EP 2

ปัจจุบัน

เวลา 03:30 (ตีสาม สามสิบ นาที)

หน้าร้านมินิมาร์ทใกล้คอนโดลักซ์ชัวรี

ชายหนุ่มเดินออกมาจากมินิมาร์ท หยุดยืนสูบบุหรี่หน้าร้าน พลางจิบอเมริกาโน่ร้อน

ภาพในหัวของเขาเป็นภาพของยุริน ซึ่งกำลังยืนอ่านห่อขนมปังอยู่เป็นเวลานาน

โดยที่ยุรินไม่รู้ตัวเลยวว่าชายชุดดำกำลังยืนมองอยู่อีกฝั่ง

ขนมปังไส้ถั่วดำเป็นขนมที่เขาชอบมาก

เขาเคยลองมาหมดเกือบทุกยี่ห้อ

ควันบุหรี่ล่องลอยผ่านออกมาจากปากสู่อากาศ

“ทำไมยัยนั่นต้องคิดเยอะจริงจังขนาดนั้นด้วย แค่ขนมปังถั่วดำ”

เขาสูบบุหรี่เข้าปอดอีกครั้งและพ่นออกมาอย่างช้าๆ

ภาพในหัวของเขาตอนนี้เป็นภาพของยุริน

ตอนที่เธอหันมองหน้าเขาและค้อนควับไม่พูดจา…

“อืมม...อยู่คอนโดเดียวกันงั้นเหรอ..ชั้น 18 งั้นสิ”

...….เขาส่ายหัว เขี่ยบุหรี่ทิ้ง “เฮ่ย...คิดเรื่องยัยนั่นทำไมวะเนี่ย..บ้าไปแล้ว”

เขาเดินไปที่รถและบ่นพึมพำในลำคออยู่อย่างนั้น

กริ๊งงง กริ๊งงง…..เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

ธนา

ว่าไงเอม….พี่.กำลังไป

......อืมมม….ไม่น่าจะเกิน ครึ่งชั่วโมง

เอมิกา

เหยย..พี่น่าจะไปถึงก่อนน้องนะเนี่ย

ทำไมไปเร็วจัง รบกวนหน่อยนะพี่ธนา มันสุดวิสัยจริงๆ

ธนา

เออ ไม่เป็นไร ยังไงก็นอนไม่หลับ ยังเจ็ทแลคอยู่เลย

ไปก่อนแหละดี เผื่อมีปัญหาจะได้มีเวลาแก้ไข

เอ้อ..แล้วของที่พี่ต้องใช้ เตรียมไว้หมดแล้วใช่ป่ะ

เอมิกา

เรียบร้อยจ้า โอเค งั้นเดี๋ยวเจอกันเนอะ

อ้อ..ถ้าพี่ไปถึงแล้ว พี่ไปหาโปรดิวเซอร์ก่อนเลยนะ

น้องแจ้งพี่เค้าไว้แล้วแหละ

ธนา

โอเค ขับรถดีๆ แล้วเจอกัน

ธนาแกะห่อขนมปังไส้ถั่วดำ กัดหนึ่งคำ ยิ้ม และจึงขับรถออกไป

ธนา หนุ่มหล่อ วัย 36 จมูกโด่ง คิ้วเข็ม กรามชัด ตาเฉี่ยว ริมฝีปากเรียวงาม ผมสีน้ำตาลเข้ม ตัวสูง

รูปร่างสมส่วน มีกล้ามนิดๆ ถือว่าใส่อะไรก็ดูดี

ธนาเป็นคนมีบุคลิกเงียบขรึม และเป็นคนคิดมาก แต่เป็นคนพูดจาตรงไปตรงมา

มักคิดถึงผู้อื่นก่อนตัวเองเสมอ ทำให้เขาต้องเผชิญกับปัญหาอยู่บ่อยๆ

ธนา เพิ่งกลับถึงไทยได้เพียง 2 วัน หลังจากใช้ชีวิตอยู่ที่บอสตัน ประเทศอเมริกา นานถึง 9 ปี

เขาเปิดร้านอาหารไทยฟิวชั่นในตัวเมืองบอสตัน ชื่อ “เบซิล” (Basil) ที่แปลว่า โหระพา

เป็นร้านอาหารตบแต่งสไตล์ คอนเทมโพรารี่ โมเดิร์น

เป็นร้านอาหารขนาดเล็ก มีเพียง 10 กว่าโต๊ะ เท่านั้น

เขาเริ่มทำอาหารจากการลองผิดลองถูก คิดค้นสูตรใหม่ๆขึ้นมา

ด้วยความมั่นใจบวกกับความรักในการทำอาหาร

ทำให้ร้านเล็กๆของเขาเป็นที่รู้จักในวงกว้างอย่างรวดเร็ว

ประกอบกับคุณภาพของวัตถุดิบที่ถูกคัดสรรอย่างใส่ใจและรสชาติอันดีล้นมากเกินราคา

เขาไม่ได้หวังกำไรมากมายจากการทำธุรกิจร้านอาหาร

เพราะสิ่งที่ทำให้เขามีความสุขนั้นก็คือ..ได้ทำในสิ่งที่ตนเองรัก

ลูกค้าประจำที่ร้านอาหารของธนาโอดครวญอย่างมาก ที่เขาต้องปิดร้านชั่วคราวเพื่อกลับประเทศไทย

เนื่องจากปัญหาธุรกิจครอบครัว….

----------

สตูดิโอแสงจันทร์

เวลา 03.50

บรรยากาศการทำงานในกองถ่ายโฆษณา แต่ละแผนกกำลังเตรียมการถ่ายทำในสตูดิโอ

ทีมไฟกำลังง่วนกับการเซทไฟอยู่ในสตูดิโอ ทีมกล้องกำลังโหลดอุปกรณ์ต่างๆลงจากรถ

แผนกอาหารเคเทอริ่ง (Catering) และแผนกคราฟเซอร์วิส (Craft Service)

กำลังจัดเตรียมเพื่อพร้อมกินเวลา 06.00 AM (หกโมงเช้า)

ทีมงานทุกคนกำลังทำหน้าที่ของตัวเองให้ตรงตามเวลาที่กำหนด

บรืนนน บรืนนน....(เสียงรถ)

ลุงสินเลี้ยวรถเข้ามาถึงหน้าประตูใหญ่ ทอย หัวหน้าแผนกโลเคชั่น

โบกไม้โบกมือชี้ให้รถไปจอดตรงลานจอดรถ

ลุงสินเปิดกระจกรถยื่นหน้าออกมา

ลุงสิน

กุ่ดม๊อนิ่งงง....ขอวนไปจอดด้านหน้านะพ่อหนุ่ม

ทอย

มอน่งมอนิ่งไรลุง ไปจอดตรงโน้นเลย (โบกมือชี้ไปที่ลานจอดรถ)

เดี๋ยวพวกรถเสื้อผ้า แผนกอื่นๆ ต้องมาจอดโหลดของลง

ไป ไป ไป..ไปจอดตรงโน้น

ก่อนที่ลุงสินจะอ้าปากพูดตอบ ยุรินบอกลุงสินให้เปิดประตูรถ เพื่อที่จะลง

ลุงสินเปิดประตูรถ ยุรินกระโดดลงจากรถ พอทอยเห็นว่าเป็นยุริน ก็ตกใจ

ทอย

ว๊ายยย!... พี่ยุรินเองรึนี่

(หันไปพูดกับลุงสิน) โด่ววว ลุงก็ไม่บอกเล่า

ไม่งั้นผมก็ให้วนไปจอดแระ

ยุริน

โอ๊ย..ไม่ต้องหรอกย่ะ ฉันไม่ต้องการอภิสิทธิใดๆทั้งสิ้น

เท่าเทียมกันทุกแผนกอ่ะดีแล้ว แต่..ยกเว้นรถของ

ลูกค้า (Client) กับเอเจนซี่ (Agency) นะยะคุณทอย

อ้อ...แล้วก็รถดาราด้วย

แต่จะให้ดี ทีหลังควรถามคนขับด้วยนะ ว่ารถใคร จะได้รู้

เผื่อเป็นรถคนสำคัญแล้วเราไม่คุ้น เค้าจะว่าเราดูแลไม่ดี

ทอย

รับทราบครับผ๊มมมม (มือตะเบ๊ะ)

ยุรินตบบ่าทอยเบาๆ แล้วเดินตรงไปที่เต๊นท์อาหารและเครื่องดื่มเป็นจุดแรกทุกครั้งเมื่อมาถึงกอง

ยุรินตรวจตราความเรียบร้อยของ อาหาร และ น้ำอย่างใส่ใจในรายละเอียด

หลังจากนั้นถึงเดินเข้าไปในสตูดิโอ เชคดูทีมไฟ ทีมกล้อง รวมถึงฉากและอุปกรณ์ต่างๆ

เมื่อทุกอย่างเข้าที่เข้าทาง ยุรินจึงเดินมานั่งตรงโต๊ะ ซึ่งถูกเซทไว้ ประกอบด้วยโต๊ะ เก้าอี้พนักพิง

จอมอนิเตอร์ซึ่งถูกวางไว้บนโต๊ะด้านข้าง ห่างจากฉากถ่ายทำประมาณ 4 เมตร

ยุรินนั่งลง เปิดแล็ปท็อป หยิบเอกสารตรวจเช็ครายละเอียดการถ่ายทำตามลำดับ..

อาชีพของยุรินคือการเป็น "โปรดิวเซอร์" สำหรับหนังโฆษณา

ซึ่งมีหน้าที่รับผิดชอบตั้งแต่การคำนวณบัดเจท (Budget) งบประมาณทั้งหมดในการถ่ายทำ

โฆษณา 1 ชิ้น เพื่อออกฉายตามสื่อ Multimedia ต่างๆ ด้วยเวลาเพียง 15 - 30 วินาที

เมื่อลูกค้า (เจ้าของแบร์นด์) และเอเจซี่ (บริษัทโฆษณา) เห็นพ้องร่วมกันกับงบประมาณ

โปรดิวเซอร์ต้องเลือกบุคลากรสำหรับทุกแผนกตามความเหมาะสมกับงบประมาณ

หน้าที่รองคือดูแลจัดการทุกอย่าง ให้เป็นไปตามวัตถุประสงค์ในสัญญา (Contract)

----------

(ภาพย้อนอดีต 8 ปี ที่แล้ว)

อเมริกา

ยุรินนั่งกอดเข่าร้องห่มร้องไห้ บนโซฟาในห้องของเพื่อนสนิท

ยูกิ เพื่อนชายที่ยุรินสนิทที่สุด สมัยเรียนอยู่ที่อเมริกา

ยูกิ (นั่งกอดอกมองยุริน)

เฮ้อออ....ไม่เหนื่อยรึไง ร้องทุกวี่ทุกวัน

ยุริน (น้ำตาไหล)

เหนื่อยดิ...แต่มันไหลเองอ่ะ..ฮือๆๆๆ

ยูกิ (ถอนหายใจ)

....กลับไทยเหอะ...หาอะไรทำ จะได้ไม่ต้องคิดมาก

ยุริน (สะอึกสะอื่้น)

....ทำอะไรถึงจะไม่ต้องคิดมากล่ะ..

ยูกิ

อยากทำจริงๆป่ะล่ะ ถ้าเอาจริง ฉันจะรีบติดต่อทางโน้นเลย

ยุริน (มองหน้ายูกิ)

.....อื้อ.....

----------

ประเทศไทย 8 ปีที่แล้ว

"เธอไปพบคุณไมเคิลนะตามรายละเอียดที่ส่งอีเมลให้" (เสียงยูกิ)

ยุริน (โทรศัพท์)

โอเค..เห็นเมลละ..เดี๋ยวอัพเดทละกันว่าเป็นไง

ยุรินพบกับไมเคิล ฝรั่งอังกฤษวัยกลางคนเป็นเจ้าของ บริษัทโปรดัคชั่น

ซึ่งรับถ่ายทำภาพยนต์ต่างประเทศในไทย

คุณไมเคิล ให้ยุรินไปเป็นล่ามภาษาอังกฤษ แผนกผู้ช่วยโปรดัคชั่น (Production Assistant)

ยุรินเป็นคนเรียนรู้เร็ว ประกอบกับไหวพริบปฏิภาณ ทำให้ไมเคิลถูกใจมาก

จึงแนะนำเธอให้กับเจ้าของบริษัทโปรดัคชั่นอื่นๆ

งานโปรดัคชั่น ค่อนข้างยุ่งและไม่เป็นเวลา ไม่เหมือนพนักงานอ๊อฟฟิต เข้า 9 ออก 5 โมงเย็น

การจัดการงานต่างๆที่ยุรินได้รับมอบหมาย ทำให้เธอยุ่งมาก จากคนที่นอนไม่หลับกลายเป็น

ความเหนื่อยสลบจนหลับ

----------

ปัจจุบัน

เวลา 04:00 (ตีสี่)

แสงไฟหน้ารถสาดส่อง

บรืนนน บรืนน...เสียงรถของธนาเลี้ยวเข้ามาหน้าประตูใหญ่......

(ป้ายหน้าประตูใหญ่) "สตูดิโอแสงจันทร์"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***