงฝีเท้าตามมาในสมองของเขา ไม่คิดว่าจะเป็นฝีเท้าของเพื่อนตน เขาเร่งรีบ เดินทางเพื่อ หนีให้ออกจากห่าง บุคคลอันตราย ที่พร้อม จะเอาชีวิต ของเขา ให้กับยมทูต ร่างกายที่เหนื่อยล้า เนื่องจากเสียเลือด ของเขา เท้าใหญ่ เดินไปเรื่อยๆ สายตาเริ่มพร่ามัว ร่างใหญ่นั้น ตกลงไปลำธาร ทันทีที่สติของเขาเลือนหายไป

สายน้ำไม่เคยทรยศใคร และพร้อมจะชำระ สิ่งสกปรก ออกไปให้เหลือแต่เนื้อแท้ ร่างของชายหนุ่ม พลัดไปกับสายน้ำ 5-6 ไมล์ ไปติดอยู่ตาม พืชผัก ที่ปลูกในแม่น้ำ ตามตลิ่ง อุณหภูมิร่างกายของชายหนุ่ม เริ่มลดลง ตามอุณหภูมิของน้ำ สติเริ่มคืนมา ร่างกายเริ่มขยับ เขา พยายามตะเกียกตะกายให้ร่างกายของตัวเองได้ขึ้นฝั่ง เพื่อไม่ให้ตัวเองมีอันตราย เพราะจมน้ำ ร่างใหญ่เดินตามทางของลำธาร โซซัดโซเซ

มือของเขายังคงหยิกไปตามท่อนแขน เพื่อให้ตัวเอง มีสติตลอดเวลา ร่างกาย ตอนนี้มีอุณหภูมิสูงกว่าปกติ เพราะเขา เริ่มทนพิษบาดแผลไม่ไหวแล้ว ชายหนุ่ม พยายามลืมตา และหรี่ตาลง เพราะตัวเองเริ่มฝืนสังขารไม่ไหว ภาพข้างหน้า เป็นบ้าน สไตล์โมเดิร์น ที่ห่าง จากป่าออกไป จากที่เขาหนีมา

"ทำไม..." ชายหนุ่มเอ่ยเสียงแผ่วเมื่อเห็นสาวน้อยออกมาจากบ้าน คำถามที่อยู่ในหัวความน่าจะเป็นไม่น่าเกิดขึ้นได้ บ้านที่ถูกสร้างห่างไกลคำว่าหมู่บ้าน บ้านหลังนี้ห่างออกจากหทู่บ้านมากนัก มันเหมือนบ้านที่เอาไว้กบดานมากกว่าที่พักอาศัย

แต่พิษไข้และพิษบาดแผลไม่สามารถทำให้เขาได้รู้คำตอบ ร่างทรุดลงพื้นทันทีเมื่อร่างกายไม่สามารถยื้อสติเพื่อตองสนองความต้องการได้

"พี่คะ!"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

คนขององค์กร

บทต่อไป

สาวน้อย ลตา

