บันทึกเลื่อนเปื้อน

บทที่ 1

แรกเริ่มชีวิตคนเรามักขบขันกล่าวเริ่มด้วย นภา ท้องฟ้า ราตรี อ้อมิใช่ หากแต่เป็นสาวงามตระกูลใหญ่ แต่งเข้าจวนอ๋องผู้เริศเลอ แต่ทั้งสิ้นล้วนมิใช่บทนำและการเริ่มต้นชีวิตที่สวยงามของนาง สตรีนามซีหมิง เป็นหญิงแซ่ตวน เดินทางจากเมืองหลวงอันรุ่งเรืองสู่ชนบทอันห่างไกล เพื่อบรรลุเป้าหมายความสงบสุขในบั้นปลายชีวิตที่น่าเอ็นดู

"แม่นางตวน ถึงแล้ว"เสียงเสมียนเรือเรียกให้ตื่น ซีหมิงไม่ได้หลับมองเห็นฟากแต่ไกลแล้ว เร่งเก็บของลงท่า หาจ้างรถม้านำเข้าหมู่บ้านก็ไม่มี มีเพียงผืนหญ้าโล่งกว้างร้านน้ำชาเล็กๆ พอมีบะหมี่เกี๊ยวให้ทานรองท้อง กับคอกม้าที่ว่างเปล่า กันดารจริงๆ เดินทางมาไกลใช่ว่าจะไม่เหนื่อย หอบของพรุงพรังเข้าไปนั่งในร้าน สั่งจะหมี่มากินถ้วยหนึ่ง มองทิวน้ำที่วุ่นไปด้วยเรือสองสามลำ กับคนไม่ถึงห้าสิบคนที่สัญจรบนท่าก็ถอนหายใจโบกมือเรียกเสี่ยวเอ้อร่างผอมท่าทางนอบน้อมผู้หนึ่ง ถามว่า

"น้องชาย หากข้าจะเข้าหมู่บ้านปัวอี้ ต้องไปอย่างไร?" เสี่ยวเอ้อผู้นั้นมองสัมภาระก็ยิ้มดีใจ

"แม่นาง ท่านแค่ซื้อม้าของเราตัวหนึ่ง ก็สามารถเดินทางเข้าหมู่บ้านได้แล้ว สนใจหรือไม่?"

"เท่าไหร่?"ซีหมิงร่ำรวยเงินทองเท่าใดก็จ่ายได้ หากแต่ไม่ใช่ยามนี้

"ม้าตัวใหญ่ที่สามารถขนของท่านได้สิบตำลึงเงินขอรับ"

"ทำไมแพงเช่นนี้"

"แม่นาง จะเลี้ยงม้าสักตัวให้โตมันไม่ง่าย ท่านพิจารณาดูเถิด ข้าต้องไปแล้ว"เสี่ยวเอ้อผู้นั้นยิ้มไม่แสแยเดินออกไป

"เดี๋ยวก่อน พาข้าไปดูม้า"ซีหมิงเรียกเอาไว้ เสี่ยวเอ้อยิ้มระรื่น เชิญนางออกไปดูม้าในคอก แท้จริงไม่ใช่ในคอกม้าไม่มีม้า หากแต่พวกมันนอนจนอ้วนถ้วมผิวเปร่งปร่างมันวาวน่ากินมากกว่าใช้งาน ซีหมิงเดินดูอยู่นานก็ต้องตาม้าตัวหนึ่ง เป็นม้าอ้วนสีขาวผิวเปร่ง

ปร่าง ขนสวยน่าลูบอย่างยิ่ง ใช้งานไม่ได้ก็เอาไปชม ม้าตัวนี้หน้าตาแพรวพราวจริงๆ

"แม่นางตาถึง ม้าตัวนี้ไม่ใช่ม้าเลี้ยงหากแต่เป็นม้าพยพน้อยหลงฝูงตัวหนึ่งมาอาศัยอยู่กับเฒ่าแก่ข้า มันอยู่มาตั้งแต่ก่อนข้ามาทำงานที่นี่อีก ท่านตาถึงจริงๆ"เสี่ยวเอ้อผู้นั้นหัวเราะดีใจ เดินจูงม้าขี้เกียจอ้วนถ้วมตัวนั้นมาให้

"ฮ่าๆ เช่นนั้นรึ"ซีหลินชื่นชอบม้าตัวนี้แบบประหลาด ยิ้มอ่อนไม่รับคำเยินยอ จ่ายเงินหอบสัมภาระขึ้นหลังม้า ถามทางเสี่ยวเอ้อผู้นั้นเล็กน้อยก็ออกเดินทาง ม้าอ้วนขี้เกียจเดินช้าแกว่งหางกินหญ้าตลอดทาง ซีหมิงแต่แรกไม่เร่งรีบ จึงนั่งพักรอม้ากินหญ้าตลอดทาง คนทั่วไปใช้เวลาวันเดียวถึงแต่นางใช้เวลาถึงสามวัน หน้าหมู่บ้านมีทุ่งนา และสวนท้อสวนดอกมากมายบานสะพรั่ง เดินไปไม่นานก็เห็นบ้านหลังหนึ่ง หญิงชรานั่งปักผ้าอยู่งกๆ

"ท่านยาย!"ซีหมิงร้องเรียก หญิงชราหันมอง

"เจ้าแสบหมิงเอ๋อร์ มาถึงแล้วรึ" หญิงชราหัวเราะเร่งลุกขึ้นมาต้อนรับ ซีหมิงหัวเราะคิกคัก

"ข้าจะมาอยู่ที่นี่ตลอดไปเลย!"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***





novel PDF download