ตอนที่4:สาวน้อยคัพA

17 : 00 น.

มหาวิทยาลัย G-University

"เมล"

"ห้ะ"

"ถ้าเกิดว่าอิตานั่นมันทำอะไรไม่ดีกับแก แกต้องรีบโทรมาหาพวกฉันนะ"

"ใช่ๆ แกต้องรีบติดต่อมาหาพวกเราเลยนะเมล"

"โอเค ฉันขอบใจพวกแกมาก ถ้าเกิดมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นฉันจะรีบโทรพวกแกนะ..ว่าแต่ จีต้าร์มันไปไหนอ่ะ"

ฉันถามหาจีต้าร์เพราะว่าไม่เห็นมัน ปกติเวลาที่พวกเราเลิกเรียนก็จะมารวมตัวกันที่โต๊ะนั่งม้าหินอ่อนตรงนี้กันเป็นประจำ อ่อ..พวกเราไม่ได้อยู่คณะเดียวกันหรอกนะ ซีเทียร์มันอยู่คณะวิศวกรรมเกษตร ส่วนจีต้าร์ก็คณะบริหารการจัดการระหว่างประเทศ(ชื่อโคตรยาว-_-) มีแค่ฉันกับโบตั๋นเนี่ยแหละที่อยู่คณะเดียวกัน นั่นก็คืออ คณะอักษรศาสตร์นั่นเองงงง\~\~\~

"น่าจะยังไม่เลิกเรียนน่ะ"

"อ่อ..งั้นฉันฝากบ๊ายบายมันด้วยนะ"

"ได้ เดี๋ยวพวกเราบอกมันให้"

"งั้นฉันไปละนะ เจอกันพรุ่งนี้นะสาวๆ"

ฉันโบกไม้โบกมือบ๊ายบาย ยัยซีเทียร์กับยัยโบตั๋น ก่อนที่โบตั๋นจะเรียกฉันไว้อีกรอบ

"เดี๋ยวเมล"

"หือ?"

"เทียร์ ฉันว่าเราเดินไปส่งมันที่รถของหมอนั่นกันเถอะ ฉันรู้สึกเป็นห่วงมันอ่ะ"

"อืม..ไปดิฉันก็รู้สึกไม่ค่อยไว้ใจสักเท่าไหร่"

"เดี๋ยวฉันสองคนเดินไปส่งแกที่รถนะ พวกฉันสองคนไม่ค่อยไว้ใจผู้ปกครองชั่วคราวแกเลยอ่ะ"

"อ๋อ ได้ๆตามสบายเลย"

ไม่แปลกหรอกที่เพื่อนฉันสองคนมันจะไม่ไว้ใจเจโรมน่ะ ขนาดฉันยังไม่ไว้ใจเขาเลย..มาเฟียเชียวนะ..นั่นมาเฟียเชียวนะ!

"ทำไมช้า"

หว่า...นี่อิตานี่มาไวกว่าที่คิดแฮะ..นี่ฉันอุตส่าโทรหาเขาตอน 5 โมงเป๊ะๆเลยนะเนี่ย ตามจริงเวลานี้จราจรมันต้องติดขัดไม่ใช่หรออ

"ก็เพิ่งเลิกเรียนไง"

"แล้วสองคนนี้...คือ?"

"เพื่อนฉันไง นายเห็นเป็นอะไรอ่ะอาจารย์อ่อ"

"ไอ้เมล-_-||"

ซีเทียร์มันทำหน้าเหมือนแบบถ้าด่าฉันตรงนั้นได้มันคงด่าไปแล้ว￣.￣

"เอ่อ สวัสดีค่ะ เราสองคนเป็นเพื่อนสนิทของเมลค่ะ"

"อ๋อ"

"เนี่ย โบตั๋น"

"ส่วนนี่ก็ซีเทียร์ เพื่อนฉันเอง อ้อ มีอีกคนนึงชื่อ จีต้าร์"

"ผู้ชาย?"

"ไม่ชะ.."

"โน้วว..โนวว ค่ะสุดหล่อ ชื่อหวานหอมมดตอมขนาดนี้ผู้ชายไม่ได้เลยค่ะ ขอแนะนำตัวอีกครั้งด้วยตัวเองแบบน่ารักๆนะคะ หนูชื่อจีต้าร์ เพื่อนสาวยัยเมลโล่ค่ะแดดดี๊(*´∇｀*)"

ยังไม่ทันที่จะพูดจบเลย...จีต้าร์มันก็ตามมาถึงตรงที่พวกเรายืนอยู่ละ..เอ๊ะ!! เดี๋ยวนะ เมื่อกี๊จีต้าร์มันเรียกหมอนี่ว่าไงนะ!!แดดดี๊งั้นหรอ..

"แดดดี๊?"

ไงล่ะ อิตาเจโรมนี่หันมามองฉันขวับเลยเขาคงคิดว่าฉันสอนให้เพื่อนๆฉันเรียกเขาแบบนั้นล่ะมั้ง

"จีต้าร์ทำไมแกถึงไปเรียกเขาแบบนั้นนนน"

โบตั๋นรีบเข้ามาดึงตัวจีต้าร์ที่ตอนนี้ยืนทำหน้าตาหวานเต๊าะใส่เจโรมอยู่ให้ห่างออกมา2-3เมตร

"แหม่..ก็บุคลิกท่าทางมันให้นี่นา..หน้าก็หล่อ..สูงก็สูง...แถมยังเป็นมาเฟียอีกง่าา..ฮ่าาา..แค่คิดก็ฟินแล้ว"

"ขนลุกน่าจีต้าร์-_-"

"หล่อนนี่ชอบขัดจริงๆเลยนะแม่นางซีเทียร์(¬_¬)"

"เราจะไปกันได้รึยัง"

ไม่นานนักเจโรมก็หันมาถามฉัน

"เอ่อ..พวกแกงั้นฉันไปละนะ เจอกันพรุ่งนี้นะ"

"ดูแลตัวเองด้วยนะเมล"

"ดูแลตัวเองด้วยนะคะแดดดี๊(´∀｀)♡"

"จีต้าร์แกต้องบอกยัยเมลไหมมม"

"อ้าวหรอ..ลืมๆ ดูแลตัวเองด้วยนะหล่อน(｡’▽’｡)♡"

ฉันล่ะเชื่อยัยจีต้าร์เลยจริงจริ๊งงงง ก่อนหน้านั้นบอกฉันแทบเป็นแทบตายว่าอย่าหลงกลหมอนี่..เป็นไงล่ะเจอยังไม่ทันถึง สิบนาที เขินซะตัวบิดตัวเบี้ยวหมดแล้ว-_-

[บนรถ]

"พ่อของเธอไปถึงเกาะส่วนตัวฉันแล้วนะ"

เจโรมเริ่มเอ่ยปากชวนฉันคุยเรื่องพ่อหลังจากที่ขึ้นรถมาแล้วฉันก็ไม่ได้ปริปากคุยกับเขาเลยสักแอะนึง

"แล้วพ่อเป็นยังไงบ้าง"

"ก็ปกติดีทุกอย่าง"

"เฮ้ออ โล่งอกไปที...แล้วนี่เราจะไปไหนกัน?"

ฉันเอ่ยถามเจโรมขึ้นเพราะเขาตีรถเปลี่ยนทิศทางที่มันไม่ใช่ทางไปบ้านของเขาเลย

"ไปห้าง"

"ไปทำไมอ่ะ"

"เห็นป้าทิพย์บอกว่าข้าวของเครื่องใช้คนของฉันขนมาให้เธอไม่ครบ เลยจะพาไปซื้อ"

มันก็จริงของเขานะข้าวเครื่องใช้ฉันเอามาไม่ครบจริงแหละ..โดยเฉพาะกางเกงในกับเสื้อใน! ฉันก็เข้าใจคนของเจโรมแหละเขาคงไม่กล้าเอามันมาให้หรอก..

[ห้าง D-damma]

"เอาฮันนี่โทส 1 บิงซูมัทชะ 1 แพนเค้กซูเฟล่ 1 เค้กฝอยทอง 1 มัฟฟิน 1 ดาร์กช็อคปั่นไม่หวาน 1 ค่ะ..นายกินอะไรมั้ยอ่ะ?"

ฉันหันไปถามเจโรมหน้ายักต์ผู้ซึ่งนั่งคิ้วขมวดมองหน้าฉันอยู่..แฮะๆ

"ไม่อ่ะ ฉันไม่ชอบกินของหวาน"

"งั้นก็เอาแค่นี้ค่ะ^^"

"ได้ค่ะ^^"

ฉันส่งใบออเดอร์ให้กับบริกรสาวน้อยก่อนที่เธอจะเดินดุ๊กดิ๊กๆเข้าไปที่หลังร้าน

"ฉันล่ะเชื่อเธอเลยจริงๆ ให้มาซื้อของใช้แต่ลากฉันเข้าร้านของหวาน(｡-_-｡)"

"อะไรเล่า..ก็คนมันหิวนี่นาา เรียนมาทั้งวี่ทั้งวันย่อมขาดพลังงานเป็นธรรมดา นายอย่าบ่นไปเลยย"

"ฉันไม่ได้บ่น"

"ก็เนี่ยย นายบ่นอยู่"

"ฉันเปล่า-_-||"

เถียงคำไม่ตกฝากจริงๆหมอนี่-.-

"เอาน่าา นี่แค่เบๆเองนะ นายรับฉันมาอุปการะนายต้องเลี้ยงดูฉันให้อิ่มหนำสำราญสิ"

"ฉันเลี้ยงดูเธอแบบนี้แล้ว..เธอจะตอบแทนฉันด้วยอะไรล่ะ"

อะไรกันนน แค่นี้ก็ทวงบุญคุณซะละะะ

"ฉันตอบแทนบุญคุณนายอยู่แล้ว แต่เดี๋ยวมันถึงเวลาเดี๋ยวนายก็รู้เองนั่นแหละ"

"หรอ"

"ใช่ดิ"

"ถ้างั้นก็..โอเค"

"ขออนุญาตเสริฟนะคะ"

ไม่รอนานให้บั่นทอนจิตใจ ในที่สุดขนมหวานที่ฉันสั่งก็มาเสริฟแล้ววว ไอเลิฟๆ

"นี่นาย..ไม่กินจริงอ๋อ..อร่อยน๊าาา"

พูดจบฉันก็ทำท่าทำทางกินเย้ายวนระบบประสาทอยากอาหารของเขา..แต่หมอนี่ดันทำหน้าเหย๋เเกเหมือนฉันกินขี้ให้เขาดู-_-

"ไม่ล่ะ เชิญเธอตามสบายเลย"

"โอเค๊..ไม่กินก็ไม่กิน"

ฉันยักไหล่เบาๆก่อนที่จะตั้งใจกินไอต้าวขนมนี้แบบฟินๆ

[ร้านชุดชั้นในสตรี Me-Nom]

"อืมม..ตัวนี้สีสันมันชูดชาดไป..ไม่เรียบร้อยๆ"

"จะยืนเลือกอีกนานมั้ย"

"แปปเดียวน่าา...เฮ้ยย! ฉันให้นายนั่งรออยู่ตรงนั้นไม่ใช่หรอนายลุกมาทำไมเนี่ย-0-"

"ฉันเห็นเธอยืนเลือกตรงนี้มาจะสองชั่วโมงละ ก็เห็นยังถืออยู่แค่สีดำกับสีชมพูหวานแหว๋วของเธอเนี่ย"

"ก็มันมีแต่สีสันที่มันแรงๆแล้วก็ใหญ่ๆนี่...."

"แล้วเธอมายืนเลือกอะไรตรงไซส์คัพซี-_- คัพเอสำหรับเด็กมันอยู่ตรงนู้น"

กล้ามาก...นี่เขากล้าบอกว่าคัพเอคือไซส์เด็กน้อยงั้นหรอออ ขี้บุลลี่!

"นายรู้ได้ไงว่าฉันคัพเอบีซีดี"

"แค่มองก็รู้ละ"

"ห้ะ!!นี่นาย!!"

"อะไร-_-"

"นายมองนมฉัน!!"

"ไม่ได้มอง ก็ตัวเธอเล็กแค่นี้ไม่คัพเอก็คัพบีนั่นแหละ"

"ทำเป็นรู้ ฉันอาจจะคัพซีก็ได้แต่แค่ซ่อนรูป"

"ก็คงจะซ่อนจริงๆแหละ เธอถึงหาเจออยู่แค่นี้"

กรี๊ดดดดดด หยาบคายมากกกกกกก

"นายโคตรมั่วเลยอ่ะ ฉันซ่อนรูปจะตายนายไม่รู้หรอก"

"งั้นให้ฉันพิสูจน์ไหมล่ะ รับรองต่อจากนี้เธอไม่ซ่อนรูปอีกแน่นอน:)"

"โรคจิตตต"

หึ่ยยย..ฉันขี้เกียจเถียงกับเขาเลยสะบัดก้นแล้วเดินฉึ่บฉับๆไปตรงชุดชั้นในคัพเอ... ยอมรับก็ได้..คัพเอจริงๆอย่างที่เขาคาดเดานั่นแหละ(ㄒoㄒ)

"เราจะกลับกันได้ยังอ่ะ..ฉันเริ่มปวดขาแล้วอ่ะ.."

"เธอถามตัวเธอเองดีกว่ามั้ยว่าจะกลับได้รึยัง นี่ฉันหอบข้าวของของเธอจนอีกหน่อยจะต้องใช้ปากคาบให้ละนะ"

"เอาดิคาบเลย"

"ทะลึ่ง"

"หยอกนิดหยอกหน่อยทำเปงโมโหห"

ฉันช่วยเจโรมถือข้าวถือของที่ฉันซื้อ..แต่เขาจ่าย..ตามจริงของทั้งหมดนี่ฉันต้องถือเองนะแต่เพราะว่าฉันบ่นปวดขาหมอนี่เลยช่วยถือ จะว่าไปก็ใจดีใช้ได้นะเนี่ย^0^ เราพากันเดินมาเรื่อยๆจนกำลังจะออกจากห้าง แต่จู่ๆก็มีใครบางคนเดินเข้ามาทักทายเราทั้งคู่

"อ้าว..นี่มันสาวน้อยในคืนนั้นนี่.."

"ไอ้เมฆา"

"ไม่คิดว่าเราจะได้เจอกันอีกนะสาวน้อย :)"

"นาย.."

ฉันสะกิดเจโรมเบาๆเชิงกำลังบอกว่าฉันกำลังกลัว..แล้วเจโรมก็ดึงฉันให้ไปหลบที่ข้างหลังของเขา

"โธ่..ไอ้น้องชายฉันไม่ทำอะไรเด็กแกหรอกไม่ต้องระวัง ไม่ต้องกลัวฉันหรอก เมลดา:-)"

มะ..มันรู้ชื่อจริงฉันได้ยังไง...

"ถ้าแกคิดแบบนั้นก็ดี เพราะถ้าแกมายุ่งกับยัยนี่ก็แสดงว่าแกอยากมีปัญหากับฉัน"

"เพิ่งจะเจอกันแท้ๆแต่ปกป้องกันราวกับมาอยู่ด้วยกันมาแล้ว2-3ปีเชียวนะเจโรม นายคงไม่ได้คิดอะไรกับเด็กคนนี้สินะ"

"ฉันมีสิทธิปกป้องยัยนี่ เพราะฉันซื้อชีวิตยัยนี่มาจากแกแล้ว ฉะนั้นยัยนี่เป็นของฉันแกอย่ามายุ่ง"

มาเป็นของฉงของฉันอะไรกัน-//- ฉันไปเป็นของเขาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน

"ฉันก็แค่บังเอิญเจอก็เข้ามาทักตามมารยาทตามธรรมดาแกกังวลมากเกินไปรึเปล่าไอ้น้องชาย"

"หึ ถ้างั้นก็ช่วยหลีกทางด้วยเพราะฉันไม่ได้อยากมารยาทดีกับแก"

"โอเค๊"

ทันทีที่เมฆาหลีกทางให้เจโรมก็คว้าข้อมือแล้วดึงให้ฉันเดินตามเขาไปติดๆ

[บนรถ]

"ทำไม..มันถึงรู้ชื่อจริงของฉันล่ะ"

"ก็แสดงว่ามันสืบประวัติของเธอแล้วไง"

"........"

"แต่ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ฉันจะไม่ยอมให้มันทำอะไรเธอได้"

"ขอบคุณนะ"

ถึงแม้เราจะเพิ่งเจอกัน..แถมปากฉันเองยังบอกว่าเขาไม่น่าไว้ใจ แต่การกระทำต่างๆของเขามันก็ทำให้ฉันรู้สึกอุ่นใจแปลกๆนะเวลาที่อยู่ใกล้ๆ ราวกับว่าเหมือนเราทั้งคู่เคยเจอกันมาก่อน...

.

.

.

.

.

โปรดติดตามตอนต่อไป

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***