EP 3

สตูดิโอแสงจันทร์

บรืนนน บรืนน...เสียงรถธนาเลี้ยวเข้ามาในสตู

เขาเปิดกระจกรถ (ถอดหมวกเรียบร้อย) ยื่นหน้าออกมา

ทอยซึ่งยืนอยู่ตรงประตูทางเข้าเห็นใบหน้าไม่คุ้นตา

ทอย

ทีมงานรึเปล่าครับ แผนกไหนเอ่ย

หรือเป็นนักแสดงครับ...อ่า..แต่ถ้าไม่ใช่นักแสดง

ไปจอดตรงโน้นเลยครับ (โบกมือชี้ไปตรงลานจอดรถ)

ธนาไม่ได้ตอบอะไร ได้แต่ผงกหัวรับ และเลี้ยวรถไปทางลานจอดรถ….

ทอยพึมพำคนเดียว.. "คงไม่ใช่ลูกค้าหรอกใช่มั๊ยนะ..หน้าตาดีไป...ไม่น่าจะใช่"

ธนาจอดรถ ปิดประตูรถ สูบบุหรี่ ตรงลานจอดรถ มองดูนาฬิกาข้อมือ..

เขาดับบุหรี่ทิ้งลงพื้นและขยี้ด้วยรองเท้า ก่อนก้มลงหยิบก้นบุหรี่ขึ้นมาใส่ถังขยะ

ธนาเปิดท้ายรถ เปลี่ยนเสื้อเป็นเสื้อยืดสีดำแขนยาวคอวี

ฉีดน้ำหอมตรงซอกคอทั้งสองด้าน หยิบกระดาษแอลกฮอล์ออกมาเช็ดมือ

เซทผมให้เข้าทรง ล๊อกประตูรถ และเดินมุ่งหน้าไปที่สตูดิโอ..

หน้าประตูทางเข้าสตูดิโอ มีรถของแผนกเสื้อผ้า ช่างหน้าช่างผม

กำลังทยอยขนของลงจากรถ

ธนาเดินมาถึงทางเข้าประตูสตูดิโอ ในขณะที่แผนกเสื้อกำลังลากรถเข็นและราวเสื้อผ้าเข้าสตู

ออม กับ นาโอมิ ผู้ช่วยแผนกเสื้อผ้าเหลือบเห็นธนาที่กำลังเดินมุ่งหน้ามาทางพวกเขา

ด้วยความสูงอันโดดเด่น ชุดดำทั้งตัว ใบหน้าสะอาดเกลี้ยงเกลา กลิ่นหอมอ่อนๆ

ไม่สามารถหนีพ้นสายตาของออมกับนาโอมิได้

นาโอมิ

อ๊ายยยย...แต่งค่ะ!...งานดีมว๊ากกกกก

ออม

งานคุณภาพมากค่ะแม่!

นาโอมิกับออมเข็นราวเสื้อผ้าเข้าสตูส่งเสียงวี๊ดว๊าย  ในขณะที่ธนากำลังเดินเข้าใบในสตู ด้วยความเผือกของนาโอมิ

นาโอมิ (ยิ้มร่า แอ๊ปเสียงสาวน้อย)

สวัสดีค่าาา คุณพี่! แผนกไหนคะเนี่ย มองหาเนื้อคู่อยู่รึเปล่าเอ่ย..

ถ้าใช่ ก็เจอแล้วล่ะค่ะ น้องชื่อนาโอมินะคะ แล้วคุณพี่ละค๊าาาา..จุ๊บๆๆ

ในขณะที่นาโอมิกับออม กำลังหัวเราะระริกระรี้

ธนาไม่ได้หันหน้ามามองทั้งคู่เลยซักนิด

ได้เพียงแต่มองไปรอบๆ และพูดโดยไม่หันมอง

ธนา

โปรดิวเซอร์ อยู่ที่ไหนครับ

นาโอมิกับออมหุบยิ้มเมื่อได้ยินคำถาม...ออมเบ้ปาก

ออม (หันไปพูดกับนาโอมิ เบ้ปาก)

สามีไม่ได้มาหาหล่อนย่ะ เค้ามาหาพี่ยุริน!

นาโอมิ (มื้อชี้บอกทิศทาง)

คงอยู่แถวโน้นแหละค่ะคุณพี่

ตรงโต๊ะที่มีจอมอนิเตอร์แล้วก็เก้าอี้ผู้กำกับเยอะๆอ่ะค่ะ

ธนา (มองตามมือที่นาโอมิชี้)

ตรงโน้นเหรอ แล้วจะรู้ได้ไง ว่าคนไหน

ออม

เคนที่นั่งหน้าจอคอม

ชุดสีดำล้วน มีคนเดียวคร่าาาา

ธนาเดินไปโดยไม่พูดอะไร..ออม..เหวี่ยงใส่นาโอมิที่กำลังเข็นราวเสื้อผ้า

เดินจิกเท้าเป็นนางแบบ และบ่น พึมพำตลอดทาง

ออม

ไรแว๊.. หน้าตาก็ดี หยิ่งแท้นะพ่อ!

นาโอมิ

เทพบุตร สุดเย็นชาอ่ะแก! ว่าที่สามีช้านนน!

อ๊ปป้า คะ อ๊ปป้าขาาาาาาา

ขณะที่นาโอมิยืนรีดเสื้อผ้ากับออม อยู่ในห้องแต่งตัวนักแสดง สลับนินทาเรื่องชาวบ้าน

เอมิกาเปิดประตูโพล่งเข้ามาในห้องแต่งตัว

เอมิกา

เฮลโหลววววว..ที่รัก นักแสดงมารึยัง ทุกอย่างโอเคดีไหม

เมาส์มอยอะไรกันอยู่จ๊ะเธอสองคน

ออม

ฮายยย..ทุกอย่างโอเคดีค่ะพี่เอม ยกเว้นอย่างเดียว (เบ้ปาก)

นาโอมิ (พูดสวน)

ยกเว้น ว่าที่สามีอ๊ปป้าของหนูอ่ะพี่

ช่างเย็นชาเหลือเกิน..เฮ้อออ

เอมิกา

ฮ๊าาา...เธอจะแต่งงานแล้วเหรอ!

อ๊ายยย อิจฉาาาา

ออม

เดี๋ยวๆๆๆ ว่าที่สามงสามี แต่งงแต่งงานอะไร

งานมโนล่ะสิไม่ว่า..ชิ

เอมิกา

อ้าวว..งั้นยังไง..เร็วๆ เล่ามา!

ทางด้านยุรินซึ่งกำลังนั่งอ่านเอกสาร สลับกับพิมพ์เอกสารบนแล็ปท็อปของเธออย่างจดจ่อ

โดยไม่รู้ตัวเลยว่า ธนากำลังเดินเข้ามา

ธนาหยุดชะงัก ทันทีเมื่อเขาเห็นใครบางคนที่ดูคุ้นตา…

เขายืนนิ่งโดยไม่พูดอะไร เขายืนมองยุรินอยู่แบบนั้น

“ไม่จริงน่า..ยัยบ้านี่เองเหรอเนี่ย......เฮอะ...ดูเข้าสิ..ไม่ได้สนโลกเล้ยย

ทั้งๆที่เรายืนอยู่ตรงนี้.....ไม่ใช่ว่า ชอบจ้องคนอื่นเป็นปกติรึไงนะ”

ธนาสังเกตุเห็นว่า ถึงแม้ยุรินจะไม่ได้แต่งหน้า

ก็จัดว่าเป็นผู้หญิงที่หน้าตาสวย..ซึ่งหายากมากในยุคนี้…

ธนายังคงยืนวิเคราะห์ยุรินอยู่อย่างนั้น.…ขณะที่ยุรินยังคงจดจ่ออยู่หน้าแล็ปท็อป

กริ๊งง กริ๊งง….เสียงมือถือของยุรินที่วางอยู่ปลายโต๊ะดังขึ้น ยุรินยื่นมือควานหยิบมือถือโดยไม่ได้มอง

มือของยุรินปัดมือถือซึ่งกำลังจะตกลงพื้น

พรึ่บบ ควับบบ....ธนาคว้ามือถือยุรินที่เกือบจะตกพื้นไว้ทัน

ยุรินหันควับทำท่าเอื้อมเกือบตกเก้าอี้ สายตามองไปที่โทรศัพท์

ทันทีที่สังเกตุเห็นมือใครคนนึงรับเอาไว้

จึงรีบพูดโพล่งออกไปโดยที่ไม่ได้มองหน้า

ยุริน (มือทาบหัวใจ)

เฮ้ยยยย...โอ๊ยย.....

ขอบคุณค่ะ เฮ้อ.......ตกใจหมด

 นึกว่าจะตกแตกแล้วนะเนี่ย....เกือบไป

(เงยหน้าขึ้นมอง) เอ่อ.....(เงียบ… เอียงคอ)

ดวงตาสีน้ำตาลกลมโตขนตายาว

ใบหน้าเรียวรูปใข่แสนสวยไร้ศัลยกรรมของยุริน

ทำให้ธนาเผลอจ้องมอง...

มองอยู่เนิ่นนาน.......

“ชอบจ้องคนอื่นเป็นนิสัยหรือยังไงนะ” ธนาพึมพำในลำคอ

“คะ..ว่าไงนะคะ” ยุรินถาม (เอียงคอ)

ธนาจำยุรินได้แน่นอน เพราเหตุการณ์ก่อนหน้าทั้งสองครั้ง

มีเพียงยุรินเท่านั้นที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว นั่นเป็นเพราะว่า ธนา เปลี่ยนเสื้อ

ถอดหมวก ทั้งเซทผมใหม่ ทำให้ดูแตกต่าง

ธนา (หน้านิ่ง)

ผมชื่อ ธนาครับ

เอมิกา บอกให้ผมมาหาคุณโปรดิวเซอร์

ยุริน (เอียงคอ)

เอ่อ..ไม่ทราบว่ามาติดต่อเรื่องอะไรเหรอคะ

ธนา

เอมิกาให้ผมมาทำหน้าที่แทนเชฟที่เกิดอุบัติเหตุเมื่อคืน

เห็นว่ามันสุดวิสัย และต้องการหาคนมาแทน

ยุริน (ยิ้มการค้า)

อ๋ออออ!!!...(รีบกุมมือของธนา)

ชื่อธนาใช่มั๊ยคะ!

ฉันชื่อ ยุรินค่ะ เป็นโปรดิวเซอร์

ธนา (ธนารีบชักมือออก)

อ่า..ปล่อยมือผมก่อนได้มั๊ย

ผมไม่ชอบให้ใครมาโดนตัว

ยุรินกระหยิ่มยิ้มเบาๆนึกในใจ “แหม่ๆๆๆ...หวงเนื้อหวงเนื้อจริง พ่อคุณ..ชิ”

ยุริน (ยิ้มการค้า)

อุ๊ยยย..ซอรี่ค่ะ..ดีใจมากเกินไปหน่อย

เลยลืมตัว.. ว่าแต่ว่า คุณโอเคกับเรทค่าตัวใช่มั๊ยคะ

แล้วก็ชั่วโมงทำงานมันอาจจะมากกว่าปกติ

แต่ว่าการถ่ายทำก็เป็นแบบนี้แหละค่ะ

เอ่อ..แล้วไม่ทราบว่าคุณธนา เคยทำอะไรทำนองนี้รึเปล่าคะ

ธนา (หน้านิ่ง)

จริงๆแล้ว..ค่าตัวที่คุณเสนอให้มันคือ

เรทรายชั่วโมงปกติของผม..อืม..

คุณเคยค้นดูข้อมูลผมรึเปล่า ถ้าเคยก็น่าจะรู้นะ....

ยุรินคว้าโทรศัพท์กดเสิร์ชหาข้อมูลของธนา “เชฟ ธนา” (Chef TANA)

ข้อมูลของธนาขึ้นหน้าจอเรียงรายและรีวิวต่างๆในต่างประเทศ

ยุริน (หน้านิ่ง จริงจัง)

ความสามารถของคุณระดับเทพเลยนะคะเนี่ย...แต่ว่า...

การถ่ายทำของเรา ไม่ต้องถึงระดับเทพก็ได้ค่ะ

เพราะว่ามันเป็นเพียงการทำอาหารฝรั่งธรรมดา

แล้วอีกอย่างโปรดัคโฆษณาชิ้นนี้คือ

 ผลิตภัณฑ์เครื่องครัวระดับไฮเอนด์

เพราะฉะนั้นส่วนใหญ่เราจะโฟกัสไปที่ตัวสินค้าค่ะ

แต่โดยรวมแล้ว อาหารที่ทำขึ้นมาก็ต้องดูดีด้วยค่ะ

ง่ายใช่มั๊ยคะ..(ยิ้มการค้า)

ธนา (หน้านิ่ง)

งั้นผมจะทำให้ดีที่สุดก็แล้วกัน

จู่ๆเอมิกาก็วิ่งรี่เข้ามาท่ามกลางการสนทนา เอมิกาเกาะแขนธนาอย่างสนิทชิดเชื้อ

ยุรินมองหน้านิ่งคิดในใจ "ไหนบอกว่า ไม่ชอบให้ใครมาโดนตัวไงยะ พ่อคุณ...เฮอะ"

เอมิกา

พี่ธนา! พี่ยุริน คุยกันแล้วเป็นไงบ้างเอ่ย

พี่ยุรินบรีฟรายละเอียดให้พี่ธนาฟังเรียบร้อยแล้วสินะคะ

ยุริน

อ้อ ก็เนี่ย..แค่คร่าวๆ..เธอมาพอดีเลย

งั้นฝากเธอพาเขาไปหาเอดี (AD / ผู้ช่วยผู้กำกับ) ละกัน

จะได้รายละเอียดกว่านี้..พอดีพี่ต้องรีบสะสางงานน่ะ

เอมิกา

รับทราบค่ะ

งั้นเดี๋ยวเอมพาพี่ธนาไปหาเอดีก่อนนะคะ

เหลือเวลาอีก (ดูนาฬิกา) อืม...น่าจะสามชั่วโมงก่อนเริ่มถ่าย สบายๆ

(พูดกับธนา) พี่ธนา ไปกันเถอะค่ะ

แล้วเดี๋ยวเราค่อยไปกินข้าวเช้ากันเนอะ

ยุริน (ยิ้มการค้า) ฝากด้วยนะคะ (ผงกหัวให้ธนา)

(ธนาผงกรับ)

ยุรินหันกลับไปนั่งทำงานที่เดิม คิดในใจ "รีบไปเลยย่ะ โถพ่อคุณ...พ่อเทพบุตร..ค่าาาาา

ถ้างบเยอะฉันก็ไปหาคนอื่นที่รู้จักแล้วย่ะ...เชอะ"

ระหว่างที่เอมิกาเดินนำหน้าพาธนาไปหาเอดี

ธนาหันกลับมาทำท่ามองไปตรงบริเวณจุดถ่ายทำหน้าเซท

และแอบเหลือบมองยุริน..เขานึกในใจ… “เฮอะ...น่าสนใจ…” แสยะยิ้ม

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***