จุดกำเนิด

ท่ามกลางความขัดแย้งของสงครามระหว่างประเทศต่างๆในตอนนั้นเหล่าผู้คนก็ได้เผชิญกับ สัตว์ประหลาดที่ไม่ค่อยจะเป็นมิตรเท่าไหร่นัก

เราเรียกพวกมันว่า "Devourer" ส่วนใหญ่มักจะเรียกกันว่า "devou" เพราะอะไรนะเหรอ

"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันหรอกนะ"

"ฉันจำได้แค่นี้แหละจากวิชาประวัติศาสตร์ของโลก ฉันละรู้สึกอายแทนจริงๆเลยอุตส่ามีเทคโนโลยีที่อำนวยความสะดวกทันสมัยกว่าตอนนี้แท้ๆ แต่กลับสู้กันเองจนโดนเล่นงานแบบนี้มันก็ไม่น่าไหวมั้ง?"

เด็กหนุ่มคนหนึ่งกล่าวขึ้นในขณะที่กำลังวิ่งไปที่ชั้นเรียนของเขาท่ามกลางโคโนลี่แห่งที่ 3 มักเรียกกันด้วยชื่อที่ว่า The Dune โคโลนี่แห่งทะเลทราย

"แล้วนายจะรับการเข้าร่วมทดสอบเป็นนักผจญภัย ในครั้งนี้รึเปล่าละ โชจิ?" เพื่อนของเด็กหนุ่มกล่าว

" ถามอะไรโง่ๆละ มิไดฉันมีความฝันที่จะเป็นนักผจญภัยตั้งแต่เด็กแล้วละนะมิได" โชจิได้พูดขึ้น "แล้วนายละมิไดจะร่วมการทดสอบไหม?

" นั้นสินะฉันคงจะไม่ไหวหรอกก็ร่างมันดันอ่อนแอตั้งแต่เกิดเนี่ยสิ แถมเป็นพวกพัฒนาการช้าอีก แล้วก็ไอ่โรคโลหะนี้ด้วย อย่างฉันคงตามโชจิไม่ทันแน่ๆ" มิไดได้เอ้ยขี้นมาพร้อมกับดวงตาที่แสดงให้เห็นถึงความปราถนาที่มิอาจจะเป็นจริงได้

"ไม่หรอกน่า! ถ้ามี Core นายจะต้องหายจากอาการนี้แน่ๆฉันจะเป็นนักผจญภัยให้ได้ ถึงตอนนั้นฉันจะหา Core รักษานายเอง! " ดวงตาเป็นประกายที่แสดงให้เห็นถึงความตั้งมั่นอย่างแท้จริงจากภายใน

แต่ทว่าทันใดนั้น ก็มีเสียงประกาศดังขึ้นกังวานไปทั่วบริเวณ

"ขณะนี้ขอให้ทุกท่านหาที่หลบภัยโดยด่วนที่สุด มี Devou​rer หลุดเขามาภายในโคโลนี่แล้วกำลังมุ่งหน้าสู่ สถานศึกษารา จำนวน 1 ยูนิต" เสียงของชายหนุ่มพูดผ่านสถานีกระจายเสียง ในขณะที่โดมของโคโลนี่ค่อยๆเลื่อนตัวลงมาปิดแสงที่ส่องลงมาจากท่องนภา ไฟในโคโลนี่ค่อยๆสว่างขึ้นจนกว่าสถานการณ์นี้จะคลี่คลาย

จะไม่มีการเปิดโคโลนี่เด็ดขาดเพื่อป้องกัน

ความเสียหายที่จะเกิดขึ้น

" เฮ้นายได้ยินไหมนั้นสถานศึกษาของพวกเรานี่!? เราต้องรีบไปช่วยพวกเขาออกมาก่อนนะ!" โชจิตะโกนขึ้น

"ไม่ไหวหรอกเรานะยังเป็นแค่พวกฝึกหัดอยู่เองนะ จะให้ไปสู้กับไอ่ตัวที่สามารถฆ่านักผจญภัยตายเป็น

กองยังงั้นไงกัน! และอีกอย่างเรายังไม่รู้ระดับของ devou ตัวนี้เลยนะ!" มิไดพูดออกมาพร้อมกับความลังเล

ทันใดนั้นเด็กหนุ่มก็วิ่งออกไปโดยที่ไม่คิดจะฟังที่เพื่อนของเขาตักเตือนเลยแม้แต่น้อย เมื่อเห็นเพื่อนวิ่งออกไปด้วยความเป็นห่วงเขาจึงตามเพื่อนของเขาไป ท่ามกลางเศษทรายและลมแรงที่รอดเข้ามาภายในจากทางที่มองยังไงก็เหมือนหลุมที่โดนปืนใหญ่ต่อต้านรถถังยิงยังไงยั้งงั้นแหละ ทว่าลมและเศษทรายที่พัดเข้ามาแรงเกินกว่าจะทำให้ก้าวต่อไปจนในที่สุดเด็กน้อยผู้ที่มีร่างกายอ่อนแอก็ล้มลงท่าม

กลางเสียงดังมาจากทางข้างหน้า

"รอผมก่อนนะอาจารย์!" เด็กหนุ่มผู้วิ่งตรงไปยังสถานศึกษาที่เขาได้เรียนอยู่ตะโกนขึ้นฟ่าเศษทราย ฝุ่นและลมแรงไปจนในที่สุดก็เห็นสิ่งที่อยู่เบื้องหน้า

แต่ทว่า...

ภาพที่เห็นอาจจะไม่ค่อยน่าดูนักภาพที่เด็กน้อยคนนั้นเห็นมันเกินกว่าภาพที่คนในช่วงวัยอายุนี้จะรับได้

เลือด ชิ้นเนื้อ ไส้ ตับ หัวใจ ปอด ทุกอย่างกระเด็นอยู่ในช่วงบริเวณนั้น พร้อมกับ สิ่งมีชีวิตที่มีลักษณะดังเช่น สุนัขแต่ทว่ามีขนาดใหญ่จนหน้าตกใจมีฟันที่แหลมคม แต่กลับมีดวงตางอกออกมาตามร่างกายจนทั่วลำตัวขาที่เหมือนจะงอกออกมาเพิ่มแต่ดันไม่สมบูรณ์​ที่กำลังใช้อวัยวะที่มีลักษณะคล้ายกับท่อล้วงเข้าในลำคอของเด็กอีกคนหนึ่ง ท่ามกลางซากปรักหักพังของสถานศึกษารา...

"เห้ยไอ่ สัตว์ประหลาด! " เสียงของชายวัยกลางคนตะโกนดังขึ้นมามากพอที่จะทำให้ Devourer หันมาสนใจเขาแทน

"ตอนนี้แหละรีบวิ่งไปซะ! โชจิออกไปให้ไกลจากที่นี้ซะ!" ชายวัยกลางคนได้ตะโกนเตือนสติโชจิให้หลุดพ้นจากภาพที่อยู่ตรงหน้าของเด็กคนหนึ่งเขาตั้งสติได้จากคำพูดของ อาจารย์ชิกิแล้วได้วิ่งไปหามิไดที่กำลังสลบเพราะพยายามวิ่งตามเขามา

Devourer ตัวนั้นได้ทำการพุ่งกระโจนเขาหาอาจารย์ชิกิหวังจะฆ่าให้ตายจากการโจมตีเพียงครั้งเดียวด้วยกรงเล็บที่คงจะคมพอที่จะตัดเหล็กให้ขาดออกจากกันได้ภายในครั้งเดียว

"GEAR ON! Attack Type Push! ระดับที่3 ปลิวไปซะไอ่เจ้า หมาโสโครก!" สิ้นเสียงตะโกนก็มีแสงสว่าง​เปล่งประกาย​ออกจากแขนข้างขวาพร้อมกับแขนเสื้อที่ฉีกออกแสดงให้เห็นเสมือนรอยสักแต่ทว่ามีมาตั้งแต่เกิดแล้วเกิดแรงผลักมหาศาลผลักสัตว์ประหลาดให้ปลิวกระเด็นไปชนกับซากปรักหักพัง​ แต่ทว่าหลังสิ้นแสง แขนของอาจารย์ชิกิก็ชีกออกมีแผลจำนวนมากเกิดขึ้นและมีเลือดกระเด็นไหลออกจากแขนออกจำนวนมหาศาลมากพอที่จะทำให้เกิดสภาวะขาดเลือดได้เลยทีเดียว

แต่ถึงกระนั้น​ devourer กลับลุกขึ้นมาพร้อมกับบาดแผลที่สมานกันจนเกือบจะหายดีได้พุ่งเข้าไปตะครุบ​อาจารย์ชิกิลงกับพื้นและของเหลวสีแดงที่ยังไม่ยอมหยุดไหลออกจากแขน

"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก!" เสียงดังได้เกิดมาขึ้นแต่ทว่าเร็วเกินกว่าที่จะเรียกว่าโหยหวนแต่กลับมีลักษณะเหมือนการกรีดร้องหลังจากนั้นไม่นานเสียงก็ดับลงพร้อมกับร่างที่ไร้ลมหายใจไม่มีเสียงของคนคนนั้นอีกแล้วอาจารย์ได้ตายลงในที่สุด

ท่ามกลางความโกลาหล การนองเลือดที่เกิดขึ้น โชจิก็ได้แบกร่างเพื่อนของเขาวิ่งตรงไปยังหลุ่มหลบภัย....

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***